Η Εφές ήταν ο Ολυμπιακός

Μια σοφή κινέζικη παροιμία λέει "μην στενοχωριέσαι για κάτι που μπορεί να αλλάξει και μην στενοχωριέσαι για κάτι που δεν μπορεί να αλλάξει". Ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να αλλάξει το αποτέλεσμα του δεύτερου αγώνα. Μπορεί, όμως, να αλλάξει τη μοίρα της σειράς (1-1). Να προσαρμοστεί, να διορθώσει τα λάθη του και επί της ουσίας να "μεταλλαχθεί" όπως έκανε η Εφές από παιχνίδι σε παιχνίδι. Αυτό είναι ίσως το μοναδικό καλό που προκαλεί η ήττα: πυροδοτεί μια διαδικασία αυτοκριτικής.

Ο δεύτερος προημιτελικός του ΣΕΦ ήταν ένα εντελώς διαφορετικό παιχνίδι και αυτό οφείλεται κατά κύριο λόγο στην Εφές, η οποία παρουσιάστηκε αγνώριστη. Κυρίως γιατί κατάφερε να μην επαναλάβει τα ίδια λάθη και να ισορροπήσει τα δύο σημεία κλειδιά που έκριναν την πρώτη μεταξύ τους αναμέτρηση.

Οι 14 λιγότεροι πόντοι από ριμπάουντ-αιφνιδιασμό

Το πρώτο στοιχείο είναι το ριμπάουντ, ένα νευραλγικό σημείο του παιχνιδιού για κάθε match-up, πόσο μάλλον για αυτό μεταξύ δύο εκ των κορυφαίων ομάδων στην συγκεκριμένη κατηγορία. Στο πρώτο ματς ο Ολυμπιακός κυριάρχησε κατά κράτους στους αιθέρες (47-31), αντλώντας τους τριπλάσιους πόντους από τα επιθετικά ριμπάουντ (18-9). Οι "ερυθρόλευκοι" σκόραραν 12 πόντους από δεύτερες ευκαιρίες, ενώ η Εφές - η καλύτερη ομάδα σ' αυτό το κομμάτι στην διοργάνωση - πέτυχε μόνο 4. Οι όροι, ωστόσο, αντιστράφηκαν στo Game 2. Οι Τούρκοι ισορρόπησαν τη μάχη των ριμπάουντ (37-36 συνολικά, 10-10 τα επιθετικά), αλλά κατάφερε να πάρει περισσότερους πόντους από δεύτερες ευκαιρίες. Οι παίκτες του Περάσοβιτς σκόραραν 13 πόντους, αφήνοντας τον Ολυμπιακό με 5!

Το ίδιο και σε ότι αφορά τους πόντους στο ανοιχτό γήπεδο. Στο πρώτο παιχνίδι οι Πειραιώτες είχαν πάρει περισσότερους πόντους στο transition. Συγκεκριμένα σ' αυτό το ματς ο Ολυμπιακός έφτασε τους 12 πόντους, κρατώντας την Εφές στους 5 μέχρι το τέλους του τρίτου δεκαλέπτου, όταν κρίθηκε το ματς. Αντίθετα στον αγώνα της Παρασκευής οι Τούρκοι περιόρισαν τους πόντους του αντιπάλου στους 5, όσους πέτυχαν και οι ίδιοι.

Με άλλα λόγια η Εφές μειώνοντας τους πόντους από δεύτερες ευκαιρίες και αιφνιδιασμούς επέτρεψε 15 λιγότερους πόντους στον αντίπαλο τους. Να δούμε και τη διαφορά στο φωτεινό ταμπλό; Στο πρώτο παιχνίδι ο Ολυμπιακός είχε σκοράρει 87 πόντους, ενώ στο δεύτερο έμεινε στους 71. Να μια πρώτη εξήγηση για τη διαφορά.

Break - down	1ο ματς	2ο ματς
Πόντοι ΟΣΦΠ transition	12	5
Πόντοι Εφές transition	11*	5
Πόντοι ΟΣΦΠ επιθετικό ριμπ.	12	5
Πόντοι Εφές επιθετικό ριμπ.	13	4

*Η Εφές σκόραρε μεν 11 πόντους συνολικά, αλλά οι 6 ήρθαν στα τελευταία λεπτά όταν είχε κριθεί το παιχνίδι

Η Εφές "πάγωσε" το παιχνίδι

Μετά το τέλος του ματς ο Γιάννης Σφαιρόπουλος έλεγε ότι "δεν καταφέραμε να κάνουμε το παιχνίδι μας, να ξεκινήσουμε από την καλή μας άμυνα και να τρέξουμε στον αιφνιδιασμό". Το είδαμε αναλυτικά στον παραπάνω πίνακα. Το περίεργο βέβαια και αυτό συνιστά επιτυχία των "ερυθρολεύκων" είναι ότι τελικά με το παιχνίδι του έχει υποχρεώσει την καλύτερη ομάδα της διοργάνωσης στο επιθετικό transition να προσπαθεί να "παγώσει" το παιχνίδι και να μην ανοίξει το τέμπο.

Διότι αυτό προσπάθησε να κάνει εξ αρχής ο Βέλιμιρ Περάσοβιτς. Το πλάνο της Εφές ήταν να μην βιαστεί, να έχει μεγαλύτερη υπομονή και να χρησιμοποιήσει τα μεγάλα σε διάρκεια plays της, κάτι που έκανε ελάχιστα στο πρώτο παιχνίδι. Παράλληλα για να το πετύχει αυτό θα έπρεπε να βάλει χαλινάρι και στον Τομάς Ερτέλ, που ήταν και πάλι ο μοναδικός παίκτης που παρασυρόταν και έβγαινε εκτός ομαδικής λογικής. Οι Τούρκοι κατάφεραν με το να εκτελούν πιο αργά στα 24'' να ρίξουν τον αριθμό των συνολικών κατοχών και μοιραία να κρατήσουν τον έλεγχο του παιχνιδιού.

Να το δούμε αναλυτικά:

Κατοχές	1ο ματς	2ο ματς
Ολυμπιακός	90	82
Εφές	83	78
Σύνολο	173	160

Μεγάλη διαφορά. Και αυτές οι 8 λιγότερες κατοχές του Ολυμπιακού, είχαν μεγάλη σημασία για την εξέλιξη του ματς. Ένας λόγος για αυτό το αποτέλεσμα είναι η διαφορά στα επιθετικά ριμπάουντ (τα 8 λιγότερα που πήραν οι γηπεδούχοι), αλλά κυρίως έχει να κάνει με την ποιότητα των επιθέσεων της Εφές, μιας ομάδας που πήρε τη γενναία απόφαση να προσαρμοστεί σε ένα πιο οργανωμένο παιχνίδι ελέω Playoffs. Μην ξεχνάμε ότι η Εφές είναι η ομάδα που τρέχει τις περισσότερες κατοχές ανά παιχνίδι με 88 ανά ματς στην κανονική περίοδο.

Μεγάλα plays, αποφυγή υπερβολών στον αιφνιδιασμό και απαγόρευση των βιαστικών σουτ. Αυτό ήταν το game-plan το οποίο απέδωσε καρπούς. Να δούμε και τα στατιστικά που το αποδεικνύουν;

Επιθέσεις	1ο ματς	2ο ματς
Στα πρώτα 10'' (24-14)	29 (38)	6 (10)
Στα επόμενα 9'' (14-5)	26	43
Στα τελευταία 5'' (5-0)	7	9

*Δεν υπολογίζονται οι επιθέσεις μετά από επιθετικό ριμπάουντ (διότι ξεκινούν από τα 14'') ή φάσεις στο τέλος των δεκαλέπτων που κάθε ομάδα εξαντλεί τα 24''.

**Σε παρένθεση υπολογίζονται οι συνολικές επιθέσεις συν των φάσεων στο transition.

Βλέπουμε επομένως μια τεράστια διαφορά! Η Εφές που έκανε 38 επιθέσεις στα πρώτα 10'' της επίθεσης της στο πρώτο παιχνίδι, τις έριξε στις 10 στο δεύτερο. Και δικαιώθηκε. Πόσες τέτοιες δοκίμασε στο 2ο ημίχρονο; Αν βγάλουμε τους δύο αιφνιδιασμούς (φάσεις που εκτέλεσαν οι Μπαλμπάι και Πολ μετά απ΄κλέψιμο) ήταν μόλις μια! Ναι, μια! Και καλά φαντάζεστε, την έκανε ο Ερτέλ.

Συνολικά πάντως η ομάδα του Περάσοβιτς πήρε βαθμό ετοιμότητας 10. Αυτό δεν φάνηκε μόνο από την επιμονή στην τακτική, αλλά ακόμη και από τον τρόπο που έκαναν φάουλ. Πόσα γκολ-φάουλ δέχτηκαν; Κανένα, έστω κι αν χρειάστηκε να κάνουν αντιαθλητικό για να μην επιτρέψουν στον Ολυμπιακό εύκολους πόντους, που θα έβαζαν και τον κόσμο στην εξίσωση.

Ο Ολυμπιακός αντέδρασε δεν έδρασε

Η ομάδα του Γιάννη Σφαιρόπουλου έχει ως βασική λογική την δράση και όχι την αντίδραση. Θέλει να επιβάλλει το δικό της στυλ παιχνιδιού μέσα από τη σκληρή της άμυνα. Και πολλές φορές είναι αυτή που αλλάζει το τέμπο του ματς χρησιμοποιώντας τον Πρίντεζη στο "5", ή τρία γκαρντ. Σε αυτό το παιχνίδι αιχμαλωτίστηκε από τον ρυθμό της Εφές και εντέλει έπεσε σε μια σειρά από αμυντικά λάθη, τα οποία λειτούργησαν με τη λογική του ντόμινο. Αυτό βέβαια διαβάζεται και διαφορετικά και πρέπει να πιστωθεί στους Τούρκους, που είχαν λύσει σε ότι και αν δοκίμαζε ο Ολυμπιακός.

Για παράδειγμα έπαιξε μεγάλη σημασία η εξέλιξη του τελευταίου δεκαλέπτου. Η αρχική αντιμετώπιση του Ολυμπιακού στα pick-n-roll (ο κοντός να πηγαίνει πάνω από το screen και ο ψηλός να περιμένει σε μια ενδιάμεση απόσταση) έκαναν αρχικά δημιουργό τον Μπράιαν Ντάνστον και στη συνέχεια έβαλαν στο παιχνίδι και τους υπόλοιπους περιφερειακούς με σουτ, όπως αυτά του Χάνεϊκατ. Ακολούθως ο κόουτς Σφαιρόπουλος αποφάσισε να αλλάξει αυτή τη λογική και να επιλέξει την καλή άμυνα του Ολυμπιακού, τις αλλαγές. Παράλληλα επέλεξε το δίδυμο Σπανούλη-Γκριν και τον Γιανγκ, που είχαν πρωταγωνιστήσει στο πρώτο μέρος όταν ο Ολυμπιακός πήρε μια διαφορά 7 πόντων. Η ίδια τριάδα και η ίδια άμυνα είχε αρχικά αποτέλεσμα με τον Ολυμπιακό να ξεφεύγει ξανά με 7 πόντους.

Μόνο που στη συνέχεια η Εφές αντέδρασε και κατάφερε να βρει την αδυναμία των γηπεδούχων. Τι έκαναν; Σημάδεψαν την αλλαγή του "2" με τον "4", βάζοντας πότε τον Σπανούλη και τον πότε τον Γκριν να μαρκάρουν τον Μπράουν στο post. Από τα χέρια του Αμερικανού ήρθαν οι 10 πόντοι που άλλαξαν το momentum του αγώνα. Έφτιαξε αρχικά ένα κάρφωμα του Χάνεϊκατ και εν συνεχεία δύο τρίποντα τιμωρώντας την λογική επιλογή της παγίδας (αφού υπάρχει mismatch), ενώ όταν ο Ολυμπιακός προτίμησε να παίξει ένας-ένας κάρφωσε εύκολα.

Ο Ολυμπιακός μπορεί να μην έδρασε, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν αντέδρασε. Αντίθετα οι Πειραιώτες διάβασαν εξαιρετικά την αδυναμία της Εφές στην άμυνα του "4" (Μπράουν). Πέρασαν τη μπάλα στον Πρίντεζη, ο οποίος σε τρεις κρίσιμες φάσεις σκόραρε δύο φορές και κέρδισε δύο βολές, τις οποίες όμως έχασε.

Οι δύο ψηλοί και το post-up

Μια άλλη κίνηση που άλλαξε τα δεδομένα ήταν η επιλογή του Περάσοβιτς να χρησιμοποιήσει τον Κερκ μαζί με τον Ντάνστον στην ίδια 5άδα. Ήταν κάτι αναπάντεχο που δεν είχε συμβεί στο πρώτο παιχνίδι. Και είχε αποτέλεσμα, όπως και φάνηκε στην κρίσιμη φάση. Οι Πειραιώτες αντιμετώπισαν τον Ντάνστον σαν "4" και τον Κερκ σαν "5". Στην τελευταία φάση, λοιπόν, ο Κερκ τραβήχτηκε στα 6 μέτρα τιμωρώντας την τάση του ψηλού (Γιανγκ) να αφήσει την ρακέτα να τον "ρουφήξει".

Το τρικ του Κροάτη προπονητή ερμηνεύεται ως μια προσπάθεια να κάνει την ομάδα του πιο σκληρή και πιο δυνατή στα ριμπάουντ. Για αυτό και προτίμησε να περιορίσει το χρόνο του soft ΝτιΣόν Τόμας, που από τα 19 λεπτά του πρώτου ματς έπεσε στα 10, το μεγαλύτερο μέρος των οποίων τα έπαιξε στο πρώτο ημίχρονο.

Επίσης, έπαιξε τεράστιο ρόλο η επιλογή του Περάσοβιτς να χτυπήσει στο post. Οι Τούρκοι πήραν 10 πόντους στο τέταρτο δεκάλεπτο από αυτή τη συνθήκη, φτάνοντας συνολικά τους 16 στο παιχνίδι. Ένα υψηλό νούμερο για μια ομάδα που δεν έχει καθαρό παίκτη να παίζει με πλάτη στο καλάθι. Το έκαναν όμως οι περιφερειακοί (Γκρέιτζερ, Χάνεϊκατ), ο Ντάνστον στα τελειώματα των επιθέσεων και ο Μπράουν μετά από αλλαγή.

Θα πρέπει να αναφερθεί σ' αυτό το σημείο τόσο το σπουδαίο παιχνίδι του Μπράιαν Ντάνστον, όσο και η απουσία του Μιλουτίνοφ. Από τη μια ο Αμερικανός σέντερ έκανε εκπληκτικό ματς με 16 πόντους (το παράδοξο ήταν οι 6/6 βολές του), αλλά και 5 ασίστ. Έγινε σε πολλές φάσεις δημιουργός, μοιράζοντας τη μπάλα στον αμαρκάριστο όταν την υποδεχόταν μετά το ρολάρισμα του στο καλάθι. Αυτό έγινε χαρακτηριστικά δύο φορές σε συνεργασία με τον Γκρέιτζερ, η μια εκ των οποίων ισοφάρισε το ματς πριν το καλάθι του Κερκ.

Όσο για τον MVP του προηγούμενο ματς. Δέχτηκε γονατιά και αποχώρησε, δίνοντας την... ασίστ τον Πάτρικ Γιανγκ, ο οποίος μπορεί να μην έπαιξε στο πρώτο ματς, ήταν όμως ιδιαίτερα χρήσιμος σ' αυτό το ματς. Ήταν παρών στα δύο ξεσπάσματα της ομάδας του, έδεσε την άμυνα και πρόσφερε 4 πόντους και 5 ριμπάουντ σε 15 λεπτά συμμετοχής.

Τα δύο διαφορετικά πρόσωπα του Σπανούλη

Ο Βασίλης Σπανούλης έκανε τη διαφορά στο πρώτο ημίχρονο χάρις στην εκτελεστική του δεινότητα. Ο Βέλιμιρ Περάσοβιτς αποφάσισε να διατηρήσει την ίδια λογική στην pick-n-roll άμυνα του. Ο αρχηγός του Ολυμπιακού διάβασε εξαιρετικά τις φάσεις, τιμωρώντας με πάσες προς τον Πρίντεζη τις δυνατές βοήθειες από τη πλευρά της μπάλας. Παράλληλα ήταν πάρα πολύ εύστοχος σε σουτ μετά από ντρίμπλα με αποτέλεσμα να τελειώσει το πρώτο μέρος με 15 πόντους και 6 ασίστ. Είναι χαρακτηριστικό ότι από τα δικά του pick-n-roll οι "ερυθρόλευκοι" άντλησαν τους 17 από τους 22 πόντους του πρώτου δεκαλέπτου, ενώ συνολικά ο ίδιος σκόραρε ή δημιούργησε 25 πόντους στο ημίχρονο.

Το σχέδιο του Περάσοβιτς, όμως, ήταν άλλο. Στο πρώτο μέρος άλλαξε πέντε διαφορετικούς παίκτες στο μαρκάρισμα του: Μπαλμπάι, Ερτέλ, Οσμάν, Πολ και Γκρέιτζερ. Στο μυαλό του ήταν να κουράσει τον Σπανούλη, στοχεύοντας στην απόδοση του στο δεύτερο ημίχρονο. Έτσι μπορεί ο Σπανούλης να είχε κάνει τη ζημιά στο πρώτο μέρος, αλλά είχε παίξει 15 λεπτά σπαταλώντας μεγάλο μέρος από την ενέργεια του. Για αυτό και στην επανάληψη έριξε πάνω του τους δύο καλύτερους αμυντικούς του, τον Ντόγκους Μπαλμπάι και τον Τζέισον Γκρέιτζερ, τον οποίο κρατούσε για τις τελευταίες κρίσιμες φάσεις. Το αποτέλεσμα ήταν ο Σπανούλης να τελειώσει το δεύτερο μέρος με 5 πόντους, 3 λάθη και μηδέν ασίστ, δημιουργώντας μόνο 9 πόντους, πολύ λιγότερους από τους 25 του πρώτου μέρους.

Παράλληλα προσπάθησε να "πληγώσει" τον 35χρονο γκαρντ μέσα από την άμυνα. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι στο δεύτερο μέρος 8 συνολικά επιθέσεις της Εφές είχαν για στόχο τον συγκεκριμένο παίκτη. Πότε ο Μπαλμπάι με προσωπικές φάσεις, πότε ο Μπράουν μέσα αλλαγής, πότε ο Γκρέιτζερ σε pick-n-roll προσπάθησαν να φθείρουν, να κουράσουν και να υποχρεώσουν τον πρωταγωνιστή του Ολυμπιακού να αμυνθεί.

Είδαμε τον Σπανούλη στις τελευταίες φάσεις να μην μπορεί να απαλλαχθεί από την πολυπρόσωπη άμυνα της Εφές, από τη στιγμή μάλιστα που είχε χάσει πολλές από τις δυνάμεις του. Όσο για την τελευταία φάση; Μετά από ριμπάουντ δεν υπήρχε η δυνατότητα για την οργάνωση μιας στοχευμένης επίθεσης. Έπαιξε ρόλο και η άμεση κίνηση του Ερτέλ να απαγορεύσει την πάσα στον Σπανούλη, υποχρεώνοντας τον Παπανικολάου να δώσει τη μπάλα στον πλησιέστερο χειριστή, δηλαδή τον Γκριν. Εκείνος έφερε τη μπάλα στο αριστερό χέρι για να σουτάρει όπως του αρέσει, αλλά αστόχησε.

Το άσχετο στατικό της ημέρας: Τελικά αποδείχτηκε ότι μπορεί ο Σπανούλης, αλλά και ο Πρίντεζης να πέτυχαν 40 πόντους, αλλά από την άλλη ο Ολυμπιακός δεν κατάφερε να επαναλάβει το κατόρθωμα του πρώτου ματς. Να πάρει πόντους από διάφορους παίκτες, να έχει ρυθμό, ισορροπία και πλουραλισμό. Τα περίεργα της στατιστικής αναφέρουν ότι άλλη μια φορά οι δύο μπροστάρηδες του Ολυμπιακού έχουν σκοράρει τόσο πολύ. Ήταν το εντός έδρας ματς με την ΤΣΣΚΑ, όταν είχαν ξανά 40 πόντους, αλλά η ομάδα έχασε. Αν και δεν προκύπτει κάποιο αγωνιστικό συμπέρασμα από αυτό το στατιστικό στοιχείο. Οι 40 πόντοι πάντως των δύο αποτελεί ισοφάριση της καλύτερης επίδοσης για φέτος, με τους 40 κόντρα στην ΤΣΣΚΑ (εντός), τους 38 με τον Παναθηναϊκό (εκτός), τους 32 κόντρα στην Εφές (εντός) και τους 31 απέναντι στη Γαλατά (εκτός) να ακολουθούν.

Τι θα δούμε στη συνέχεια

Το αποτέλεσμα της σειράς είναι άγνωστο. Αυτό που είναι δεδομένο είναι ότι θα δούμε μια σειρά που έχει ακόμη πολύ δρόμο. Ο Ολυμπιακός εξάλλου έχει δείξει φέτος ότι παίζει πολύ καλά εκτός έδρας. Συν του ότι θα αγωνιστεί σε μια έδρα που δεν θεωρείται η πλέον αφιλόξενη, μιας και η Εφές δεν διαθέτει ποδοσφαιρικό κοινό. Οπότε ο βαθμός δυσκολίας στο να γυρίσει τη σειρά δεν έχει να κάνει με το "άβατο" της Κωνσταντινούπολης, όσο με το γεγονός ότι θα πρέπει να πάρει και πάλι το πάνω χέρι αγωνιστικά. Να ξαναγίνει σκληρός, να κερδίσει τη μάχη των ριμπάουντ, να επικρατήσει στα σημεία κλειδιά και να ρίξει στο παρκέ τη δύναμη του, το βάθος του. Κάτι που δεν έγινε σ' αυτό το ματς, καθώς οι παίκτες του πάγκου δεν ήταν το ίδιο αποτελεσματικοί.