Η εποχή των απογκαλάκτικος

Η θερινή σεζόν για τους "ερυθρολεύκους" ξεκίνησε πιο άμεσα και πιο ηχηρά. Λογικό από τη στιγμή που α) έχασε τον τίτλο του πρωταθλητή και β) είχε εξαρχής αποφασίσει να κλείσει νωρίς το θέμα των ανανεώσεων.

Οι αδερφοί Αγγελόπουλοι έχουν πάγια τακτική να μην κάθονται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων κατά τη διάρκεια της χρονιάς, προκειμένου να μην διαταράσσονται οι ισορροπίες και να μην αποπροσανατολίζονται οι παίκτες εν καιρώ αγώνων. Η μοναδική εξαίρεση όλα αυτά τα χρόνια ήταν ο Ματ Λοτζέσκι, που ανανέωσε Νοέμβριο. Κατά τα άλλα η τακτική, ειδικά σε ότι αφορά τους Έλληνες, έχει αποδώσει καρπούς. Ο μοναδικός διεθνής παίκτης που ήθελε ο Ολυμπιακός και έφυγε, ήταν ο Κώστας Σλούκας, αλλά αυτό είχε να κάνει κυρίως με αγωνιστικά ζητήματα και δεν ήταν θέμα χειρισμών. Έτσι, λοιπόν, προχώρησε και η περίπτωση του Μάντζαρη, με τον οποίο οι διοικούντες είχαν ανανεώσει το ραντεβού τους για το τέλος των αγωνιστικών υποχρεώσεων. Όπως και έγινε. Με αστραπιαίες κινήσεις έμειναν οι δύο βασικοί Έλληνες παίκτες και ξαφνικά ολόκληρος ο μεταγραφικός σχεδιασμός έγινε ευκολότερος.

Κι αν στη θεωρία η διαδικασία φαίνεται Γολγοθάς, δεν είναι ακριβώς τόσο δύσκολος. Με την έννοια ότι αυτό που αναζητείται είναι πρόσωπα και όχι θέσεις ή διαβατήρια. Αυτό είναι το μεγάλο συν που προσφέρει ο ελληνικός κορμός (Μάντζαρης, Σπανούλης, Παπανικολάου, Παπαπέτρου, Πρίντεζης, Αγραβάνης). Αυτή τη στιγμή μπορεί και οι έξι ξένοι να βρίσκονται στον... αέρα, αλλά τουλάχιστον είναι γνωστό και δεδομένο το τι είδους παίκτες και σε ποιες θέσεις τους ψάχνει η ομάδα. Και αυτό το έργο "παίζεται" από τη στιγμή που είπαν το "ναι" οι Μάντζαρης, Πρίντεζης. Διότι σε διαφορετική περίπτωση όλα θα γινόντουσαν ιδιαιτέρως περίπλοκα.

Να πάρουμε, όμως, από την αρχή τα πράγματα σε ότι αφορά τους ξένους:

Ντόμινικ Ουότερς / Ντάνιελ Χάκετ: Επί της ουσίας ο λόγος γίνεται για τη θέση του αναπληρωματικού γκαρντ. Ο Ουότερς ήταν ούτως ή άλλως "μπάλωμα", ερχόμενος να καλύψει σε μια δύσκολη εποχή τη θέση του τραυματία Χάκετ. Πρόκειται για έναν συμβατικό γκαρντ, ο οποίος δεν θα συνεχίσει. Τέτοια φαίνεται να είναι και η μοίρα του Ιταλού, ο οποίος μετά από έναν τόσο σοβαρό τραυματισμό αποτελεί ρίσκο. Συν του ότι μπορεί η προσφορά του να ήταν δεδομένη στην άμυνα, έχοντας παράλληλα επιδείξει μια ιδιαίτερη σχέση δεσίματος με τον κόσμο της ομάδας, ωστόσο, δεν μπορεί να πει κανείς ότι μπορούσε για παράδειγμα να συνυπάρξει αρμονικά στην ίδια πεντάδα με τον Σπανούλη.

Έρικ Γκριν: Παρότι έκανε σε γενικές γραμμές μια καλή σεζόν, την οποία έκλεισε με εξαιρετικές εμφανίσεις στους τελικούς, θεωρείται παρελθόν. Για πολλούς και διάφορους λόγους, που δεν μπορούν να μπουν ωστόσο σε σειρά προτεραιότητας. Το μεγάλο του συμβόλαιο (ένα εκατομμύριο), το γεγονός ότι και ο ίδιος δεν ήταν ικανοποιημένος (κάτι που έδειξε μες στη σεζόν) στο ρόλο του και η διαπίστωση ότι είναι καθαρό "2" και δεν μπορεί παρά μόνο σε ειδικά σχήματα να παίξει στο "1" ή στο "3" σαν παρτενέρ του Σπανούλη, φώτισαν την πόρτα της εξόδου. Να σημειωθεί ότι η οψιόν ανήκει στον Ολυμπιακό, που ζυγίζει την περίπτωση του στις κλίμακες value and money.

Ματ Λοτζέσκι: Ο Αμερικανός με το βέλγικο διαβατήριο είναι ελεύθερος. Το γεγονός ότι έχασε το φινάλε της χρονιάς, όχι μόνο έχει ρίξει τις προσωπικές του μετοχές, ακόμη και εντός της ομάδας. Η ευπάθεια του στους τραυματισμούς και κυρίως η ηλικία σε συνδυασμό με το μεγάλο χρονικό διάστημα που απαιτεί η αποθεραπεία του, είναι οι βασικοί λόγοι που οι Πειραιώτες δεν θέλουν να ρισκάρουν. Δεν είναι αγωνιστικό θέμα, διότι στα παιχνίδια που ο Λοτζέσκι ήταν καλά, αποτελούσε ένα πολύ μεγάλο όπλο του Ολυμπιακού.

Πάτρικ Γιανγκ: Έχει ετοιμάσει ήδη βαλίτσες για το Μιλάνο. Ο συγκεκριμένος παίκτης πήρε το καλύτερο συμβόλαιο ξένου σέντερ που έχει δώσει ο Ολυμπιακός, αλλά ουδέποτε εκπλήρωσε τις προσδοκίες. Ο τραυματισμός του, αλλά και η γενικότερη συμπεριφορά του δεν του το επέτρεψαν.

Κεμ Μπιρτς: Όσο είχε το ρόλο του βασικού στο rotation των δύο σέντερ ήταν εξαιρετικός. Όταν μπήκε στη διαδικασία του "ένας από τους τρεις" έχασε το ρόλο του και τη φόρμα του. Δεν τέλειωσε τη σεζόν καλά και στην Ελλάδα (στη Μεσόγειο και στα Βαλκάνια γενικότερα) η τελευταία γεύση έχει πολύ μεγάλη σημασία. Ο Ολυμπιακός έχει οψιόν για να κρατήσει για δεύτερο χρόνο τον Καναδό σέντερ, ο οποίος πέρσι υπέγραψε το καθιερωμένο συμβόλαιο που υπογράφουν οι ξένοι σέντερ (Ντάνστον, Χάντερ κτλ). Το μοναδικό opt-out του παίκτη αφορά το ΝΒΑ. Ίσως το αν θα μείνει να εξαρτηθεί και από τον Μιλουτίνοφ, με την έννοια ότι ο Ολυμπιακός ίσως προτιμήσει να μπει στη διαδικασία αναζήτησης ενός παίκτη και όχι δύο.

Νίκολα Μιλουτίνοφ: Αν αντιθέσει με όλους τους παραπάνω ο Ολυμπιακός θέλει διακαώς να κρατήσει τον Σέρβο σέντερ. Λογικό, αφού ήταν εξαιρετικός από τη σειρά με την Εφές και έπειτα. Το πρόβλημα έχει να κάνει με το ανοιχτό παράθυρο του ΝΒΑ. Ο Μιλουτίνοφ έχει συμβόλαιο σε ότι αφορά την ευρωπαϊκή του καριέρα, αλλά πολλά θα εξαρτηθούν από την επιθυμία του ίδιου και στην τελική την επιθυμία των Σαν Αντόνιο Σπερς.

Το ΝΒΑ που αλλάζει τις ισορροπίες

Το φετινό καλοκαίρι το σύννεφο του ΝΒΑ έχει απλωθεί πιο έντονα από κάθε άλλη χρονιά πάνω από το ευρωπαϊκό μπάσκετ. Η νέα συλλογική σύμβαση εκτόξευσε τα κασέ των παικτών, αλλάζοντας τις ισορροπίες. Πλέον οι ΗΠΑ αποτελούν την πρώτη επιλογή των παικτών που έχουν ανοικτή δίοδο, με αποτέλεσμα να προτιμούν να ρισκάρουν τις πιθανότητες τους να παίξουν εκεί, από ένα εγγυημένο συμβόλαιο στην Ευρώπη. Παράδειγμα που ακούει στο όνομα "Οκάρο Ουάιτ".

Πρόκειται για μια νέα πραγματικότητα που δεν επηρεάζει μόνο τον Ολυμπιακό, αλλά όλα τα μεγάλα κλαμπ της Ευρώπης. Στην περίπτωση των "ερυθρολεύκων" οι σειρήνες αφορούν τον Κεμ Μπιρτς και τον Νίκολα Μιλουτίνοφ, με τον Σέρβο σέντερ να αποτελεί σημαντικό κομμάτι του παζλ. Από εκεί και πέρα, όμως, κάτι αντίστοιχο συμβαίνει στον Παναθηναϊκό (Κρις Σίνγκλετον), στην Φενέρμπαχτσε (Μπόγκνταν Μπογκντάνοβιτς και Έκπε Ούντο) και στην ΤΣΣΚΑ (Μίλος Τεόντοσιτς).

Και όπως παίζεται πλέον το παιχνίδι το ΝΒΑ θα έχει σε αυτές τις περιπτώσεις τον πρώτο λόγο στο τραπέζι. Οι Αμερικάνοι είναι αυτοί που θα παίζουν με τα άσπρα.

Η μοναδική αλλαγή στους ρόλους

Που μας αφήνει όλο αυτό; Ότι ο Ολυμπιακός ψάχνει έξι παίκτες. Πέντε αν μείνει ο Μιλουτίνοφ. Τέσσερις αν κρατήσουν και τον Μπιρτς. Το αρχικό πλάνο περιλαμβάνει τον Βασίλη Τολιόπουλο στη θέση του 13ου, που θα παίρνει χρόνο στο ελληνικό πρωτάθλημα, ενώ δεν αποκλείεται να προστεθεί και ένας ακόμη νεαρός παίκτης για τη φροντ-λάιν.

Επί της ουσίας η μοναδική αλλαγή που αφορά τους ρόλους εντός της ομάδας έχει να κάνει με τη θέση του Πάτρικ Γιανγκ. Επιθυμία του προπονητικού τιμ είναι να μην υπάρχουν στο ρόστερ τρεις σέντερ, αλλά επί της ουσίας δύο. Ιδανικά ο ανεβασμένος Νίκολα Μιλουτίνοφ και ένας mobile center που να εξυπηρετεί την pick-n-roll επίθεση με άξονα τον Βασίλη Σπανούλη και να έχει την ικανότητα να αλλάξει στα screen.

Αντί του Γιανγκ θα αναζητηθεί παίκτης που να μπορεί να παίξει στο "4" και να μοιραστεί τη θέση με τον Γιώργο Πρίντεζη, ο οποίος έδειξε στους τελικούς ότι χρειάζεται ξεκούραση, στήριγμα και ειδική μεταχείριση μες στη χρονιά για να αντέξει το σώμα τους σ' αυτούς τους ρυθμούς. Ένας παίκτης σαν τον Ερλ Καρλ της Μπεσίκτας, που να έχει σκορ και να μπορεί να παίξει με άνεση και τις δύο θέσεις. Ο 5ος ψηλός, όχι απαραίτητα σε χρόνο, αλλά σε στυλ θα είναι ο Δημήτρης Αγραβάνης. Το μπαλαντέρ ανάμεσα στις δύο θέσεις, ο tweener που όλες οι ομάδες ψάχνουν στο rotation.

Κατά τα άλλα αναζητούνται δύο γκαρντ να πλαισιώσουν τον Σπανούλη και τον Μάντζαρη και έναν ακόμη παίκτη (αντί-Λοτζέσκι), ενδεχομένως σε δεύτερο ρόλο, καθώς είναι δεδομένο ότι το προπονητικό τιμ σχεδιάζει να μοιράσει το χρόνο στο "3" ανάμεσα στον Παπανικολάου και τον Παπαπέτρου, που όπως φάνηκε στο τέλος της χρονιάς αφήνει το "4" και μονιμοποιείται στο "3".

Τα ονόματα που έχουν ακουστεί

Το καυτό όνομα είναι αυτό του Στρέλνιεκς. Το όνομα του βρίσκεται ψηλά στη λίστα του Ολυμπιακού για πολλούς λόγους. Αφενός γιατί ταιριάζει απόλυτα στο συγκεκριμένο ρόλο και αφετέρου διότι είναι από τους παίκτες που έχει πληγώσει τους Πειραιώτες. Και πάντα ο σεβασμός στο πρόσωπο ενός παίκτη αυξάνεται κατακόρυφα, όταν ξεχωρίζει στα μεταξύ τους παιχνίδια. Τη σεζόν 2014-15 είχε 15 πόντους στο ΣΕΦ (4/5 τρίποντα), σημειώνοντας μάλιστα το νικητήριο σουτ στο ματς επί γερμανικού εδάφους, ενώ τη χρονιά που μόλις τελείωσε είχε 10.5 πόντους και 60% στο τρίποντο απέναντι στην ομάδα του Γιάννη Σφαιρόπουλου.

Ο Στρέλνιεκς, πάντως, ταιριάζει απόλυτα στον Ολυμπιακό. Κυρίως επειδή είναι καλώς σουτέρ. Και ο κανόνας λέει ότι ένας σουτέρ μπορεί να παίξει παντού. Είτε μιλάμε για τον pick-n-roll δομημένο Ολυμπιακό, είτε για τους Κλήβελαντ Καβαλίερς. Το θετικό του Λετονού είναι ότι μπορεί να παίξει σαν "1" που θα ανοίγει το γήπεδο (στη θέση του Μάντζαρη), αλλά και σαν ένας ακόμη δημιουργός, χάρις στην ικανότητα του να σουτάρει μετά από ντρίμπλα. Μπορεί να μην είναι ο κατεξοχήν δημιουργός, αλλά είναι ένας παίκτης που πέρσι είχε 3.5 ασίστ και μπορεί να βάλει στο παιχνίδι τους συμπαίκτες του, κάτι που δεν μπορούσε να κάνει ο Γκριν.

Δεν είναι δηλαδή ένας μονοδιάστατος σουτέρ όπως ο Χαλπερίν, ή ο Γκετσεβίτσιους που μπορούν να παίξουν μόνο το παιχνίδι "δύο εναντίον δύο", αλλά ένας περιφερειακός που ξέρει καλά το παιχνίδι. Το μοναδικό του μείον αφορά το μέγεθος και τις αμυντικές του ικανότητες.

Το άλλο όνομα που έχει γραφτεί κατά κόρον είναι αυτό του Άαρον Τζάκσον, που προέρχεται από μια γόνιμη 5ετία στην ΤΣΣΚΑ (2012-2017), όπου απολάμβανε πολύ μεγάλα συμβόλαια. Ο 31χρονος Αμερικανός γκαρντ απέδειξε ότι είναι παίκτης που ανταποκρίνεται στα δύσκολα. Είναι φυσικός πλέι-μέικερ, ένας pass-first περιφερειακός, που του αρέσει να κάνει τους συμπαίκτες του καλύτερους. Έχει μεγάλη ικανότητα στο ένας-ένας, στον χειρισμό της μπάλας, ενώ μπορεί να παίξει καλή άμυνα στη μπάλα. Το μοναδικό του μειονέκτημα είναι το σουτ, το οποίο δεν αποτελεί την πρώτη του επιλογή, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι δεν έχει βελτιωθεί.

Ο Κλαρκ από την άλλη είναι ένα από τα ονόματα που κυκλοφορούν για τη θέση "4". Πρόκειται για έναν Αμερικανό με εξαιρετικές επιθετικές ικανότητες και αθλητικά προσόντα, ο οποίος όμως δεν είναι το ίδιο συνεπής αμυντικά. Ενδεχομένως στη λίστα να προστεθούν και άλλοι υποψήφιοι με τέτοια χαρακτηριστικά: σουτ, ένας-ένας είτε με πρόσωπο, είτε με πλάτη, αθλητικά προσόντα. Όπως για παράδειγμα ο Τρέι Τόμπκινς της Ρεάλ Μαδρίτης, ή ο Κλαρκ που αναφέρθηκε παραπάνω.

Το σενάριο "Κώστας Σλούκας"

Είναι λογικό ο Ολυμπιακός να στρέφει το βλέμμα του σε περιπτώσεις Ελλήνων παικτών. Ο Κώστας Σλούκας βρισκόταν πολύ ψηλά στην ερυθρόλευκη λίστα τις πρώτες ημέρες της περασμένης βδομάδας κι ενώ εκκρεμούσε το ραντεβού με τον Βαγγέλη Μάντζαρη. Το όνομα του Σλούκα έμεινε εκεί, παρά το γεγονός ότι ο Μάντζαρης ανανέωσε για τρία ακόμη χρόνια. Οι Πειραιώτες ξέρουν καλά ότι σε αυτές τις περιπτώσεις, ενίσχυσης δηλαδή του ελληνικού κορμού, η ομάδα βγαίνει κερδισμένη. Όπως συνέβη το 2011 με τον Πρίντεζη και το 2015 με τον Παπανικολάου. Ούτε στη μια περίπτωση, ούτε στην άλλη η κίνηση έχει με αγωνιστικά κριτήρια. Ήταν περισσότερο μια καλή ευκαιρία με γνώμονα το μέλλον.

Αντίστοιχο σκεπτικό κρύβεται και πίσω από την περίπτωση του Κώστα Σλούκα, του μοναδικού Έλληνα περιφερειακού που μπορεί άμεσα να αποτελέσει τη διάδοχη κατάσταση στου Βασίλη Σπανούλη. Το μοναδικό "πρόβλημα" στην περίπτωση του διεθνούς γκαρντ είναι η Φενέρμπαχτσε. Λένε ότι ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει, οπότε θα πρέπει να περιμένουμε το ντόμινο εξελίξεων στην ομάδα της Κωνσταντινούπολης, που αφορά αρχικά την παραμονή του Μπογκντάνοβιτς. Οι φήμες αναφέρουν ότι αν ο Σέρβος αποχωρήσει τότε η ομάδα του Ζέλικο Ομπράντοβιτς θα αποκτήσει τον Μπραντ Ουαναμέικερ, ενώ δεν είναι δεδομένο ότι έχει ολοκληρωθεί η μεταγραφή του Θίοντορ, του παίκτη που έβγαλε μάτια με τη φανέλα της Μπάνβιτ.

Ο Σλούκας είχε δεχτεί πρόταση ανανέωσης στα μέσα της σεζόν την οποία έβαλε στον πάγο. Όπως προκύπτει τις επόμενες ημέρες θα γνωρίζει αν θα παραμείνει στην Φενέρμπαχτσε ή όχι, με τις διαπραγματεύσεις να έχουν προγραμματιστεί για τα μέσα της βδομάδας. Η Φενέρ αποτελεί την πρώτη επιλογή (έχει εξάλλου συμβόλαιο), χωρίς να αποκλείεται ο Ολυμπιακός να μπει δυνατά στο παιχνίδι, όταν καθίσει η σκόνη και ενδεχομένως μείνουν εκτός παιχνιδιού ομάδες από τη Ρωσία.

Εκ πρώτης, όμως, φαίνεται ότι το να επιστρέψει αυτό το καλοκαίρι στο Λιμάνι, είναι το λιγότερο πιθανό σενάριο.

Απογαλακτισμός ή όχι; Ιδού η απορία

Αγωνιστικά ο Ολυμπιακός βρίσκεται μπροστά σε ένα δύσκολο σταυροδρόμι. Από το 2012 και για τα χρόνια που ακολούθησαν ο Ολυμπιακός έχει χτιστεί αγωνιστικά γύρω από τον Βασίλη Σπανούλη. Και αυτό είχε να κάνει σε μεγάλο βαθμό με την στελέχωση, την αγωνιστική τακτική και την διαχείριση.

Τα τελευταία χρόνια είδαμε για παράδειγμα να προσαρμόζονται εύκολα παίκτες που έχουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά όπως το σουτ (Λαφαγιέτ, Ντάρντεν, Λοτζέσκι, Γκριν) και να δυσκολεύονται περιφερειακοί που μπορεί να παίζουν με τη μπάλα στα χέρια, αλλά δεν φημίζονται για το στατικό σουτ (Πέρκινς, Κόλινς, Στρόμπερι). Αντίστοιχα και στη γραμμή ψηλών: ταιριάζουν καλύτερα παίκτες με αθλητικότητα και ικανότητα στο pick-n-roll (Ντάνστον, Χάντερ, Μπιρτς) και όχι άλλοι ψηλοί, ακόμη και πιο ταλαντούχοι όπως ο Πάουελ και ο Ουόρικ.

Η επιλογή της τακτικής αφορά τις μπάλες που καταλήγουν στα χέρια ενός από τους κορυφαίους δημιουργούς του ευρωπαϊκού μπάσκετ, τον χρόνο που έχει τη μπάλα στα χέρια και τον γενικότερο προσανατολισμό της ομάδας. Και η διαχείριση; Έχει να κάνει με τον χρόνο συμμετοχής και των ρόλων των παικτών που βρίσκονται γύρω του. Για παράδειγμα ο Σλούκας αποχώρησε από τον Ολυμπιακό επειδή ακριβώς "έπεφτε" πάνω στον 35χρονο (πλέον) γκαρντ. Ο Γκριν και ο Χάκετ "τρακάρουν" επίσης πάνω του και καλούνται να αποδεχτούν ένα διαφορετικό ρόλο από αυτόν που έκαναν, ή πιστεύουν ότι πρέπει να κάνουν.

Το θέμα, όμως, είναι ότι ο Βασίλης Σπανούλης είναι 35 ετών, κάτι που είχε αναλυθεί εις βάθος και μες στη φετινή χρονιά . Και αυτό δεν έχει να κάνει με την παρούσα αγωνιστική του κατάσταση, ούτε με το αν ήταν καλός στους τελικούς ή όχι. Είναι μια φυσική εξέλιξη των πραγμάτων, όπως συμβαίνει σε όλους τους παίκτες, ειδικά στις σημαίες των ομάδων. Ακόμη κι ο Ναβάρο που έπαιξε τα μισά φετινά παιχνίδια (32 από τα 62) και μάλιστα ως σκιά του εαυτού του, δυσκολεύτηκε να μπει στο καλούπι του βοηθητικού. Είναι δύσκολο παίκτες που έμαθαν μια ζωή να πρωταγωνιστούν να βρουν νόημα σε κάτι διαφορετικό. Ειδικά αν έχουν χορτάσει μεγάλα συμβόλαια και τίτλους. Ακόμη και η χαρά του παιχνιδιού, ή ο φόβος του οτιδήποτε διαφορετικού από την "καριέρα αθλητή" υπολείπονται.

Οπότε μια σημαντική απόφαση που θα πρέπει να πάρει η απόφαση και το προπονητικό τιμ είναι αν θα αλλάξει ρότα και ξεκινήσει σιγά-σιγά τη δύσκολη διαδικασία του απογαλακτισμού από τον Βασίλη Σπανούλη, ή αν θα επιμείνει να κοντράρει τον παράγοντα χρόνο, ποντάροντας στην κλάση και στην προσωπικότητα του 35χρονου γκαρντ. Είναι κάτι που αφενός είχε απασχολήσει την ομάδα και στο παρελθόν και αφετέρου θα τεθεί ξανά στο τραπέζι αργά ή γρήγορα. Οπότε το ζητούμενο είναι το timing.