Ο Γιώργος Μπαρτζώκας είναι ο νέος προπονητής του Ολυμπιακού και το Sport24.gr παρουσιάζει τα στοιχεία που τον ξεχωρίζουν σε ότι αφορά την τακτική και την προπονητική προσέγγιση του παιχνιδιού.

Διαβάστε για την έμφαση που δίνει στην ταχύτητα, στην επαφή και στη χημεία μιας ομάδας, μέσα από την εικόνα που παρουσίασαν οι παλαιότερες ομάδες του. Επίσης μπορείτε να διαβάσετε και το αντίστοιχο κείμενο για την αγωνιστική φιλοσοφία του Αργύρη Πεδουλάκη, αλλά και το αφιέρωμα στον νέο προπονητή του Ολυμπιακού.

Τα κυριότερα κομμάτια της φιλοσοφίας του

• Το κυριότερο χαρακτηριστικό των ομάδων του είναι η ομαδικότητα: Τα επιθετικά συστήματα περιλαμβάνουν περισσότερο το στοιχείο της πάσας, παρά της ντρίμπλας. Αυτό φαίνεται κάθε χρόνο και στον πίνακα με τις ασίστ.
• Δουλεύει πολύ στο παιχνίδι του μισού γηπέδου, το οποίο θεωρεί και το σημαντικότερο κομμάτι του μπάσκετ. Επιμένει πολύ στο κομμάτι των συνεργασιών, που έχει ως αποτέλεσμα τους πολύ καλούς αυτοματισμούς στην επίθεση. Παλαιότερα το μεγαλύτερο ποσοστό της επίθεσης είχε ως κύρια μορφή έκφρασης το πικ-εν-ρολ. Την τελευταία διετία, ωστόσο, οι ομάδες του βασίστηκαν πολύ στα σκριν μακριά από τη μπάλα και το low-post.
• Το στοιχείο της ταχύτητας. Οι ομάδες του πάντα παίζουν γρήγορα, όχι όμως με την "αυστηρή" έννοια του όρου που περιλαμβάνει αποκλειστικά το κομμάτι του αιφνιδιασμού. Τα συστήματα πάντα εκτελούνται σε μεγάλη ταχύτητα, περιλαμβάνουν πολλές πάσες και μεγάλη κίνηση από όλους τους παίκτες. Κι αν θα μπορούσε κανείς να απομονώσει μια φράση κλειδί αυτή είναι το "speed up", την οποία χρησιμοποιεί συχνά.
• Θεωρείται κατ' εξοχήν αμυντικός προπονητής, όπως αποδεικνύεται κι από το παθητικό που έχουν κάθε χρόνο οι ομάδες του. Θέλει οι ομάδες του να παίζουν σκληρά και οι παίκτες να βάζουν το κορμί τους, στοιχείο που κυριάρχησε στον περσινό Ολυμπιακό του Ντούσαν Ίβκοβιτς.
• Ο στόχος του σε ότι αφορά τον σχεδιασμό της ομάδας είναι η ύπαρξη καλής χημείας. Για αυτό και πολλές φορές έχει κατακριθεί για την επιμονή που δείχνει σε παίκτες που είναι ουσιαστικοί κι όχι εντυπωσιακοί, όπως ήταν στο παρελθόν ο Κόρεϊ Μπέλσερ, ο Μίρζα Κούρτοβιτς, ο Στίβεν Αριγκμπάμπου, ο Τζάρεντ Χόμαν ή ο Τζαμόν Λούκας. Γενικότερα έχει πιστωθεί αρκετές καλές επιλογές ξένων όπως ο Ματ Ουόλς, ο Τζαμόν Λούκας, ο Άλεξ Στίβενσον κι ο Τζον Ντίμπλερ και δείχνει ιδιαίτερη "αδυναμία" για τους παίκτες που παίζουν πρώτα για την ομάδα και λιγότερο για τον εαυτό τους.
• Δεν του αρέσει να παίζει άμυνα ζώνης, διότι δεν επιβάλει την ίδια "υπευθυνότητα" στον παίκτη.
• Οι ομάδες του έχουν έναν τρόπο παιχνιδιού, προπονούνται σκληρά σε αυτόν και επιμένουν πολύ. Από παιχνίδι σε παιχνίδι, δηλαδή, η αμυντική φιλοσοφία του για παράδειγμα θα είναι η ίδια, με ελάχιστες προσαρμογές. Προσπαθεί να τελειοποιήσει με άλλα λόγια την τακτική της επιλογής του και να βελτιώσει την απόδοση των δικών του παικτών σε αυτή. Αυτό είναι και το μεγαλύτερο κοινό σημείο που έχει με τον Ντούσαν Ίβκοβιτς.
• Χρησιμοποιεί πάντα μεγάλο rotation, γιατί θέλει οι παίκτες να είναι ξεκούραστοι σωματικά και πνευματικά, μιας κι απαιτεί από αυτούς ταχύτητα σκέψης και αντίδρασης. Παράλληλα συνηθίζει να παίζει στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα με δύο καλούς χειριστές της μπάλας.

ΥΓ. Επιτρέψτε μου και μια αναφορά σ' ένα προσωπικό ζήτημα. Αρθρογραφώ στο Sport24.gr από την πρώτη ημέρα, αποκλειστικά για μπάσκετ. Το κάνω πάντα με επιχειρήματα, τεκμηριώνοντας μπασκετικά τις απόψεις μου τόσο εδώ. Παινεύομαι για την αντικειμενικότητα μου (μέχρι το Κουκάκι να παίξει στην Α1). Τα πράγματα, ωστόσο, ήρθαν έτσι και πρέπει να πάρω μια σημαντική απόφαση, μιας και ο προπονητής του Ολυμπιακού είναι εξ' αγχιστείας συγγενής μου. Το δίλημμα μου ήταν: Να τηρήσω σιγή ασυρμάτου ή να συνεχίσω κανονικά τη δουλειά μου; Σε συνεννόηση με την αρχισυντακτική ομάδα του SPORT 24, αποφάσισα το δεύτερο γιατί είμαι βέβαιος ότι μπορώ να παραμείνω αντικειμενικός και ανεπηρέαστος. Θέλησα να το μοιραστώ μαζί μ' εσάς, στα πλαίσια αυτής της αντικειμενικότητας, της διαφάνειας αλλά και της ανοιχτής επικοινωνίας που έχουμε όλον αυτό τον καιρό.