Η ίδια διαφορετική ιστορία
Το κεντρικό πρόσωπο γνωστό, έστω κι αν μιλάμε για τους πιο "διαφορετικούς" τελικούς της σύγχρονης ιστορίας. Τι να περιμένουμε; Ο Στέφανος Τριαντάφυλλος αναλύει...
Ώρα τελικών. Ο Ολυμπιακός υποδέχεται τον Παναθηναϊκό σε μια "περίεργη" σειρά. Από τη μια οι πρόωροι αποκλεισμοί από την Euroleague και από την άλλη οι αστάθμητοι παράγοντες του Παναθηναϊκού, δημιουργούν ένα πέπλο μυστηρίου γύρω από τις φετινές "αιώνιες" μάχες.
Εξάλλου, το ότι έχει συμβεί έχει ελάχιστη σημασία. Κι αυτό γιατί από τις τρεις αναμετρήσεις που προηγήθηκαν έχουν αλλάξει πολλά. Για παράδειγμα ο προπονητής του Παναθηναϊκού (Πεδουλάκης αντί Τζόρτζεβιτς), ο Ολυμπιακός είχε για 6ο ξένο τον Τζόνσον-Όντομ και όχι τον Ουόρικ, ενώ οι "πράσινοι" παρατάσσονται με εντελώς διαφορετική σύνθεση: προστέθηκαν οι Χέινς, Ουίλιαμς, Χάντερ έμειναν εκτός οι Πάβλοβιτς-Κούζμιτς, τέθηκε νοκ-άουτ ο Γιάνκοβιτς, ενώ παράλληλα ο Νίκος Παππάς πέρασε από μύρια κύματα για να επιστρέψει στο rotation.
Οπότε το παρελθόν έχει μικρή σημασία. Το ίδιο και το τι έκαναν οι δύο ομάδες στα ημιτελικά, διότι ως γνωστόν τα μεταξύ τους παιχνίδια έχουν διαφορετικές συνθήκες και ιδιαιτερότητες. Αυτό ίσως που πρέπει να κρατήσουμε από τη σειρά του Παναθηναϊκού με τον Άρη, είναι η περιπέτεια των Αμερικανών και η αναστάτωση που δημιουργήθηκε. Ειδικά σε ότι αφορά την περίπτωση του Τζέιμς Γκιστ, που ως γνωστόν αποτελεί τη "ραχοκοκκαλιά" της ομάδας, τον άνθρωπο που ανεβάζει το επίπεδο ενέργειας και παίζει το ρόλο του "καταλύτη". Διότι κακά τα ψέμματα ο Χέινς ήταν αναλώσιμος και ο Φελντέιν έχει περάσει σε δεύτερη μοίρα (μετά την έλευση του Ουίλιαμς), προβληματίζοντας για την επιλογή της πρόωρης ανανέωσης, έστω κι αν έδειξε την "μετάνοια" του με 23 πόντους στον 5ο ημιτελικό με τους "κίτρινους".
Το δείγμα που έχει αφήσει ο Παναθηναϊκός του Πεδουλάκη έχει τις εξής διαφορές: ο Γκιστ παίζει αρκετό χρόνο στο "5" καλύπτοντας τις ανάγκες του αθλητικού σέντερ, έχει βρει ρόλο βασικού ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος, η ομάδα παίζει περισσότερο με ψηλά σχήματα στην περιφέρεια και η άμυνα καταλήγει συχνότερα σε αλλαγές στα σκριν. Το θετικό; Ότι η ομάδα έχει αλλάξει από την εποχή Τζόρτζεβιτς. Το αρνητικό; Ότι μιλάμε για τους τελικούς, το φινάλε της σεζόν, όπου πειραματισμοί δεν επιτρέπονται.
Ο Ολυμπιακός από την άλλη πέρασε τα δικά του σκαμπανεβάσματα πολύ νωρίτερα στη σεζόν, σε ότι αφορά το rotation τουλάχιστον. Και έχει κατασταλάξει σε ένα συγκεκριμένο τρόπο διαχείρισης και παιχνιδιού. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα δούμε προσαρμογές για τον τελικό, όπως για παράδειγμα τον Μιλουτίνοφ, που είχε μικρή συμμετοχή ως τώρα στα playoffs, αλλά αναμένεται να πατήσει παρκέ για να σπρώξει τον Ραντούλιτσα. Εξάλλου, κάτι τέτοιο είχε γίνει και στο ματς του δεύτερου γύρου στο ΟΑΚΑ, όπου ο Σέρβος έπαιξε καταλυτικό ρόλο.
Από εκεί και πέρα και μέχρι να ξεκινήσουν τα παιχνίδια και να δούμε τις τακτικές κινήσεις των δύο προπονητών, το μεγάλο ερώτημα και το κεντρικό πρόσωπο είναι ο Βασίλης Σπανούλης. Α) Γιατί είναι ο βασικός δημιουργός του Ολυμπιακού Β) Γιατί θα πρέπει να δούμε πως θα κατορθώσει με ένα διαφορετικό ρόστερ (και χωρίς τον Λάσμε) να προσαρμόσει την αμυντική λειτουργία της ομάδας του ο Αργύρης Πεδουλάκης στην προσπάθεια του να σταματήσει τον αρχηγό του Ολυμπιακού Γ) Γιατί δείχνει στα playoffs ότι δεν είναι σε καλή κατάσταση: 12,5 πόντοι, αλλά με 36% στα σουτ.
Στο προηγούμενο πέρασμα του στον Παναθηναϊκό ο κόουτς Πεδουλάκης κατέφευγε στις αλλαγές αναγκάζοντας τον Σπανούλη να παίζει κατά κύριο λόγο 1on1 και όχι να συνεργάζεται. Συν του ότι οι "πράσινοι" προσπαθούσαν να κλείσουν το γήπεδο, ρισκάροντας το σουτ είτε από τα "4άρια", είτε από τον Μάντζαρη ή άλλους περιφερειακούς (πχ Κόλινς). Τώρα; Η απουσία του Λάσμε είναι αν μη τι άλλο τεράστια, επομένως ο Γκιστ θα χρειαστεί να περάσει αρκετό χρόνο στο "5" (μαζί με τον Φώτση - κάτι που είδαμε στα playoffs). Από την άλλη όμως υπάρχει ένας κακός αμυντικός, ο Ραντούλιτσα που θα πρέπει να "κρυφτεί", αλλά και ένας εξαιρετικός on-ball αμυντικός, ο Νικ Καλάθης. Διαφορετικά εντελώς τα δεδομένα.
Σε ότι αφορά τη βαρύτητα των αγώνων τώρα αποτελούν ουσιαστικά τις "ημέρες της κρίσης" για τις δύο ομάδες. Περισσότερο, ίσως, από κάθε άλλη φορά, έστω κι αν πάντα το πρωτάθλημα είναι ο μεγάλος στόχος, αλλά και ισοδυναμεί με την τελευταία γεύση. Και οι αποφάσεις που θα παρθούν το καλοκαίρι τόσο στους "κόκκινους", όσο και στους "πράσινους" θα έχουν ως κριτήριο το ποια ομάδα θα βάλει τα χέρια της στην κούπα.
Φαβορί; Πάντα σ' αυτές τις περιπτώσεις τον πρώτο λόγο τον έχει η ομάδα που έχει το πλεονέκτημα της έδρας. Άρα ο Ολυμπιακός. Τα υπόλοιπα, όμως, μένει να τα δούμε στο γήπεδο.