Η κάθοδος και η πτώση του "αυτοκράτορα" Τζεντίλε

Ο τελευταίος αυτοκράτορας. Ο Μέγας Αλέξανδρος του ιταλικού μπάσκετ. Αυτό ήταν το μέλλον του Αλεσάντρο Τζεντίλε. Κι ο δρόμος; Στρωμένος. Ορθάνοιχτος σαν ιταλικός αυτοκινητόδρομος και τα σκυλιά δεμένα. Μέχρι και τα κλειδιά της σύγχρονης υπερδύναμης του pallacanestro βρισκόντουσαν στην τσέπη του. Το αποτέλεσμα; Κάζο. Η απόλυτη ταινία καταστροφής. Χρειάστηκε να περάσει η ολέθρια περσινή χρονιά και μερικοί μόνο μήνες σ' αυτή που τρέχει τώρα για να πάρει η διοίκηση την απόφαση του να του δώσει τις βαλίτσες στο χέρι.

"Σήμερα (5/12), ο πρόεδρος της Αρμάνι Μιλάνο, Λίβιο Πρόλι και ο Αλεσάντρο Τζεντίλε αποφάσισαν από κοινού να ολοκληρώσει ο παίκτης τη χρονιά σε διαφορετικό σύλλογο. Η Αρμάνι Μιλάνο θέλει να τον ευχαριστήσει για την προσφορά του στο σύλλογο και να του ευχηθεί να βρει το σωστό μονοπάτι για τις φιλοδοξίες του.Ο Αλεσάντρο Τζεντίλε επιθυμεί να ευχαριστήσει από τα βάθη της καρδιάς του τον κ. Τζιόρτζιο Αρμάνι για τις ευκαιρίες που του έδωσε τα προηγούμενα χρόνια στο πρότζεκτ της ιταλικής ομάδας, το σύλλογο για το χρόνο και τις νίκες που γεύτηκαν, αλλά και τους ίδιους τους οπαδούς για την αγάπη που του έδειξαν στη διάρκεια της καριέρας του" η λιτή - βουτηγμένο στο καζάνι της πολιτικής ορθότητας - ανακοίνωση θα μπορούσε να είναι και η επιγραφή στην ταφόπλακα της καριέρας του Τζεντίλε στο Μιλάνο.

Με 1 1/2 ακόμη χρόνο στο συμβόλαιο του οι πρωταθλητές Ιταλίας αποφάσισαν να του ανάψουν το status "for loan" δίπλα στο όνομα του. Τον έθεσαν προς δανεισμό και αμέσως το κινητό του ατζέντη του σχημάτισε τα τηλέφωνα των πλούσιων κλαμπ της Ευρώπης. Τζίφος.

Τα δημοσιεύματα, που έμοιαζαν περισσότερο με τα άδεια που είχαν στόχο να γίνουν γεμάτα, έκαναν λόγο για ΤΣΣΚΑ, Φενέρμπαχτσε και Μπαρτσελόνα. Οι "μπλαουγράνα" απέρριψαν αυτόματα αυτό το ενδεχόμενο. Οι Τούρκοι δύσκολα θα έπαιρναν απόφαση να πάρουν έναν ακόμη περιφερειακό που τείνει περισσότερο προς το "3" και λιγότερο προς τις άλλες θέσεις. Αδιάφορη έμεινε στο άκουσμα της είδησης και η ΤΣΣΚΑ παρότι ο Δημήτρης Ιτούδης πριν δύο καλοκαίρια (όταν είχε πρωτοαναλάβει τους Μοσχοβίτες) είχε ζητήσει τον Ιταλό σκόρερ, που είχε όμως συμβόλαιο. Αντ' αυτού αποκτήθηκε ένας άλλος on-ball περιφερειακός, ονόματι Νάντο ΝτεΚολό. Ακόμη και ο Έλληνας προπονητής που είχε κάποτε ψηλά στη λίστα του τον Τζεντίλε, δεν ήθελε να ρισκάρει όμως σ' αυτή τη φάση της χρονιάς.

Προς τι το ρίσκο, όμως; Η αγωνιστική αξία του Τζεντίλε είναι αδιαπραγμάτευτη. Έχει μέγεθος, ενδιάμεσο παιχνίδι, ικανότητα στο ένας-ένας. Τα τελευταία χρόνια, όμως, έγινε ακόμη ένας παίκτης με "κακό όνομα" και σ' αυτό έπαιξαν ρόλο η ζωή του εκτός γηπέδου, οι σχέσεις του με τον προπονητή του, αλλά και αυτή με την προπόνηση. Ας τα πάρουμε, όμως, όλα από την αρχή.

Από το Τρεβίζο στο break-out της Αρμάνι

Ο Τζεντίλε, με το όνομα βαρύ σαν ιστορία (γιος του Νάντο Τζεντίλε, του διεθνούς γκαρντ και πρωταθλητή Ευρώπης το 2000 με τον Παναθηναϊκό), "μεγάλωσε" στο Τρεβίζο. Το 2011 αναδείχτηκε καλύτερος νέος παίκτης του ιταλικού πρωταθλήματος και υπέγραψε το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο 4ετους διάρκειας με τη Μπενετόν. Τον Δεκέμβρη του 2011 ήρθε το Μιλάνο, όμως, να αποκτήσει τη νέα ελπίδα του ιταλικού μπάσκετ, προσφέροντας του εκ νέου ένα 4ετές συμβόλαιο. Η break-out χρονιά του ήταν το 2013-14 όταν είχε 11.4 πόντους, 2.4 ριμπάουντ, 2.3 ασίστ στην Euroleague, κατακτώντας τον τίτλο και μαζί τον τίτλο του MVP. Ήταν η καλύτερη του χρονιά, δεδομένου ότι το ίδιο καλοκαίρι επιλέχτηκε και στο Νο53 του ντραφτ από τους Μινεσότα Τίμπεργουλβς, που έστειλαν εντέλει τα δικαιώματα του στους Χιούστον Ρόκετς.

Το ίδιο "καυτό" καλοκαίρι υπέγραψε το νέο του συμβόλαιο με τους Μιλανέζους, τριετούς διάρκειας, το οποίο όμως αναπροσαρμόστηκε άμεσα. Συγκεκριμένα το 2015 η διοίκηση επέκτεινε το συμβόλαιο του ως το 2018, με νέα τριετή συμφωνία. Ενδιάμεσα, όμως, είχαν συμβεί και άλλα. Όταν ανέλαβε την ομάδα ο Λούκα Μπάνκι (2013-14) η ομάδα προερχόταν από την εποχή του Σέρτζιο Σκαριόλο, στην οποία είχε δαπανήσει υπέρογκα ποσά, γεμίζοντας το ρόστερ με παίκτες του ενός εκατομμυρίου. Όταν η διοίκηση πήρε τον Μπάνκι αποφάσισε να αλλάξει σελίδα. Άφησε τους περισσότερους παίκτες και κράτησε ως μοναδικό "ακριβό" συμβόλαιο, αυτό του Κιθ Λάγνκφορντ. Είχαν αποφασίσει, όμως, ότι το επόμενο καλοκαίρι θα άλλαζαν λογική και θα έχτιζαν την ομάδα γύρω από τον Τζεντίλε, που θα γινόταν αυτόματα ο πιο ακριβοπληρωμένος παίκτης της ομάδας.

Την πρώτη χρονιά του Λούκα Μπάνκι το Μιλάνο έκανε μεγάλες νίκες, δυνάμωσε ακόμη περισσότερο με την ανταλλαγή του Χάκετ με τον Χέινς (τον περσινό παίκτη του Παναθηναϊκού) και έφτασε μια ανάσα από το φάιναλ-φορ που γινόταν στο "σπίτι" του. Αποκλείστηκε, όμως, από την μετέπειτα πρωταθλήτρια Μακάμπι, χρυσώνοντας το χάπι με την επιστροφή στο θρόνο του πρωταθλητή, που ήταν σπουδαία υπόθεση για μια ομάδα που για πολλά χρόνια βρισκόταν στη σκιά άλλων δυνάμεων όπως η Μπολόνια, το Τρεβίζο και η Σιένα. Την επόμενη χρονιά οι Λάγνκφορντ, Τζέρελς, Ουάλας αποχώρησαν και τη θέση τους πήραν οι Ράνγκλαντ, Μπρουκς που έπαιζαν για πρώτη φορά σ' αυτό το επίπεδο και ο ταλαιπωρημένος από τραυματισμούς Λίνας Κλέιζα.

Οι Μιλανέζοι αποκλείστηκαν στο Top-16, αλλά ο Τζεντίλε έλαμψε με 14.3 πόντους (48% στα δίποντα, 31% στα τρίποντα), 3 ριμπάουντ, 2.5 ασίστ και 11.5 στο ranking σε 27 λεπτά συμμετοχής. Ήταν ο πρώτος σκόρερ, δεύτερος σε ranking και πρώτος σε χρόνο συμμετοχής στην Euroleague. Αν και η πραγματική κατολίσθηση σημειώθηκε εντός των τειχών. Το Μιλάνο έχασε το κύπελλο και το πρωτάθλημα από τη Σάσαρι, με τον Ντάνιελ Χάκετ να εξελίσσεται στο "μαύρο πρόβατο" εκείνων των τελικών. Για να ακολουθήσει μια εκ νέου εκκαθάριση. Αυτός που πλήρωσε το μάρμαρο ήταν ο Λούκα Μπάνκι, ο οποίος έδωσε τη θέση του στον Γιασμίν Ρέπεσα. Οι κακές γλώσσες αναφέρουν ότι λόγο για την επιλογή του προπονητή είχε και ο ίδιος ο Τζεντίλε, που ήξερε και εμπιστευόταν τον Κροάτη προπονητή, από την εποχή που συνεργάστηκαν στο Τρεβίζο.

Σεζόν 2015-16: Ο ορισμός του ball-hog

Και εγένετο το Μιλάνο του Τζεντίλε. Η ομάδα που ο Ιταλός άσος είχε τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο. Μονοπωλούσε τη μπάλα, έκανε νούμερα, αλλά όχι νίκες. Το Μιλάνο αποκλείστηκε άδοξα στην πρώτη φάση της Euroleague, χάνοντας μάλιστα δύο φορές από τη Λιμόζ. Το ρεκόρ της: 3-10. Ο Τζεντίλε έπαιξε 6 ματς πριν τραυματιστεί. Το ρεκόρ της ομάδας ήταν 1-5. Στα τέσσερα ματς που έλειψε το αντίστοιχο ρεκόρ ήταν 2-2 και οι Μιλανέζοι από τους 72 πόντους ανά παιχνίδι, ακόμη και αν έχασαν τους 20 του σκόρερ τους, βελτίωσαν την επίδοση τους σε 75.2!

Το πόσο "μονοπωλούσε" το παιχνίδι της ομάδας του ο Τζεντίλε, όμως, φαίνεται από τους αριθμούς, ξεπερνώντας ακόμη και τους point-guards άλλων ομάδων, όπως ο Μάλκομ Ντιλέινι (Λοκομοτίβ), Μίλος Τεόντοσιτς (ΤΣΣΚΑ), ο Ταϊρίς Ράις (Χίμκι) και ο Βασίλης Σπανούλης (Ολυμπιακός).

Πόντοι

Παίκτης	Ομάδα	Πόντοι	% της ομάδας
Τζεντίλε	Μιλάνο	20.0	27.0%
ΝτεΚολό	ΤΣΣΚΑ	19.4	21.3%
Ντιλέινι	Λοκομοτίβ	16.8	21.1%
Τεόντοσιτς	ΤΣΣΚΑ	16.8	17.6%
Ερτέλ	Εφές	13.4	16.0%
Ράις	Χίμκι	12.4	15.0%
Σπανούλης	Ολυμπιακός	11.2	14.5%
Ντιλέινι	Λοκομοτίβ	16.3	21.1%

Κατοχές

Παίκτης	Ομάδα	Κατοχές	% της ομάδας	PPP Player	PPP Team
Τζεντίλε	Μιλάνο	20.6	25.0%	0.968	0.896
ΝτεΚολό	ΤΣΣΚΑ	17.1	20.0%	1.108	1.091
Ντιλέινι	Λοκομοτίβ	15.6	19.6%	1.010	0.960
Σπανούλης	Ολυμπιακός	15.6	19.0%	0.709	0.931
Ράις	Χίμκι	15.3	18.0%	0.796	0.963
Τεόντοσιτς	ΤΣΣΚΑ	15.0	18.0%	1.057	1.091
Ερτέλ	Εφές	13.4	16.0%	0.929	0.984

Σουτ

Παίκτης	Ομάδα	Σουτ	% της ομάδας
Τζεντίλε	Μιλάνο	16.3	25.3%
Τέοντοσιτς	ΤΣΣΚΑ	11.9	19.7%
Ντιλέινι	Λοκομοτίβ	10.8	18.0%
Σπανούλης	Ολυμπιακός	10.8	17.3%
Ράις	Χίμκι	11.1	17.2%
ΝτεΚολό	ΤΣΣΚΑ	10.1	16.7%
Ερτέλ	Εφές	8.8	14.0%

Φάουλ

Παίκτης	Ομάδα	Φάουλ	% της ομάδας
Ντιλέινι	Λοκομοτίβ	6.5	31%
Τζεντίλε	Μιλάνο	4.1	30%
ΝτεΚολό	ΤΣΣΚΑ	6.4	27%
Ράις	Χίμκι	4.5	21%
Σπανούλης	Ολυμπιακός	4.6	20%
Τεόντοσιτς	ΤΣΣΚΑ	4.8	16%
Ερτέλ	Εφές	3.6	16%

Σκορ και δημιουργία

Ο παρακάτω δείκτης είναι σύνθετος. Υπολογίζει επί της ουσίας τους πόντους που σκοράρει ή δημιουργεί ένας παίκτης. Προκύπτει από τον μέσο όρο πόντων και ασίστ, οι οποίοι όμως πολλαπλασιάζονται με συγκεκριμένο συντελεστή που προκύπτει με το γινόμενο των δύο πόντων και των εύστοχων τριπόνων/ανά συνόλου εντός παιδιάς, ένας συντελεστής που δείχνει κατά προσέγγιση την πιθανότητα των ασίστ που καταλήγουν σε τρίποντο και όχι δίποντο.

Παίκτης	Ομάδα	Πόντοι (σκορ και ασίστ)	% της ομάδας
Τζεντίλε	Μιλάνο	29.3	39%
Ντιλέινι	Λοκομοτίβ	29.0	37%
Ερτέλ	Εφές	30.8	37%
ΝτεΚολό	ΤΣΣΚΑ	31.1	34%
Τεόντοσιτς	ΤΣΣΚΑ	29.4	32%
Ράις	Χίμκι	26.2	32%
Σπανούλης	Ολυμπιακός	23.1	30%

Οι παραπάνω πίνακες αποδεικνύουν ότι η αγωνιστική ασυλία του Αλεσάντρο Τζεντίλε δεν είχε προηγούμενο. Ήταν ξεκάθαρα μια ομάδα που ένας παίκτης έκανε ότι ήθελε. Είχε τα κλειδιά και το ελεύθερο. Το αποτέλεσμα ήταν το Μιλάνο να σταθεί σ' αυτή την απόφαση και να βυθιστεί: αποκλεισμός από την Euroleague. Αποκλεισμός από την "μικρή" Τρέντο στο Eurocup. Εντός των τειχών το Μιλάνο κατάφερε να κατακτήσει το πρώτο κύπελλο της σύγχρονης ιστορίας του ( σε έναν τελικό που ο Μπρούνο Τσερέλα έκανε το αδιανόητο ) και εν συνεχεία το πρωτάθλημα, δίχως όμως ίχνους σοβαρού ανταγωνισμού. Την 4άδα συμπλήρωσαν η Ρέτζιο Εμίλια (την νίκησε στον τελικό με 4-2), η Αβελίνο και η Βενέτσια.

Το γυαλί που έσπασε

"Δεν ξέρω. Αυτό μπορεί να είναι το τελευταίο μου παιχνίδι με το Μιλάνο. Μπορεί να πάω στο ΝΒΑ" κάπως έτσι το είπε, κάτι τέτοιο εννοούσε ο Τζεντίλε μετά το τέλος των τελικών του ιταλικου πρωταθλήματος και όπως ήταν αναμενόμενο όλο αυτό ενόχλησε τους διοικούντες. Οι φήμες αναφέρουν ότι σταδιακά ο Τζεντίλε είχε "κάψει" τις γέφυρες με τον τζένεραλ μάνατζερ και μετέπειτα πρόεδρο, Λίβιο Πρόλι και να χαλάσει τις σχέσεις του με τον προπονητή που κάποτε ο ίδιος είχε φέρει, τον Γιασμίν Ρέπεσα.

Σ' αυτή την κατεύθυνση η διοίκηση αποφάσισε να του αφαιρέσει τη σεζόν 2016-17 το "περιβραχιόνιο" του αρχηγού και να το δώσει στον Αντρέα Τσιντσιαρίνι, έναν 30χρονο διεθνή γκαρντ που είχε κλείσει μόνο ένα χρόνο στην ομάδα. Μήνυμα εστάλη. Παράλληλα στο αγωνιστικό κομμάτι ο ρόλος του 24χρονου Τζεντίλε είχε αλλάξει: από την ασυδοσία της περασμένης σεζόν είχε πέσει στους 10.8 πόντους (από τα 16 σουτ εντός πεδιάς περιορίστηκε στα 9.2), παίζοντας 22 λεπτά σε σχέση με τα 30 που είχε την περασμένη χρονιά. Ο Ρέπεσα τον πίεζε διαρκώς να παίζει περισσότερο για την ομάδα, θεωρώντας ότι εκείνος είχε το μυαλό του στο να κάνει νούμερα για να δελεάσει τις ομάδες του ΝΒΑ.

Για να φτάσουμε στο διαζύγιο μέσω της ανακοίνωσης περί δανεισμού.

Εξωαγωνιστικά ζητήματα

Ο Τζεντίλε έμοιαζε με τον μπασκετικό Μπαλοτέλι απασχολώντας τόσο για αγωνιστικά, όσο και εξωαγωνιστικά ζητήματα. Για οποιονδήποτε ήθελε να διασκεδάσει το Μιλάνο ήταν η κατάλληλη πόλη. Οι κακές γλώσσες αναφέρουν ότι οι άνθρωποι της ομάδας είχαν κουραστεί από τα νυχτοπερπατήματα του κι από την ασυνέπεια του στην προπόνηση, όπου συχνά παρουσιαζόταν σε κακή κατάσταση. Δεν θέλει πολύ για να βγει σε κάποιον το όνομα. Ειδικά αυτά τα νέα ταξιδεύουν γρήγορα. Όπως είχαν ταξιδέψει το καλοκαίρι στα πλαίσια του προλυμπιακού τουρνουά, όπου η οικοδέσποινα Ιταλία αποκλείστηκε από την Κροατία και έχασε μέσα από τα χέρια της το εισιτήριο για το Ρίο.

Σε εκείνο το τουρνουά είχε 14.5 πόντους, 3.4 ριμπάουντ και 2.7 ασίστ. Ούτε αυτός κατάφερε, όμως, να κατάφερε να οδηγήσει την ιταλική "dream team" στο δρόμο της επιτυχίας. Οι Ιταλοί με την πλειάδα αστέρων από το ΝΒΑ και την Euroleague (Μπελινέλι, Μπαρνιάνι, Γκαλινάρι, Ντατόμε, Τζεντίλε, Χάκετ) αγνοούν τη χαρά της διάκρισης εδώ και πολλά χρόνια. Διότι ακριβώς είναι μια ομάδα χωρίς χημεία και περισσότερα "εγώ" από ότι αντέχει ένα ομαδικό σπορ.

Αυτό βέβαια που έχει αμαυρώσει την εικόνα του Τζεντίλε είναι ένα (εξωαγωνιστικό) περιστατικό που έγινε την παραμονή του αγώνα και λειτούργησε ως γροθιά στο πρόσωπο της "σκουάντρα ατζούρα". Και τα πράγματα έγιναν χειρότερα με την εμφάνιση του κάποτε "Μεγάλου Αλεξάνδρου" που είχε 6 πόντους (3/8 σουτ) και 5 λάθη, παίρνοντας κάποιες κακές αποφάσεις που στοίχισαν τη νίκη στην ομάδα του.

Η ουσία είναι ότι ένας από τους πιο ταλαντούχους Ευρωπαίους των τελευταίων ετών είχε το Μιλάνο στα πόδια του, αλλά τα θαλάσσωσε. Έγινε το πρώτο όνομα, ο σταρ, ο αρχηγός. Και τα γκρέμισε όλα εντός και εκτός γηπέδων. Και πλέον ψάχνει ως δανεικός την ομάδα που θα αποκαταστήσει το όνομα του και θα επαναπροσδιορίσει την καριέρα του.