Η λέξη κλειδί είναι το "believe"

Ο Ολυμπιακός πλέον πιστεύει. Γέμισε αυτοπεποίθηση και σκαρφάλωσε σε μια ευνοϊκή για αυτόν θέση. Ο Στέφανος Τριαντάφυλλος αναλύει το πως μεταμορφώθηκαν οι "ερυθρόλευκοι" και έφτασαν να κάνουν ματ στη Βασίλισσα.

Λένε ότι το μπάσκετ είναι άθλημα επανάληψης. Κι αυτό βέβαια δεν ισχύει μόνο για δεξιότητες όπως το σουτ, ή στους αυτοματισμούς των συνεργασιών, αλλά και στα αποτελέσματα. Με τις νίκες μαθαίνεις να κερδίζεις. Αποτυπώνεται στο μυαλό σου. Και μπορείς να το επαναλάβεις.

Ο Ολυμπιακός έχει καταφέρει μέσα σε δύο βδομάδες να κάνει αυτό ακριβώς; να κερδίσει και να πιστεύει. Πλέον δεν βρίσκεται στην ίδια βαθιά μαύρη τρύπα που βρισκόταν. Εξακολουθεί να κρατάει την τύχη στα χέρια του (την κρατούσε και τότε) και να βλέπει πιο ορατό από ποτέ το ενδεχόμενο για πρόκριση.

Κι ενώ μετά την ήττα από τη Μπάμπεργκ όλα φαινόντουσαν δυσοίωνα, πλέον η κατάσταση μοιάζει υπέρ του. Πλέον οι "ερυθρόλευκοι" μπορούν να προκριθούν και με μια νίκη. Ακόμη κι αν χάσουν δηλαδή από την ΤΣΣΚΑ, ή ακόμα και από τη Χίμκι. Κι αυτή είναι μια θέση που έβαλαν οι ίδιοι τον εαυτό τους, χάρις στην επιβλητική τους εμφάνιση κόντρα στην πρωταθλήτρια Ρεάλ.

Θα ήταν άδικο όμως να σταθούμε μόνο στο μετά και καθόλου σ' αυτό που κατάφερε ο Ολυμπιακός στο παιχνίδι με τους Μαδριλένους. Διότι ήταν με διαφορά η καλύτερη του φετινή εμφάνιση, όπως φαίνεται από το γεγονός ότι έκανε φετινό ρεκόρ σε πόντους (99), ranking (107), αλλά και από την δόξα του ηττημένου, που δίνει ακόμη μεγαλύτερη αξία στην ίδια τη νίκη.

Οι Πειραιώτες σ' αυτό το ματς έπιασαν τη "βασίλισσα" απευθείας από το λαιμό. Και αυτό φαίνεται από τον δείκτη που δείχνει πιο καθαρά από κάθε άλλον τη θέληση μιας ομάδας: τα ριμπάουντ. Για παράδειγμα ο Ολυμπιακός ξεκίνησε στα πρώτα λεπτά έχοντας 4 επιθετικά ριμπάουντ την ώρα που οι Ισπανοί είχαν μόνο 3 αμυντικά. Και τέλειωσαν με το εντυπωσιακό 44-30, από το οποίο προκύπτει κι άλλη σύγκριση που δείχνει πολλά: τα 17 επιθετικά ριμπάουντ που πήραν οι γηπεδούχοι στο σύνολο έναντι των 21 μόλις αμυντικών των παικτών του Πάμπλο Λάσο.

Ο Ολυμπιακός αρχικά έβαλε τις βάσεις με την ενέργεια και στη συνέχεια το καθάρισε με το βάθος και την ποιότητα του, όπως επιβεβαιώνεται από το ένα μόλις "ερυθρόλευκο" λάθος στο πρώτο ημίχρονο. Σε ένα ματς που οι Πειραιώτες μπήκαν με το πόδι πατημένο στο γκάζι και έκαναν μόλις μια τέτοια παράβαση. Απίστευτο!

Ο Βασίλης Σπανούλης μπορεί και πάλι να μη βρήκε τις pick-n-roll φάσεις του απέναντι στην προσαρμοσμένη πάνω του άμυνα της Ρεάλ, ωστόσο, έβαλε πόντους από τις βολές και προκάλεσε μεγάλη φθορά. Ο Γιώργος Πρίντεζης ήταν και πάλι εκεί να δώσει λύσεις με πρόσωπο και με πλάτη.

Αν και οι παίκτες που έκαναν τη διαφορά σ' αυτό το παιχνίδι, ήταν ο Βαγγέλης Μάντζαρης και ο Κώστας Παπανικολάου. Πριν βάλει τα τρίποντα ο διεθνής γκαρντ είχε παίξει πολύ καλή προσωπική άμυνα και για αυτό ήταν ο τελευταίος από την 5άδα που βγήκε αλλαγή μετά από 11 συνεχόμενα λεπτά στο παρκέ. Όταν επέστρεψε και έχοντας ήδη βάλει τα δύο πρώτα, πήρε την κατάσταση στα χέρια του σημειώνοντας ρεκόρ τόσο σε πόντους (19), όσο και σε εύστοχα τρίποντα (6). Μια μεγάλη εμφάνιση σ' ένα μεγάλο παιχνίδι.

Το εντυπωσιακό είναι ότι ο Μάντζαρης είχε μείνει στα ρηχά στα προηγούμενα πέντε παιχνίδια . Χαρακτηριστικά στον ένα γύρο που ακολούθησε από το ματς της Μαδρίτης είχε συνολικά 3 πόντους, χωρίς να ευστοχήσει σε σουτ απ' έξω. Τα είχε φυλάξει κάβα φαίνεται.

Όσο για τον Παπανικολάου; Η βοήθεια του στα ριμπάουντ τα λέει όλα. Φαίνεται ότι πλέον έχει "περπατήσει" το συγκεκριμένο rotation με τον "Παπ" στο ρόλο του βασικού "3" και τον Παπαπέτρου να έρχεται πίσω από τον Πρίντεζη. Ο διεθνής φόργουορντ από τη μεριά του εκτός του μεγέθους που δίνει (απέναντι σε αντίστοιχα 3άρια όπως είναι ο Μασιούλις), κλείνει το γήπεδο στην άμυνα, πάει στα ριμπάουντ και δίνει ενέργεια. Κι η συνεισφορά του ήταν παραπάνω από πολύτιμη.

Θα μπορούσε κανείς να αναφερθεί σε όλους τους παίκτες του Ολυμπιακού ξεχωριστά. Έτσι συμβαίνει σε τόσο μεγάλες βραδιές. Για να το πάμε ανάποδα: δεν θα μιλούσαμε για μια τόσο επιβλητική εμφάνιση, αν δεν είχαν παίξει καλά τόσο πολλοί παίκτες. Ακόμη και ο Χακίμ Ουόρικ έκανε αισθητή την παρουσία του. Και στα ριμπάουντ (4 επιθετικά), αλλά και στην επίθεση έστω κι αν χρειάστηκε να ξετρυπώσει δύο σουτ που δεν είναι στο ρεπερτόριο του.

Βέβαια, ο συγκεκριμένος έχει πολύ δρόμο ακόμη για να αποτελέσει μια σταθερή λύση για τον Ολυμπιακό. Κι αυτό φάνηκε στο τέλος όταν οι Πειραιώτες τον έβαζαν μακριά από τη μπάλα και ζητούσαν από τον Γιώργο Πρίντεζη να κάνει χτυπήσει τα pick-n-roll.

Το ίδιο θετικός ήταν και ο Μιλουτίνοφ που έκανε ζημιά στο ξεκίνημα και αποτέλεσε ένα ακόμη κορμί για να σπρώξει τον Αγιόν. Μικρά πράγματα που κάνουν μεγάλη μια εμφάνιση.

Κάποια πράγματα βέβαια δεν είναι τυχαία. Ήταν συνειδητή και ίσως αναγκαία η επιλογή του Γιάννη Σφαιρόπουλου να περάσει μπροστά τους Έλληνες "μπαρουτοκαπνισμένους" παίκτες. Το rotation έχει αλλάξει και οι Σπανούλης-Μάντζαρης-Πρίντεζης-Παπανικολάου-Παπαπέτρου έχουν περάσει στο πρώτο πλάνο. Ακριβώς επειδή ξέρουν τι πρέπει να κάνουν, ξέρουν τι διαδικασία. Η "ελληνοποίηση" έχει σημειωθεί χαρακτηριστικά στα τελευταία παιχνίδια και για αυτό υπογραμμίστηκε άλλωστε από τον προπονητή του Ολυμπιακού στη συνέντευξη Τύπου, όταν έπλεξε το εγκώμιο τους.

Χωρίς αυτο να σημαίνει ότι δεν χρειάζονται τα γρήγορα πόδια των Στρόμπερι, Χάκετ και του Τζόνσον-Όντομ. Το αντίθετο.

Θα χρειαστούν και στη Μόσχα όπου ο Ολυμπιακός θα αντιμετωπίσει την πιο "πυραυλοκίνητη" περιφέρεια της Ευρωλίγκας. Διαφορετικό παιχνίδι όμως αυτό. Που απέχει περισσότερο από πέντε ημέρες, απλούστατα διότι μεσολαβεί το κρίσιμο παιχνίδι με τον Άρη. Με τους Πειραιώτες πλέον να πιστεύουν...