Η πρώτη ήττα του Ολυμπιακού στο Top-16 αποδείχτηκε αρκετά οδυνηρή . Το πόσο θα κριθεί από τα επόμενα αποτελέσματα, καθώς ως γνωστόν στην Euroleague κάθε βδομάδα όλα τα δεδομένα αλλάζουν. Το ζενίθ από το ναδίρ απέχει μόλις μερικές ημέρες. Τίποτα περισσότερο.

Εκ πρώτης, βέβαια, φαίνεται ότι είναι μια ήττα που τα άλλα φαβορί (ΤΣΣΚΑ, Ρεάλ, Μπαρτσελόνα, Κίμκι) δύσκολα θα κάνουν. Για την ακρίβεια κι η Ρεάλ βρέθηκε στην ίδια δύσκολη θέση, αλλά τη γλίτωσε την τελευταία στιγμή χάρις στον Σέρχιο Ροντρίγκεθ. Είναι όμως κι αυτή μια απόδειξη ότι η Μπάμπεργκ όχι μόνο δεν είναι μια τυχαία ομάδα, αλλά αντίθετα παίζει το ρόλο του μεγάλου αουτσάιντερ. Προσωπική άποψη πριν την έναρξη του Top-16 ότι οι Γερμανοί θα διεκδικήσουν ως τέλους την συμμετοχή τους στους "8". Το δείχνουν αυτό με το μπάσκετ που παίζουν.

Για την ομάδα του Αντρέα Τρινκέρι αυτή μπορεί να ήταν η πρώτη εκτός έδρας νίκη της ιστορίας τους στο Top-16, ωστόσο, έχουν καταθέσει τα διαπιστευτήρια τους. Το ίδιο και ο ίδιος ο Ιταλός που αποτελεί έναν εξαιρετικό προπονητή, κάτι που μπορούσαμε να διαπιστώσουμε και στη θητεία του στην Καντού, αλλά ακόμη στην Ούνιξ Καζάν ακόμη και στην Εθνική μας ομάδα, παρά το γεγονός ότι αποτέλεσμα δεν ήταν αυτό που περιμέναμε στα γήπεδα της Σλοβενίας.

Η ανάλυση του αγώνα ξεκίνησε από τη Μπάμπεργκ, γιατί ακριβώς ο τρόπος με τον οποίο έπαιξε ήταν αυτός που δημιούργησε το μεγάλο πρόβλημα στον Ολυμπιακό. Το κυρίαρχο στοιχείο και αυτό που έκανε τη διαφορά ήταν η υπομονή που επέδειξε στο παιχνίδι της. Αυτή είναι η λέξη-κλειδί! Τυπικό γνώρισμα των ομάδων του Τρινκέρι με άλλα λόγια, στοιχείο που θύμισε πολύ την επιθετική προσέγγιση της Καντού. Δεν βιάστηκε, δεν ρίσκαρε λάθη ή βιαστικά σουτ, αλλά αντίθετα προσπάθησε να ανοίξει το γήπεδο, να εκμεταλλευτεί τους καλούς σουτέρ που είχε και εντέλει κατάφερε χάρις και στην πολύ καλή ημέρα του Μίλερ, να βάλει μεγάλη πίεση στον Ολυμπιακό. Έφτασε να προηγείται ακόμη και με 24 πόντους, μια ασυνήθιστη εικόνα στο ΣΕΦ.

Ο Ολυμπιακός αντίθετα φάνηκε να "μασάει" από την υπομονή της Μπάμπεργκ. Να το εξηγήσω: η επιθετική άμυνα των "ερυθρολεύκων" θέλει να κάνει αυτό ακριβώς. Να κάνει τον αντίπαλο να νιώσει άβολα, Να τον ωθήσει σε λάθος, να του χαλάσει τον ρυθμό. Αντίθετα οι παίκτες του Γιάννη Σφαιρόπουλου απέναντι σε μια ομάδα που έπαιζε σε ένα συγκεκριμένο τέμπο, μπήκαν αυτή στην μαύρη τρύπα της βιασύνης. Προσπαθούσαν νωρίς στα 24'' να τρυπήσουν την αντίπαλη άμυνα, χωρίς όμως επιτυχία.

Για να γίνει ακόμη πιο κατανοητό το παραπάνω. Αν θυμηθούμε όλα τα εντός έδρας παιχνίδια του Ολυμπιακού ο αντίπαλος στο πρώτο 10λεπτο (επειδή είναι φρέσκος και συγκεντρωμένος) αντιδρά συνήθως καλά. Απόδειξη:

Αντίπαλος	Σκορ 10'	Σκορ 20'
Τσεντεβίτα	21-20	38-35
Λιμόζ	16-17	28-29
Λαμποράλ	12-6	36-22
Μιλάνο	14-13	25-29
Εφές	10-21	29-40
Μπαρτσελόνα	14-14	39-26

Βλέπουμε λοιπόν ότι ο Ολυμπιακός ως τώρα σε έξι εντός έδρας παιχνίδια κέρδιζε σε τρία πρώτα δεκάλεπτα και μόνο στο ένα με διαφορά μεγαλύτερη του ενός πόντου. Είναι όμως αυτό επιλογή του: να βάζει πίεση από το πρώτο λεπτό στον αντίπαλο για να εκμεταλλευτεί τη φθορά του σε βάθος χρόνου μες στο παιχνίδι. Μόνο που η Μπάμπεργκ, τώρα, έμενε απόλυτα συγκεντρωμένη στο πλάνο της. Μπορεί οι Πειραιώτες να κούραζαν το σώμα των Γερμανών, αλλά δεν κατέβαλαν το μυαλό τους.

Αυτό βέβαια μέχρι ένα συγκεκριμένο σημείο. Όταν ο Ολυμπιακός στο τρίτο δεκάλεπτο και στο -24 αναγκάστηκε να χαμηλώσει το σχήμα (κι ενώ προηγουμένως είχε χάσει με τραυματισμό τον Χάντερ και δεν είχε παίξει καλά με τον Τζέιμς στο "5") και να παρατάξει μια αμυντική 5άδα με τους Χάκετ και Στρόμπερι, τότε η εικόνα του αγώνα άλλαξε. Πίεση στη μπάλα, αλλαγές στα σκριν, μπουνιές-κλωτσιές και ξαφνικά το παιχνίδι γίνεται εντελώς διαφορετικό. Για δύο λόγους: αφενός γιατί αμέσως οι παίκτες του Τρινκέρι (αλλά και ο ίδιος που πήρε δύο τάιμ-άουτ πριν καν η διαφορά πέσει από τους 14 πόντους) άρχισαν να φοβούνται οι ίδιοι την ανατροπή και αφετέρου διότι άρχισαν από τη μεριά τους να παίζουν ένα διαφορετικό μπάσκετ. Να κρατούν τη μπάλα και να εκτελούν με ένας-ένας φάσεις στο τέλος. Σταμάτησαν δηλαδή να ψάχνουν το καλύτερο σουτ που είχαν στα 24'' και να κάνουν απλά ένα οποιοδήποτε σουτ στο τέλος των 24''. Ναι, όμως, σ' αυτό το μπάσκετ δεν είναι καλοί. Για αυτό και πήγαν να χάσουν το παιχνίδι. Που θα το έχαναν δηλαδή αν στο ρολόι υπήρχε ένα επιπλέον λεπτό.

Ίσως ο Ολυμπιακός να είχε κερδίσει το παιχνίδι αν δεν είχε αυτό το νεκρό διάστημα στην αρχή της τέταρτης περιόδου. Όταν επέστρεψε ο Χάντερ (κίνηση που εκ του αποτελέσματος αποδείχτηκε λάθος). Ήταν αναγκαίο όμως να πάρουν ανάσες οι παίκτες που έκαναν την υπερπροσπάθεια και γύρισαν μια διαφορά 12 πόντων μέσα σε 4 αγωνιστικά λεπτά. Φάνηκε και αυτό με τον Γιώργο Πρίντεζη που ενώ έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στην ανατροπή, στο τέλος φάνηκε να μην έχει δυνάμεις. Όποια στιγμή κι αν τον έπιανε η κάμερα προσπαθούσε να κυνηγήσει την ανάσα του.

Οι απρόσμενες ήττες του Ολυμπιακού

Το "εύκολο" είναι να σταθεί κανείς στα τρίποντα. Στα εκπληκτικά ποσοστά των Γερμανών που σούταραν 7/10 σε ένα σημείο από τη γραμμή για να τελειώσουν το παιχνίδι με 9/17. Δεν ήταν όμως αυτό το στοιχείο που έκρινε το παιχνίδι.

Αποδεικνύεται με βάσει τα προηγούμενα παιχνίδια ότι ο Ολυμπιακός έχει πρόβλημα στα παιχνίδια που χάνει κατά κράτος τη μάχη των ριμπάουντ. Αυτό συνέβη και με την Εφές στο ΣΕΦ (33-42), το ίδιο είδαμε και τώρα απέναντι στη Μπάμπεργκ (28-37). Είναι μια ασυνήθιστη εικόνα για τους "ερυθρολεύκους" που φημίζονται για τις επιδόσεις του σ' αυτό το κομμάτι, απέναντι σε μια ομάδα που "πονάει" στις εναέριες διεκδικήσεις.

Από εκεί και πέρα οι μεγάλες νίκες του Ολυμπιακού έχουν την σφραγίδα της νίκης των αιθέρων. Για παράδειγμα απέναντι στη Μπαρτσελόνα τα ριμπάουντ ήταν 41-30, ή στο Ζάγκρεμπ ήταν 42-27, ενώ κερδισμένος (έστω και με ένα περισσότερο) ήταν απέναντι στην Λαμποράλ στο προπροηγούμενο ευρωπαϊκό του παιχνίδι.

Αντίθετα ακόμη μεγαλύτερη βαρύτητα φαίνεται να έχει ο τομέας των ασίστ. Ο πίνακας δηλαδή που μετράει τη δημιουργικότητα μιας ομάδας. Οι Γερμανοί κέρδισαν κατά κράτος τον Ολυμπιακό. Μοίρασαν 15 ασίστ, έναντι μόλις 10 των "ερυθρολεύκων". Μάλιστα το νούμερο αυτό βελτιώθηκε στο τέλος, διότι ως το 35' οι παίκτες του Γιάννη Σφαιρόπουλου είχαν μοιράσει μόλις 5 τελικές πάσες.

Ο Ολυμπιακός λοιπόν έχει μοιράσει λιγότερες ασίστ από τον αντίπαλο του τρεις φορές τη φετινή περίοδο. Η πρώτη ήταν στο Μιλάνο (που κέρδισε) και οι άλλες δύο ήταν με την Εφές στο ΣΕΦ (14-20) και την Παρασκευή με τη Μπάμπεργκ (10-15).

Αυτά είναι τα δύο στατιστικά σημεία που "μιλούν" περισσότερο για την εικόνα του αγώνα, που αφήνει ένα άσχημο αποτύπωμα. Ήταν μια απρόσμενη ήττα που τώρα θα πρέπει να ψάξει εκτός έδρας νίκες για να καλύψει ο Ολυμπιακός. Σ' αυτή του την προσπάθεια, ωστόσο, κερδίζει μέρα με την ημέρα περισσότερους παίκτες. Όπως ισχύει για παράδειγμα με τον Ντι Τζέι Στρόμπερι, που ήταν "άλλος" παίκτης σ' αυτό το ματς. Δεν ήταν μόνο η έκδηλη ενέργεια που έβγαζε στο παρκέ, αλλά ακόμη και η αυτοπεποίθηση με την οποία έπαιζε στην επίθεση. Ήταν το ματς που γύρισε ο διακόπτης για τον Αμερικάνο.

Το ίδιο ισχύει και για τον Χάκετ που έπαιξε άκρως ηγετικό ρόλο. Βγήκε μπροστά. Όχι τόσο στην επίθεση, όσο στην άμυνα, που έκανε τη μια βουτιά μετά την άλλη. Ένα μικρό κέρδος για τον Ολυμπιακό μετά από ένα άσχημο αποτέλεσμα. Που μπορεί να αλλάξει πολλά, σύμφωνα με τις πληροφορίες άλλωστε που θέλουν την ομάδα του Πειραιά το ίδιο βράδυ να έκανε πρόταση στον Κώστα Παπανικολάου...