Από όποια πλευρά κι αν δει κανείς το παιχνίδι του Παναθηναϊκού με την ΤΣΣΚΑ θα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι οι "πράσινοι" έχασαν μια μεγάλη ευκαιρία. Και θα συνεχίσει, βέβαια, καταλήγοντας ότι η σειρά έχει πολύ δρόμο ακόμα.

Οι "πράσινοι" όχι απλά κοίταξαν στα μάτια τους Ρώσους, αλλά διαπίστωσαν (με το προβάδισμα τους στα τελευταία λεπτά της αναμέτρησης) ότι δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα. Επιβεβαίωσαν, δε, ότι είναι η πιο "die hard" ομάδα της διοργάνωσης, αυτή που αρνείται να χάσει και όταν το κάνει θα έχει πρώτα βγάλει το... λάδι του αντιπάλου.

Στη Μόσχα ο Παναθηναϊκός κατάφερε για ένα μεγάλο διάστημα του παιχνιδιού να βάλει προβληματισμούς με την άμυνα του στην ΤΣΣΚΑ. Τα ψηλά σχήματα του Έτορε Μεσίνα (με Ουίμς στο "2", με Κριάπα στο "3" και δίδυμο ψηλών Κριάπα-Χάινς) δεν λειτούργησαν και χρειάστηκαν να γίνουν οι πρώτες αλλαγές για να ξεφύγει στο σκορ η ΤΣΣΚΑ. Οι "πράσινοι" άλλωστε είναι μια oversized ομάδα σε όλες τις θέσεις πλην το "5", γιατί ακόμη κι ο Ράιτ παίζει "μεγαλύτερα" από το ύψος του, έχοντας πλούσια αθλητικά προσόντα και πολύ καλή επαφή με το ριμπάουντ.

Οι "πράσινοι", χωρίς να βρουν λύσεις μέσω του pick-n-roll, κατάφεραν να δημιουργήσουν ρήγματα στο ανοιχτό γήπεδο (βέβαια ακόμη το ποσοστό επιτυχίας τους δεν είναι ιδιαίτερα υψηλό), αλλά και σε καταστάσεις ένας-εναντίον-ενός (Ράιτ), εκεί δηλαδή που χωλαίνει η άμυνα της ΤΣΣΚΑ. Η ομάδα του Έτορε Μεσίνα είναι πολύ αποτελεσματική στις αμυντικές συνεργασίες και σχεδόν απροσπέλαστη στα τελειώματα των 24 δευτερολέπτων. Ξέρω, τώρα σας έρχονται στο μυαλό οι φάσεις με τη μπάλα να μένει στα χέρια του Διαμαντίδη στα τελευταία λεπτά της κανονικής διάρκειας και της παράτασης.

Αυτό εξάλλου είναι γνωστό για αυτό και πέρσι στον ημιτελικό ο Ολυμπιακός είχε καταστρώσει όλη του την τακτική προσπαθώντας να χτυπήσει την ΤΣΣΚΑ στα πρώτα δευτερόλεπτα της κάθε κατοχής.

Βέβαια, παραμένει ερωτηματικό αν μπορεί ο Παναθηναϊκός να το κάνει αυτό, διότι είναι μια ομάδα "προγραμματισμένη" τόσο καιρό να παίζει με ένα διαφορετικό στυλ. Όταν ένα ματς πηγαίνει στην παράταση, όμως και μάλιστα μετά από κάποια μεγάλα σουτ του αντιπάλου ή κάποια χαμένα ριμπάουντ (εδώ η ΤΣΣΚΑ κυριάρχησε ξεκάθαρα με το ψηλό σχήμα να αποδίδει), φαίνεται ότι οι λογαριασμοί είναι ανοιχτοί και πως όλα μπορούν να συμβούν.

Το κομμάτι των ριμπάουντ είναι μια ξεκάθαρη εικόνα σε ότι αφορά την έκβαση του αγώνα. Όπως επίσης και τα ποσοστά του Παναθηναϊκού στο τρίποντο. Οι "πράσινοι" είχαν 5/5 σουτ σε ένα διάστημα της τρίτης περιόδου και 1/20 στο υπόλοιπο παιχνίδι. Άλλο είναι κοινό μυστικό: οι 'πράσινοι" δουλεύουν πολύ στο μισό γήπεδο για αυτά τα σουτ των εκτελεστων (Μπράμος, Μασιούλις, Φώτσης, Κάρι) και είναι ένα μεγάλο κομμάτι από το παιχνίδι τους. Σίγουρα το τρίποντο θα είναι ένα μεγάλο ατού για το "τριφύλλι", προκειμένου να νικήσει το δάσος από χέρια που έχει "φυτεύσει" στο μισό γήπεδο ο Έτορε Μεσίνα. Αυτή είναι εξάλλου η τακτική της ΤΣΣΚΑ, που στην αρχή των 24'' "στέλνει μέσα" (στους ψηλούς) και στα τελευταία κάνει αλλαγές (όπως και ο Παναθηναϊκός).

Προγνωστικά; Δεν μπορούν να γίνουν; Ο Παναθηναϊκός τόσο το 2011, όσο και το 2013 είχε χάσει το πρώτο ματς, αλλά είχε κάνει το μπρέικ στο 2ο παιχνίδι εκτός έδρας, στέλνοντας για περίπατο αυτό το περίφημο "έχασε την ευκαιρία του, θα χάσει εύκολα στο επόμενο". Να το ξαναγράψω; Η Euroleague μας έχει δείξει τόσες και τόσες φορές ότι τα μόνα προγνωστικά που μπορούν να γίνουν είναι ότι δεν υπάρχουν προγνωστικά.