Η μεγάλη του Crvena Zvezda σχολή

Ο Ερυθρός Αστέρας είναι η έκπληξη της διοργάνωσης. Η ομάδα με το μικρότερο μπάτζετ στη διοργάνωση μετράει 6 νίκες σε 7 ματς και υποδέχεται τον Παναθηναϊκό στην καυτή του έδρα. H "ερυθρόλευκη" σχολή που εμπιστεύτηκε το πλάνο, o φάκελος του Όγκγιεν Κούζμιτς που επαγγέλλεται "σέντερ Ερυθρού Αστέρα" και η τακτική διαφορετικότητα των Σέρβων, που εξελίσσεται στο μεγάλο τους όπλο.

Παίζοντας άμυνα σαν κάθε κατοχή να είναι η τελευταία η ομάδα του Ράντονιτς έχει εξελιχθεί στην ομάδα που κανείς δεν θέλει να αντιμετωπίσει. Πλέον έχουν εδραιωθεί στην πρώτη 8άδα και κοιτούν ακόμη παραπέρα, συνεχίζοντας να ανεβαίνουν σκαλί σκαλί από το 2013 το δρόμο προς την δόξα. Το ερώτημα, όμως, είναι πως τα καταφέρνουν...

Trust the process

Ο Ερυθρός Αστέρας συστήθηκε στην σύγχρονη Euroleague τη σεζόν 2013-14, κάνοντας ένα-ένα τα βήματα προς την καταξίωση. Τα σωστά βήματα, δηλαδή. Που βασίζονται στη διατήρηση του ίδιου κορμού, του ίδιου προπονητή και το χτίσιμο πάνω σε θεμέλια που ισχυροποιούνται σεζόν με τη σεζόν. Το 2013-14 οι Σέρβοι αποκλείστηκαν στην πρώτη φάση με ρεκόρ 4-6, έχοντας χάσει μάλιστα δύο φορές από τον Παναθηναϊκό. Εκείνη τη σεζόν κέρδισαν μόνο την Λαμποράλ και τη Λιέτουβος Ρίτας (μέσα - έξω). Από εκείνη την ομάδα έχουν παραμείνει οι Γιόβιτς, Λάζιτς, Μίτροβιτς, Σιμόνοβιτς, ο Τσαρλς Τζένκινς, ο Αμερικανός που έχει πολιτογραφηθεί Σέρβος και φυσικά ο Ντέγιαν Ράντονιτς.

Την επόμενη χρονιά (2014-15) με μεγάλο πρωταγωνιστή τον Μπόμπαν Μαριάνοβιτς ο Ερυθρός Αστέρας πέρασε για πρώτη φορά στο Top-16. Είχε 6-4 στην κανονική περίοδο (δύο ήττες από τον Ολυμπιακό - έχασε μάλιστα εντός έδρας στο ευρωπαϊκό ντεμπούτο του Γιάννη Σφαιρόπουλου), αλλά η απόδοση του έκανε κατακόρυφη πτώση στη δεύτερη φάση (4-12), όπου και αποκλείστηκε.

Πέρσι έκανε - καμία έκπληξη - μια ακόμη υπέρβαση. Πρόκριση για πρώτη φορά στους "8". Προκρίθηκε την τελευταία στιγμή στο Top-16 (ρεκόρ 5-5) έχοντας μπλέξει στον πολύ δύσκολο πρώτο όμιλο (Ρεάλ, Χίμκι, Φενέρμπαχτσε, Στρασμπούρ και Μπάγερν) που επί της ουσίας έκανε άνω-κάτω (λόγω Ρεάλ) όλη τη διοργάνωση. Στο Top-16 οι Σέρβοι είχαν ρεκόρ 7-7 και παρότι τέλειωσαν τη διοργάνωση με τρεις ήττες είχαν εξασφαλίσει την πρόκριση μέσω της 4ης και τελευταίας θέσης. Επί της ουσίας τους αρκούσαν οι δύο νίκες απέναντι στην απογοητευτική Εφές για να περάσουν. Στα προημιτελικά συνάντησαν την ΤΣΣΚΑ την οποία κόντραραν στα δύο πρώτα παιχνίδια στη Μόσχα, για να αποκλειστούν τελικά με 0-3.

Σε όλη αυτή την περίοδο οι Σέρβοι έβαλαν ενέταξαν παίκτες στον κορμό τους, ενώ πούλησαν ή αποχαιρέτησαν άλλους. Το Βελιγράδι με άλλα λόγια αποτέλεσε ο καλύτερος βατήρας για την ανάδειξη παικτών που πρωταγωνιστούν στην Euroleague ή παίζουν τώρα στο ΝΒΑ, όπως ο Μαριάνοβιτς. Παράδειγμα ο Κάλινιτς που κατέληξε στη Φενέρμπαχτσε. Το περσινό δίδυμο των Ζίρμπες - Μίλερ που πήραν "προαγωγή" για τη Μακάμπι. Ο Κίνσεϊ που υπέγραψε καλό συμβόλαιο στη Χαποέλ Ιερουσαλήμ.

Όσο για το γηγενές στοιχείο που ενισχύθηκε; Ο Γιόβιτς και ο Σιμόνοβιτς έγιναν πρωταγωνιστές και παίκτες εθνικής ομάδας. Το ίδιο και οι Λάζιτς-Ντάνγκουμπιτς. Οι Μίτροβιτς-Γκούντουριτς αντίστοιχα απέκτησαν ρόλο, ενώ αντίστοιχα παίκτες όπως οι Στίματς, Μπιέλιτσα και Κούζμιτς αναγεννήθηκαν. Όλα αυτά είναι τα αποτελέσματα της "διαδικασίας". Στον Ερυθρό Αστέρας την εμπιστεύονται, αν θέλουμε να φέρουμε στα μέτρα μας το περίφημο "Trust the Process" των Σίξερς. Έχουν τη δική τους μεθοδολογία, εμπιστεύονται τα όπλα τους και βελτιώνονται. Και όλα αυτά διαθέτοντας το μικρότερο μπάτζετ από τις 16 ομάδες της διοργάνωσης.

Η σταθερότητα στο πλάνο, συμβαδίζει με την σταθερότητα στον πάγκο. Ο Ντέγιαν Ράντονιτς ανέλαβε την ομάδα από τα χέρια του Βουκόισιτς το 2013 (έχοντας γράψει μια μακρά πορεία στην Μπουντούτσνοτς, την ομάδα που συνέδεσε το όνομα του ως παίκτης) και συνεχίζει για 4ο χρόνο, τον τελευταίο της διετούς επέκτασης που υπέγραψε το 2015. Και κανείς δεν αποκλείει ότι το καλοκαίρι μπορεί να βρεθεί και αυτός στην αγορά, όπως συμβαίνει σταθερά με αρκετούς παίκτες του Ερυθρού Αστέρα. Εξάλλου οι φήμες τον ήθελαν και πέρσι να βρίσκεται στο στόχαστρο της Μακάμπι Τελ Αβίβ, που είχε ψωνίσει ήδη τους Ζίρμπες-Μίλερ από το ίδιο ράφι.

Η νέα υπάρβαση

Ο Ερυθρός Αστέρας έχει ρεκόρ 11-8 και βρίσκεται στην 7η θέση. Μεγάλη υπόθεση για την ομάδα που έχασε τους δύο καλύτερους της παίκτες το καλοκαίρι και απάντησε με προσεκτικές και οικονομικές κινήσεις, την απόκτηση δύο διεθνών ψηλών (Κούζμιτς, Μπιέλιτσα), την προώθηση νεαρών παικτών από τα σταθερά παραγωγικά τμήματα υποδομής (πέρσι έφτασαν στον τελικό του Adidas Next Generation στο Βερολίνο) και την προσθήκη δύο ξένων κατά τη διάρκεια της χρονιάς, του Νέιτ Ουόλτερς (παλαιότερα στους Μπακς, πέρσι στη Μπεσίκτας) και του γυρολόγου Αμερικανού σέντερ Ντιόν Τόμπσον (Ίκαρος, Ολίμπια Λουμπλιάνας, Μπάγερν, Γαλατάσαραϊ).

Με μια πρώτη ματιά θα μπορούσε να πει κάποιος ότι ο Ερυθρός Αστέρας είναι μια τυπική ομάδα έδρας. Εξάλλου το γήπεδο της ψηφίστηκε προσφάτως από τους GM της Euroleague "ως η πιο δύσκολη έδρα". Το επιβεβαιώνουν και οι μαρτυρίες. "Σ' αυτό το γήπεδο δεν ακούς ούτε τον εαυτό σου". "Η ατμόσφαιρα είναι αποπνηκτική από τη βαβούρα, τη ζέστη και τον καπνό των τσιγάρων". Φρέσκιες εξάλλου ήταν κι οι δηλώσεις του Ζέλικο Ομπράντοβιτς για τη φιλοξενεία των συμπατριωτών του, που χρησιμοποιούν πότε το μεγάλο γήπεδο (Κόμπακ Αρίνα) με τα σκληρά στεφάνια, πότε το δικό τους "κλουβί". Φέτος, έχουν καταφέρει να κερδίσουν την ΤΣΣΚΑ, τη Ρεάλ και τη Φενέρ και είναι η μοναδική ομάδα που το έχει καταφέρει αυτό ως τώρα σε εντός έδρας παιχνίδια.

Η αντίφαση, όμως, είναι η εξής. Ο Ερυθρός Αστέρας στην πραγματικότητα δεν είναι μόνο μια ομάδα-έδρας. Αφενός γιατί έχουν χάσει από θεωρητικά πιο αδύναμους αντιπάλους (από την τρίαδα που νίκησαν) και αφετέρου διότι έχουν δείξει - ειδικά προσφάτως - ένα εξαιρετικό πρόσωπο μακριά από τη Σερβία. Για του λόγου το αληθές στο γήπεδο τους έχασαν από τη Νταρουσάφακα, τη Μπασκόνια και την Ζαλγκίρις, ενώ αντίστοιχα έχουν πάρει διπλά στη Βιτόρια, στο Μπάμπεργκ, στο Κάουνας και στο Τελ Αβίβ, παλεύοντας ως το τέλος το ματς στη Μόσχα.

Άμυνα που στραγγαλίζει

Ότι στερείται σε ποιότητα ή εμπειρία ο Ερυθρός Αστέρας το αναπληρώνει με το πάθος. Βοηθάει και αυτό το περιβάλλον της ομάδας και ο κόσμος που παρασύρει και γεμίζει ενέργεια τους παίκτες. Τους επιτρέπει, δηλαδή, να εντείνουν το physical παιχνίδι που είναι και το σήμα κατατεθέν τους. Αλλά καλύτερα να μιλήσουμε για όλο αυτό με νούμερα. Ο Ερυθρός Αστέρας, που έχει εδραιωθεί στην 7η θέση της κατάταξης, διαθέτει την χειρότερη επίθεση της Euroleague. Σε σύνολο πόντων είναι η 2η χειρότερη (74.3 πόντοι), αλλά σύμφωνα με το Synergy και τον δείκτη πόντοι/ανά κατοχή κατρακυλά στον πάτο της λίστας (0.925). Άλλος δείκτης ποιότητας; Το ranking. Και εκεί οι Σέρβοι έρχονται έσχατοι (77.4). Έχουν επίσης την χειρότερη επίδοση στο True Shooting (45.92%) και είναι δεύτεροι από το τέλος στα κερδισμένα φάουλ (19.0).

Το νόμισμα το οποίο εξαργυρώνουν για την επιτυχία τους δεν είναι άλλο από την άμυνα. Εκεί διακρίνονται ως μια από τις καλύτερες - αν όχι η καλύτερη- αμυντική ομάδα της διοργάνωσης. Έχουν το δεύτερο καλύτερο παθητικό (73.2 πόντοι - πίσω μόνο από τον Ολυμπιακό) και αντίστοιχα την δεύτερη καλύτερη επίδοση σε πόντο/ανά κατοχή (βάσει Synergy) με 0.894). Ξανά πίσω από τους "ερυθρολεύκους". Εκεί που παίρνουν τα πρωτεία είναι στην Pick-n-Roll άμυνα, σ' ένα κομμάτι του παιχνιδιού με εξαιρετική σημασία και βαρύτητα. Οι Σέρβοι έχουν να επιδείξουν την μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα (0.803), παράλληλα είναι η ομάδα που κάνει τα περισσότερα κλεψίματα (8.22) και υποχρεώνει τον αντίπαλο στα περισσότερα λάθη (15.6), ενώ αντίστοιχα δέχεται τα λιγότερα τρίποντα (7.1).

Όλα τα παραπάνω επιβεβαιώνουν την επιθετικότητα της άμυνας τους. Και αυτό ίσως είναι το πιο εντυπωσιακό. Την ώρα που οι περισσότερες άμυνες βαδίζουν στο δρόμο των αλλαγών (με mobile ψηλούς που μπορούν να αμυνθούν μακριά από το καλάθι) και κλείνουν τις γραμμές βοήθειας προς το καλάθι, ο Ερυθρός Αστέρας απαντά με διαφορετικό τρόπο: με πίεση στη μπάλα, με αρνήσεις στις πάσες, με μεγάλα κορμιά και επιθετικές θέσεις που οδηγούν σε κλέψιμο. Δεν "ταμπουρώνονται", αλλά αντίθετα ωθούν τον αντίπαλο σε λάθη, γνωρίζοντας ότι σε ένα παιχνίδι με μοιρασμένες κατοχές, η ποιότητα του αντιπάλου θα του δώσει αυτόματα και το προβάδισμα. Ο κλεφτοπόλεμος των Σέρβων, οπότε, δεν περιλαμβάνει μείωση των κατοχών, αλλά τη δημιουργία μιας άβολης κατάστασης, που συνεπάγεται με αφόρητη πίεση.

Η παρουσία ενός σκιάχτρου μες στη ρακέτα αποτελεί, πάντως, κοινό παρανομαστή των ομάδων του Ερυθρού Αστέρα. Από τον Μαριάνοβιτς στον Ζίρμπες και από εκεί στον Κούζμιτς. Οι "ερυθρόλευκοι" έχουν μάθει να ζουν με έναν 7footer στην καρδιά της ρακέτας τους. Και προσαρμόζουν το παιχνίδι τους αντίστοιχα. Από τη μια η παρουσία ενός ψηλού παίκτη δίνει τη δυνατότητα στους περιφερειακούς να πιέζουν χωρίς φόβο στην περιφέρεια και από την άλλη επιλέγουν την τακτική τους αντίστοιχα.

Το γεγονός ότι διαθέτουν ψηλούς περιφερειακούς τους δίνει αυτόματα ένα πλεονέκτημα, όχι μόνο σε ότι αφορά την άμυνα στη μπάλα, αλλά και στην κάλυψη των χώρων μακριά από αυτή Ο Γιόβιτς για παράδειγμα είναι 1.98, ο Γκούντουριτς 1.96, ο Λάζιτς 1.94, ο Ντάνγκουμπιτς 2.04. Ο κοντύτερος παίκτης της ομάδας είναι ο αθλητικότατος Τζένκινς με μπόι 1.91. Με το μέγεθος τους οι Σέρβοι "σκεπάζουν" αντιπάλους, απλώνουν τα χέρια τους για deflections και επί της ουσίας καλύπτουν έτσι τα αργά πόδια των ψηλών.

Deflections

Αν έπρεπε να ξεχωρίσουμε ένα και μόνο στοιχείο που εξηγεί την αποτελεσματικότητα της άμυνας του Ερυθρού Αστέρα αυτό είναι η πίεση στη μπάλα. Η on-ball άμυνα τους είναι τέτοια που νομίζεις ότι παίζουν κάθε παιχνίδι τελικό. Ειδικά αν μιλάμε για stop-defenders όπως ο Λάζιτς και ο Τζένκινς. Δύο παίκτες που μαρκάρουν τον πιο δύσκολο αντίπαλο περιφερειακό. Χωρίς, όμως, αυτό να σημαίνει ότι ο Ουόλτερς ή ο Γιόβιτς υστερούν σε προσπάθεια. Το αντίθετο. Ειδικά ο Γιόβιτς και ο Ντάνγκουμπιτς χρησιμοποιούνται πολύ συχνά πάνω σε κοντύτερους αντιπάλους, όπως ο Ντίξον. Μια τακτική που εφαρμόζουν αρκετοί προπονητές που θέλουν να "σκεπάζουν" τον αντίπαλο περιφερειακό, όπως κάνει εσχάτως ο Γιάννης Σφαιρόπουλος αναθέτοντας το μαρκάρισμα του πλέι-μέικερ στον Κώστα Παπανικολάου.

Η πίεση στη μπάλα δικαιολογεί τόσο την καλή pick-n-roll άμυνα, όσο και τον συνδυασμό κλεψίματα-λάθη αντιπάλου. Το στοιχεί του Τσαρλς Τζένκινς με άλλα λόγια. Ο 28χρονος γκαρντ είναι ο καλύτερος "κλέφτης" της διοργάνωσης με 2.0 κλεψίματα ανά παιχνίδι. Ενώ συνολικά άλλοι δύο συμπαίκτες του βρίσκονται στην 20άδα (Λάζιτς και Κούζμιτς).

Ο Τζένκινς επί τω έργω

Το κακό "τσιμπούρι" ονόματι Λάζιτς

Από εκεί και πέρα αν θέλουμε να αναλύσουμε την pick-n-roll άμυνα των Σέρβων αυτή μπορεί να χωριστεί σε δύο κομμάτια ανάλογα με το ποιο σημείο του γηπέδου εξετάζουμε. Κοντά στην τελική γραμμή (side PnR) ο Ερυθρός Αστέρας "κλειδώνει" τον παίκτη, απαγορεύοντας το κέντρο.

Στα pick-n-roll που γίνονται στην κορυφή της ρακέτας ο Ράντονιτς ζητά από τους περιφερειακούς να σπάσουν τα screen και τον ψηλό να κάνει παράλληλο hedge-out, δίνοντας μεγάλη βάση στο μαρκάρισμα της πρώτης πάσας, στην συνέπεια της λεγόμενης ψηλής γραμμής που εμποδίζει τον χειριστή και στο διάβασμα των περιστροφών. Είναι ξεκάθαρο ότι ο Ράντονιτς προτιμά να ρισκάρει ένα σουτ, από το να επιτρέψει εύκολα lay-up.

High-line

Ο Κούζμιτς διακρίνεται στην pick-n-roll άμυνα. Στον Παναθηναϊκό, όμως, πλήρωσε το γεγονός ότι έπρεπε να καλύψει και την αδυναμία του Μίροσλαβ Ραντούλιτσα. Στον Ερυθρό Αστέρα τα πάει περίφημα. Οι άλλοι σέντερ είναι ο Μπιέλιτσα και ο Τόμπσον, που συνηθίζει να είναι ακόμη πιο επιθετικός στα "βγαλσίματα" του από το καλάθι.

Επάγγελμα "σέντερ Ερυθρού Αστέρα"

Ο Μπόμπαν Μαριάνοβιτς, ο Μάικ Ζίρμπες και ο Όγκνιεν Κούζμιτς μοιράζονται πολλά κοινά. Και οι τρεις έπαιξαν στο κέντρο της ρακέτας του Ερυθρού Αστέρα. Και οι τρεις έκαναν τα καλύτερα νούμερα της καριέρας τους φορώντας τα ερυθρόλευκα. Και για να είμαστε ακόμη πιο ακριβείς: και οι τρεις έπαιξαν καλά ΜΟΝΟ εκεί.

Ο Μαριάνοβιτς τη σεζόν 2014-15 αναδείχτηκε στον πολυτιμότερο παίκτη της σεζόν (25.6 ranking), σημειώνοντας 16.6 πόντους (62% στα δίποντα), 10.7 ριμπάουντ, 1.0 ασίστ, 0.9 κοψίματα σε 27 λεπτά και το ονοματεπώνυμο του στο συμβόλαιο που του πρόσφεραν οι Σπερς. Εκείνη τη χρονιά ο ύψους 2.22 σέντερ ήταν ασταμάτητος, αποδεικνύοντας ότι ένας "δεινόσαυρος" όχι απλά μπορεί να επιβιώσει, αλλά και να κυριαρχήσει στο σύγχρονο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Πέρσι έπαιξε μόνο 54 παιχνίδια έχοντας 5.5 πόντους και 3.6 ριμπαόυντ σε 9 λεπτά και τελικά τα "Σπιρούνια" προτίμησαν να μην τον κρατήσουν. Αντίθετα υπέγραψε ένα καλό συμβόλαιο (+20 εκατομμυρίων δολαρίων) στους Πίστονς. Όμως, ούτε εκεί εδραίωσε τη θέση του. Έχει παίξει στα 20 παιχνίδια με 4.1 πόντους και 3.4 ριμπάουντ σε 7 λεπτά. ΟΚ, να δεχτούμε εξ αρχής ότι το να "κυριαρχήσει" στο ΝΒΑ θα ήταν ούτως ή άλλως δύσκολο. Να δούμε, όμως, τις άλλες περιπτώσεις;

Ο Ζίρμπες που ανδρώθηκε ως back-up σέντερ στη Μπάμπεργκ, έκανε το βήμα το 2014 και πήγε στον Ερυθρό Αστέρα. Την πρώτη του χρονιά ζούσε στη σκιά του Μαριάνοβιτς, αλλά πέρσι απογειώθηκε: είχε 16.3 πόντους και 6.1 ριμπάουντ στην κανονική περίοδο, εντυπωσιάζοντας με τις επιδόσεις του. Μπορεί η απόδοση του να έφθινε με το πέρασμα των αγώνων (10.6 πόντοι και 6.4 ριμπάουντ στο Top-16) με έναν μέτριο δεύτερο γύρο και 7.3 πόντοι, 5 ριμπάουντ στους"8"), ωστόσο υπέγραψε ένα μεγάλο συμβόλαιο στη Μακάμπι. Μόνο που φέτος όχι μόνο δεν παίζει καλά, αλλά και η διοίκηση ψάχνει τις τελευταίες βδομάδες να τον ξεφορτωθεί. Και κατάφερε εντέλει ανοίγοντας του το δρόμο για το Μόναχο. Φέτος είχε 8.1 πόντους, αλλά μόλις 3 ριμπάουντ και 0.1 κοψίματα, παίζοντας 10 λεπτά λιγότερα από ότι στον Ερυθρό Αστέρα. Άλλος ένας παίκτης που χάθηκε έξω από το "ερυθρολεύκο" μαντρί.

Τελευταίο παράδειγμα είναι ο Κούζμιτς. Ο ίδιος παίκτης που πέρσι κόπηκε από τον Παναθηναϊκό στα μέσα της χρονιάς. Πέρσι είχε 5.1 πόντους (48% στα δίποντα, 68% στις βολές), 4.1 ριμπάουντ, 0.3 κοψίματα και 6.1 ranking σε 14 λεπτά συμμετοχής. Φέτος, έχει βελτιώσει κατά πολύ τα νούμερα του. Σχεδόν τα έχει διπλασιάσει: σκοράρει 10.1 πόντους (56% στα δίποντα, 72% στις βολές), μαζεύει 7.9 ριμπάουντ, μοιράζει 1.1 ασίστ, κάνει 1.1 κλέψιμο και 0.6 κοψίματα, έχοντας παράλληλα 15.9 ranking σε 22 λεπτά. Με άλλα λόγια είναι ο 4ος πολυτιμότερος ψηλός βάσει ranking πίσω από τον Μέλι, τον Ούντο και τον Βόιτμαν.

Πως εξηγείται αυτό; Με πολλούς τρόπους. Καταρχάς ο Ερυθρός Αστέρας έχει μάθει να παίζει με αυτό το στυλ. Έχει συνηθίζει να αγωνίζεται με έναν "δεινόσαυρο" μες στη ρακέτα. Τον εμπιστεύεται και του δίνει χρόνο. Παράλληλα τον χρησιμοποιεί ως στόχο στην επίθεση. Ο Κούζμιτς μπορεί να μην "κλειδώνει" όπως ο Ζίρμπες, ή να ποστάρει όπως ο Μαριάνοβιτς, αλλά και πάλι βλέπει τη μπάλα να περνάει πολύ συχνά από τα χέρια του. Ακόμη και σε τελειώματα επίθεσης, μετά από pick-n-roll δηλαδή, είτε για να παίξει ένας-ένας, είτε για να χτυπήσει ενδεχόμενη αλλαγή μαρκαρισμάτων. Παράλληλα οι Σέρβοι διαθέτουν ψηλούς περιφερειακούς που μπορούν να του πασάρουν. Οι ίδιοι είναι παίκτες που δεν απειλούν με τη μπάλα στο παρκέ, οπότε αντί να καταφεύγουν σε φάσεις ένας-εναντίον-ενός, δίνουν τη μπάλα στο post. Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι το ίδιο το περιβάλλον της ομάδας δημιουργεί μια σιγουριά. Ο κόσμος ωθεί τους παίκτες να υπερβούν τα όρια και τις δυνατότητες τους, ενώ παράλληλα υπάρχει η εμπιστοσύνη από το προπονητικό τιμ, που ζει και πεθαίνει με τέτοιου είδους παίκτες, χωρίς να καταφεύγει για παράδειγμα σε ευκίνητους Αμερικάνους ψηλούς.

Το ίδιο εξάλλου ήταν και παλαιότερα το μοντέλο της Παρτίζαν, που είχε αναδείξει αντίστοιχα παίκτες όπως ο Πέροβιτς, ο Πέκοβιτς και ο Μάριτς, με τον τελευταίο να μην έπαιξε ποτέ το ίδιο καλά όσο στους "Παρτιζάνους". Καταλήγουμε, όμως, στο συμπέρασμα ότι ο Κούζμιτς είναι πολύτιμος για τον Ερυθρό Αστέρα. Είναι ο πολυτιμότερος παίκτης βάσει ranking. Στόχος στην επίθεση και "ασφάλεια" στην άμυνα.

Οι παίκτες - κλειδιά

Έγινε αναφορά στον Κούζμιτς και στον Τζένκινς. Ο πρώτος αποτελεί την "κολόνα" στη ρακέτα και ο δεύτερος τον καλύτερο on-ball της Euroleague αυτή τη στιγμή. Ποιος είναι όμως ο πρώτος σκόρερ της ομάδας; Αυτό κι αν είναι έκπληξη! Ο Μάρκο Σιμόνοβιτς. Ο διεθνής φόργουορντ από ρολίστας έγινε πρωταγωνιστής. Το 2014 είχε 4.8 πόντους. Το 2016 μετά την επιστροφή του από την Ορτέζ είχε 7.4 πόντους. Φέτος είναι πρώτος σκόρερ με 12.5 πόντους, σουτάροντας με 45% από το τρίποντο. Μπορεί τα αθλητικά του προσόντα να τον έχουν εγκαταλείψει, ωστόσο, είναι ένας οξυδερκής παίκτης, που ξέρει να χρησιμοποιεί την πονηριά του και τα φάουλ για να καλύψει τις αδυναμίες του.

Δεν είναι τυχαίο, εξάλλου, ότι έχει κάνει μερικές από τις μεγαλύτερες εμφανίσεις του εκτός έδρας, δείχνοντας έτσι το ψυχικό του σθένος. Σκόραρε 23 πόντους στην Κωνσταντινούπολη κόντρα στη Γαλατά, πέτυχε 17 στο "διπλό" επί της Μπάμπεργκ, 14 (4/6 τρίποντα) απέναντι στη Φενέρ και 16 στην εκτός έδρας νίκη στο Κάουνας, ενώ έκανε καλά παιχνίδια (20, 14 και 12 πόντοι) απέναντι σε Ρεάλ, ΤΣΣΚΑ και Φενέρ αντίστοιχα). Είτε παίζει στο "3", είτε στο "4" προσφέρει στην ομάδα του καλό περιφερειακό σουτ. Ανοίγει το γήπεδο και εκτελεί όταν ο αμυντικός του συμπεριλαμβάνεται στις περιστροφές. Και αυτό το κάνει πολύ καλά.

Στη λίστα με τους "καταλυτέρους", τους παίκτες-καταλύτες της κάθε ομάδας, είχε συμπεριληφθεί ο Στέφαν Γιόβιτς. Ο ψηλός πλέι-μέικερ της ομάδας που σκοράρει 7.8 πόντους και μοιράζει 5.5 ασίστ. Ο διεθνής Σέρβος γκαρντ, με την αδυναμία στο σουτ μετά από ντρίμπλα (30% στο τρίποντο), είναι πολύτιμος στο δημιουργικό, αλλά και στο αμυντικό κομμάτι. Είναι επί της ουσίας αυτός που με το μέγεθος του αλλάζει τα δεδομένα στην περιφέρεια του Ερυθρού Αστέρα και αυτός που παίρνει τις αποφάσεις στο τέλος. Μαζί με τον Τζένκινς που προσθέτει 8.5 πόντους και 2.6 ασίστ.

Η δημιουργία του Γιόβιτς

Ο Γιόβιτς σκοράρει

Ο Μπιέλιτσα συμπληρώνει τον Κούζμιτς μες στο καλάθι προσθέτοντας 8.1 πόντους σε ένα ρόλο μέσα-έξω, καθώς διαθέτει παιχνίδι με πρόσωπο και περιφερειακό σουτ, ενώ ο Γκούντουριτς επίσης έρχεται από τον πάγκο για να προσφέρει 8 πόντους. Το ρόλο του βασικού έχει ο Ντάγκουμπιτς (ο Σιμόνοβιτς έρχεται από τον πάγκο) με 5.3 πόντους, αποτελώντας ένα πολύ ενδιαφέρον prospect. Έχει μέγεθος, είναι καλός αθλητής, σουτάρει με υψηλό ποσοστό από το τρίποντο και μπορεί να αναβαθμιστεί σε ρολίστα πολυτελείας για τις top ευρωπαϊκές ομάδες. Στην ίδια κατηγορία (prospect) συμπεριλαμβάνεται και ο Λούκα Μίτροβιτς που ξεκινά στο "4" (3.3 πόντοι, 1.9 ριμπάουντ), αλλά και ο Μπόρισα Σίμανιτς. Ο τελευταίος έλαμψε στο τελευταίο Next Generation στο Βερολίνο και ήδη έχει μπει στη σειρά για να βγει στο σφυρί, αφού πρώτα περπατήσει πάνω στις φλόγες αγωνιζόμενος στην Euroleague.

Όσο για τις τελευταίες προσθήκες; Ο Ουόλτερς έχει 7 πόντους και 2.0 ασίστ, ενώ ο Ντιόν Τόμπσον που έχει παίξει στα δύο τελευταία ματς μετράει 6 πόντους.

Όπλο, ωστόσο, της ομάδας είναι η ομοιογένεια. Και το έντονο εθνικό στοιχείο. Αυτό που κάνει ομάδες όπως ο Ολυμπιακός, η Ρεάλ και η Ζαλγκίρις να ξεχωρίζουν έναντι του (δικού τους) ανταγωνισμού. Αυτές είναι οι μοναδικές τέσσερις ομάδες που βασίζονται σε κορμό γηγενών παικτών. Και απολαμβάνουν τα πλεονέκτημα. Το εύλογο ερώτημα, σχετικά με τον Ερυθρό Αστέρα, βέβαια, είναι το που μπορεί να φτάσει. Ποια θα είναι η υπέρβαση που έχει βάλει φέτος στο πρόγραμμα; Η πρόκριση στην προημιτελική φάση της νέας και άκρως ανταγωνιστικής Euroleague θα είναι τέτοια. Να δούμε αν οι Σέρβοι που έχουν 6 νίκες στα τελευταία 7 ματς θα αντέξουν ως το τέλος.

*Όλα τα στατιστικά απεικονίζουν την εικόνα της Euroleague πριν από την 19η αγωνιστική