Αυτή η ίντσα. Αυτή που έλεγε με έμφαση -με τη βραχνιασμένη φώνη του- ο Αλ Πατσίνο στο "Any Given Sunday", όταν μιλούσε στα αποδυτήρια στους παίκτες. Ίντσα-ίντσα. Φάση-φάση.

Το κλασικό μπασκετικό "κλισέ" που θέλει τα ντέρμπι να κρίνονται στο ένα σουτ, στο ένα ριμπάουντ, στο ένα λάθος έγινε ακόμη πιο... ανατριχιαστικό, διότι το τελευταίο Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός κρίθηκε για μερικά εκατοστά. Αυτά της άσπρης γραμμής που πάτησε το μεγάλο παπούτσι του Μάικ Μπατίστ όταν επιχείρησε το "σκοτωμένο" σουτ που θα έστελνε το ματς στην παράταση.

Ο Αμερικανός άσος, που έχει πετύχει κι άλλα τέτοια δύσκολα σουτ στην καριέρα του (όπως αυτό στον περίφημο 3ο τελικό του non-call ή το προ ημερών... αράουτ με τη Φενέρμπαχτσε/Ούλκερ), πατούσε γραμμή. Όσο και να πανηγύριζε η ουσία ήταν ότι ο Ολυμπιακός ήταν ο νικητής. Για ένα πόντο. Για μια ίντσα.

Και για μια νίκη αλλάζουν τα δεδομένα στον βαθμολογικό πίνακα. Πλέον ο Παναθηναϊκός (που προστάτευσε το +4 του πρώτου γύρου) έχει δύο ήττες και υπολείπεται του πρωτοπόρου Ολυμπιακού (μια ήττα - αυτή από τον ΠΑΟ στο ΟΑΚΑ). Οπότε αν οι "ερυθρόλευκοι" πάνε αήττητοι ως το τέλος (έχουν περάσει άλλωστε από τις δυσκολότερες έδρες), τότε θα μπουν στα πλέι-οφ με το απόλυτο πλεονέκτημα έδρας. Με λίγα λόγια από το απόγευμα της Κυριακής οι "ερυθρόλευκοι" βρίσκονται εκατοστά πιο κοντά στον πρώτο στόχο τους.

Πέρα, όμως, από το αποτέλεσμα αυτή που χρίζει μεγαλύτερης ανάλυσης είναι η εικόνα των δύο ομάδων στο παρκέ.

Διαβάστε ακόμη την ανασκόπηση του αγώνα , αλλά και την κριτική των παικτών .

Ο Ολυμπιακός....

• Μπήκε "φουριόζος", έβγαλε πάθος και ενθουσιασμό, αυτό που λέμε "ήθελε περισσότερο το ματς". Με υψηλά ποσοστά στα περιφερειακά σουτ (ακόμη και σε... ανέλπιστες προσπάθειες όπως αυτές του Μάντζαρη, τα μαρκαρισμένα των Πρίντεζη-Άντιτς στο πρώτο μέρος, ή τα σουτάκια του Χάινς) οι "ερυθρόλευκοι" πήραν μια διαφορά την οποία υπερασπίστηκαν ως το φινάλε. Η ευστοχία, βέβαια, είναι και προϊόν του δυναμικού ξεκινήματος, που έδωσε καλή ψυχολογία στη συνέχεια.

• Στα πρώτα 15 λεπτά ο Ολυμπιακός έκανε ότι έλεγε το πλάνο: πίεσε στην άμυνα, πέτυχε εύκολους πόντους στον αιφνιδιασμό (12 έναντι κανενός του Παναθηναϊκού) και έχτισε μια σημαντική διαφορά. Ο Ντόρσι ήταν "ογκόλιθος" στην άμυνα και η απάντηση στα "πράσινα" πικ-εν-ρολ, ενώ ο αντίπαλος (που έβαζε συνεχώς τη μπάλα με τους περιφερειακούς μες στο καλάθι) αστοχούσε ακόμη και σε αμαρκάριστα σουτ.

• Ο Ολυμπιακός διατήρησε υψηλό επίπεδο και τις δύο φορές που "ξεκούρασε" τον Σπανούλη, αλλά παραλίγο να... πιει το δικό του δηλητήριο. Λόγω του ενθουσιασμού οι παίκτες του έκαναν λάθη, βιαστικά σουτ και ουσιαστικά έχασαν τη συγκέντρωση τους στην άμυνα. Αυτό το έκαναν κυρίως στο τελευταίο 5λεπτο του κάθε ημιχρόνου, κάτι που παραλίγο να τους στοιχίσει. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι ο Παναθηναϊκός έγινε πραγματικά απειλητικός όταν έβαζε "εύκολα" καλάθια, στα πρώτα δευτερόλεπτα δηλαδή της επίθεσης του.

• Συνολικά μπορούμε να πούμε ότι οι "ερυθρόλευκοι" παρουσιάζουν μια πολύ βελτιωμένη εικόνα, κυρίως επειδή "έδεσαν" την άμυνα τους και βρήκαν δημιουργία -πέρα από τον Σπανούλη- στα πρόσωπα των Σλούκα και Λο. Κι οι δύο ήταν πολύ καλοί στο παιχνίδι, κάτι που ισχύει φυσικά και για τον Βαγγέλη Μάντζαρη που "τιμώρησε" την επιλογή των "πρασίνων" να στέλνουν τον παίκτη του (Διαμαντίδη) επί το πλείστον σε βοήθειες. Έτσι καλύφθηκε το κακό παιχνίδι -ειδικά στην επανάληψη- του Βασίλη Σπανούλη, που πάσχιζε να βρει -χωρίς επιτυχία- ρυθμό.

Ο Παναθηναϊκός...

• Ξεκίνησε το παιχνίδι νωχελικά: πλήρωσε στην αστοχία του σε "καλά" σουτ και πολύ περισσότερο τα λάθη του. Βάσει τακτικής οι "πράσινοι" ήθελαν να "χτυπήσουν" μες στο καλάθι (εξού κι η ταυτόχρονη παρουσία των Σάτο-Περπέρογλου-Διαμαντίδη) και να βρουν από εκεί δημιουργία.

• Σε φάσεις πικ-εν-ρολ οι παίκτες του Ομπράντοβιτς είχαν μικρή αποτελεσματικότητα, κάνοντας αρκετά λάθη. Ο Ολυμπιακός επιχείρησε να αντιμετωπίσει αυτές τις φάσεις "δύο εναντίον δύο" (flat ή άρνηση) για αυτό και είδαμε αρκετές δύσκολες προσπάθειες του Διαμαντίδη στον Ντόρσι ή πάσες στην αδύνατη πλευρά που κατέληξαν σε χέρια των γηπεδούχων.

• Για ακόμη ένα παιχνίδι το "τριφύλλι" σταμάτησε τον Σπανούλη. Αν και ξεκίνησε εντυπωσιακά το παιχνίδι (10 πόντοι, 2 ασίστ στο πρώτο δεκάλεπτο), ο διεθνής γκαρντ βγήκε... εκτός στη συνέχεια. Δεν σκόραρε ξανά και ουσιαστικά μοίρασε μόνο μια ασίστ στο δεύτερο ημίχρονο. Ο Λόγκαν τα πήγε πολύ καλά απέναντι του, το ίδιο κι η συνολική αμυντική προσπάθεια του Παναθηναϊκού που είχε ρίξει όλο το βάρος πάνω στο μαρκάρισμα του συγκεκριμένου παίκτη.

• Ως το τελευταίο δεκάλεπτο οι "πράσινοι" είχαν μόνο ξεσπάσματα: αυτό του Διαμαντίδη στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου και αυτό στην αρχή του δευτέρου, που συνδύασε ένα 11-0. Κατά τα άλλα οι παίκτες του Ομπράντοβιτς έγιναν απειλητικοί μόνο με το κοντό σχήμα (Γιασικεβίτσιους-Διαμαντίδης-Περπέρογλου-Σάτο-Βουγιουκας αρχικά). Τότε βρήκαν εύκολο καλάθι και με δημιουργό τον "Σάρας" μείωσαν σταδιακά το σκορ.

• Αποδείχτηκε σωστή η επιλογή του "Ζοτς" για να κάνει φάουλ από νωρίς. Σταματώντας το χρόνο ο Παναθηναϊκός κατάφερε να μπει ξανά στο παιχνίδι, το οποίο φαινόταν χαμένο τουλάχιστον μετά το βιαστικό σουτ του Περπέρογλου στον αιφνιδιασμό.

Κοιτώντας το παιχνίδι συνολικά ο Ολυμπιακός ήταν καλύτερος, πιο έτοιμος, πιο παθιασμένος για τη νίκη και σε καλύτερη ημέρα όπως προκύπτει κι από τα τρίποντα. Ωστόσο κι οι "πράσινοι" παρά την ήττα και την κακή κατά γενική ομολογία εμφάνιση φεύγουν από το ΣΕΦ με μια πικρή... ικανοποίηση. Κατάφεραν να γυρίσουν ένα ματς 18 πόντων και να το διεκδικήσουν στην παράταση, αν ο Μπατίστ... φορούσε μικρότερο νούμερο παπούτσι. Η μαχητικότητα στα τελευταία λεπτά και ενδεχομένως η προστασία της διαφοράς του πρώτου γύρου να αποδειχτούν κι αυτά "μικρές νίκες". Θα μάθουμε στα πλέι-οφ.

ΥΓ. Όσο για την τελευταία φάση κι επειδή ανάλογες περιπτώσεις σηκώνουν πολύ κριτική, κάθε προπονητής έχει διαφορετική φιλοσοφία και άποψη. Κι η επιτυχία ή όχι της έμπνευσης κρίνεται αποκλειστικά από το αποτέλεσμα. Με την έννοια ότι έχουν χαθεί ματς που η ομάδα κάνει φάουλ στους τρεις πόντους και το αντίθετο.

Το λογικό, βέβαια, ήταν ότι ο Ολυμπιακός έπρεπε να κάνει φάουλ στον Διαμαντίδη. Όχι στον Μπατίστ. Γιατί όταν ο Μπατίστ πήρε τη μπάλα στα χέρια του ήταν "κλεισμένος" σε μια γωνία χωρίς επιλογές και με το ρολόι να πλησιάζει στο μηδέν. Και πιστεύω ότι αν ο Αμερικανός δεν πατούσε τη γραμμή, όλοι θα συμφωνούσαν με την επιλογή του φάουλ. Αλλά είπαμε... για μια ίντσα όλα αλλάζουν.

Για σχόλια και ερωτήσεις υπάρχει το Twitter ( @stefanos_rose ).