Ο πρώτος αντίπαλος της Εθνικής μας ομάδας στο Προλυμπιακό τουρνουά είναι το Ιράν. Η "σταθερή δύναμη" του ασιάτικου μπάσκετ τα τελευταία χρόνια. Δεν είναι τυχαίο ότι έχει κατακτήσει τα τρία από τα τέσσερα τελευταία Πανασιατικά πρωταθλήματα που έχουν διεξαχθεί. Ποιο έχασε; Το τελευταίο που έγινε στην Κίνα. Ηττήθηκε στον ημιτελικό από τους διοργανωτές (2οι οι Φιλιππινέζοι) και έμεινε στην τρίτη παλεύοντας για το εισιτήριο για το Ρίο μέσω Προλυμπιακού τουρνουά.

Δεν είναι υπερβολή όμως να πούμε ότι αποτελεί την καλύτερη ομάδα της Ασίας τα τελευταία χρόνια, έχοντας βασιστεί σε έναν κορμό καλών παικτών (Χαντάνι, Καζεμί, Καμρανί, Μπαχραμί). Η ανοδική πορεία ξεκίνησε με την έλευση ξένων προπονητών στο τιμόνι της εθνικής ομάδας, όπως οι Νέναντ Τραΐκοβιτς, Βλάντιμιρ Μπόσνιακ, Ράικο Τόρομαν, Βέσελιν Μάτιτς και Μέμι Μπετσίροβιτς. Ο τελευταίος ξένος που κάθεται στον πάγκο είναι ο γνωστός μας από τη θητεία του στην εθνική Γερμανίας (αλλά ακόμη στη Δάφνη και στον Απόλλωνα Πατρών), Ντιρκ Μπάουερμαν.

Φέτος, όμως, είναι μια ξεχωριστή χρονιά για τους Ιρανούς, διότι μπαίνουν σε μια διαδικασία ανανέωσης. Από την παλιά φρουρά έμεινε μόνο ο "γίγαντας" Χανταντί, ο μοναδικός Ιρανός που έχει αγωνιστεί στο ΝΒΑ. Τόσο ο Μπαχραμί (1ος σκόρερ στους Πανασιατικούς τους 2015), όσο και ο μοναδικός τους αυθεντικός πλέι-μέικερ, ο Καμρανί θα απουσιάσουν από το Τορίνο.

Αν έπρεπε να εντοπιστεί και το μεγάλο αγωνιστικό πρόβλημα των Ιρανών αυτό είναι η δημιουργία. Δεν διαθέτουν εμπειρία στις θέσεις των γκαρντ κάτι που μεταφράζεται και στο κομμάτι της δημιουργίας. Το ρόλο αυτόν έχουν αναλάβει δύο ταλαντούχοι παίκτες, που δεν είναι όμως αυθεντικοί πλέι-μέικερ. Ο λόγος για τον Μοχαμάντ Γιαμσιντί (ο ένας από τους δύο παίκτες που αγωνίζεται εκτός συνόρων) και τον ταλαντούχο Μπεχνάμ Γιακχαλί. Στα 21 του αποτελεί "κεφάλαιο" για το ιρανικό μπάσκετ για αυτό και ο Μπάουερμαν προσπαθεί να το βάλει - έστω και με κόστος - τη μπάλα στα χέρια για να πάρει αυτός τις αποφάσεις.

Κι αν η απουσία του βετεράνου Καμρανί καλυφθεί από το νέο αίμα στο "1", δεν ισχύει το ίδιο για τον Μπαχραμί, που ήταν ένας φόργουορντ υψηλού επιπέδου. Δεν είναι τυχαίο ότι έχει εμπειρία από το ευρωπαϊκό μπάσκετ (Ορτέζ), βρίσκοντας τα τελευταία χρόνια καλά συμβόλαια στην Κίνα. Αγωνιστικά ο συγκεκριμένος θα μπορούσε να παρομοιαστεί με έναν παίκτη στυλ Στράτου Περπέρογλου, που μπορούσε να παίξει με πρόσωπο, με πλάτη, να σκοράρει και να πασάρει.

Το δυνατό σημείο του Ιράν έχει όνομα και επίθετο: Χαμέντ Χανταντί. Ο 31χρονος ύψους 2.18 σέντερ (με εμπειρία στους Μέμφις Γκρίζλις και στους Φοίνιξ) αποτελεί το σημείο αναφοράς στην επίθεση και στην άμυνα του Ιράν. Διαθέτει μέγεθος και ποιότητα, προσπαθώντας να καλύψει έτσι την έλλειψη ταχύτητας που τον διακρίνει. Πέρσι ξεκίνησε τη χρονιά στην Κίνα (18.9 πόντοι, 15.8 ριμπάουντ στους Σιτσουάν Μπλου Ουέιλς) και την ολοκλήρωσε στην πρωταθλήτρια Ιράν (Πετροχίμι) με εξίσου εντυπωσιακά νούμερα: 18.3 πόντους, 11.3 ριμπάουντ, 2.5 κοψίματα.

Ο Χαντάντι δεν είναι μόνο ένα μεγάλο κορμί που προκαλεί φθορά κοντά στο καλάθι με κλειδώματα, επιθετικά ριμπάουντ, ή ρολαρίσματα. Είναι ένας παίκτης που παίζει στο post και μπορεί να δημιουργήσει πολλά προβλήματα στον αντίπαλο. Έχοντας, όμως, δεδομένες αμυντικές αδυναμίες.

Το Ιράν πάντως συνηθίζει να παίζει με έναν βαρύ σέντερ στην 5άδα. Αν δεν είναι ο Χανταντί θα είναι ο ύψους 2.12 Ασγκάρ Καρντούστ, ή ακόμη και ο Μοχαμάντ Χασανζαντέχ. Αυτό βέβαια τους κάνει ευάλωτους στην άμυνα, ειδικά σε συνθήκες pick-n-roll. Συνηθίζουν να αφήνουν τον ψηλό μες στο καλάθι ("παγώνοντας" τα πλαϊνά PnR και παίζοντας κλειστά στα κεντρική PnR), κλείνουν τους χώρους και γεμίζουν τη ρακέτα με σώματα.

Έχουν δηλαδή εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά και στυλ παιχνιδιού με τις άλλες ασιατικές ομάδες (Φιλιππίνες, Κίνα, Ιαπωνία, Κορέα) που αρέσκονται σε ένα run-n-gun παιχνίδι, με κοντά σχήματα και πολλά τρίποντα. Έχουν κορμιά, είναι πιο σκληροί, λιγότερο τεχνικοί, αλλά διαθέτουν έναν παίκτη που κάνει τη διαφορά μες στη ρακέτα.

Εξ ου και η άμυνα ζώνης που χρησιμοποιεί ο Μπάουερμαν (το έκανε για παράδειγμα στο φιλικό με τη Νέα Ζηλανδία), θέλοντας να προστατεύσει τον "5". Αυτό είναι σίγουρα ένα όπλο του Ιράν απέναντι στην δική μας ομάδα και κάτι που θα περιμένει το τεχνικό τιμ.

Τέλος σε ότι αφορά τα δυνατά τους σημεία είναι η πίεση που ασκούν μέσω του επιθετικού ριμπάουντ (έχουν έναν ψηλό μες στο καλάθι που σπρώχνει διαρκώς), ενώ τρανταχτή είναι ακόμη η αδυναμία τους στο αμυντικό transition, το κομμάτι που φιλοδοξεί να "χτυπήσει" περισσότερο το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα.

Ιράν

Προπονητής: Ντιρκ Μπάουερμαν

Πρωταγωνιστές: Χανταντί (σέντερ), Γιαχτσαλί (γκαρντ), Γιαμσιντί (γκαρντ), Καζεμί (φόργουορντ)

Δυνατά σημεία:

• Η παρουσία του Χανταντί μες στο καλάθι
• Σκληρή ομάδα
• Επιθετικό ριμπάουντ

Αδύνατα σημεία

• Pick-n-roll άμυνα
• Αμυντικό transition
• Έλλειψη δημιουργίας / ποιότητας-εμπειρίας στα γκαρντ