Κάνει ο Λαβάλ; Πώς δε Γκάνι

Τι είναι τελικά ο Γκάνι Λαβάλ; Ένα στοίχημα όπως όλες οι μεταγραφές που γίνονται στα μέσα της σεζόν; Ένας ακόμη ψηλός που θα γεμίσει το ρόστερ του Παναθηναϊκού; Ή το κομμάτι που έλειπε από το "πράσινο" παζλ; Την απάντηση θα την δώσει η ομάδα και ο παίκτης τους επόμενους μήνες. Ως τότε το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να αναλύσουμε τα δεδομένα.

1) Ο Παναθηναϊκός χρειαζόταν ψηλό: Ο Μαυροκεφαλίδης πέρασε περισσότερες ημέρες στο κρεβάτι του φυσιοθεραπευτή, παρά στο γήπεδο με την υπόλοιπη ομάδα. Συν του ότι ο Εστέμπαν Μπατίστα είναι στη θεωρία ένας ψηλός συγκεκριμένων προδιαγραφών, που δεν του επιτρέπουν να παραμένει στο παρκέ για περισσότερα από 30 λεπτά (είδαμε όταν συνέβη αυτό στον πρώτο μέρος της χρονιάς τραυματίστηκε). Ο Ντούσκο Ιβάνοβιτς υποχρεώθηκε να κάνει το τρικ... κανόνα. Να βάζει δηλαδή τον Τζέιμς Γκιστ στο "5", την ώρα που δεν μπορούσε να εμπιστευτεί τους Διαμαντάκο και Παπαγιάννη στο rotation, όχι μόνο ηλικίας, αλλά και λόγω χαρακτηριστικών.

Στο Top-16 τα πράγματα, ωστόσο, είναι πιο απαιτητικά. Όχι μόνο λόγω μεγαλύτερου βαθμού δυσκολίας, αλλά και λόγω του μάκρους της συγκεκριμένης φάσης. Το αποτέλεσμα φάνηκε στα παιχνίδια του πρωταθλήματος. Ο Παναθηναϊκός εκτός έδρας ηττήθηκε από τον ΠΑΟΚ με κατεβασμένα τα χέρια, πέρασε δια πυρός και σιδήρου από την Πάτρα και δυσκολεύτηκε ιδιαίτερα στην Πάτρα. Παιχνίδια στα οποία ήταν ορατό δια γυμνού οφθαλμού πως το πρόβλημα του "τριφυλλιού" ήταν η έλλειψη ενέργειας, στοιχείο όπου έφερνε στο παρκέ ο Γκιστ.

2) Ο Παναθηναϊκός χρειαζόταν αθλητικό ψηλό: είχε ψηλό για post (Μπατίστα), είχε μεγάλα κορμιά (Διαμαντάκο - Παπαγιάννη), είχε ψηλό που θα μπορέσει να τραβήξει τον αντίπαλο μακριά από το καλάθι (Μαυροκεφαλίδη) και είχε βρει τον αθλητικό ψηλό στο πρόσωπο του Τζέιμς Γκιστ. Χρειαζόταν, όμως κι έναν παίκτη που θα έκανε τουλάχιστον αυτά που έκανε ο Τζούλιαν Ράιτ που βγήκε από την εξίσωση. Να υπερασπιστεί το καλάθι, να βγει με δύναμη στις περιστροφές, να παίξει πάνω από τη στεφάνη, να ρολάρει γρήγορα στο pick-n-roll.

Χρειαζόταν δηλαδή έναν ακόμη παίκτη στο στυλ του Τζέιμς Γκιστ. Και για να κάνει δίδυμο με τον Αμερικανό, αλλά και για να μπορεί να πάρει περισσότερες ανάσες ο 34χρονος πλέον Αντώνης Φώτσης στο "4".

Στο σύγχρονο μπάσκετ το pick-n-roll αν δεν είναι το "Α και το Ω" είναι τουλάχιστον το "Α και το Ν". Όπου "Ν" σημαίνει "νίκη". Έχοντας τον καλύτερο pick-n-roll πασέρ της Ευρώπης στη μηχανή του (ακούει και στο όνομα Δημήτρης), η προσθήκη ενός παίκτη σαν τον Λαβάλ, δίνει ένα μεγάλο πλεονέκτημα στην ομάδα του Ιβάνοβιτς, η οποία ως τώρα ισορροπούσε σε εντυπωσιακό βαθμό σε ότι αφορά την επιθετική της τακτική μεταξύ του Pick-n-roll, των παιχνιδιών με screen μακριά από τη μπάλα και της συνθήκης του post-up.

Ωστόσο, στο μπάσκετ όταν λέμε "pick-n-roll" δεν εννοούμε μόνο την επίθεση, αλλά και την άμυνα. Ο Λαβάλ έχει τα πόδια και το μέγεθος να πρωταγωνιστήσει στο αμυντικό κομμάτι. Να κλείσει διαδρόμους, να κυνηγήσει μακριά, να αλλοιώσει πάσες και σουτ. Θα λύσει δηλαδή το δεδομένο πρόβλημα του Παναθηναϊκού, που για παράδειγμα επιτρέπει στους αντιπάλους να σουτάρουν με 54% στα δίποντα στην κανονική περίοδο. Από τις ομάδες που προκρίθηκαν μόνο η Γαλατά, η Μάλαγα και η Νίζνι είχαν χειρότερη επίδοση.

3) Ο Λαβάλ πιάνει το αθλητικό ταβάνι. Αν πάρουμε την περσινή Euroleague και κατατάξουμε τους σέντερ με την αθλητική τους ικανότητα τότε ο Λαβάλ θα ήταν στη Νο1 θέση. Όχι κοντά στην πρώτη, αλλά ακριβώς στην πρώτη θέση. Αν δηλαδή λέγαμε ποιος ταιριάζει στο προφίλ του ψηλού που ψάχνει ο Παναθηναϊκός, ο Λαβάλ ταιριάζει στο 100%, είναι ο κατάλληλος παίκτης βάσει χαρακτηριστικών για να γίνει ο Λάσμε στη θέση του Λάσμε.

Τι φέρνει στο παρκέ ο Γκάνι Λαβάλ

Επίθεση: Ο Λαβάλ είναι ένας τυπικός αθλητικός ψηλός, από αυτούς που τελειώνουν καλά τις φάσεις μετά από pick-n-roll, αρέσκονται στα alley-hoop καρφώματα, κυνηγούν το επιθετικό ριμπάουντ και γενικά σκοράρουν από απόσταση αναπνοής μετά από δημιουργία άλλου παίκτη. Δεν έχει παιχνίδι στο post και έχει αφήσει στο κολέγιο το σουτ από μέση απόσταση, στο οποίο καταλήγει πλέον μόνο μετά από πίεση χρόνου.

Άμυνα: Είναι πολύ μακρύς (2.18 άνοιγμα χεριών), γρήγορος και αλτικός. Έχει αίσθηση του κοψίματος και κυνηγάει τέτοιες φάσεις.

Απόδοση: Η σταθερότητα δεν είναι το ισχυρό του χαρτί. Για παράδειγμα πέρσι στα ιταλικά πλέι-οφ έκανε ένα καλό παιχνίδι στους εφτά τελικούς με τη Σιένα (10 πόντοι, 9 ριμπάουντ σε 21') και ένα καλό παιχνίδι στους εφτά ημιτελικούς με τη Σάσαρι (17 πόντοι, 8 ριμπάουντ σε 19')

Ωστόσο στα ματς που είναι καλός, είναι πολύ καλός. Όπως για παράδειγμα στα δύο ματς με τον Ολυμπιακό πέρσι που κυριάρχησε στις ρακέτες, αλλάζοντας τη ροή του παιχνιδιού. Θυμίζει δηλαδή αρκετά σε αυτό το κομμάτι τον Οθέλο Χάντερ του Ολυμπιακού, έναν παίκτη με ίδιο αγωνιστικό στυλ.

Βιογραφικό: Πέρσι έπαιζε πίσω από τον Σαμάρδο Σάμιουελς στο Μιλάνο, κάνοντας τα καλύτερα του παιχνίδια στο Top-16 απέναντι στον Ολυμπιακό: 10 πόντους, 9 ριμπάουντ και 5 κοψίματα στο πρώτο ματς και 13 πόντους και 8 ριμπάουντ στο ΣΕΦ. Συνολικά είχε 6.3 πόντους (60% στο δίποντο), 4 ριμπάουντ και 1.0 κόψιμο. Στο ιταλικό πρωτάθλημα έπαιζε λιγότερο (13 λεπτά) με 6.6 πόντους, 4.1 ριμπάουντ και 0.6 κοψίματα. Πεσμένα νούμερα σε σχέση με την πρώτη του σεζόν στην Ιταλία, όταν συστήθηκε στο ευρωπαϊκό κοινό με τη φανέλα της Ρόμα: 13.7 πόντοι, 8.4 ριμπάουντ και 1.5 κοψίματα σε 27'.

Το Μιλάνο αποφάσισε να μην τον κρατήσει κι η Τρανζοσπόρ να τον αφήσει. Αν όλα αυτό σημαίνει κάτι. Διότι και ο Τζέιμς Γκιστ συνοδευόταν από διάφορες φήμες πριν έρθει στον Παναθηναϊκό κι όχι μόνο στέριωσε, αλλά αποτελεί έναν από τους παίκτες που απαρτίζουν την αγωνιστική σφραγίδα της ομάδας τα τελευταία χρόνια.

Συμπέρασμα: Ο Λαβάλ έχει όλα τα χαρακτηριστικά που έψαχνε ο Παναθηναϊκός για τη θέση του αναπληρωματικού σέντερ. Θα υπάρξουν παιχνίδια που θα κάνει τη διαφορά. Για το αν θα αποτελέσει όμως τον παίκτη που θα ανεβάσει επίπεδο το "τριφύλλι", θα πρέπει πρώτα να προσαρμοστεί στα δεδομένα της ομάδας και του Ντούσκο Ιβάνοβιτς. Για να αποτελέσει κάποιος τον "νέο Λάσμε" δεν χρειάζεται μόνο να πηδάει ψηλά και να έχει παιχνίδι πάνω από τη στεφάνη. Το μεγάλο προσόν του Γκαμπονέζου είναι ότι στα μεγάλα ματς ήταν πάντα "παρών", με τη συγκέντρωση και την αποφασιστικότητα να αγγίζουν το 100%.