Κερδίζουμε ή χάνουμε; Τι λέτε;
Το έγραψε κι ο Φιλέρης για τον "πειρασμό της Εθνικής". Το ερώτημα, όμως, έρχεται και πάλι να "σκρινάρει" την Ελλάδα, όπως έχει γίνει τόσες και τόσες φορές στο παρελθόν (όλως τυχαίως με το Πούερτο Ρίκο κάπου εκεί κοντά).
Το ίδιο ερώτημα είχε γίνει το 1994 στο Τορόντο (η κατά λάθος βολή του Σιγάλα που βγήκε σε καλό) και το 2004 στην Αθήνα, όταν το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα δεν διάλεξε αντίπαλο, αλλά "καθάρισε" εύκολα τον Μίνσι και την παρέα του.
Κάτι αντίστοιχο είχε συμβεί και πέρσι. Ο Ντε Κολό έβγαλε την Ελλάδα από τη δύσκολη θέση και έβαλε σε αυτή την ομάδα του, καθώς η μετέπειτα πρωταθλήτρια Ισπανία έκανε... πλάκα στα νοκ-άουτ.
Κερδίζουμε ή χάνουμε; Άποψη μου; Με π... δεν βάφονται αυγά. Για να φτάσεις ψηλά, πρέπει να νικήσεις τους καλύτερους. Πάει και τελείωσε.
Δηλαδή έχει μεγάλη διαφορά να χάσουμε από την Αμερική στους "8" ή να χάσουμε στους "4"; Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο για να πάρουμε το μετάλλιο που ονειρευόμαστε θα πρέπει να παίξουμε και με τους... καλούς. Όχι μόνο με την Ακτή Ελεφαντοστού ή την Κίνα.
Επίσης το θέμα είναι ηθικό. Η ομάδα παίζει για να κερδίζει. Η μεγάλη ομάδα παίζει ΠΑΝΤΑ για να κερδίζει!
Πως δηλαδή θα περιμένει κανείς από τον παίκτη ή τον συμπαίκτη του να... ματώσει σε ένα παιχνίδι, αν στο προηγούμενο κάνει το σάκο του μποξ; Κουμπιά δεν υπάρχουν για να αλλάζει το μυαλό, η ψυχολογία ή η πίστη.
Να παίξουμε με την Ισπανία. Αν είμαστε καλύτεροι να κερδίσουμε. Αν είμαστε χειρότεροι να αποκλειστούμε. Λαγοπόδαρα και... βουντού δεν υπάρχουν. Μπάσκετ παίζεται στην Τουρκία. Με μια μπάλα και πέντε παίκτες.
Αυτά...
Να κερδίσουμε λοιπόν ή να χάσουμε; Ο λόγος περνάει σε σας. Πείτε τη γνώμη σας...