Ανοίγοντας το μεγάλο βιβλίο του "Playoffs Basketball" μπορείς να βρεις τους κανόνες: ότι οι διαφορές δεν παίζουν ρόλο και ότι σημασία έχει το ποια ομάδα θα φτάσει στις τρεις νίκες. Παρηγοριά για τους "πράσινους" που ηττήθηκαν καθαρά στον πρώτο προημιτελικό στη Βιτόρια. Έπαιξαν όπως δεν έπρεπε να παίξουν, στάθηκαν κατώτεροι των περιστάσεων (όχι βέβαια ότι είχαν δείξει σταθερότητα ή συνέπεια εκτός έδρας) και πλέον βλέπουν τους Βάσκους να προπορεύονται με 1-0.

Διαβάστε αναλυτικά την κριτική των παικτών του Παναθηναϊκού.

Το ερώτημα εύλογο: μπορεί ο Παναθηναϊκός να κερδίσει κάτι απ' αυτή την ήττα; Ναι. Καταρχάς υπάρχει ο τραυματισμός του Άνταμ Χάνγκα. Τον τράβηξε το πόδι του και ίσως να χάσει το επόμενο ή τα επόμενα ματς, αλλάζοντας τις ισορροπίες στη σειρά. Γιατί μην ξεχνάμε ότι είναι ο παίκτης που ξεχειλίζει ενέργεια σε μια ομάδα που ήδη έχει ψαλιδισμένο ρόστερ λόγω της απουσίας των Κοζέρ και Σενγκέιλα. Κατά τα άλλα; "Κερδίζει" κάτι άλλο η ομάδα του Σάσα Τζόρτζεβιτς; Όλο και κάτι. Τουλάχιστον ξέρει τι πρέπει να αποφύγει.

Από την αρχή της σειράς το ερωτηματικό ήταν το επίπεδο ενέργειας για τον Παναθηναϊκό. Μια ομάδα που βασίζεται περισσότερο στην ποιότητα και όχι στον τρόπο που επιβάλλεται σωματικά στον αντίπαλο. Στην "καυτή" έδρα της Βιτόρια η Λαμποράλ ήταν αυτή που έκανε το παιχνίδι της. Αυτή που θύμισε τη Λαμποράλ που έχουμε δει ως τώρα στην διοργάνωση, αυτή που κάνει το γήπεδο να μοιάζει κατηφορικό. Και έτσι φτάσαμε στο 1-0 υπέρ της ομάδας του Περάσοβιτς, η οποία έχτισε μια διαφορά στο δεύτερο δεκάλεπτο δεν κοίταξε ξανά πίσω.

Οι Βάσκοι άνοιξαν το τέμπο και πήγαν το ματς εκεί που ήθελαν. Και να φανταστεί κανείς ότι οι πραγματικά καλές στιγμές τους δεν ήρθαν μόνο από το ανοιχτό γήπεδο (όπως συνηθίζουν), ούτε μέσω του βασικότερου άξονα τους (το low-post παιχνίδι του Μπουρούση). Αντίθετα χτύπησαν τον Παναθηναϊκό εκεί που πονάει, στην pick-n-roll άμυνα του Ραντούλιτσα, που μπορεί να φαντάζει περίεργο αλλά ακόμη και στο πρώτο ημίχρονο ήταν περισσότερο πρόβλημα, παρά λύση. Ακόμη κι αν σκόραρε με άνεση, ή φόρτωνε με φάουλ το αντίπαλο δέος, τον Μπουρούση.

Ήταν άλλωστε και καθοριστικό το σημείο στο δεύτερο δεκάλεπτο. Ο Σέρβος σέντερ που είχε κάνει καλή δουλειά ως τότε στέλνοντας τον διεθνή σέντερ με 2 φάουλ στον πάγκο, συνέχισε στο παρκέ κουρασμένος. Έχασε προσπάθειες και η ομάδα δεν μπόρεσε να τον κρύψει απέναντι στο ελαφρύ σχήμα των αντιπάλων, που είχε έναν φρέσκο παίκτη στο "5", τον Πλάνινιτς. Εκεί η διαφορά έφυγε στους 10 πόντους για να έρθει η έκρηξη του σκορ στο τρίτο δεκάλεπτο. Στο σημείο που οι Βάσκοι είχαν πάρει τα πάνω τους και έβλεπαν όλα να πηγαίνουν δεξιά. Βγάζοντας περισσότερη ενέργεια, κέρδισαν τις διεκδικούμενες μπάλες και ακολούθως είδαν και τα κοκόρια τους να γεννάνε: παράδειγμα το τρίποντο του Άνταμς.

Οι δημιουργοί στα ρηχά

Οι "πράσινοι" κατάφεραν να ρίξουν κατά πολύ τα λάθη τους. Από τα 17 ανά παιχνίδι που είχαν στα τελευταία τρία εκτός έδρας ματς έμειναν μόλις στα 8. Δεν έδωσαν τη μπάλα στα χέρια των γηπεδούχων για να τους χαρίσουν στιγμές ανοιχτού γηπέδου. Αλλά από την άλλη ήταν πολύ άστοχοι. Το 3/19 τρίποντα (15%) ήταν το λιγότερο. Για παράδειγμα στο πρώτο ημίχρονο είναι χαρακτηριστικό ότι ο Διαμαντίδης είχε 0/5 σουτ, ο Ουίλιαμς 1/5 και ο Καλάθης είχε αστοχήσει στη μια προσπάθεια που είχε επιχειρήσει. Γενικότερα οι δημιουργοί του "τριφυλλιού" έμειναν στα ρηχά: ο Καλάθης είχε 2/7 σουτ, ενώ ο Ουίλιαμς τέλειωσε το ματς με 3/11. Κάτι που πιστώνεται η ομαδική άμυνα της Λαμποράλ, που φρόντιζε να γεμίζει τους διαδρόμους κάθε φορά που ο Αμερικανός σκόρερ έβαζε τη μπάλα στο παρκέ.

Πολύ μεγάλη διαφορά όταν στην απέναντι πλευρά οι γηπεδούχοι είχαν 13/33 τρίποντα! Η μια ομάδα δηλαδή πήρε 39 πόντους πίσω από τη γραμμή και η άλλη μόλις 9. Μεγάλη διαφορά για προημιτελικό. Σημασία όμως δεν έχει μόνο η εκτέλεση, αλλά και η δημιουργία. Φάνηκε ότι η Λαμποράλ έβρισκε με μεγάλη άνεση στον αμαρκάριστο παίκτη, τιμωρώντας τις περιστροφές του Παναθηναϊκού.

Όσο για τη διαχείριση του κακού παιχνιδιού; Ο κόουτς Τζόρτζεβιτς δεν θέλησε να ρίξει λευκή πετσέτα και να σκεφτεί τις στιγμές ξεκούρασης των βασικών ενόψει του δεύτερου προημιτελικού που ακολουθεί σε 48 ώρες. Επέλεξε να το κάνει μόνο με τον Διαμαντίδη, που έπαιξε μόλις 8 λεπτά. Από την άλλη είδαμε να κρατάει στο μανίκι του και έναν από τους συνηθισμένους άσους που πετάει πάνω στην τσόχα, το ελαφρύ σχήμα με τον Γκιστ στο "5". Που φάνηκε ότι μπορεί να δουλέψει, αν κρίνουμε από το γεγονός ότι με τον Χάντερ ο Παναθηναϊκός είχε καλύτερη επιθετική λειτουργία, έστω κι αν υπάρχει το "αλλά" ενός ματς που είχε ήδη κριθεί. Ένα ματς που είχε γραμμένο πάνω του ένα μεγάλο "Λαμποράλ" από την αρχή ως το τέλος.

Όπως συνηθίζεται να λέγεται σ' αυτές τις περιπτώσεις το κάθε παιχνίδι είναι διαφορετικό. Το επόμενο θα ξεκινήσει πάλι από το 0-0, με τον Παναθηναϊκό να είναι σίγουρα σοφότερος.