Αυτή τη φορά ο τίτλος-αναφορά στην παλιά ταινία του Ζεμέκις (κόπια του Ιντιάνα Τζόουνς) δεν έχει να κάνει με τον Διαμαντίδη. Έχει να κάνει περισσότερο με το "κυνήγι" του Παναθηναϊκού, την διαδικασίας αναζήτησης στην οποία βρίσκεται.

Οι "πράσινοι", λοιπόν, μετά την εντός έδρας ήττα από την Λοκομοτίβ Κουμπάν ψάχνουν α) τη νίκη που θα τους φέρει στο Top-16 β) τον παίκτη (ή τους παίκτες) που θα καλύψουν τις αγωνιστικές αδυναμίες γ) τον καλό του εαυτό.

Να τα πάρουμε, όμως, με τη σειρά. Μετά από αυτό το αποτέλεσμα και την ήττα απέναντι σε μια ομάδα που αφενός είχε για το μεγαλύτερο μέρος του αγώνα το προβάδισμα και τον έλεγχο του παιχνιδιού κι αφετέρου βρίσκεται σε εξαιρετική κατάσταση, η πίεση στο στρατόπεδο του "τριφυλλιού" αυξάνεται. Ο απολογισμός γράφει δύο νίκες και τέσσερις ήττες σε έξι αγωνιστικές. Και πλέον υπάρχει ορατός κίνδυνος αν ο Παναθηναϊκός δεν κερδίσει την ερχόμενη Παρασκευή στην Σμύρνη να μπει σε περιπέτειες ακόμη και σε ότι αφορά την πρόκριση.

Η Καρσίγιακα έχει 2-4, ενώ η Ζαλγκίρις 3-3. Το "έργο" για τον Παναθηναϊκό σε ότι αφορά την πρόκριση έχει δύο δρόμους: ο ένας είναι το 2-0 απέναντι στους Τούρκους και νίκη με τη Ζιέλονα Γκόρα κι ο άλλος είναι διπλό στο Κάουνας. Διότι απλούστατα σε οποιαδήποτε ισοβαθμία με τους Λιθουανούς θα βρίσκεται από πάνω.

Σε ότι αφορά το 2) ο Παναθηναϊκός όπως δήλωσε και ο Σάσα Τζόρτζεβιτς μετά το τέλος του αγώνα, αναζητά την αγορά για να βρει έναν περιφερειακό παίκτη. Μπορεί να εντοπίζεται πρόβλημα και στην φροντ-λάιν (η απουσία ενός παίκτη που θα μπορέσει να δώσει ενέργεια, όπως κάνει ο Τζέιμς Γκιστ), ωστόσο επειδή η προσθήκη δύο παικτών ισοδυναμεί με ακόμη μεγαλύτερες δυσκολίες, οι "πράσινοι" αποφάσισαν να πάρουν περιφερειακό.

Το θέμα είναι ποσοτικό πλέον για το "τριφύλλι", που παίζει τόσο καιρό με 3 γκαρντ, τον Καλάθη, τον Διαμαντίδη και τον Φελντέιν, με τον Καλάθη μάλιστα να έχει χάσει τον ρυθμό του μετά τον τραυματισμό στο χέρι.

Το 3) όμως είναι αυτό που σηκώνει την περισσότερη συζήτηση. Κι αυτό γιατί οι αγωνιστικές αδυναμίες του Παναθηναϊκού φάνηκαν ξεκάθαρα απέναντι σε έναν ποιοτικό αντίπαλο, όπως είναι η Λοκομοτίβ Κουμπάν, απέναντι στην οποία δεν ευσταθούν οι "δικαιολογίες" για μικρό rotation, διότι ακόμη κι αυτή έπαιξε με λίγους παίκτες στη σύνθεση και τους τρεις περιφερειακούς (Ντιλέινι, Ντρέιπερ και Μπρόκχοφ) να παίζουν πάνω από 90 λεπτά και οι τρεις μαζί.

Έχει γραφτεί πολλές φορές από την αρχή της σεζόν ότι το "στοίχημα" του Παναθηναϊκού είναι η αμυντική του λειτουργία. Το πόσο σκληρός θα είναι, έχοντας στη σύνθεση τους ελάχιστους αμυντικογενείς παίκτες. Διότι η άμυνα είναι το κλειδί για να κερδίζει μια ομάδα εκτός έδρας. Κάτι που για παράδειγμα μπορούμε να θυμηθούμε και από την εποχή του Αργύρη Πεδουλάκη. Οι "πράσινοι" μπορεί να κέρδιζαν δύσκολα εντός, αλλά τουλάχιστον πάλευαν όλα τα παιχνίδια μακριά από το ΟΑΚΑ και σε αρκετά από αυτά επέστρεφαν με το "διπλό".

Κόντρα στους Ρώσους η ομάδα του Τζόρτζεβιτς δεν είχε ενέργεια. Αυτό φάνηκε κατά κόρον στο πρώτο δεκάλεπτο, που επέστρεψε στον αντίπαλο να κυκλοφορεί τη μπάλα με άνεση και να βρίσκει το ένα αμαρκάριστο σουτ, μετά το άλλο, αλλά πολύ περισσότερο στη συνέχεια. Και μάλιστα από την ανάποδη: φάνηκε η διαφορά στην εξέλιξη του αγώνα, όταν οι "πράσινοι" πίεσαν σε όλο το γήπεδο, έγιναν πιο "επιθετικοί" στο πίσω κομμάτι, έβαλαν τα χέρια τους στη μπάλα και προσπάθησαν να κλέψουν μπάλες. Μια εντελώς διαφορετική εικόνα. Η Λοκομοτίβ έκανε το ένα λάθος μετά το άλλο (αποτελεί εξάλλου η αχίλλειος πτέρνα της) και ο Παναθηναϊκός κατάφερε να γυρίσει το παιχνίδι μέσα σε λίγα λεπτά.

Και μετά σταμάτησε. Και σ' αυτό το γεγονός έπαιξε ρόλο μια συγκεκριμένη φάση. Το 3ο φάουλ του Τζέιμς Γκιστ. Από αυτό ο Μάλκομ Ντιλέινι έβαλε τους πρώτους του πόντους και απ' αυτό ο Αμερικάνος φόργουορντ του "τριφυλλιού", κάθισε στον πάγκο. Ο Γκιστ είχε παίξει καταλυτικό ρόλο στην εξουδετέρωση του Ντιλέινι στο πρώτο ημίχρονο και εν τη απουσία του, ο ταλαντούχός γκαρντ της "Λόκο" πήρε φωτιά σκοράροντας 20 πόντους σε 5 λεπτά. Επιβεβαιώθηκε, λοιπόν, ότι ο συγκεκριμένος παίζει αυτή τη στιγμή ως το καλύτερο γκαρντ στην διοργάνωση. Όπως παραδέχτηκε μετά το τέλος του αγώνα κι ο Τζόρτζεβιτς.

Το ίδιο που ισχύει και για τον Γκιστ, ισχύει και για τον Καλάθη, που είχε την αποστολή να τον μαρκάρει. Χρεώθηκε όμως και αυτός με φάουλ και το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο. Δείγμα της έλλειψης εναλλακτικών λύσεων. Ο Καλάθης και ο Γκιστ είναι οι ακρογωνιαίοι λίθοι της άμυνας του Παναθηναϊκού και για αυτό είναι σ' αυτή την ομάδα το ίδιο πολύτιμοι για παράδειγμα με τον πρωταγωνιστή, Δημήτρη Διαμαντίδη.

Από την άλλη η Λοκομοτίβ φρόντισε να εκμεταλλευτεί το αργά πόδια του Μίροσλαβ Ραντούλιτσα. Με καλή κυκλοφορία της μπάλας (σήμα κατατεθέν του Γιώργου Μπαρτζώκα), έβρισκαν με άνεση τον αμαρκάριστο παίκτη. Όταν, δε, σταμάτησαν να κάνουν λάθη, τότε τα πράγματα έγιναν πολύ ευκολότερα για αυτούς, δεδομένου ότι είχαν α) τον έλεγχο των ριμπάουντ β) τη σωστή επιθετική λειτουργία γ) τα υψηλά ποσοστά (13/27 τρίποντα).

Αμυντικά το έργο της ομάδας του Κράζνονταρ έγινε πιο εύκολο, λόγω του ξεκινήματος. Οι Ρώσοι με το 0-7, αλλά και με τον τρόπο που μπήκαν στο παιχνίδι (χαρακτηριστικός ο σωστός τρόπος με τον οποίο ξόδευαν τα φάουλ, αποφεύγοντας έτσι εύκολους πόντους), έβαλαν πίεση στον Παναθηναϊκό. Και μοιραία τα ποσοστά των "πρασίνων" ήταν άσχημα και συνολικά η επιθετική τους απόδοση έφθινε. Συν του ότι κατάφεραν να προστατεύσουν τον δικό τους "Ραντούλιτσα", τον Κίριλο Φεζένκο, που επίσης είναι ευάλωτος αμυντικά, αλλά στο συγκεκριμένο παιχνίδι δεν αποτέλεσε βασικό στόχο των γηπεδούχων σε συνθήκες pick-n-roll.

Σημαντικό ρόλο σ' αυτό έπαιξε και η άμυνα πάνω στον Διαμαντίδη. Ήταν μια αντίστοιχη φιλοσοφία μ' αυτή που είχε ο κόουτς Μπαρτζώκας στα παιχνίδια με τον Παναθηναϊκό, όταν καθόταν στον πάγκο του Ολυμπιακού, που τις περισσότερες φορές είχε επιτυχία απέναντι στον 35χρονο γκαρντ. Προσπαθούσε να τον "αποκλείσει" σε ένα παιχνίδι δύο-εναντίον-δύο, χωρίς πολλές περιστροφές. Προτιμούσε δηλαδή να "παγώσει" τους άλλους, ποντάροντας στο γεγονός ότι ο Διαμαντίδης προτιμά να πασάρει, από το να σκοράρει. Αποτέλεσμα; Τέσσερις πόντοι, 6 ασίστ, αλλά μόλις έναν περιφερειακός μες στην εξίσωση από το παιχνίδι της close-out επίθεσης (ο Φελντέιν).

Τι συμπέρασμα βγαίνει; Ότι ο Παναθηναϊκός ακόμη ψάχνεται. Ψάχνει να βρει τη "συνταγή" στην περιφέρεια. Προσπαθεί παράλληλα να λύσει το αμυντικό του πρόβλημα σε ότι αφορά την ενέργεια και τους ψηλούς. Και το κακό είναι ότι μετά την ήττα στην Πολωνία έχει μπει σε περιπέτειες ακόμη και για την πρόκριση. Οπότε δεν υπάρχει η πολυτέλεια να χάνει χρόνο.