Ο Παναθηναϊκός έκανε με διαφορά την καλύτερη του φετινή εμφάνιση, επικρατώντας με άνεση της Ρεάλ . Θα μπορούσε να φέρει κάποιος αντίρρηση θυμίζοντας τα παιχνίδια με τη Φενέρ και το Μιλάνο στην πρώτη φάση της διοργάνωσης και σ' αυτόν θα λέγαμε να μην πετάγεται. Ήταν η μεγαλύτερη φετινή τους νίκη επειδή α) επειδή έπαιζαν με την καλύτερη ομάδα του ομίλου και αυτή που είχε ως τώρα το καλύτερο ρεκόρ στο Top-16 β) επειδή ήταν μια αμιγώς καλή ομαδική δουλειά και όχι πχ ένα παιχνίδι το οποίο κρίθηκε από παρά φύση ποσοστά ευστοχίας γ) επειδή ήρθε με τους Δημήτρη Διαμαντίδη και Αντώνη Φώτση να έχουν ρόλο καθηγητή-συνοδού σε αυτή την "πράσινη" 5ήμερη.

Αν πρέπει να απομονώσουμε πέντε στοιχεία από το συγκεκριμένο παιχνίδι αυτό θα ήταν το εξής:

1) Η αποφασιστικότητα του Παναθηναϊκού. Ήταν το στοιχείο που έκανε κατά τη γνώμη μου τη μεγαλύτερη διαφορά. Από την αρχή του αγώνα οι "πράσινοι" πήγαιναν πολύ δυνατά στις φάσεις, τις τελείωναν κοντά στη στεφάνη και προσπαθούσαν παράλληλα να σπρώξουν τη μπάλα με ταχύτητα μπροστά. Μπήκαν σ' αυτό το παιχνίδι για να το κερδίσουν. Και το έκαναν. Την ίδια ώρα πχ που ο Νέλσον δημιουργούσε ρήγματα στην ισπανική άμυνα, οι παίκτες της Ρεάλ εκτελούσαν μαρκαρισμένα τρίποντα. Όσο αυτά έβρισκαν στόχο έμεναν στο παιχνίδι. Μετά όμως...

2) Η τακτική του Παναθηναϊκού αποδείχτηκε κλειδί. Θέλοντας να χαλάσει τον ρυθμό της Ρεάλ ο κόουτς Ιβάνοβιτς προτίμησε τις άμυνες με αλλαγές, αφήνοντας τους παίκτες της Ρεάλ να χτυπούν τα μις-ματς αποκλειστικά από έξω προς τα μέσα. Έτσι δεν κατάφεραν να μπουν όλοι οι παίκτες στο παιχνίδι κι όσο σούταρε ο Γιουλ ή ο Ρούντι για παράδειγμα οι άλλοι "πάγωναν". Το μόνο πρόβλημα που αντιμετώπισε ήταν το επιθετικό ριμπάουντ του μετρ του είδους Φελίπε Ρέγιες, το οποίο λύθηκε κι αυτό στο τελευταίο δεκάλεπτο. Τα τρία αυτά στοιχεία: ενέργεια, αλλαγές και αντίδραση μέσω των ριμπάουντ θύμισαν πολύ τα περσινά εντός έδρας παιχνίδια του Ολυμπιακού απέναντι στη Ρεάλ για τα προημιτελικά. Και το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο.

3) Αν κάποιος έλεγε ότι ο Διαμαντίδης θα έχει 2 πόντους σε 15 λεπτά, ότι ο Φώτσης δεν θα σκοράρει σε 8, ο Σλότερ σε εντός έδρας παιχνίδι θα μείνει στους 5 πόντους, ο Γιάνκοβιτς στους 2 και ότι συνολικά η ομάδα θα ευστοχήσει μόλις σε 6 τρίποντα, θα πόνταραμε ότι ο Παναθηναϊκός δεν θα έφτανε στους 85 πόντους, πόσο μάλλον να κερδίσει τη Ρεάλ. Κι όμως. Ο Παναθηναϊκός έπαιξε με τη γνωστή του αυτοπεποίθηση στο ΟΑΚΑ και πήρε λύσεις από όλους τους παίκτες. Ο Λαβάλ για παράδειγμα σε λιγότερο από 4 λεπτά πέτυχε 4 πόντους και πήρε 2 ριμπάουντ. Ο Μπλουμς έκανα ένα σουτ και αυτό εύστοχο. Ο Μαυροκεφαλίδης έκανε θραύση στα ριμπάουντ (9). Στα μάτια μου τουλάχιστον ο Παναθηναϊκός την Παρασκευή "ωρίμασε". Πέρασε στο επόμενο στάδιο.

4) Νέλσον και Παππάς μοιράζονται το ρόλο του κορυφαίου. Ο Αμερικανός γκαρντ εκμεταλλεύτηκε τους διαδρόμους για να φτάσει κοντά στο καλάθι, κάτι που είναι εξάλλου το "καλό" του. Βρήκε μπόσικο τον Σέρχιο Ροντρίγκεθ και τον εξέθεσε με τη διεισδυτικότητα του. Βοήθησε στα ριμπάουντ είχε 4 ασίστ και 1 λάθος, "πάτησε" ρακέτα και κυριάρχησε στην άμυνα. Μαζί με τον Τζέιμς Γκιστ έβαλαν την σφραγίδα τους στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού, χάρις στην ενέργεια που κατέθεσαν.

Όσο για τον Παππά; Έκανε ρεκόρ σε ότι αφορά το ranking (30) και πρόσθεσε μια ακόμη σπουδαία εμφάνιση: 22 πόντοι (7/7 σουτ, 7/8 βολές) σε 20 λεπτά, παίζοντας ουσιαστικά σαν... Ισπανός. Έβγαλε τη μια προσωπική φάση, μετά την άλλη, προσφέροντας instant scoring στην ομάδα του.

5) Με αυτό το αποτέλεσμα ο Παναθηναϊκός βάζει πλώρη για την 3η θέση. Βρίσκεται μια νίκη πίσω από τη Μακάμπι που έχει 7-4, αλλά υπερτερεί σε περίπτωση ισοβαθμίας. Αυτό σημαίνει ότι στα παιχνίδια με Γαλατάσαραϊ (εκτός), Άλμπα (εντός) και Ερυθρό Αστέρα (εκτός) θα πρέπει να κάνει μια νίκη παραπάνω από τους Ισραηλινούς, που με τη σειρά τους θα παίξουν στη Μαδρίτη, με τη Γαλατάσαραϊ (εντός) και με την Άλμπα στο Βερολίνο. Αν μη τι άλλο έχουν πιο δύσκολο πρόγραμμα.

Από εκεί και πέρα αυτό το αποτέλεσμα όσο κι αν ακούγεται περίεργο δεν φέρνει τον Παναθηναϊκό στην επόμενη φάση. Το κρίσιμο ματς παραμένει αυτό με την Άλμπα, που ουσιαστικά αποτελεί τον μοναδικό ουσιαστικό διώκτη του "τριφυλλιού" για την επόμενη φάση. Το πρόγραμμα, ωστόσο, μπορεί να διαβαστεί με πολλούς τρόπους. Και το σημαντικότερο πρίσμα για να το μελετήσει κανείς είναι η ίδια η εικόνα της ομάδας. Ο Παναθηναϊκός με αυτές τις εμφανίσεις δεν πρέπει να φοβάται τίποτα. Και αυτή είναι η ουσία.

Αναλύοντας την ήττα του Ολυμπιακού

Οι "ερυθρόλευκοι" από την άλλη έχασαν για δεύτερη φορά φέτος στη χώρα των Βάσκων, σε ένα ματς που κρίθηκε (κυριολεκτικά) στον πόντο. Θα μπορούσε να γίνει μεγάλη ανάλυση των προβλημάτων και των απουσιών που κλήθηκε να αντιμετωπίσει ο Ολυμπιακός, αλλά θα ήταν λάθος να σταθούμε σε αυτές, από τη στιγμή που η ομάδα του Γιάννη Σφαιρόπουλου κρατούσε στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα τη νίκη στα χέρια.

Σε ότι αφορά την "ανάγνωση" του αποτελέσματος αυτό που προκύπτει είναι ότι ο Ολυμπιακός έχασε το δικαίωμα να κάνει άλλη ήττα. Αν χάσει δηλαδή από την Εφές αφενός θα δει τα αχνά (και ακραία) σενάρια για πλασάρισμα στην 4η θέση να φαίνονται στον ορίζοντα κι αφετέρου αποχαιρετά κάθε ελπίδα για πλεονέκτημα έδρας. Αν κερδίσει όμως τους Τούρκους σφραγίζει αυτόματα το εισιτήριο για την επόμενη φάση και πάει στη Μόσχα για τον "τελικό". Σ' αυτό το παιχνίδι θα κριθεί εν πολλοίς το αν ο Ολυμπιακός θα πάρει πλεονέκτημα στην επόμενη φάση. Ως τότε όμως έχουμε καιρό.

Στη Βιτόρια ο Ολυμπιακός προσπάθησε από την αρχή να ακολουθήσει συγκεκριμένο πλάνο για να καλύψει την απουσία του βασικού του δημιουργού του Βασίλη Σπανούλη και σε ένα μεγάλο ποσοστά τα κατάφερε. Ο κόουτς Σφαιρόπουλος κατάφερε με μεγάλο rotation να καλύψει τις απουσίες, αλλά και τα προβλήματα που αντιμετώπιζαν βασικοί παίκτες. Σ' αυτό που δεν μπόρεσε να βρει λύση ήταν το αμυντικό ριμπάουντ. Το κενό του Πέτγουεϊ δεν καλύφθηκε και οι Βάσκοι ανανέωσαν 13 επιθέσεις, παίρνοντας ένα μεγάλο αβαντάζ στο δεύτερο μισό του παιχνιδιού.

Από εκεί και πέρα αυτό που "πρόδωσε" τον Ολυμπιακό στις τελευταίες φάσεις δεν ήταν τόσο ο τρόπος που προσπάθησε να κλείσει το παιχνίδι (από τη στιγμή μάλιστα που ο Σλούκας έκανε πολύ καλή δουλειά στο διάστημα που έπαιξε 2.45 ως τα 45'') επιβεβαιώνοντας για ακόμη μια φορά την ικανότητα του, όσο η άμυνα του. Δεν είναι τόσο οι 74 πόντοι στο παθητικό, όσο το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός έχασε φάσεις ένας-εναντίον-ενός από τους περιφερειακούς της Λαμποράλ. Ο Μάικ Τζέιμς νίκησε τους αντιπάλους και έτσι οι γηπεδούχοι κατέληξαν να σκοράρουν, να κερδίζουν φάσεις και να βγάζουν αμαρκάριστα σουτ, τα περισσότερα εκ των οποίων δεν κατέληξαν στο καλάθι.

Το πολύ καλό παιχνίδι του Γιώργου Πρίντεζη (παρά τις δύο χαμένες βολές) πήγε χαμένο, καθώς ο Ολυμπιακός παρασύρθηκε στα τελευταία λεπτά υποκύπτοντας στη φύση του. Ο Πρίντεζης που "μίλησε" με προσωπικές φάσεις στην πρώτη πραγματικά δύσκολη στιγμή του αγώνα (όταν βρέθηκε για πρώτη φορά στο -4), δεν πήρε τις φάσεις στη συνέχεια, με αποτέλεσμα να εγκαταλείψει τον ρόλο του go-to-guy τον οποίο είχε φέρει εις πέρας ως τότε.

Και στην περίπτωση του Ολυμπιακού πάντως ισχύει κάτι αντίστοιχο με τον Παναθηναϊκό. Η ουσία κρύβεται στο ότι οι Πειραιώτες έχουν παίξει πειστικό μπάσκετ κατά τη διάρκεια της χρονιάς. Έχουν παίξει δηλαδή τόσο καλά, ώστε να πάνε στη Μόσχα και να κερδίσουν. Για αυτό και αυτό που απασχολεί τώρα την ομάδα είναι να επιλυθούν τα προβλήματα και να επιστρέψουν οι τραυματίες. Αν συμβεί εγκαίρως αυτό η συνέχεια για τους "ερυθρολεύκους" θα είναι τελείως διαφορετική.