Made in USA

Ο Ολυμπιακός κέρδισε τον πρώτο του "τελικό". Έπαιξε με την πλάτη στον τοίχο και παρουσιάστηκε όπως παρουσιάζεται συνήθως ο Ολυμπιακός σε τέτοιες περιπτώσεις. Με το επίπεδο ενέργειας στο κόκκινο.

Το παιχνίδι με την Κίμκι θα μείνει στην ιστορία για δύο λόγους. Ο ένας θα είναι για το ρεκόρ καριέρας του Γιώργου Πρίντεζη, που πέτυχε 30 πόντους (ρεκόρ καριέρας), πήρε 9 ριμπάουντ και συγκέντρωσε 37 βαθμούς στο σύστημα ranking (ρεκόρ καριέρας), κερδίζοντας τον τίτλο του MVP της αγωνιστικής. Ο διεθνής φόργουορντ κράτησε τους Πειραιώτες στο δύσκολο σημείο, όταν βρέθηκαν πίσω στο σκορ, τους έβαλε μπροστά, ενώ παράλληλα ήταν αυτός που "καθάρισε" στο τέλος, χτυπώντας πότε από την περιφέρεια, πότε από το low-post και πότε απλά βάζοντας τον εαυτό του στην κατάλληλη θέση την κατάλληλη στιγμή.

Ο δεύτερος λόγος είναι ο Ντάνιελ Χάκετ, σε βαθμό που θα μπορούσε να επισκιάσει ακόμη και τη νύχτα καριέρας του Πρίντεζη. Κι αυτό γιατί η δική του εμφάνιση (14 πόντοι, 3 ασίστ) είχε να κάνει περισσότερο με το τι είχε προηγηθεί. Πριν από μια βδομάδα έφυγε υποβασταζόμενος από τη Μαδρίτη, με την πρώτη γνωμάτευση να κρύβει φόβους για ρήξη χιαστού. Τελικά γλίτωσε τα χειρότερα, ακούγοντας τον γιατρό να του λέει ότι θα πρέπει να μείνει εκτός δράσης για 7-10 ημέρες.

Εκείνος έμεινε λιγότερες από έξι. Έκανε μισή προπόνηση και μπήκε στο ΣΕΦ αποφασισμένος να κερδίσει. Έβγαλε ενέργεια, έβαλε το σώμα του στην άμυνα, τέλειωσε φάσεις και έγινε ο βασικός δημιουργός του Ολυμπιακού (έστω κι αν πήγε στο low-post για να το κάνει) σε ένα βράδυ που η άμυνα της Κίμκι είχε κάνει πολύ καλή δουλειά στο μαρκάρισμα του Βασίλη Σπανούλη. Ο Ιταλός είχε κερδίσει τον κόσμο του Ολυμπιακού εδώ και αρκετές βδομάδες. Πλέον έγινε "μύθος" στην κόκκινη εξέδρα, χάρις στην αυταπάρνηση του, αλλά και τον τρόπο που αγωνίζεται.

Παίζοντας με... τρία σέντερ-μπακ

Αξίζει όμως να δούμε πιο αναλυτικά το παιχνίδι με την Κίμκι, διότι ενδεχομένως να αποδειχτεί κομβικό για τη συνέχεια, δεδομένου ότι ο Ολυμπιακός πήρε και μια καλή διαφορά για τη συνέχεια (+12). Και είναι πολύ πιθανό την επόμενη φορά που θα συναντήσει την ομάδα του Ρίμας Κουρτινάιτις να παίξει ρόλο και αυτή η διαφορά, είτε στόχος είναι η πρόκριση, είτε το πλεονέκτημα έδρας.

Οι Ρώσοι ήρθαν ως πρώτοι στον όμιλο, έχοντας ρεκόρ 4-1, έστω κι αν αυτό προήλθε από τα τερτίπια του προγράμματος, που έδωσαν στους Ρώσους τέσσερα εντός έδρας ματς στα πέντε πρώτα παιχνίδια. Η αυτοπεποίθηση τους φάνηκε στο ξεκίνημα του αγώνα, όταν απέδειξαν πως είναι εξαιρετικοί όταν βρίσκονται σε καταστάσεις με παίκτη παραπάνω. Κι αυτό γιατί δεν διαθέτουν κλασσικούς ψηλούς, αλλά τον Όγκαστιν και τον Μόνια (ή τον τραυματία Πολ Ντέιβις) που σουτάρουν και πασάρουν πολύ αποτελεσματικά.

Όσο έβρισκαν τέτοιες φάσεις ή καλάθια στον αιφνιδιασμό (οι 12 από τους πρώτους 19 πόντους ήρθαν στο transition) έμεναν μπροστά στο σκορ και έριχναν τον Ολυμπιακό πιο βαθιά στο πηγάδι. Παράλληλα είχαν καταφέρει να βρουν λύσεις στην pick-n-roll άμυνα των γηπεδούχων, πολλές φορές πηγαίνοντας σε εντελώς διαφορετικές καταστάσεις όπως είναι το παιχνίδι 1on1 των μετρ του είδους, Ράις-Ντράγκιτς-Σβεντ.

Η εικόνα του αγώνα άλλαξε όταν ο κόουτς Σφαιρόπουλος αποφάσισε να βάλει την αμυντική του πεντάδα. Χαριτολογώντας θα μπορούσαμε να πούμε ότι αποφάσισε να βάλει τρία μπακ στην 5άδα. Ο Σπανούλης κάθισε στον πάγκο και στο παρκέ πέρασαν οι Χάκετ, Στρόμπερι και Τζόνσον-Όντομ, με τους Παπαπέτρου-Πρίντεζη-Χάντερ να εναλλάσσονται στις θέσεις των ψηλών. Παράλληλα ο Ολυμπιακός άρχισε να αλλάζει στο σκριν και κατάφερε παράλληλα να τρία πράγματα: να μένει μπροστά από τους περιφερειακούς της Κίμκι, να συνεχίζει να ρίχνει "ξύλο" μες στο καλάθι απέναντι σε soft ψηλούς και να μοιραία να οδηγεί τους Ρώσους σε κακές επιλογές, που συνήθως ήταν κάποια σουτ μετά από ντρίμπλα.

Και αυτή που αποδείχτηκε κομβική ήταν η on-ball άμυνα του Ντάριους Τζόνσον-Όντομ πάνω στον Ράις. Ήταν αυτός που τον σταμάτησε στο τελευταίο μέρος του αγώνα, προκαλώντας βραχυκύκλωμα στην Κίμκι. Και μόνο τυχαίο δεν είναι για παράδειγμα το νούμερο που συγκέντρωσε στον δείκτη +/- (που αντικατοπτρίζει το επιμέρους σκορ στο παιχνίδι όσο ο συγκεκριμένος παίκτης βρίσκεται στο παρκέ). Ο Αμερικανός είχε +23 (!!!) την ώρα για παράδειγμα που ο Σπανούλης είχε -2.

Μάλιστα ο Τζόνσον-Όντομ είχε και κάποιες ευκαιρίες να κάνει αισθητή την παρουσία του στο επιθετικό κομμάτι, αλλά αυτό δεν έγινε γιατί δεν είχε καλά τελειώματα. Είναι όμως κάτι που έχει στο παιχνίδι του και ενδεχομένως να το δείξει όσο αυξάνεται η αυτοπεποίθηση του, αλλά και γίνεται πιο ξεκάθαρος ο ρόλος και οι επιλογές του.

Αλλάζει το επιθετικό του DNA

Κοιτώντας πάντως τη μεγαλύτερη εικόνα μπορούμε να πούμε ότι ο Ολυμπιακός σφυρηλατεί ένα διαφορετικό αγωνιστικό προφίλ, εντείνοντας επί της ουσίας την έννοια "hustle", δηλαδή της μαχητικότητας. Για αυτό και στηρίζεται ολοένα και περισσότερο στους Αμερικάνους παίκτες του, που είναι και καλύτεροι αθλητές. Αυτό, βέβαια, ήταν κάτι που είχε στο μυαλό του ο Γιάννης Σφαιρόπουλος με τις επιλογές που έγιναν το καλοκαίρι. Αυτό δείχνει η απόκτηση παικτών όπως ο Χάκετ, όπως ο Στρόμπερι, αλλά και ο Γιανγκ.

Το καλοκαίρι η φιλολογία γύρω από το χτίσιμο είχε μάλιστα να κάνει γύρω από αυτό: δεν έγιναν επιλογές για να ενισχύσουν για παράδειγμα τη δημιουργία μιας καλής pick-n-roll ομάδας γύρω από τον Βασίλη Σπανούλη (όπως έγινε ακριβώς την περασμένη σεζόν με την προσθήκη καλών σουτέρ στην περιφέρεια και με την παρουσία αθλητικών Αμερικανών σέντερ), αλλά αντίθετα κινήσεις για να κάνουν μια 'hustle" ομάδα. Το είδαμε χαρακτηριστικά σ' αυτό το παιχνίδι, αλλά το έχουμε δει και στα προηγούμενα. Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο ότι όσο η ομάδα ποντάρει σ' αυτό το στυλ θα μειώνει η επιρροή του Σπανούλη στο επιθετικό του παιχνίδι, αλλά και των παικτών που μπορούν να τον υποστηρίζουν, όπως για παράδειγμα ο Μάντζαρης.

Το θέμα της ενίσχυσης πλέον δεν είναι υποκειμενικό

Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος έλεγε κατά τη διάρκεια της εβδομάδας "μη γράφετε ότι θα πάρουμε παίκτη, γιατί δεν θα πάρουμε", όπως θα έπρεπε ακριβώς να πει ένας προπονητής, πριν από ένα κρίσιμο παιχνίδι. Το αν ο Ολυμπιακός όμως έχει πρόβλημα στο "5" για παράδειγμα, ή σε άλλη θέση πλέον δεν εξαρτάται από ένα υποκειμενικό κριτήριο, αλλά είναι πλέον μια αντικειμενική διαπίστωση, όπως προκύπτει από τη διαχείριση που κάνει ο προπονητής.

Όταν το ματς έκαιγε ο Ολυμπιακός χρησιμοποίησε για δεύτερο 5άρι το... 4άρι του, τον Γιώργο Πρίντεζη δηλαδή. Ενώ εδώ και πολλούς μήνες το δεύτερο 4άρι της ομάδας είναι το... 3άρι του, δηλαδή ο Ιωάννης Παπαπέτρου. Αν μπορούσε ο Μιλουτίνοφ να παίξει αυτόν τον ρόλο, θα τον είχε παίξει. Οπότε να θεωρήσουμε σίγουρο ότι ο Ολυμπιακός θα κινηθεί για την απόκτηση ενός ακόμη αθλητικού σέντερ, ακριβώς γιατί είναι μια θέση κομβική για τον τρόπο με τον οποίο παίζει η ομάδα. Αν θα πάρει αυτό θα εξαρτηθεί από την αγορά, διότι όπως λένε στο Λιμάνι δεν πρόκειται να πάρουν παίκτη για να πάρουν. Δεν θα πάρουν , δηλαδή, παίκτη "επιπέδου Τζέιμς", αλλά αντίθετα θα κάνουν κίνηση μόνο για σέντερ που θα κάνει τη διαφορά.

Η δύσκολη συνέχεια

Ο Ολυμπιακός πήγε στο 3-3 και πλέον ετοιμάζεται για δύο δύσκολα εκτός έδρας παιχνίδια. Αντιμετωπίζει αρχικά την ΤΣΣΚΑ στη Μόσχα και στη συνέχεια την Μπαρτσελόνα στη Βαρκελώνη. Ναι, όντως, είναι ένα δύσκολο πρόγραμμα. Αλλά από την άλλη μπορεί να πει κάποιος ότι είναι μια καλή ευκαιρία να κάνει τη μεγάλη εκτός έδρας νίκη που θα του επιτρέψει να ρεφάρει την γκέλα από την Μπάμπεργκ. Αναλόγως πως βλέπει κανείς το ποτήρι...