Μάρκους Ντένμον: Red Right Hand

Ο Παναθηναϊκός έψαχνε έναν παίκτη με πόντους στα χέρια του. Και τον βρήκε στο πρόσωπο του Μάρκους Ντένμον, που μπορεί να μην έχει το όνομα, έχει όμως τα νούμερα. Και τη χάρη. Παρόλα αυτά με μικρό κασέ, φτωχό βιογραφικό σε ότι αφορά τις ομαδικές διακρίσεις και μηδενική εμπειρία από το επίπεδο της Euroleague, ο "τρίποντος" σκόρερ από την Τουρκία μπαίνει στην κατηγορία "στοίχημα". Αυτή τη ταμπέλα θα κουβαλά μέχρι αποδείξεως του εναντίου, μαζί με αυτή του... μικρού Γκάουντλουκ, δεδομένου ότι μοιάζει με τον αρχι-σκόρερ της Μακάμπι σαν δύο σταγόνες νερό.

Ο Τσάβι Πασκουάλ συνεχίζει να ανακατέβει την τράπουλα που έχει στα χέρια του σε ότι αφορά τον μεταγραφικό σχεδιασμό. Έχοντας πάρει τα ηνία της ομάδας θέλει να βάλει την προσωπική του σφραγίδα σε ότι αφορά τον σχεδιασμό της ομάδας. Τηρουμένων των αναλογιών, διότι υπάρχουν και άλλα δεδομένα, όπως συμβόλαια, αποχωρήσεις και απρόοπτα. Πριν αναλυθεί επομένως η απόκτηση του Μάρκους Ντένμον, θα πρέπει να δούμε συνολικά τις ως τώρα κινήσεις των "πρασίνων".

Από την περσινή ομάδα ο Παναθηναϊκός έχασε τον Μάικ Τζέιμς που προτίμησε το ΝΒΑ και χώρισε δρόμους με τον Γιάννη Μπουρούση. Από εκεί και πέρα ο Καταλανός τεχνικός βρήκε ένα ρόστερ με συμβόλαια (Καλάθη, Φελντέιν, Χαραλαμπόπουλο, Μποχωρίδη, Ρίβερς, Σίνγκλετον), από τους οποίους υπάρχει ένας μετέωρος (Σίνγκλετον), ένας προς αποζημίωση (Φελντέιν) και δύο προς δανεισμό. Παράλληλα έδωσε το πράσινο φως για την παραμονή του Κένι Γκάμπριελ και του Τζέιμς Γκιστ, ενώ αποφάσισε να μην κρατήσει τον Αντώνη Φώτση και τον Ντι Νίκολς. Όσο για τις ως τώρα προσθήκες; Αποκτήθηκαν τρεις Έλληνες που αγωνιζόντουσαν στο εξωτερικό: ο Ίαν Βουγιούκας από τη Λοκομοτίβ Κουμπάν, ο Ζακ Όγκαστ από την Ουσάκ και ο Θανάσης Αντετοκούνμπο από την Ανδόρα, ενώ έδωσε buy-out για να πάρει ως back-up "άσο" τον Λούκας Λεκαβίτσιους.

Τι μένει; Ο Παναθηναϊκός έχει κλείσει την front-line του που θα παραμείνει ως έχει αν δεν αποχωρήσει ο Κρις Σίνγκλετον. Παράλληλα έχουν κλείσει οι θέσεις των γκαρντ (Καλάθης-Λεκαβίτσιους-Παππάς-Ρίβερς-Ντένμον) και θα αποκτηθεί ένας ακόμη που θα παίζει στο "2-3" και θα έχει ικανότητα στο σκορ. Το κενό αυτό θα καλύψει ο 6ος ξένος (αντί του Φελντέιν).

Όσο για τον Ντένμον; Πρόκειται για έναν παίκτη που ταιριάζει στο οικονομικό προφίλ που προσπαθεί να χτίσει από την αρχή του καλοκαιριού, σουλουπώντας τα οικονομικά. Ο Αμερικανός γκαρντ είναι ένας καλός σκόρερ, δίχως όμως εμπειρία από τη Euroleague, ο οποίος θα μπορούσε εύκολα και πρόχειρα να παρομοιαστεί με την αντίστοιχη προ τριετίας μεταγραφή του Έι Τζέι Σλότερ. Συνειρμός που προκύπτει από το βιογραφικό του, αλλά και από το γεγονός ότι ο Σλότερ τον είχε αντικαταστήσει στη Σαλόν. Αγωνιστικά υπάρχει βάσει στη σύγκριση με τον Σλότερ (αν και ο Ντένμον έχει μεγαλύτερο μέγεθος και ανταποκρίνεται καλύτερα στην επαφή), με τη διαφορά ότι έχουν αντίθετο χαρακτηριστικό χέρι. Σε σχέση με την "δεξαμενή" της Euroleague θα μπορούσε να ειπωθεί ότι ο πρώην παίκτης της Γκάζιαντεπ θυμίζει πολύ τον Άντριου Γκάουντλοκ, που επίσης είναι ένας σκόρερ ενστίκτου με δυνατά σημεία το σουτ και το δεξί πέρασμα.

Η πορεία του Ντένμον

Προέρχεται από ένα καλό κολεγιακό πρόγραμμα, αυτό του Μιζούρι. Έπαιξε εξαιρετικά στις δύο τελευταίες χρονιές του στο κολέγιο κερδίζοντας τίτλους και τιμές στην περιφέρεια Big 12. Κάπως έτσι κατόρθωσε να γίνει ντραφτ, στο Νο59, από τους Σαν Αντόνιο Σπερς, χωρίς όμως να καταφέρει ποτέ να παίξει στην ομάδα του Γκρεγκ Πόποβιτς. Ξεκίνησε την καριέρα του το 2012 στο γαλλικό πρωτάθλημα και έκτοτε έχει περάσει από την Ιταλία και την Τουρκία.

Έπαιξε στη Σαλόν, στην Τόφας, στην Μπρίντιζι, στην Ίσταντμπουλ BB και πέρσι στην Γκαζιαντέπ. Κάποιος θα μπορούσε να μπει σε προβληματισμό από το γεγονός ότι ουδέποτε έμεινε στην ίδια ομάδα (χωρίς μάλιστα να κάνει εμφανές step-up στην αγορά), αλλά από την άλλη θα πρέπει να λάβει υπόψιν ότι έχει αλλάξει τρεις ομάδες στην ίδια λίγκα, κάτι που σημαίνει ότι διαθέτει καλή φήμη.

Πέρσι είχε 15.9 πόντους (84% στις βολές, 51% στα δίποντα και 37% στα τρίποντα), 4.2 ριμπάουντ και 4.2 ασίστ με 16 ranking στην ομάδα του Στέφανο Δέδου, ενός ανερχόμενου Έλληνα προπονητή, με εξαιρετικές περγαμηνές στο recruiting. Έρχεται επομένως στον Παναθηναϊκό με καλά νούμερα, αλλά ένα μάλλον "πτωχό" βιογραφικό. Από το 2012 όταν ήρθε στην Ευρώπη μόνο μια ομάδα του έχει τερματίσει στην πρώτη τετράδα της λίγκας. Το πέτυχε στην πρώτη του χρονιά στη Σαλόν, ενώ ουδέποτε έχει συνδέσει τη δική του καλή απόδοση με μια εξαιρετική ομαδική πορεία.

Ικανότατος σκόρερ

Ο περιφερειακός που έλειπε από τον Παναθηναϊκό έπρεπε να έχει στοιχεία σκόρερ. Να μπορεί με άλλα λόγια να δημιουργήσει σκορ για τον εαυτό του, καλύπτοντας κατά κάποιο τρόπο την on-ball απουσία του Μάικ Τζέιμς. Ο Ντένμον είναι ακριβώς ένας τέτοιος παίκτης. Είναι ένας τυπικός παίκτης ρυθμού που του αρέσει να παίζει με τη μπάλα στα χέρια. Το κυριότερο χαρακτηριστικό του είναι το καλό σουτ, είτε στατικό, είτε μετά από ντρίμπλα. Τα ποσοστά του, βέβαια, δεν αποτυπώνουν όλη την αλήθεια, διότι αδικεί τον εαυτό του παίρνοντας κακές επιλογές, που κατά κανόνα είναι άστοχες. Στο τρίποντο είχε 38%, αλλά με πολλές προσπάθειες. Εκτελούσε 7.5 ανά παιχνίδι και ευστοχούσε σε 2.8, παίρνοντας πολλά σουτ είτε στο transition, είτε σε συνθήκες ένας-εναντίον-ενός.

Στην Γκαζιαντέπ εξάλλου έπαιζε για αρκετό χρόνο με τη μπάλα στα χέρια και ως "1" και ως "2" δίπλα από τον Ουίλ Τσέρι. Για του λόγου το αληθές ήταν η δεύτερη pick-n-roll επιλογή της τουρκικής ομάδας, τρέχοντας το 28% αυτών των φάσεων, ενώ ήταν ο πρώτος σε isolation (το 37% του συνόλου). Συγκεκριμένα το 21% των πόντων του προέρχεται από pick-n-roll, το 19% από δημιουργίες άλλων παικτών, το 19% από isolation και το 16% στον αιφνιδιασμό.

Είναι πάντως πολύ καλός σουτέρ, όπως φαίνεται και από το γεγονός ότι είχε τις περισσότερες προσπάθειες (233), ενώ ήταν δεύτερος σε εύστοχα (83) πίσω από τον Γκεντιμίνας Ορελίκ (90) της Μπανβίτ.

Του αρέσει μάλιστα να σουτάρει και στον αιφνιδιασμό, ακόμη κι αν πολλές φορές το παρακάνει και προτιμά να ρισκάρει ένα σουτ με αμφίβολες πιθανότητες παρά τη σιγουριά μιας συνθήκης με παίκτη παραπάνω για lay-up.

Αυτό που τον διακρίνει είναι η ικανότητα του να σουτάρει μετά από δεξιά ντρίμπλα την οποία και προτιμά σε συνθήκες ένας-εναντίον-ενός.

Το δεξί είναι με διαφορά το καλό του χέρι και αυτό φαίνεται και από τον τρόπο που επιτίθεται κάθε φορά που βρίσκει δεξί διάδρομο. Επειδή ακριβώς διαθέτει την απειλή του σουτ, είναι πιο εύκολο για αυτόν να βρει διαδρόμους προς το καλάθι, όπου συνηθίζει τα γρήγορα τελειώματα, ή σταμάτημα με βηματισμό όπου χρησιμοποιεί τον ώμο του για να προστατεύσει τη μπάλα.

Συνολικά, θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι ένας παίκτης που βασίζεται περισσότερο στο ένστικτο και στην ατομική του ικανότητα, παρά στο διάβασμα. Παράλληλα του αρέσει να δημιουργεί περισσότερο για τον εαυτό του και λιγότερο για την ομάδα (σαν τον Μάικ Τζέιμς), με το υψηλό νούμερο σε ασίστ (4.3) να μην αποτυπώνει την αλήθεια. Φαίνεται και από τις φάσεις pick-n-roll στις οποίες του αρέσει περισσότερο είτε να ορμάει στο καλάθι, είτε να βρίσκει χώρο για να σουτάρει. Γενικότερα κάνει εύκολα λάθος (2.3 ανά παιχνίδι), ακόμη και σε φαινομενικά εύκολες φάσεις.

Το μέγεθος και η μεγάλη αδυναμία

Ο Ντένμον δεν είναι πλέι-μέικερ. Είναι ένα δυάρι σε μέγεθος point-guard. Είναι 1.91, αλλά έχει αθλητικά στοιχεία, όπως πρώτο βήμα και δύναμη στο πάνω μέρος του σώματος, χωρίς βέβαια να μπορεί να συγκριθεί με τον ασυγκράτητο Μάικ Τζέιμς.

Ο Παναθηναϊκός μπορεί μεν να καλύψει αυτό το πρόβλημα με την παρουσία ενός ψηλού πλέι-μέικερ που μαρκάρει πάνω από μια θέσης (τον Καλάθη δηλαδή), αλλά θα έχει πρόβλημα καθώς διαθέτει και άλλους undersized παίκτες όπως ο Λεκαβίτσιους (1.80) και ο Ρίβερς ως "3".

Αν ψάξει κάποιος τα μειονεκτήματα του Ντένμον πέρα από το βιογραφικό (ελλιπής εμπειρία σε επίπεδο Euroleague), θα σταθεί στις αμυντικές του επιδόσεις. Αγωνιζόμενος ως πρώτο βιολί σε μικρομεσαίες ομάδες η σχέση του με την άμυνα ήταν εξ αποστάσεως. Στον Παναθηναϊκό θα πιεστεί περισσότερο να ανεβάσει στροφές, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι θα μπορεί να γίνει ένας αμυντικός υψηλού επιπέδου.

Βέβαια, θα πρέπει να σημειωθεί ότι όλα αυτά τα χρόνια σε ότι αφορά τις επιλογές του στο recruiting ο Τσάβι Πασκουάλ πάντα έβαζε το ταλέντο πάνω από όλα, έχοντας την εμπιστοσύνη στην ομαδική τακτική και στο αμυντικό του πλάνο για να καλύψει τέτοιες αδυναμίες. Εξ ου και η επιλογές ποιοτικών παικτών όλα αυτά τα χρόνια στη Μπαρτσελόνα.

Συμπέρασμα: Ο Παναθηναϊκός πήρε έναν καλό σκόρερ και θα επιχειρήσει να τον παρουσιάσει στο υψηλότερο επίπεδο. Τα καλά νέα; Δεν στηρίζεται αποκλειστικά πάνω του, έχοντας αρκετές πιο έμπειρες λύσεις. Επί της ουσίας ο συγκεκριμένος παίκτη συν τον Θανάση Αντετοκούνμπο θα είναι οι μοναδικοί παίκτες στην περιφέρεια δίχως εμπειρία από την Euroleague. Επομένως είναι ένα στοίχημα που μπορεί να υποστηριχθεί υπό προϋποθέσεις, με την έννοια ότι διαθέτει το βασικό χαρακτηριστικό που αναζητούσε το "τριφύλλι": το σκορ.