Ματ σε τέσσερις κινήσεις

Ο Ολυμπιακός επικράτησε -για τρίτη φορά φέτος- του Παναθηναϊκού και πανηγύρισε μια νίκη με μεγαλύτερη αξία από ότι δείχνει αυτό το απλό "W" δίπλα στο πρόγραμμα του στην σελίδα της Euroleague. Οι Πειραιώτες έδειξαν ακόμη μια φορά ότι έχουν μπει στο δρόμο της σταθερότητας και της αγωνιστικής συνέπειας, έχουν αναστηλώσει τα τείχη του ΣΕΦ, συνεχίζουν τις επιτυχίες μετά την παρένθεση του Μπάμπεργκ και το κυριότερο διπλασίασαν τις νίκες απέναντι σε έναν διεκδικητή.

Ο Παναθηναϊκός από την άλλη αποδείχτηκε κατώτερος των περιστάσεων. Δεν βρήκε απέναντι του τον πιο φορμαρισμένο, ή τον καλύτερο Ολυμπιακό των τελευταίων ετών, αλλά δεν κατάφερε να είναι ανταγωνιστικός ως το τέλος. Οι "πράσινοι" επί της ουσίας έδειξαν το γνωστό εκτός έδρας πρόσωπο τους, αυτό που τους στερεί τις νίκες που θα έδιναν τη δυνατότητα να παραμείνει σε τροχιά τετράδας.

Κίνηση πρώτη: η πίεση

Θα είχε ενδιαφέρον να αναλύσουμε το παιχνίδι της Παρασκευής παρομοιάζοντας το με μια παρτίδα σκάκι. Σ' αυτή την περίπτωση θα λέγαμε με σιγουριά ότι ο Γιάννης Σφαιρόπουλος είχε τα άσπρα. Αυτός ήταν που έκανε την πρώτη κίνηση που επί της ουσίας όρισε την εξέλιξη του αγώνα. Ποια ήταν αυτή; Η πίεση. Ο Ολυμπιακός πίεσε πολύ τον αντίπαλο και κατάφερε να τον βγάλει από τη σιγουριά, το ρυθμό και τις συνήθειες του. Χτύπησε επί της ουσίας στην έλλειψη αντιπάλων παικτών που μπορούν να γίνουν απειλητικοί με τη μπάλα στα χέρια.

Από τη στιγμή που απενεργοποιήθηκε ο Καλάθης (κάτι για το οποίο ευθύνεται περισσότερο ο ίδιος και λιγότερο η άμυνα του Ολυμπιακού), ήταν χτυπητή η αδυναμία του Παναθηναϊκού στην περιφέρεια. Κόντρα σε μια τόσο πιεστική άμυνα είναι συνηθισμένο ο αντίπαλος να καταφύγει σε παιχνίδι ένας-εναντίον-ενός. Ήταν η σειρά του Τσάβι Πασκουάλ να παίξει. Οι "πράσινοι" εμπιστεύτηκαν τη μπάλα στον καλύτερο on-ball παίκτη τους, τον Μάικ Τζέιμς και απέφυγαν τα pick-n-roll, στήνοντας screen για τον Κέισι Ρίβερς. Από τη στιγμή που ο Καλάθης ήταν εκτός και το post-up παιχνίδι αναποτελεσματικό (Μπουρούσης και Τζεντίλε), ήταν η μόνη λύση.

Το σενάριο δούλεψε για μεγάλο διάστημα για τον Παναθηναϊκό. Ο Τζέιμς νίκησε την αντίπαλη άμυνα με σταθερότητα και ο Ρίβερς έβαζε μεγάλα σουτ μέχρι να κουραστεί. Το εύστοχο σουτ είναι η καλύτερη απάντηση σε μια άμυνα που λατρεύει την επαφή και χαρακτηρίζεται ως physical. Κόβει πόδια.

Κίνηση δεύτερη: οι αξιωματικοί του Παναθηναϊκού

Κάπως έτσι φτάσαμε στο σημείο οι Τζέιμς-Ρίβερς να έχουν σκοράρει τους 27 από τους 37 πόντους του Παναθηναϊκού στο πρώτο ημίχρονο και να είναι οι μοναδικοί σκόρερ των "πρασίνων" για 14 ολόκληρα λεπτά (από το 18' ως το 32' και το τρίποντο του Φελντέιν στον αιφνιδιασμό). Ήταν φανερό ότι οι "πράσινοι" έψαχναν μια ακόμη λύση στα γκαρντ. Ο Καλάθης, όμως, είχε φροντίσει να βγάλει τον εαυτό του εκτός ματς. Για ακόμη μια φορά (όπως είχε συμβεί και στο ματς του πρωταθλήματος στο ΣΕΦ) ο διεθνής γκαρντ προσπάθησε να βρει ρυθμό με τον λάθος τρόπο: σουτάροντας. Αν δούμε τα τελευταία ματς του Καλάθη δείχνει μεγάλη υπομονή στην επίθεση, χωρίς να ρισκάρει εξ αρχής στο σουτ μετά από ντρίμπλα που του δίνουν οι περισσότερες άμυνες. Τώρα, όμως, υπερέβαλε. Σούταρε 4 τρίποντα σε 19 λεπτά συμμετοχής και είχε μόλις 3 ασίστ. Αν εξαιρέσουμε το ματς στη Βαρκελώνη ο Καλάθης σημείωσε αρνητικά ρεκόρ σε ασίστ, ενώ συνολικά στα 16 φετινά ματς είχε τον μικρότερο χρόνο συμμετοχής.

Συνέχεια από το προηγούμενο: όταν ο Φελντέιν μπήκε στο κάδρο είδαμε τον Παναθηναϊκό να γίνεται ξανά απειλητικός. Ήταν, όμως, φανερό ότι η ομάδα με τις περισσότερες λύσεις ήταν ο Ολυμπιακός.

Κίνηση τρίτη: ο Ολυμπιακός έχει περισσότερα πιόνια

Έχει μεγάλη αξία να δούμε και τον τρόπο που ξεκίνησαν οι δύο προπονητές. Όπως συνηθίζει σε ματς που θεωρεί το ξεκίνημα έχει μεγάλη σημασία, ο Γιάννης Σφαιρόπουλος επέλεξε τον Μπιρτς στο βασικό σχήμα. Δεν θέλει να ρισκάρει μια κακή αρχή κρατώντας τον καλύτερο του σέντερ στον πάγκο για αυτό και τον έριξε από το τζάμπολ στο παρκέ.

Από την άλλη ο Τσάβι Πασκουάλ θέλησε να προσδώσει το στοιχείο της έκπληξης βάζοντας τον Αλεσάντρο Τζεντίλε στο βασικό σχήμα. Του έδωσε μάλιστα τρεις μπάλες στο post, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Διαφορετικό πρόσωπο ήταν και ο Αντώνης Φώτσης, που επιλέχτηκε προφανώς λόγω της προϋπηρεσίας του σε τέτοια παιχνίδια, έναντι του Κένι Γκάμπριελ που είδε όλο το παιχνίδι από τον πάγκο χωρίς να χρησιμοποιηθεί.

Και οι δύο προπονητές άνοιξαν το rotation από νωρίς και χρησιμοποίησαν αρκετούς παίκτες στο πρώτο ημίχρονο. Στο δεύτερο, όμως, η ιστορία ήταν εντελώς διαφορετική. Και οι δύο ξεκίνησαν στην επανάληψη με τα καλά τους σχήματα. Κάτι που δείχνει και πάλι ότι η αρχή είναι η σημαντική. Ο Πασκουάλ κράτησε τον Φελντέιν και τον Τζεντίλε στον πάγκο και εμπιστεύτηκε τους "ζεστούς:" Ρίβερς και Τζέιμς. Οπότε φαινόταν ότι όλο το παιχνίδι θα κριθεί στη διαχείριση, στο ποια ομάδα θα διατηρήσει κατά τη διάρκεια του "φρεσκαρίσματος" τον ρυθμό και την ισορροπία της. Αυτή η ομάδα ήταν ο Ολυμπιακός.

Πρώτος ξεκουράστηκε ο Καλάθης, που είχε και πρόβλημα με φάουλ. Στη συνέχεια τον ακολούθησε ο Ρίβερς που φάνηκε κουρασμένος, με αποτέλεσμα να μείνει σταθερά ο Τζέιμς για 26 συνεχόμενα λεπτά τραβώντας το κουπί στην περιφέρεια. Ο Φελντέιν μπήκε αντί του διεθνούς γκαρντ και έπρεπε οπότε να περάσει ένας ακόμη περιφερειακός να πάρει τη θέση του Ρίβερς. Το δίλημμα για τον προπονητή ήταν Παππάς ή Τζεντίλε. Ο Παππάς είχε παίξει καλά ειδικά στην άμυνα στο πρώτο μέρος, ενώ ο Ιταλός φαινόταν εκτός τόπου και χρόνου. Επέλεξε τον ψηλότερο Τζεντίλε.

Ήταν το σημείο που ο Ολυμπιακός τράβηξε στον πάγκο τον φανερά επηρεασμένο από τον τραυματισμό του Βασίλη Σπανούλη, επιλέγοντας ένα περιφερειακό σχήμα που δούλεψε πολύ καλύτερα, αυτό με τους Ουότερς, Γκριν και Λοτζέσκι. Ο Ολυμπιακός, λοιπόν, όχι μόνο δεν έχασε, αλλά κέρδισε από τη διαδικασία των αλλαγών. Και από εκεί που βρισκόταν πίσω στο σκορ, ανέκτησε και μια διαφορά την οποία δεν έχασε ποτέ. Αυτό ήταν κατά την προσωπική μου άποψη το πιο καθοριστικό σημείο του αγώνα.

Τίποτα, βέβαια, δεν είναι τυχαίο. Αυτό είναι το μεγάλο όπλο του Ολυμπιακού τα τελευταία χρόνια. Ότι διαθέτει δηλαδή μεγάλο βάθος. Καμία ομάδα δεν έχει 16 ετοιμοπόλεμους παίκτες, που θα μπορούν να παίξουν πιστά το ρόλο τους όταν τους ζητηθεί. Καμία ομάδα δεν έχει τόσο πολλά πιόνια πάνω στην σκακιέρα.

Ειδικά τώρα που προστέθηκε στην εξίσωση και ο δεύτερος πύργος ονόματι Πάτρικ Γιανγκ, όλα έχουν γίνει πιο εύκολα για τον Γιάννη Σφαιρόπουλο. Σε σημείο που κράτησε αρκετή ώρα τον εντυπωσιακό Κεμ Μπιρτς στον πάγκο, επειδή ακριβώς ο αναπληρωματικός του σέντερ τα πήγαινε περίφημα.

Ήταν φανερό ότι ο Βασίλης Σπανούλης ήταν επηρεασμένος από τον τραυματισμό του. Δεν πίεζε τόσο πολύ τις καταστάσεις, δεν προσπαθούσε να διεισδύσει με την ίδια ένταση που συνηθίζει και γενικότερα δεν αισθανόταν τόσο καλά ώστε να κρατά διαρκώς την μπαγκέτα στα χέρια του. Αντίστοιχα και ο Γιώργος Πρίντεζης ήταν εκτός φόρμας, λόγω της αγωνιστικής απραξίας από τον τραυματισμό του. Φανηκε από το πόσες φορές τον νίκησε ο αντίπαλος του στο low-post. Παρόλα αυτά και ενώ οι δυο τους συν τον Ματ Λοτζέσκι είχαν 5/20 σουτ, ο Ολυμπιακός κατάφερε να κερδίσει και με σχετική άνεση.

Αυτό έχει να κάνει με το βάθος του. Ο Κεμ Μπιρτς αποδείχτηκε ακόμη μια φορά ανίκητος με στη ρακέτα. Ήταν το καθαρόαιμο άλογο του Ολυμπιακού. Αυτός που ξεκίνησε με 11 πόντους και 7 ριμπάουντ στο πρώτο δεκάλεπτο, όταν δηλαδή τα πράγματα δεν λειτουργούσαν καλά για την ομάδα του. Σημασία έχουν και οι παίκτες του πάγκου, όπως ο Γκριν που άνοιξε την αντίπαλη άμυνα και χτύπησε στον αιφνιδιασμό. Όπως ο Πάτρικ Γιανγκ και οι ανάσες του. Όπως ο Ουότερς που έτρεξε πολύ καλά την ομάδα από τη θέση "1" και πρωταγωνίστησε στο σημείο που ο Ολυμπιακός γύρισε το παιχνίδι και έβαλε τις βάσεις για τη νίκη. Όπως ο Ιωάννης Παπαπέτρου που είναι μια κατηγορία μόνος του.

Κίνηση ματ: ο Ιωάννης Παπαπέτρου

Ήταν ο μεγάλος πρωταγωνιστής. Αυτός που έπαιξε το ρόλο του αντι-Πρίντεζη. Ο παίκτης που έβαλε τη σφραγίδα του. Οι 8 πόντοι του έκριναν το ντέρμπι, αν και η γενικότερη παρουσία του και όχι μονάχα αυτό το ξέσπασμα, του χαρίζουν τον τίτλο του κορυφαίου. Βοήθησε στα ριμπάουντ, έβαλε το κορμί του στην άμυνα, μοίρασε τρεις ασίστ. Έκανε ότι χρειαζόταν για να βοηθήσει την ομάδα του να κερδίσει.

Ο Παπαπέτρου έδωσε την καλύτερη απάντηση - όπως έγραψε και ο Παντελής Διαμαντόπουλος - στους επικριτές που ζητούν διακαώς ένα ξένο 4άρι πίσω από τον Γιώργο Πρίντεζη. Ακόμη κι αν μεταφέρθηκε ο ίδιος σ' αυτή τη θέση (είχε ξεκινήσει στο "3"), αποδεικνύει ότι το μέλλον του ανήκει. Και κατά τη γνώμη μου δεν το αποδεικνύει μόνο με τα όσα κάνει στο παρκέ, αλλά με το βαθμό της πνευματικής, ψυχολογικής και συναισθηματικής του ετοιμότητας. Στο κρίσιμο σημείο όταν παροπλίστηκε ο Πρίντεζης, ο Παπαπέτρου ήταν παρών. Και αυτό δείχνει το αν είναι έτοιμος να παίξει ή όχι.

Είναι.

Όταν είχε αρπάξει την ευκαιρία την ευκαιρία που του είχε δώσει ο Γιώργος Μπαρτζώκας από τα μαλλιά (στα 20 του χρόνια) παίζοντας σημαντικό ρόλο στην κρίσιμη προημιτελική σειρά με τη Ρεάλ, είχε δείξει ότι είναι "εκεί". Ότι είναι έτοιμος. Φαινόταν ότι διακρίνεται είτε από απύθμενη αυτοπεποίθηση, είτε από πελώρια άγνοια. Δύο χρόνια μετά κλείνω εμφατικά στο πρώτο.