Η σειρά του Παναθηναϊκού με τη Μπαρτσελόνα έλαβε τέλος. Μια σειρά με 5 παιχνίδια, δύο μπρέικ, κλειστά παιχνίδια, σασπένς και την αίσθηση ότι πλέον οι κόντρες των δύο αυτών ομάδων θα χαρακτηρίζονται "κλασσικές". Σαν τα rivalries του ΝΒΑ, αλά Σέλτικς-Λέικερς ή Πίστονς-Μπουλς.

Η τελευταία κόρνα μετά το 5ο ματς αφήνει, ωστόσο, στον αέρα (πίσω από τις ιαχές των "μπλαουγράνα") και κάποια ερωτήματα. Ας μην τα αφήσουμε αναπάντητα όμως...

Ιδού οι (προσωπικές) απαντήσεις σε αυτά τα ζητήματα...

Πέρασε δίκαια η Μπαρτσελόνα;

Ναι. Κέρδισε τρία παιχνίδια, αλλά ουσιαστικά η διαφορά απόδοσης στα δύο τελευταία ματς ήταν μεγαλύτερη, από την αντίστοιχη υπεροχή του Παναθηναϊκού στα τρία πρώτα της σειράς.

Σημαντική σημείωση: Αν ψάχνεις να διαβάσεις σε αυτό το κείμενο σχόλια για διαιτησία, το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να πατήσεις το "back" ή απευθείας στο header του Sport24.gr και να ψάξεις να βρεις κάτι άλλο.

Θα μπορούσε να περάσει ο Παναθηναϊκός;

Ναι. Ο Παναθηναϊκός (από τη θέση του αουτσάιντερ) ήταν καλύτερος στα τρία πρώτα παιχνίδια της σειράς. Και στα δύο της Βαρκελώνης και στο πρώτο στο ΟΑΚΑ. Θα μπορούσε -θεωρητικά- να κάνει το "sweep", αφήνοντας τη Μπαρτσελόνα να ψάχνει από που της ήρθε.

Επίσης , θα μπορούσε να έχει πάρει ένα από τα δύο "match ball" (το 4ο ή το 5ο ματς) αν είχε καλύτερα ποσοστά ευστοχίας.

Πρέπει ο Παναθηναϊκός να είναι ικανοποιημένος;

Ναι. Πήγε τη σειρά με τη Μπαρτσελόνα στα 5 παιχνίδια και έφτασε στα 3 λεπτά πριν το φινάλε να είναι στους 6 πόντους. Ποια είναι η Μπαρτσελόνα; Η καλύτερη ομάδα της Ευρωλίγκας ως το Top-16. Κι όχι επειδή το λέω εγώ, αλλά επειδή α) είχε το καλύτερο ρεκόρ, β) το καλύτερο ranking γ) την καλύτερη άμυνα των δύο πρώτων φάσεων και την καλύτερη επίθεση των "16".

Κι όλα αυτά ενώ χρειάστηκε να ξεπεράσει αρκετές δυσκολίες: τα φάουλ του Λάσμε στο πρώτο παιχνίδι, το -13 του 2ου αγώνα, την αστοχία του 4ου ματς και ένα πέμπτο παιχνίδι με πολλά στραβά (3 φάουλ ο Διαμαντίδης νωρίς, μια μεγάλη διαφορά στο πρώτο ημίχρονο, 1/16 τρίποντα κοκ).

Ο Παναθηναϊκός πάλεψε τα παιχνίδια και τη σειρά συνολικά κι αυτό δεν αποτυπώνεται με αριθμούς, αλλά "βγαίνει" από τον τρόπο που αγωνίστηκε.

Γιατί τελικά αποκλείστηκε;

Γιατί κατάφερε να φέρει τη Μπαρτσελόνα στα μέτρα του (από τους 77.4 πόντους της κανονικής περιόδου και τους 82.2 του Top-16 στους 66.8 και από το 91.6 και το 97.9 στο ranking στο 65.2!), αλλά δεν κατάφερε να νικήσει την άμυνα της.

Αντίστοιχη πτώση είχε και ο Παναθηναϊκός, σκοράροντας 10 πόντους λιγότερους (από το 71.5 στο 62.8), με τραγικά ποσοστά στα δύο τελευταία ματς από τα 6.75 (6/39 = 15%), την ώρα που οι "μπλαουγρανα" είχαν 17/55 (30%).

Η Μπαρτσελόνα κατάφερε να "εξουδετερώσει" τη δημιουργία του "τριφυλλιού" (που ακούει στο όνομα Δημήτρης Διαμαντίδης), με τη ζώνη "2-3" να παίζει σημαντικό ρόλο σε όλο αυτό. Αντίθετα η ομάδα του Αργύρη Πεδουλάκη δεν σταμάτησε τον Ναβάρο. Ο "Λα Μπόμπα" αναδείχτηκε στον top-scorer της φάσης των "8" με 16.6 πόντους στα πέντε παιχνίδια, σημειώνοντας μεγάλα καλάθια στα δύο τελευταία ματς, τη στιγμή μάλιστα που φαινόταν ότι αν δεν σκόραρε αυτός, η Μπαρτσελόνα δεν θα έβαζε καλάθι με τίποτα.

Τελικά δεν βοήθησε ο Διαμαντίδης τον Παναθηναϊκό ή ο Παναθηναϊκός τον Διαμαντίδη;

Συνολικά ο Διαμαντίδης είχε στη σειρά 7.6 πόντους με 28% στα τρίποντα, 3.4 ασίστ (από τις 6.3 που είχε στο Top-16) και 3.8 κερδισμένα φάουλ σε 34 λεπτά συμμετοχής. Στα δύο τελευταία ματς είχε συνολικά 6 πόντους με 0/8 τρίποντα, χωρίς παράλληλα να πάει στις βολές.

Το πρόβλημα, όμως, σ' αυτή την περίπτωση δεν ήταν ότι ο Διαμαντίδης δεν ήταν "εκεί". Νομίζω, πως η σημαντικότερη όψη του νομίσματος ήταν ότι οι υπόλοιποι δεν τον βοήθησαν. Όχι στα 33 του ο Διαμαντίδης δεν μπορεί να φτάνει όποτε θέλει κάτω από το καλάθι. Όχι δεν μπορεί να νικάει μια ολόκληρη άμυνα μόνος του. Ειδικά όταν παίζει 34 λεπτά, αποτέλεσμα που προέκυψε αποκλειστικά από το γεγονός ότι κάθε φορά που έφευγε από το παρκέ η ομάδα του κατέρεε. Μην ξεχνάμε ότι στα πρώτα παιχνίδια έβαλε πολύ μεγάλα σουτ για να φέρει τη σειρά στο 2-1.

Έπρεπε να παίξει ο Μπανκς;

Όχι. Και ναι. Είναι άδικο να κρίνουμε την απάντηση σε ένα δίλημμα όταν γνωρίζουμε το αποτέλεσμα στη μια μόνο επιλογή. Ο Παναθηναϊκός άνευ Μπανκς αποκλείστηκε. Θα μπορούσε να έχει περάσει αν ο Αμερικανός έμπαινε στο rotation, επειδή φαινόταν ότι η περιφέρεια ήθελε λίγο φρεσκάρισμα. Θα μπορούσε, όμως, να έχει χάσει πιο εύκολα κάποια παιχνίδια. Δεν θα το μάθουμε ποτέ. Ήταν φανερή η επιλογή του κόουτς Πεδουλάκη να πάει με κλειστό rotation. Νομίζω ότι ο συντελεστής Μπανκς, δεν θα έπαιζε ρόλο σε αυτή την εξίσωση.

Έχει ευθύνη ο Πεδουλάκης;

Οι ομάδες μαζί χάνουν, μαζί κερδίζουν. Οπότε όλοι "ευθύνονται" για τον αποκλεισμό. Όπως κι από την άλλη όλοι πιστώνονται την καλή εικόνα του Παναθηναϊκού. Από τακτικής πλευράς οι "πράσινοι" παίρνουν εξαιρετικό βαθμό, κατά τη ταπεινή μου άποψη (ξέρω-ξέρω, δεν με ρώτησε κανείς). Αμυντικά κράτησε τη Μπαρτσελόνα χαμηλά στο σκορ, δοκίμασε πολλά και διαφορετικά πράγματα (τον Γκιστ στον Σάρας, τον Διαμαντίδη στο ρόλο του "λίμπερο", την επιθετική προσέγγιση μέσω του post-up, διαφορετικά σχήματα π.χ με τον Γκιστ στο "5" (για λίγο) ή πιο χαμηλά με τέσσερις περιφερειακούς). Γενικά το τεχνικό τιμ το πάλεψε όσο μπορούσε. Αλλά, είπαμε με 1/16 τρίποντα δεν νίκησε κανείς.

Έχουμε άλλες ερωτήσεις ή άλλες απαντήσεις και δεν τις πήρα χαμπάρι;