Το κρίσιμο ερώτημα απαντήθηκε. Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο θα ενισχύσει την Εθνική μας ομάδα δίνοντας λύσεις σε πολλά από τα αγωνιστικά ζητήματα που αφορούν την στελέχωση και τον τρόπο παιχνιδιού της ομάδας.

Με τον 22χρονο all-around στο ρόστερ γίνεται και πιο ξεκάθαρη η σύνθεση του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος, η οποία θα κριθεί μεν στην προετοιμασία, αλλά κακά τα ψέμματα, λόγω του μικρού διαστήματος προετοιμασίας τα πράγματα είναι λίγο ως πολύ δεδομένα.

Αυτή τη στιγμή ο ομοσπονδιακός τεχνικός εξετάζει το ενδεχόμενο να ταξιδέψει στην Ιταλία με τρεις γκαρντ στη σύνθεση του. Με τους Μάντζαρη, Σλούκαι και Καλάθη δηλαδή. Αφενός γιατί ο Γιάννης μπορεί να παίξει ως γκαρντ και αφετέρου διότι μην ξεχνάμε ότι οι συνθήκες είναι διαφορετικές: δεν μιλάμε για ένα μεγάλο τουρνουά, αλλά για ένα σύντομο τουρνουά ειδικών καταστάσεων με τέσσερις επί της ουσίας αγώνας. Οπότε το ρίσκο είναι ελάχιστο, καμία σχέση με την αντίστοιχη επιλογή (που τελικά στοίχισε λόγω του τραυματισμού του Σπανούλη στον Αντρέα Τρινκέρι το 2013).

Ο κορμός της Εθνικής πρέπει να θεωρείται επομένως: οι Μάντζαρης-Σλούκας-Καλάθης, ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, οι Περπέρογλου-Παπαπέτρου, οι Μπουρούσης-Κουφός σύνολο 8 παίκτες. Από εκεί και πέρα θα κριθεί ο βαθμός ετοιμότητας του Τάιλερ Ντόρσεϊ. Στους ψηλούς θα επιλεχθεί ένας εκ των Μπόγρη-Αγραβάνη, με τον δεύτερο να έχει το μεγάλο πλεονέκτημα ότι παίζει και στο "4" και στο "5", ενώ μετά τον τραυματισμό του Παπανικολάου έχει ανοίξει ο δρόμος τόσο για τον Θανάση Αντετοκούνμπο (που λογικά θα είναι στη 12άδα λόγω αγωνιστικού στυλ), όσο και για τον Βασίλη Χαραλαμπόπουλο, προκειμένου να πάρει το βάπτισμα του πυρός.

Αν θα μπορούσα να κάνω μια πρόβλεψη θα ήταν η εξής: Μάντζαρης, Σλούκας, Καλάθης, Γιάννης, Θανάσης, Περπέρογλου, Παπαπέτρου, Αγραβάνης, Μπουρούσης, Κουφός, Ντόρσεϊ και Χαραλαμπόπουλος. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν μπορεί να κερδίσει τη θέση του ο Γιάννης Αθηναίου αν τελικά προτιμήσει ο κόουτς Κατσικάρης να πάρει και 4ο γκαρντ στο Προλυμπιακό.

Ο Φώτης Κατσικάρης είχε αποκαλύψει πολλά από τα σχέδια του στο Pick'n'Pop, στο podcast του Sport24.gr μιλώντας για το ρόλο του Γιάννη στη νέα Εθνική ομάδα. Ακούστε τον

Οι σκέψεις του ομοσπονδιακού τεχνικού μπορούν να επικεντρωθούν στα εξής σημεία:

α) up-tempo στυλ

β) μια ομάδα γύρω από τον Γιάννη Αντετοκούνμπο

Μια διαφορετική Εθνική ομάδα

Τόσα χρόνια μιλούσαμε για την ταυτότητα της Εθνικής ομάδας που ήταν ποτισμένο με αμυντικό DNA και καλό διάβασμα του παιχνιδιού. Ακριβώς διότι είχε αυτούς τους παίκτες: τρεις κορυφαίους γκαρντ (Παπαλουκάς, Διαμαντίδης, Σπανούλης), αλλά και παίκτες με πολύ υψηλό μπασκετικό IQ που είχαν γαλουχηθεί μ' αυτές τις αρχές, όπως ο Λάζαρος Παπαδόπουλος, ο Κώστας Τσαρτσαρής, ο Νίκος Ζήσης, ο Νίκος Χατζηβρέττας, ο Μιχάλης Κακιούζης, ο Γιάννης Μπουρούσης, ο Αντώνης Φώτσης.

Τώρα, όμως, μιλάμε για μια διαφορετική γενιά. Μιλάμε για καλύτερους αθλητές. Που έχουν "μεγαλώσει" σε διαφορετικές σχολές. Παράδειγμα; Οι Ντόρσεϊ, Καλάθης, Κουφός αγωνίστηκαν σε αμερικάνικο κολέγιο. Ο Θανάσης και ο Γιάννης Αντετοκούνμπο έχουν παίξει περισσότερα χρόνια οργανωμένου μπάσκετ στις ΗΠΑ, παρά στην Ελλάδα. Ο Μπουρούσης παίζει τα τελευταία τρία χρόνια στην ταχύτατη Lega Endesa. Σύνολο έξι. Αν σ' αυτούς προσθέσουμε τους παίκτες του Ολυμπιακού (Παπαπέτρου, Αγραβάνης, Μάντζαρης, Σλούκας) που έχουν συνηθίσει τις τελευταίες σεζόν (από εποχή Ίβκοβιτς) να διακρίνονται σε ένα physical παιχνίδι, τότε μπορούμε να βγάλουμε το ασφαλές συμπέρασμα ότι η Εθνική μας μπορεί να υποστηρίξει αυτό το στυλ. Εν αντιθέσει ίσως με τα προηγούμενα χρόνια που δεν είχε μάθει, δεν είχε τους αθλητές, ή δεν είχε τους παίκτες που θα θελήσουν να μπουν σ' αυτό το μονοπάτι.

Συγγνώμη για τον ενθουσιασμό. Τα προηγούμενα χρόνια ήμουν από τους πρώτους που θα ανησυχούσα για "αλλαγή του DNA" της Εθνική ομάδας. Η φετινή ομάδα, ωστόσο, με ιντριγκάρει. Ανυπομονώ να τη δω στο παρκέ. Και ο ίδιος ο Κατσικάρης, έστω κι αν έχει ελάχιστο χρόνο στα χέρια του, θέλει να κάνει οριστική την αλλαγή που είχε επιχειρήσει από πέρσι: "ήρθε η ώρα να αλλάξει το στυλ παιχνιδιού της Εθνικής" είχε πει στο Pick'n'Pop. Ένα στυλ του οποίου ο ίδιος είναι οπαδός, είναι μέρος της φιλοσοφίας του, σύμφωνα με τα λεγόμενα του.

Στόχος του προπονητικού τιμ είναι η ομάδα να παίζει πιο γρήγορα. Να επιβάλλεται με την αθλητικότητα της. Έχει τα γρανάζια για να το κάνει: τους Αντετοκούνμπο, τον ταχύτερο Ευρωπαίο γκαρντ, τον Νικ Καλάθη, ψηλούς που μπορούν να τρέξουν το γήπεδο. Έτσι δικαιολογείται και η βεβαιότητα για την επιλογή του Θανάση σ' αυτή την ομάδα. Ακριβώς επειδή είναι ένας περιφερειακός με ασυναγώνιστα αθλητικά προσόντα για τα δεδομένα του ελληνικού μπάσκετ, που ταιριάζει γάντι σε ένα γρήγορο στυλ παιχνιδιού.

Η μπάλα στον Γιάννη

Ο Φώτης Κατσικάρης είχε αναφέρει χαρακτηριστικά στο podcast ότι αυτή θα είναι "η ομάδα του Γιάννη". Λέγοντας χαρακτηριστικά ότι "έτσι πρέπει να είναι, όταν έχεις στα χέρια σου ένα τέτοιο πολυεργαλείο, έναν παίκτη τόσο ταλαντούχο σ' αυτή την ηλικία, που είναι σημείο αναφοράς".

Οπότε η μπάλα θα πάει περισσότερο στον Γιάννη, όπως έκαναν οι Μπακς στο δεύτερο μισό του πρωταθλήματος. Είναι κάτι που επιχείρησε και στο παρελθόν να κάνει ο Φώτης Κατσικάρης. Θυμάται ότι το 2014 "ξεκινήσαμε στα φιλικά με τον Αντετοκούνμπο στο "2", σχέδιο που έμεινε στη μέση: "δεν έχουμε το χρόνο το καλοκαίρι για να δουλέψουμε όπως θέλουμε. Πέρσι ήταν περισσότερο off-ball, μακριά από τη μπάλα. Δεν ήμουν σίγουρος ότι μπορεί να είναι on-ball. Ούτε οι Μπακς ήταν σίγουροι. Στην αρχή τον είχαν μακριά από τη μπάλα, να παίρνει φάσεις μόνο από επιθετικό ριμπάουντ, αιφνιδιασμό και σουτ από τις γωνίες. Όταν τραυματίστηκε ο Κάρτερ-Ουίλιαμς και πήραν την απόφαση έδειξε ότι είναι έτοιμος να ανταπεξέλθει σ' αυτό το ρόλο".

Ο ομοσπονδιακός τεχνικός είναι ξεκάθαρος: "θα ακουμπάει περισσότερο τη μπάλα. Μπορεί να σκοράρει, να δημιουργεί, είναι τεράστιο σημείο αναφοράς για την ομάδα". Εξάλλου ως τώρα έχει δείξει ότι ακόμη και στο κομμάτι του σουτ είναι καλύτερος όταν εκτελεί μετά από ντρίμπλα, έχει καλύτερη τεχνική.

Βέβαια, ο προπονητής της Εθνικής κατέστησε σαφές ότι όλο αυτό χρειάζεται διαχείριση, γιατί υπάρχουν και άλλοι πολλοί καλοί παίκτες. Για παράδειγμα ο Μπουρούσης που θα λειτουργεί ως το "χειρόφρενο" της ομάδας που θέλει να παίξει γρήγορα, όπως γίνεται όλη τη χρονιά - με μεγάλη επιτυχία - στη Λαμποράλ Κούτσα. Στο σετ παιχνίδι είναι το σημείο αναφοράς, πιάνοντας τη μπάλα στο post, όπου εκτελεί και δημιουργεί. Μένει να δούμε (και αυτό θα έχει ενδιαφέρον) αν το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα θα ενστερνιστεί την τακτική της Λαμποράλ (αυτή που ακολουθούν βάσει της ιδέας του Σίτο Αλόνσο αρκετές ισπανικές ομάδες) σε ότι αφορά την κίνηση των υπολοίπων παικτών όταν ο "5" ακουμπάει τη μπάλα στο low-post.

Από εκεί και πέρα υπάρχουν και άλλοι άξονες δημιουργίας. Ο Καλάθης και ο Σλούκας σε συνθήκες pick-n-roll, ή ο Περπέρογλου στο post, κάτι που επίσης αρέσει στον Κατσικάρη. Το έκανε κατά κόρον με τον Μούμπυρου στο Μπιλμπάο.

Όσο για την άμυνα; Ο Γιάννης είναι το μεγάλο ατού καθώς μπορεί να μαρκάρει πολλές θέσεις. Από το "1" ως το "5". Με την Ισπανία στο περσινό Ευρωμπάσκετ μάρκαρε στο τέλος τον Σέρχιο Ροντρίγκεθ, ενώ όπως παραδέχτηκε ο ίδιος ο Κατσικάρης μετάνοιωσε που δεν έβαλε τον Αντετοκούνμπο πάνω στον Πάου Γκασόλ στην τελευταία κρίσιμη άμυνα. Οπότε καταλαβαίνει κανείς πόσα πολλά πράγματα μπορεί να κάνει αυτή η ομάδα στο αμυντικό κομμάτι μ' ένα τέτοιο πασπαρτού, ή τόσους καλούς on-ball αμυντικούς (Καλάθης, Μάντζαρης) στο ρόστερ.

Ομάδα χωρίς θέσεις (και αυτό είναι καλό)

Κάπου σ' έναν τοίχο σε ένα ανοιχτό στο Χάρλεμ είναι γραμμένο: "Δεν κάνει η θέση τον παίκτη, αλλά ο παίκτης την θέση". Έτσι είναι. Εξάλλου έχουμε φύγει πολύ από το αποστειρωμένο χώρισμα των θέσεων. Βλέπουμε ψηλούς να σουτάρουν, ψηλούς να μαρκάρουν, κοντούς να ποστάρουν. Παλαιότερα ο Αργύρης Πεδουλάκης είχε χωρίσει τους παίκτες σε δύο κατηγορίες, σε δύο θέσεις: αυτούς που παίζουν πρόσωπο και σ' αυτούς που παίζουν πλάτη. Πλέον στο σύγχρονο μπάσκετ θα μπορούσαμε να τους χωρίσουμε σε "on-ball" και "off-ball" παίκτες. Αυτούς δηλαδή που παίζουν με τη μπάλα στα χέρια (ένας-ένας παίκτες δηλαδή) και αυτούς που μπορούν να υποστηρίξουν αυτούς που παίζουν με τη μπάλα στα χέρια.

Θα ήταν άστοχο, οπότε, να λέμε ότι η Εθνική δεν έχει καθαρόαιμο πάουερ-φόργουορντ. Ακριβώς γιατί θα είναι στημένη γύρω από έναν παίκτη που παίζει όλες τις θέσεις έχοντας παράλληλα πολλούς παίκτες που παίζουν παραπάνω από μια (Μάντζαρης, Περπέρογλου, Παπαπέτρου, Αγραβάνης, Μπόγρης, Χαραλαμπόπουλος, Ντόρσεϊ).

"Μετά το Μουντομπάσκετ του 2014 καταλήξαμε στο ότι δεν πρέπει να ψάξουμε τη θέση του Γιάννη, γιατί ακριβώς μπορεί να παίξει καις στις τέσσερις (1-4). Το Μιλγουόκι παράλληλα προσπάθησε να τον βάλει και στο "5". τόνισε ο Φώτης Κατσικάρης καταλήγοντας με νόημα ότι "το σημαντικό δεν είναι η θέση του Γιάννη, αλλά οι συμπαίκτες του".

Τυπικά μπορεί να παίζει στο "4", δηλαδή, αλλά να έχει τη μπάλα στα χέρια του και να παίζει 1on1. Ή να είναι στο "2" με δύο σουτέρ στους φόργουορντ. Θα δούμε πολλά σχήματα με ταυτόχρονη παρουσία πολλών φόργουορντ, σε σχήματα που παραπέμπουν αρκετά στο στυλ των Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς δηλαδή. Με άλλα λόγια η Εθνική μπορεί να βάλει πολλά προβλήματα στον αντίπαλο παίζοντας με έναν καλό σουτέρ όπως ο Περπέρογλου στο "4" και τον Γιάννη να αλλάζει μαζί του θέση στην άμυνα.

Πολλά μπορούν να γίνουν και για αυτό θα πρέπει να περιμένουμε τα πρώτα φιλικά για να δούμε δείγμα γραφής.

Ο παράγοντας "σουτ"

Στο ίδιο podcast ο Φώτης Κατσικάρης είχε εντοπίσει το πρόβλημα της στελέχωσης στον τομέα του σουτ, τονίζοντας παράλληλα τη σημασία καλών σουτέρ. Νομίζω ότι οι φετινοί τελικοί είναι το καλύτερο παράδειγμα για να πειστούν άπαντες. Οι δύο "τρίποντες" ομάδες των Playoffs. Σύμφωνα με τα λόγια του κόουτς "βλέπουμε τους Μπακς: πόσους καλούς σουτέρ έχουν όταν στη δημιουργία είναι ο Γιάννης".

Και προσθέτει "και πόσους καλούς σουτέρ ΔΕΝ έχουμε εμείς".

Πίσω από τη στελέχωση της Εθνικής, όμως, επιβεβαιώνουμε αυτό το μοτίβο. Αν εξαιρέσουμε τα 5άρια (Κουφό, Καββαδά) οι υπόλοιποι παίκτες είναι όλοι καλοί σουτέρ. Πλην του Θανάση. Και του Καλάθη.

Επειδή ακούω ήδη τα πληκτρολόγια να παίρνουν φωτιά στα σχόλια ας δούμε τους αριθμούς:

• Ο Αγραβάνης στα playoff σούταρε με 37% πίσω από τη γραμμή. Αντίστοιχα υψηλό ποσοστό είχε και στην κανονική περίοδο (36%). Ο Φώτσης για παράδειγμα στην κανονική περίοδο είχε 32%. Στους τελικούς, δε, σε κρίσιμα δηλαδή παιχνίδια ο Αγραβάνης είχε 50%. Δεν είναι ο τυπικός stretch-four (δεν είναι καν καθαρό 4άρι), ωστόσο, μπορεί να απειλήσει από μακριά, έχοντας παράλληλα ως όπλο την άγνοια κινδύνου.
  
• Ο Μάντζαρης είναι από τους καλύτερους spot shooter της Ευρώπης. Το αποδεικνύει το 45% που έχει στην Euroleague πίσω από τη γραμμή. Όχι; ΟΚ, μήπως σας πείσει το γεγονός ότι κανείς άλλος βασικός point-guard από τις ομάδες του Top-16 δεν είχε υψηλότερο συντελεστή πόντους/ανά κατοχή σε φάσεις catch-n-shoot, δηλαδή σε συνθήκες εκτέλεσης μετά από πάσα; Κανείς. Ο μόνος που θα μπορούσε να τον ξεπεράσει (αν και τυπικά δεν είναι βασικός) είναι ο Σέρχιο Ροντρίγκεθ της Ρεάλ. Παράλληλα στην αντίστοιχη λίστα πόντοι/ανά κατοχή σε spot-up σουτ, ο μοναδικός βασικός "άσος" που τον ξεπερνά είναι μόνο ο σεσημασμένος σουτέρ Τζέικομπ Πούλεν της Τσεντεβίτα.

Δεν αρκεί αυτός ο συντελεστής; Υπάρχει και συνέχεια. Στη λίστα με τους 50 πιο εύστοχους παίκτες της Euroleague (πόντοι/ανά κατοχή) οι μοναδικοί γκαρντ με περισσότερους πόντους από spot-up είναι οι Ντε Κολό (95 πόντοι), Κοζέρ (80 πόντοι) και Φριτζόν (77). Ο Μάντζαρης έχει 75.

• Ο Αθηναίου είναι ένας κατεξοχήν πολύ καλός σουτέρ θέσης. Είναι 4ος σε όλη την Euroleague στους πόντους/ανά κατοχή σε spot-up (1.542).
  
• Ο Ιωάννης Παπαπέτρου σουτάρει με 40% στην Euroleague. Και είχε 25/46 στην κανονική περίοδο του ελληνικού πρωταθλήματος. Στους τελικούς, στα παιχνίδια που η μπάλα μοιάζει με καυτή πατάτα, είχε 7/16.
  
• Ο Περπέρογολου είχε 38% φέτος στο τρίποντο. Το πιο εύστοχο "3άρι" στη διοργάνωση πίσω από τους Ντατότε και Μπρόκχοφ. Τρίτος σε εύστοχα φέτος πίσω από τους Ναβάρο και Αμπρίνες. Στα προημιτελικά, δε, στα κρίσιμα δηλαδή είχε 42%. Και συνολικά στην καριέρα του εκτελεί με 38%.
  
• Ο Τάιλερ Ντόρσεϊ είναι ένας εξαιρετικός σουτέρ. Είχε 40% από το τρίποντο (έστω και το κολεγιακό) με 2 εύστοχα ανά παιχνίδι. Ήταν μάλιστα ο 4ος πιο αποτελεσματικός παίκτης (σε πόντους/ανά κατοχή) σε spot-up σουτ σε όλη του την περιφέρεια (Pacific-12).

Οι μόνοι οπότε που υστερούν είναι οι Καλάθης και Θανάσης Αντετοκούνμπο. Ο τελευταίος είχε πολύ χαμηλά νούμερα, ενώ ακόμη και ο Καλάθης είχε 32% στην Ευρωλίγκα με ένα εύστοχο ανά παιχνίδι.

Οπότε η λογική λέει ότι θα βλέπουμε σχήματα που τρεις καλούς σουτέρ να παίζουν ταυτόχρονα στο παρκέ. Για να μπορεί μ' αυτόν τον τρόπο η ομάδα να ανοίγει το γήπεδο για τους δημιουργούς, είτε αυτοί παίζουν με πρόσωπο, είτε με πλάτη.

Μόνο εγώ μετράω μέρες για να δούμε τη νέα Εθνική στο παρκέ;