Ο Ολυμπιακός μετέτρεψε το αιώνιο ντέρμπι σε παράσταση για ένα ρόλο . Και κατάφερε έτσι να πετύχει τον απώτερο στόχο του, που ήταν να καλύψει τη διαφορά του πρώτου αγώνα και να αποκτήσει το πάνω χέρι σε ότι αφορά την πλεονέκτημα έδρας. Με αυτό το αποτέλεσμα οι "ερυθρόλευκοι" έκαναν το αποφασιστικό βήμα και πλέον χρειάζονται να αποφύγουν τους σκοπέλους (Αλεξάνδρειο και ΟΑΚΑ) για να τερματίσουν στην πρώτη θέση της κανονικής περιόδου.

Παράλληλα οι παίκτες του Γιάννη Σφαιρόπουλου κατάφεραν κάτι επίσης σημαντικό: να βγουν από τη μαύρη τρύπα στην οποία βρισκόντουσαν τις τελευταίες δύο εβδομάδες, παίρνοντας μια γερή ώθηση στο ψυχολογικό κομμάτι ενόψει της πολύ δύσκολης συνέχειας στο Top-16. Μην ξεχνάμε ότι το επόμενο ματς είναι πολύ κρίσιμο με αντίπαλο την πρωταθλήτρια Ρεάλ στη Μαδρίτη. Έχει όμως μεγάλη αξία να δούμε τέσσερις διαφορετικούς παράγοντες που έκριναν το ντέρμπι και οδήγησαν το ματς σ' αυτή την εξέλιξη.

1) Το ξεκίνημα του αγώνα

Κανείς δεν ήξερε πως θα αντιδράσει ο Ολυμπιακός από τη στιγμή που προερχόταν από δύο βαριές ήττες στην Ευρωλίγκα. Οι "ερυθρόλευκοι" ωστόσο βρήκαν μπόσικη την άμυνα του Παναθηναϊκού και κατάφεραν να ξεκινήσουν καλά. Με άλλα λόγια "ξεμπούκωσαν" από το ξεκίνημα και μετέτρεψαν την όποια πίεση σε δημιουργία. Αποδείχτηκαν ιδιαίτερα εύστοχοι (για παράδειγμα ο Σπανούλης ξεκίνησε 3/4 τρίποντα - ενώ σε άλλα ματς δυσκολεύεται να βρει ρυθμό στην περιφερειακή εκτέλεση), έχοντας παράλληλα ισορροπία. Χτύπησαν μες στο καλάθι, έβαλαν σουτ και πήραν πόντους στον αιφνιδιασμό. Μοιραία η διαφορά αυξήθηκε σε δυσθεώρατα ύψη, που είναι πάρα πολύ δύσκολο για τον αντίπαλο να καλύψει. Το -30 δεν γυρνάει εύκολα.

Σημαντικό ρόλο στο πολύ καλό ξεκίνημα των Πειραιωτών έπαιξε ο Ιγκόρ Μιλουτίνοφ. Ο Σέρβος σέντερ δεν ξεκίνησε στην 5άδα όπως συμβαίνει σε άλλα ματς, καθώς ο κόουτς Σφαιρόπουλος προτίμησε να τον "ματσάρει" με τον επίσης βαρύ Μίροσλαβ Ραντούλιτσα, προστατεύοντας έτσι και τον πιο ευάλωτο σε φάουλ Οθέλο Χάντερ. Ο ψηλός του Ολυμπιακού, ωστόσο, έκανε ένα από τα καλύτερα φετινά του παιχνίδια (πρέπει να σταθούμε στα 3 κοψίματα, αλλά και στα 4 ριμπάουντ του πέρα από τους 6 πόντους) και έδωσε την ώθηση που χρειαζόταν η ομάδα του.

2) Μια 5άδα απέναντι σε μια ομάδα

Ο Ολυμπιακός έβγαλε στο παρκέ την γνωστή του ταυτότητα. Διατήρησε την ενέργεια του σε υψηλά επίπεδα και έβαλε σε μειονέκτημα τον Παναθηναϊκό, που δεν μπορούσε να ακολουθήσει. Όχι τουλάχιστον για 40 λεπτά. Αντίθετα οι "πράσινοι", όπως αποδείχτηκε, βρήκαν μόνο ένα καλό σχήμα για να κοντράρουν τον Ολυμπιακό. Κοινώς, ήταν αποτελεσματικοί μόνο όταν στο "4" και στο "5" έπαιζαν οι Φώτσης και Γκιστ, ενώ παράλληλα στην περιφέρεια αγωνιζόταν το δίδυμο Διαμαντίδης-Φελντέιν. Αυτό βέβαια διαβάζεται κι αλλιώς. Οι "πράσινοι" ήταν τόσο κατώτεροι των περιστάσεων που νόμιζες ότι αν βγουν ο Γκιστ ή ο Φελντέιν θα διαλυθούν.

Η "μεταμόρφωση" της ομάδας του Τζόρτζεβιτς με το συγκεκριμένο σχήμα ήταν εμφανής. Έγινε αισθητή στο τέλος του ημιχρόνου (όταν αναγκαστικά έγινε αυτή η αλλαγή με τον Ραντούλιτσα να δέχεται τεχνική ποινή) και ήταν αναμενόμενο ο προπονητής του "τριφυλλιού" να παίξει στην έναρξη της επανάληψης αυτό το τελευταίο του χαρτί. Είναι επίσης ευκόλως αντιληπτοί και οι λόγοι για αυτή την αγωνιστική βελτίωση κι έχουν να κάνουν με τη διπλή σημασία της παρουσίας του Γκιστ στο "5". Με τον Αμερικάνο στο ρόλο του σκρίνερ ο Παναθηναϊκός βρήκε λύσεις στο pick-n-roll. Είδαμε οπότε τον Διαμαντίδη να σερβίρει έτοιμα καλάθια στον συμπαίκτη του, ή να βρίσκει τον Φώτση αμαρκάριστο στις περιστροφές της άμυνας του Ολυμπιακού. Και ξαφνικά ο Παναθηναϊκός έγινε στην επίθεση "κανονική" ομάδα.

Παράλληλα ο Γκιστ άλλαξε την εικόνα του Παναθηναϊκού και στην άμυνα. Με αυτόν οι "πράσινοι" επέλεξαν να κάνουν αλλαγές στα σκριν, μπλοκάροντας το επιθετικό παιχνίδι του Ολυμπιακού και περισσότερο τον Βασίλη Σπανούλη, που από ασταμάτητος στο πρώτο μέρος, έγινε συμβατικός στο δεύτερο. Το αποτέλεσμα; Το επιμέρους 29-11 υπέρ του "τριφυλλιού".

Δεν ήταν όμως δυνατόν οι "πράσινοι" να βγάλουν ένα ολόκληρο ημίχρονο μ' αυτό το σχήμα. Έτσι κι έγινε. Ο Σάσα Τζόρτζεβιτς επέλεξε να δώσει 2 1/2 λεπτά ξεκούρασης εναλλάξ στον Φώτση και στον Γκιστ με τον Ραντούλιτσα, κίνηση που "έριξε" πάλι τον Παναθηναϊκό. Είδαμε ξαφνικά τον Διαμαντίδη από εκεί που έβγαζε τη μια φάση μετά την άλλη, να αναγκάζεται να σουτάρει μαρκαρισμένος στο τέλος των 24'', επειδή ακριβώς δεν είχε έναν παίκτη να ρολάρει με ταχύτητα στο καλάθι.

Κι από τη στιγμή που ο Ολυμπιακός κράτησε σε εκείνο το διάστημα τη διαφορά δεν ήταν δυνατόν ο Παναθηναϊκός να επιστρέψει. Βοήθησαν σ' αυτό τα δύο σουτ του Χάκετ και το μεγάλο τρίποντο του Παπαπέτρου στην εκπνοή της τρίτης περιόδου. Με τον Διαμαντίδη όμως εκτός, η εικόνα δεν θα άλλαζε στο τέλος.

Εδώ χρειάζεται να γίνει μια σημαντική παρένθεση: Η συζήτηση που γίνεται από το καλοκαίρι για την απόκτηση ενός αθλητικού ψηλού, πλέον ξεφεύγει από αυτό το επίπεδο. Κι αυτό γιατί μπορεί ο Σάσα Τζόρτζεβιτς να λέει ότι η ομάδα του δεν χρειάζεται τέτοιο παίκτη, αλλά οι κινήσεις του την ώρα του ματς λέει ακριβώς το αντίθετο. Όταν δηλαδή το καλύτερο 5άρι του Παναθηναϊκού είναι το 4άρι του, τότε νομίζω ότι η προσθήκη ενός τέτοιου παίκτη δεν γίνεται υπόθεση εργασίας, αλλά ανάγκη.

3) Η παρουσία του Καλάθη

Ο Νικ Καλάθης, που έπαιξε τραυματίας, έκανε ένα από τα χειρότερα του παιχνίδια. Και δεν είναι μόνο τα ποσοστά του (1/11 σουτ), αλλά και ο τρόπος που προσπάθησε να "νικήσει" αυτή την κακή του ημέρα. Ο Ολυμπιακός επέλεξε να παίξει "από κάτω" τα σκριν του συγκεκριμένου παίκτη, προτιμώντας εμφανώς να δει τον Καλάθη να σουτάρει, από τον Καλάθη να "τρυπάει" την άμυνα. Με τον Καλάθη ο Παναθηναϊκός των 3 1/2 γκαρντ (ο Παππάς είναι εμφανώς επηρεασμένος από την αγωνιστική απραξία και τον τραυματισμό του) δεν μπορούσε να ελπίζει σε κάτι περισσότερο. Συμπέρασμα που βγήκε και παραπάνω: με το παιχνίδι τους οι "πράσινοι" δείχνουν ότι χρειάζεται να κλωνοποιήσουν τον Φελντέιν και τον Γκιστ, τους δύο πιο "φρέσκους" παίκτες τους.

Ο Καλάθης είχε -11 στο ranking κάτι που αποτελεί αρνητική επίδοση. Να σκεφτεί κανείς ότι στη Euroleague η προηγούμενη φετινή χειρότερη επίδοση του είναι το 1 (στην πρεμιέρα του Top-16 απέναντι στη Φενέρνμπαχτσε/Ούλκερ), ενώ το πλέον αρνητικό του ρεκόρ ήταν το -5 από το μακρινό 2010, όταν όμως είχε έναν εντελώς διαφορετικό ρόλο. Να σημειωθεί για παράδειγμα ότι το αρνητικό ρεκόρ ranking στην ιστορία της Euroleague είναι το -14 (του Ζόριτς).

4) Το δίδυμο Χάκετ-Σπανούλη

Ο Σπανούλης ξεκίνησε το παιχνίδι αρκετά επιθετικά και κατάφερε να συνδεθεί από νωρίς με το αντίπαλο καλάθι. Στο 2ο ημίχρονο προσπάθησε να είναι πιο δημιουργικός και να μοιράζει γρήγορα τη μπάλα, έστω κι αν τελικά είχε πρόβλημα όταν οι "πράσινοι" άλλαζαν στα σκριν και ο Γκιστ κατέληγε στο μαρκάρισμα του. Από εκεί και πέρα όμως έκανε μετά από καιρό ένα τόσο καλό παιχνίδι απέναντι στον Παναθηναϊκό με 17 πόντους (7/15 σουτ) και 8 ασίστ σε 30 λεπτά συμμετοχής.

Και το σημαντικότερο; Βρήκε στο πρόσωπο του Ντάνιελ Χάκετ έναν άξιο συμπαραστάτη. Ο Ιταλός είχε 16 πόντους με τρία εύστοχα τρίποντα, τιμωρώντας όσες φάσεις του έδωσε ο Παναθηναϊκός. Και η δική του συμμετοχή ήταν πολύτιμη, ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο όταν χρειάστηκε τις φάσεις του ο Ολυμπιακός. Το γεγονός ότι οι παίκτες του Ολυμπιακού βρέθηκαν σε καλή ημέρα στο ντέρμπι έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην έκβαση του ματς. Κάτι που φαίνεται από τα υψηλά ποσοστά των γηπεδούχων (51% στα δίποντα, 37% στα τρίποντα) και το γεγονός ότι είχε 80 πόντους από 14 ασίστ, ενώ αντίστοιχα ο Παναθηναϊκός μέτρησε 22 ασίστ στους δικούς του 66 πόντους.

Η συνέχεια...

Καμιά από τις δύο ομάδες δεν έχει την πολυτέλεια να μείνει στο ντέρμπι. Είτε στην νίκη, είτε στην ήττα. Και αυτό γιατί και οι δύο βρίσκονται σε οριακό σημείο στην Euroleague. Ο Ολυμπιακός με ρεκόρ 2-2 και έχοντας χάσει διαδοχικά από τη Μπάμπεργκ και τη Ζαλγκίρις, καλείται να αγωνιστεί στη Μαδρίτη απέναντι στην επίσης "πεινασμένη" για νίκη Ρεάλ. Το κακό για τους "ερυθρολεύκους" είναι το γεγονός ότι μεσολαβεί ταξίδι, αλλά και λίγες ημέρες για αποφόρτιση και προπόνηση.

Ο Παναθηναϊκός από τη δική του μεριά παίζει με την πλάτη στον τοίχο, έχοντας το πλεονέκτημα της έξτρα ημέρας και της έδρας. Οι "πράσινοι" όμως είδαν τη μπάρα της ενέργειας των παικτών τους να φτάνει στο μηδέν σε αυτό το παιχνίδι. Χρειάστηκε να ξεζουμιστούν οι Γκιστ-Φελντέιν-Φώτσης, την ώρα που ο Καλάθης προέρχεται από τραυματισμό και ο Διαμαντίδης υπέστη διάστρεμμα. Όχι καλά τα νέα, με άλλα λόγια.