MVTeam: πάτησαν το κόκκινο κουμπί

Στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας κάπου στον διάδρομο που ενώνει το γραφείο των προπονητών, το γυμναστήριο και τα αποδυτήρια των παικτών υπάρχει ένα μεγάλο κουμπί. Όταν πατιέται, μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου τα γέλια σταματούν και άπαντες είναι σε πλήρη ετοιμότητα. Από το χαλαρό - γεμάτο αδιάφορα σφυρίγματα- φινάλε της κανονικής περιόδου οι "ερυθρόλευκοι" παρουσιάστηκαν σαν μια καλοκουρδισμένη μηχανή. Έτοιμη. Το κουμπί πατημένο και η φωτεινή επιγραφή από πάνω γράφει: Beast Mode: ΟΝ.

Προφανώς και για να παίξει ο Ολυμπιακός ένα τόσο γεμάτο και ισορροπημένο παιχνίδι δεν απαιτείται αποκλειστικά το πάτημα ενός κουμπιού. Κρύβεται από πίσω σκληρή προπονητική δουλειά και πνευματική προετοιμασία των ίδιων των παικτών, που έχουν φάει εξάλλου αυτά τα παιχνίδια με το κουτάλι. Εξάλλου, όπως είπε και ο ίδιος ο Γιάννης Σφαιρόπουλος μετά το τέλος του ματς "δεν ήταν θέμα μιας εβδομάδας. Προετοιμαζόμαστε από την αρχή της χρονιάς για αυτά τα ματς". Έχουμε κάθε λόγο να τον πιστεύουμε, αφού αυτό ακριβώς είδαμε στο παρκέ του πρώτου προημιτελικού κόντρα στην Εφές.

Η σημασία των ριμπάουντ

Ο Ολυμπιακός ήταν πανέτοιμος. Και οφείλει την άνετη επικράτηση του σε δύο παράγοντες: στην επίτευξη των στόχων που είχε θέσει πριν το παιχνίδι και στο βάθος του. Σε ότι αφορά του τακτικούς στόχους που είχε θέσει το προπονητικό τιμ η νίκη του Ολυμπιακού ήρθε κατά κράτος. Οι "ερυθρόλευκοι" κυριάρχησαν στα ριμπάουντ (47-31), επιτρέποντας στην καλύτερη ομάδα της διοργάνωσης στα επιθετικά να ανανεώσει μόνο 9 προσπάθειες. Το αποτέλεσμα; Οι γηπεδούχοι να αντλήσουν 12 πόντους από επιθετικά ριμπάουντ, την ώρα που οι παίκτες του Βέλιμιρ Περάσοβιτς σκόραραν μόνο 4 (!)

Η κυριαρχία στα ριμπάουντ και η καλή επιθετική λειτουργία είχαν ως αποτέλεσμα ο Ολυμπιακός να ελέγξει με άνεση το αμυντικό transition. Οι καλές επιλογές και η ισορροπία που είχε στον επιθετικό τομέα η ομάδα του Γιάννη Σφαιρόπουλου, δεν έδωσαν την ευκαιρία στους Τούρκους, την καλύτερη ομάδα στον αιφνιδιασμό, να βρει εύκολους πόντους. Συγκεκριμένα από λάθη αντιπάλου η Εφές σκόραρε μόλις 4 πόντους, έχοντας ως το τρίτο δεκάλεπτο όταν ήταν κοντά στο σκορ μόνο 5 πόντους από fast-breaks. Πολύ μικρό νούμερο για τη συγκεκριμένη ομάδα, την ώρα που ο Ολυμπιακός σε όλο το παιχνίδι πήρε 12 τέτοιους πόντους.

Με άλλα λόγια ο Ολυμπιακός κατάφερε να αφοπλίσει την Εφές. Πήρε από τα χέρια της τα δικά της όπλα και τα έστρεψε εναντίον της. Πως είναι δυνατόν να χάσει;

Το ρόστερ στο Λιμάνι είναι βαθύ

Το δεύτερο σημαντικό στοιχείο είναι το βάθος του πάγκου. Ο Ολυμπιακός, μαζί με την Ρεάλ είναι σε πρώτο επίπεδο οι πιο "γεμάτες" ομάδες της διοργάνωσης. Έχουν δηλαδή πολλούς ετοιμοπόλεμους παίκτες, που μπορούν να δώσουν λύσεις σε κρίσιμες καμπές της σεζόν ή ενός αγώνα. Όχι ότι η ΤΣΣΚΑ και ο Παναθηναϊκός υστερούν, αλλά βάσει τρόπου παιχνιδιού και διαχείρισης βρίσκονται σε δεύτερη μοίρα σε σχέση με τους Μαδριλένους και τους "ερυθρολεύκους".

Τυπικό δείγμα του βάθος είναι το παιχνίδι της Τετάρτης. Οι Πειραιώτες στο ημίχρονο είχαν πάρει μόνο 2 πόντους από τους Πρίντεζη-Σπανούλη-Μπιρτς, ενώ παράλληλα είχαν στερηθεί των υπηρεσιών του τραυματία Ματ Λοτζέσκι. Ο λόγος για μια τετράδα που σκοράρει 32 πόντους ανά παιχνίδι. Κι όμως με αυτά τα δεδομένα στο ημίχρονο ο Ολυμπιακός είχε σκοράρει ήδη 42 πόντους και είχε εξασφαλίσει ένα διψήφιο προβάδισμα το οποίο ουδέποτε έχασε.

Ο πάγκος του Ολυμπιακού έκανε εξαιρετική δουλειά. Συνολικά οι "αναπληρωματικοί" πέτυχαν 35 πόντους στο ματς, με τον Έρικ Γκριν να αναδεικνύεται δεύτερος σκόρερ (13 πόντοι) της αναμέτρησης, τους Παπανικολάου-Ουότερς να σκοράρουν γρήγορα-γρήγορα 14 πόντους, κάνοντας τη διαφορά στο σημείο που έφυγε η διαφορά. Αν προσθέσουμε και τον οίστρο του Βαγγέλη Μάντζαρη που ξεκίνησε ζεστός και πέτυχε 14 πόντους με 4 τρίποντα (είχε ακόμη 6 ριμπάουντ, 1 ασίστ και 1 λάθος σε 25'), τότε έχουμε μια πλήρη εικόνα.

Ο Ολυμπιακός έβαζε-έβγαζε και ο ρυθμός και το επίπεδο ενέργειας έμενε στο ίδιο επίπεδο. Εξαπέλυσε μια διαρκή επίθεση στην Εφές, η οποία τελικά παραδόθηκε, δίχως να έχει τις λύσεις. Με τον Ντέρικ Μπράουν εκτός κάδρου, έμειναν μόνο οι δύο χειριστές (Γκρέιτζερ-Ερτέλ) και ο Χάνεϊκατ (που ξύπνησε αργά όμως) ως απειλές.

Ο πλουραλισμός, δε, των Πειραιωτών φαίνεται από το γεγονός ότι είχε πέντε παίκτες με διψήφιο νούμερο πόντων και 8 με περισσότερους από 6.

MVP ο Μιλουτίνοφ

Αναλύοντας ένα τόσο γεμάτο και πληθωρικό παιχνίδι από τον Ολυμπιακό το πιο δύσκολο έργο είναι η αναζήτηση του MVP. Ο Ολυμπιακός είχε τόσους πολλούς πρωταγωνιστές και τόσους πολλούς παίκτες να συνεισφέρουν, που είναι δύσκολο να βρεθεί ο ένας που ξεχώρισε. Για άλλους να είναι ο Μάντζαρης. Για άλλους ο Γκριν. Για άλλους ο Σπανούλης του δευτέρου ημιχρόνου. Προσωπική άποψη; Ο πολυτιμότερος παίκτης του πρώτου προημιτελικού με την Εφές ήταν ο Νίκολα Μιλουτίνοφ. Ο Σέρβος σέντερ είχε 11 πόντους, 7 ριμπάουντ, 2 ασίστ, 2 κοψίματα και 3 κερδισμένα φάουλ. Το πόσο καλός ήταν δεν φαίνεται όμως μόνο από το ranking του (είχε το υψηλότερο μεταξύ των Πειραιωτών με 20), αλλά και από το γεγονός ότι στο συγκεκριμένο παιχνίδι σημείωσε ατομικό ρεκόρ σε χρόνο συμμετοχής. Έμεινε στο παρκέ για 26:28', τα περισσότερα λεπτά που έχει παίξει στη διοργάνωση. Για χάρη του μάλιστα ο Γιάννης Σφαιρόπουλος προτίμησε να αφήσει τον Μπιρτς σε δεύτερο ρόλο και τον Πάτρικ Γιανγκ για 40 λεπτά στον πάγκο. Μάλιστα ο Έλληνας προπονητής αναφέρθηκε στην προσωπική - τακτική - απόφαση να μην χρησιμοποιήσει τον Γιανγκ, ο οποίος όμως θα μπει κανονικά στο rotation στα επόμενα παιχνίδια.

Ο Μιλουτίνοφ πέρα από τα προφανή, όμως, έκανε πολλά περισσότερα. Αφενός είχε σημαντική παρουσία στην άμυνα παίζοντας θωρακίζοντας τη ρακέτα και αφετέρου έπαιξε τεράστιο ρόλο στην καλή επιθετική λειτουργία της ομάδας. Τα καλά του screen, η παρουσία του μες στη ρακέτα και τα "κλειδώματα" του απέναντι σε κοντύτερους αντιπάλους, δημιούργησαν τεράστια κενά στην άμυνα της Εφές, τα οποία εκμεταλλεύτηκαν οι παίκτες που βρισκόντουσαν στην αδύνατη πλευρά. Η έντονη επιθετική παρουσία ενός τόσο μεγάλου κορμιού διαφοροποίησε τις περιστροφές των Τούρκων, δημιουργώντας α) πίεση στο επιθετικό ριμπάουντ και β) ευκαιρίες για τους συμπαίκτες του.

Τι σημαίνει το 1-0

Ανοίγοντας το μεγάλο βιβλίο των κλισέ ξεπηδούν τα κλασσικά "έγινε μόνο το 1-0", ή το "κάθε παιχνίδι είναι ξεχωριστό". Ισχύει. Το κρίσιμο ματς είναι το επόμενο (άλλο ένα κλισέ). Ο Ολυμπιακός αν κατορθώσει να κάνει το 2-0 τότε αποκτά τεράστιο αποτέλεσμα. Κι αυτό γιατί θα ταξιδέψει σε μια βατή έδρα να διεκδικήσει μια νίκη σε δύο παιχνίδια, έχοντας ως σύμμαχο το "μαξιλαράκι" του 5ου αγώνα στο ΣΕΦ και την παράδοση που λέει ότι καμία ομάδα δεν έχασε προημιτελική σειρά από το 2-0.

Είναι δεδομένο ότι η Εφές θα αντιδράσει. Ενδεχομένως να χρησιμοποιήσει το κοντό σχήμα που είχε δημιουργήσει προβλήματα στο ματς της κανονικής περιόδου (με Μπράουν στο "5" και Τόμας στο "4") ή να βάλει το καλό του σχήμα (Ερτέλ-Γκρέιτζερ-Χάνεϊκατ) νωρίς στο ματς για να βάλει πίεση στον Ολυμπιακό από νωρίς. Δύσκολα πάντως θα προσαρμοστεί τακτικά σε ότι έχει να κάνει με το μαρκάρισμα του Σπανούλη. Είναι σίγουρο ότι ο Περάσοβιτς θα δοκιμάσει να αλλάξει τα δεδομένα, όπως είναι δεδομένο ότι και οι Πειραιώτες είναι έτοιμοι να προσαρμοστούν στα νέα που θα προκύψουν.

Ο βαθμός δυσκολίας του δεύτερου ματς, ωστόσο, κρίνεται από τον Ολυμπιακό και την αποτελεσματικότητα του στους τακτικούς του στόχους. Αν κυριαρχήσει στα ριμπάουντ και σταματήσει το επιθετικό transition του αντιπάλου θα εχει ξανά το πάνω χέρι και μαζί τη δυνατότητα να κάνει το δύσκολο να μοιάζει εύκολο.