Πριν μερικές ο κόσμος είδε το πολυαναμενόμενο ματς της φετινής χρονιάς: Spurs vs Warriors. Το απόλυτο match-up, η μάχη των δύο κορυφαίων ομάδων του ΝΒΑ, που θα μας απασχολήσουν κατά τη διάρκεια των playoffs, πιθανότατα στους τελικούς της Δύσης . Το San Antonio πήρε τη νίκη και διατήρησε όχι μόνο το φετινό του εντός έδρας αήττητο, αλλά και το νικηφόρο σερί του εντός έδρας απέναντι στη συγκεκριμένη ομάδα που κρατά από το 1996, τότε δηλαδή που έπαιζε στο ΝΒΑ ο μπαμπάς Curry και ο Tim Duncan δεν είχε μπει καν στο ΝΒΑ και ο Steve Kerr πανηγύριζε το πρωτάθλημα ως παίκτης των Bulls.

Το ερώτημα πριν το παιχνίδι είχε να κάνει με τις βλέψεις του Gregg Popovich. Θα έριχνε στάχτη στα μάτια όπως έχει κάνει τόσες πολλές φορές στο παρελθόν σε σπουδαία παιχνίδια της κανονικής περιόδου, ή θα προσπαθούσε να χτυπήσει στα ίσα το παιχνίδι, για να τεστάρει τις δυνάμεις της ομάδας του ενόψει της post-season. Τελικά επέλεξε το δεύτερο ανοίγοντας τα χαρτιά του για το τι πρόκειται να δούμε στη συνέχεια. Για την ακρίβεια δεν τα΄άνοιξε, αλλά κατέβασε και μπιρίμπα: αρνητικό ρεκόρ πόντων για τους Warriors με 79 πόντους.

Το boxscore μιλάει από μόνο του: ο Steph Curry είχε 14 πόντους με 4/18 σουτ (1/12 τρίποντα), ο Klay Thompson είχε 15 πόντους με 7/20 σουτ (1/7 τρίποντα) και ο Draymond Green 11 πόντους με 5/10 σουτ (1/5 τρίποντα). Συνολικά οι τρεις πρωταγωνιστές των "Πολεμιστών" είχαν 3/24 τρίποντα και 40 πόντους.

Αποδείχτηκε δηλαδή ότι η καλύτερη "τρίποντη" άμυνα του πρωταθλήματος κέρδισε την καλύτερη "τρίποντη" επίθεση, με το Golden State να μετράει 9/36 σουτ (25%) έχοντας συνολικά 38% στα σουτ εντός πεδιάς.

Πως τα κατάφεραν οι Spurs; Κάπως έτσι

1) Πήγαν το τέμπο στα μέτρα τους

Κανόνας Νο1: μην επιτρέψεις στον αντίπαλο να κάνει αυτό που του αρέσει. Οι Spurs οπότε μπήκαν ορκισμένοι να χαλάσουν τον ρυθμό των Warriors και να πάνε το ρυθμό στα δικά τους μέτρα. Πως το πέτυχαν; Αφενός με τον τρόπο που αμύνθηκαν και αφετέρου με τον τρόπο που επιτέθηκαν. Σε ότι αφορά την άμυνα τους έδωσαν τεράστια βάση στο αμυντικό transition, στις επιστροφές τους δηλαδή, προσέχοντας πολύ να μην επιτρέψουν στους Splash Brothers να βρουν σουτ στο ανοιχτό γήπεδο, όπως τους αρέσει.

Στο παρακάτω βίντεο φαίνεται καθαρά η συγκέντρωση των γηπεδούχων, αλλά και ο τρόπος που επικοινωνούσαν για να μαρκάρουν τον Curry και τον Thompson σε συνθήκες αμυντικές ανισορροπίας.

Μέχρι και φάουλ για να κόψουν τον αιφνιδιασμό έκαναν, εισάγοντας μια ευρωπαϊκή συνήθεια. Μήπως ο Ettore Messina έχει να πει κάτι για αυτό;

Πρωτίστως όμως οι Spurs φρόντισαν να δημιουργήσουν τις συνθήκες για αμυντικό transition με τον τρόπο που επιτέθηκαν. Απέφυγαν τα βιαστικά σουτ και κατέφυγαν σε μια post-up λογική. Έβαλαν τη μπάλα πιο κοντά στη ρακέτα κι έτσι: πήγαν την άμυνα πιο χαμηλά και έστειλαν τα ριμπάουντ πιο κοντά στη στεφάνη αφού και τα σουτ γίνονται από πιο κοντινή απόσταση. Οι επιθετικοί τους στόχοι στο post ήταν ο LaMarcus Aldridge, ο Boris Diaw και ο Kawhi Leonard. Ειδικά ο Diaw έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην έκβαση του αγώνα, κερδίζοντας τον τίτλο του παίκτη-κλειδί.

2) Άλλαξαν και έστειλαν μέσα

Η βασική άμυνα των Spurs ήταν οι αλλαγές στα screen. Τόσο μακριά από τη μπάλα, όσο και πάνω σ' αυτή. Με αυτόν τον τρόπο δεν επέτρεψαν στους Splash Brothers να βρουν τις φάσεις off screen και γενικότερα τους υποχρέωσαν να αλλάξουν το παιχνίδι τους. Δεν μπόρεσαν με άλλα λόγια να κυκλοφορήσουν τη μπάλα όπως ήθελαν και κατέφυγαν περισσότερο σε ένα παιχνίδι ντρίμπλας και λιγότερο σε ένα παιχνίδι πάσας. Με αυτόν τον τρόπο κατάφεραν να τους χαλάσουν τον ρυθμό.

Κι αυτό φαίνεται από το εξής στατιστικό στοιχείο. Όχι μόνο τους υποχρέωσαν σε πολλά μαρκαρισμένα σουτ (37 σουτ στα οποία οι φιλοξενούμενοι είχαν 35%), αλλά δεν τους επέτρεψαν να ζεσταθούν. Απόδειξη; Από τα 36 αμαρκάριστα σουτ που βρήκαν τελικά στο παιχνίδι, τα 39% μόλις βρήκαν στόχο. Αυτό συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες όταν δεν βρίσκουν τον ρυθμό τους.

Οι αλλαγές βέβαια είναι το ένα βήμα. Το δεύτερο και σημαντικότερο είναι η γενναία απόφαση που πήραν οι Spurs για το τι θέλουν να χάσουν. Επέλεξαν ξεκάθαρα το δηλητήριο τους: με την αμυντική τους στάση σώματος προτίμησαν να στείλουν τους Curry και Thompson μες στο καλάθι και όχι να τους αφήσουν να πάνε στα αγαπημένα τους pull-up σουτ. Αυτό φαίνεται σε φάσεις ένας-εναντίον-ενός, στα close-out (στις φάσεις που η άμυνα από θέση βοήθειας τρέχει να μαρκάρει τη μπάλα στην περιφέρεια), αλλά και από τα mismatch από τον τρόπο δηλαδή που ο ψηλός μετά την αλλαγή οδηγούσε τον περιφερειακό μες στη ρακέτα.

Με αυτόν τον τρόπο τα "Σπιρούνια" αφενός δυσκόλεψαν τα σουτ των δύο σούπερ-σταρ και από την άλλη προτίμησαν να τους υποχρεώσουν να κάνουν κάτι που δεν τους αρέσει. Έτσι είδαμε τον Curry είτε να δοκιμάζει πολύ δύσκολα σουτ πάνω σε ψηλούς αμυντικούς, είτε να επιχειρεί να τελειώσει φάσεις μέσα σε traffic.

Την ώρα που ο ίδιος ο Klay Thompson μετά από τις αλλαγές (ειδικά στα screen που έκανε στον Curry, ή δεχόταν από αυτόν) έβαζε τον πιο μικρόσωμο αμυντικό του στο post. Λογικό ο Gregg Popovich να προτιμά να χάσει για παράδειγμα από το post-up του Thompson, παρά από τα σουτ του.

3) Η προσαρμογή των Spurs και η θυσία του Tim Duncan

Ο Gregg Popovich υποχρεώθηκε να προσαρμοστεί στο παιχνίδι των Warriors, ειδικά από τη στιγμή που ο Bogut ήταν νοκ-όαυτ από αυτό το ματς. Έτσι είδαμε τον Tim Duncan να μένει στον πάγκο για 3η (!!) μόλις φορά στην καριέρα του , καθώς αυτό υπαγόρευε η small-ball προπονητική προσέγγιση. Συνολικά μάλιστα ο Duncan έπαιξε λίγο, μόλις 8 λεπτά, έχοντας μόλις ένα σουτ και δύο βολές. Αντίθετα στη θέση του ξεκίνησε ο Boris Diaw, που χάρις στο πληθωρικό του τρόπο παιχνιδιού ταιριάζει πολύ σε μια τέτοια σύνθεση. Κι αυτό γιατί μπορεί να κυνηγήσει καλύτερα μακριά από το καλάθι, να αμυνθεί σε περιστροφές και παράλληλα να "πονέσει" τον αντίπαλο από το post, όπως κι έκανε.

Ο Diaw τέλειωσε το ματς με 14 πόντους (6/7 σουτ) και 2 ασίστ στα 35 λεπτά που έπαιξε.

Η άλλη αμυντική προσαρμογή που έγινε από τον Coach Pops ήταν το μαρκάρισμα του Green, το οποίο ανέλαβε ο Leonard. Έτσι είχαμε το "3άρι" των Spurs να μαρκάρει το αντίπαλο "5άρι", το "4άρι" (Diaw) να μαρκάρει το "3άρι" (Rush) και το "5άρι" (Aldridge) να μαρκάρει το "4άρι" (Barnes).

Για αυτό και οι Warriors υποχρεώθηκαν με τη σειρά τους να κάνουν ένα τρικ. Χρησιμοποίησαν κατά κύριο λόγο ως screener τον Barnes και όχι τον Green, διαλέγοντας δηλαδή αμυντικό. Προτίμησαν τον Barnes ακριβώς επειδή τον μάρκαρε ο Aldridge. Έτσι όμως βγήκε εκτός ο Green που είχε καλές στιγμές (8 ασίστ), αλλά όχι διάρκεια.

Παράλληλα στην σκακιέρα μεταξύ των δύο προπονητών είδαμε και την εξής κίνηση του Popovich: υπολογίζοντας πολύ στο post-up παιχνίδι του Livingston (που έγινε σημαντικότερο από τη στιγμή που ο Curry ήταν σε κακή βραδιά) έριξε πάνω του έναν ψηλό αμυντικό: στο πρώτο ημίχρονο τον Kyle Anderson και στο δεύτερο τον Danny Green. Έτσι κατάφερε να αφαιρέσει άλλο ένα σημαντικό "αξιωματικό" του Steve Kerr που έμεινε στα ρηχά (2 πόντοι και 3 ασίστ σε 22 λεπτά).

4) ΕΚ-ΠΛΗ-ΚΤΙ-ΚΗ ομαδική άμυνα

Η άμυνα των Spurs ήταν ομαδική υπόθεση. Είδαμε λοιπόν αρκετά πρόσωπα να αλλάζουν στο κάθε μαρκάρισμα. Για παράδειγμα τον Curry ανέλαβαν οι Parker, Mills, Green και Ginobili. Ούτως ή άλλως λόγω των αλλαγών πολύ περισσότεροι παίκτες κατέληγαν να αμύνονται σε συνθήκες ένας-εναντίον-ενός απέναντι στον MVP της περασμένης χρονιάς.

Οι Τεξανοί πάντως φρόντισαν να κάνουν εκπληκτική δουλειά συνολικά: έβαλαν πολύ καλά τα χέρια τους (σημείο που δίνει μεγάλη έμφαση ο Popovich στην προετοιμασία) και φρόντισαν συχνά να δημιουργούν ένα τείχος δίνοντας μικρές βοήθειες από τους διπλανούς παίκτες.

Μπορούμε να κατανοήσουμε όλη τη φιλοσοφία της άμυνας των Spurs στο συγκεκριμένο παιχνίδι στο παρακάτω βίντεο:

Με άλλα λόγια είδαμε μια εξαιρετική εμφάνιση των Spurs που έδειξαν από την αρχή την πρόθεση τους, έμειναν πιστοί στο πλάνο τους και δικαιώθηκαν. Παράλληλα έστειλαν το μήνυμα στους πρωταθλητές, ότι η δουλειά τους στα playoffs θα είναι πάρα μα πάρα πολύ δύσκολη.