Να το πάρει το ποτάμι; Οι διεκδικήσεις έκριναν το ντέρμπι

Ο Παναθηναϊκός ήταν ο θριαμβευτής του ντέρμπι της Stoiximan.gr Basket League, βάζοντας φωτιά στη συνέχεια του πρωταθλήματος . Βάσει των συνθηκών η άποψη ότι το δευτεριάτικο ντέρμπι ήταν αδιάφορο και δίχως σημασία λόγω της μεγάλης διαφοράς του πρώτου γύρου κρίνεται καταρχάς άστοχη. Για τους εξής λόγους:

α) Τα τελευταία χρόνια μόνο μια χρονιά ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός τέλειωσαν μια σεζόν χωρίς ήττα από οποιαδήποτε άλλη ομάδα. Συγκεκριμένα αυτό συνέβη πέρσι. Τη σεζόν 2014-15 ο ΠΑΟΚ είχε επικρατήσει του Παναθηναϊκού με 71-54. Τη σεζόν 2013-14 ο Ολυμπιακός είχε γκελάρει στη Δράμα (75-69). Ένα χρόνο πριν (2012-13) ο μεν Ολυμπιακός είχε ηττηθεί στην Πυλαία από τον ΠΑΟΚ (76-71 στο ματς που τραυματίστηκε ο Βαγγέλης Μάντζαρης) και ο δε Παναθηναϊκός από τον Ίκαρο (72-68) και από τον Πανιώνιο (63-56). Τέλος, το 2011-12 οι "πράσινοι" είχαν χάσει πάλι από μια ομάδα του Δημήτρη Πρίφτη, την Καβάλα (79-70).

β) Φέτος, έχουμε δει αρκετές φορές τους δύο "αιώνιους" να τη γλιτώνουν στο τέλος. Αμφότεροι πέρασαν δια πυρός και σιδήρου από τη Θεσσαλονίκη, με τον Ολυμπιακό να στέκεται τυχερός απέναντι στον "δικέφαλο" που έχασε επί της ουσίας ένα ματς που είχε στα χέρια του. Το "τριφύλλι", δε, δυσκολεύτηκε ιδιαίτερα στα Τρίκαλα, ενώ στο παιχνίδι με τον Προμηθέα, έμοιαζε να πέφτει από την Ακρόπολη και να βρίσκει πορτοφόλι. Για να μην ξεχάσουμε και το "διπλό" των Πειραιωτών στη Λευκάδα με το νικητήριο τρίποντο του Γκριν στη λήξη.

γ) Ειδικά τη σεζόν που διανύουμε ο βαθμός δυσκολίας είναι ιδιαίτερα αυξημένος λόγω του συστήματος της νέας Euroleague, που επιβαρύνει ακόμη περισσότερο τις ομάδες και τους αφήνει ακόμη μικρότερο περιθώριο για ξεκούραση ή χαλάρωση.

δ) Οι δύο πρωτοπόροι θα παίξουν στην έδρα της τρίτης ομάδας του ελληνικού πρωταθλήματος, της ΑΕΚ, ενώ αμφότεροι θα ταξιδέψουν στην έδρα της 5ου και φορμαρισμένου, Κολοσσού Ρόδου.

Οπότε, από που και ως που προκύπτει ότι το πλεονέκτημα έδρας έχει τελειώσει;

Σημεία που έκριναν το ντέρμπι

Σε ότι αφορά το δευτεριάτικο ντέρμπι θα πρέπει να σταθούμε στα σημεία και στα πρόσωπα που έκριναν το ντέρμπι. Δηλαδή:

Τα ντέρμπι τα κρίνουν οι διεκδικήσεις

Στη μάχη των διεκδικήσεων. Ο Παναθηναϊκός κατάφερε να επιβληθεί του Ολυμπιακού στο physical κομμάτι του παιχνιδιού. Είχε μεγαλύτερη ενέργεια, έριξε περισσότερο "ξύλο" και κέρδισε τις διεκδικήσιμες μπάλες. Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο. Οι "πράσινοι" έχουν μεταλλαχθεί φέτος σε μια τέτοια ομάδα, μια ομάδα που επί της ουσίας κερδίζει με την ενέργεια και τη δύναμη παιχνίδια. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει σταθερά στα τελευταία παιχνίδια της Euroleague. Και αποδεικνύεται επίσης από το γεγονός ότι αυτή η συνταγή πετυχαίνει εντός έδρας, διότι έτσι προβλέπει η φύση του παιχνιδιού.

Με άλλα λόγια ο τωρινός Παναθηναϊκός θυμίζει αρκετά τον Ολυμπιακό της προηγούμενης σεζόν, της ομάδας που επέβαλε την κυριαρχία της μέσω του physical παιχνιδιού. Και που από την άλλη δυσκολευόταν να κερδίσει εκτός έδρας. Οι "πράσινοι" έχουν γίνει ένα πολύ σκληρό καρύδι, έστω κι αν χαρακτηρίζονται από αγωνιστικό ταβάνι (αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα). Αυτό ακριβώς συνέβη, πάντως, τη Δευτέρα στο ΟΑΚΑ.

Ο απλός δείκτης που μπορεί να αποδείξει του λόγου το αληθές είναι η μάχη των ριμπάουντ. Οι "πράσινοι" κυριάρχησαν με 33-23. Εκεί που φαίνεται πιο καθαρά, όμως, είναι από τον πίνακα με τις διεκδικήσεις του παιχνιδιού, τις φάσεις δηλαδή που η μπάλα δεν βρισκόταν σε κατοχή, αλλά ήταν 50-50.

Διεκδικήσεις	ΠΑΟ	ΟΣΦΠ
1ο δεκάλεπτο	9	10
2ο δεκάλεπτο	12	11
3ο δεκάλεπτο	11	5
4ο δεκάλεπτο	14	8
Σύνολο	46	34

Βλέπουμε, δηλαδή, ότι όσο κυλούσε το παιχνίδι οι "πράσινοι" κυριαρχούσαν στις κατοχές. Και αυτό το έκαναν χάρις σε συγκεκριμένους παίκτες, που πρόσφεραν πολλές μπάλες στην ομάδα τους. Τέτοιοι παίκτες ήταν ο Μάικ Τζέιμς (6), ο Παππάς (4), ο Γκάμπριελ (5), ακόμη και ο αθόρυβος Φώτσης στο δεύτερο δεκάλεπτο (3). Αυτός, βέβαια, που έκανε τη μεγαλύτερη διαφορά ήταν ο Κέισι Ρίβερς. Ο κορυφαίος του Παναθηναϊκού δεν κερδίζει αυτόν τον τίτλο μόνο και μόνο επειδή συνδέθηκε ακόμη μια φορά με το αντίπαλο καλάθι, αλλά και επειδή δείχνει χαρακτήρα στα δύσκολα, κερδίζοντας όποια μπάλα ακουμπήσει τα χέρια του. Είναι εντυπωσιακό ότι ο αριστερόχειρας Αμερικανός σουτέρ κέρδισε τις περισσότερες διεκδικήσεις από οποιονδήποτε παίκτη του ντέρμπι (12), αφήνοντας δεύτερον τον Πρίντεζη (7) και τον Μπιρτς (7).

Για να γίνει αντιληπτό πόσο σημαντικές είναι οι κατοχές στις λεγόμενες 50-50 μπάλες, είναι το γεγονός ότι τα δύο πρώτα τρίποντα του Ρίβερς και ενώ το σκορ βρισκόταν στο 6-15, ήρθαν από τέτοιες φάσεις. Επιθετικό ριμπάουντ του Χαραλαμπόπουλου; Τρίποντο. Κερδισμένη φάση από τον Τζέιμς; Τρίποντο. Και ξαφνικά ο Παναθηναϊκός από το πουθενά βρίσκεται μέσα στο σκορ. Το "από το πουθενά" δεν είναι ακριβώς αληθές. Δεν βρέθηκε εκεί εξαιτίας της ποιότητας του, αλλά χάρις στον δυναμισμό του.

Παππάς ο stop defender του Παναθηναϊκού

Στο ίδιο ύφος θα πρέπει να γίνει ειδική αναφορά στον "μεταλλαγμένο" Νίκο Παππά. Ο 26χρονος γκαρντ από το ευρωπαϊκό παιχνίδι των δύο ομάδων στο ΣΕΦ είχε δείξει ένα εντελώς διαφορετικό πρόσωπο, επικεντρώνοντας όλες του τις δυνάμεις στον αμυντικό τομέα. Κι είναι κάτι που κάνει σταθερά στα τελευταία ματς, όχι μόνο με τον Ολυμπιακό, αλλά και για παράδειγμα κόντρα στη Μπαρτσελόνα και τον Ερυθρό Αστέρα. Έρχεται από τον πάγκο, πιέζει τη μπάλα, κάνει φάουλ και γενικά καταφέρνει να αλλάξει το ρυθμό.

Έτσι έγινε ακόμη μια φορά. Στο πρώτο ημίχρονο για παράδειγμα ήταν ο παίκτης με το μεγαλύτερο +/- σε όλο το παιχνίδι, ενώ γενικά η παρουσία του συνδυάστηκε με τα καλά διαστήματα του Παναθηναϊκού. Και αυτό μπορεί να μην εξηγείται από τους 2 πόντους που είχε (με 1/6 σουτ), αλλά στις έξι έξτρα κατοχές που έδωσε στην ομάδα του: δύο τζάμπολ, ένα κλέψιμο, ένα επιθετικό ριμπάουντ, ένα κερδισμένο επιθετικό φάουλ και ένα κόψιμο.

Ο Παππάς που πέρασε το προηγούμενο διάστημα στο "ψυγείο" του Τσάβι Πασκουάλ, αποφάσισε να αρπάξει την ευκαιρία και μέσω της αμυντικής του απόδοσης να κερδίσει το χρόνο του. Τα 8 λεπτά του ευρωπαϊκού αγώνα στο ΣΕΦ, έγιναν 18 με την Μπαρτσελόνα και 17 στο ματς του κυπέλλου. Στα δύο ματς με Ολυμπιακό και στα δύο τελευταία με Μπαρτσελόνα-Ερυθρό Αστέρα έχει συνολικά 6 πόντους. Αλλά αυτό δεν σημαίνει απολύτως τίποτα, γιατί έχει κερδίσει χάρις στην αμυντική του προσήλωση χρόνο συμμετοχής, παίρνοντας λεπτά από τον Νικ Καλάθη.

Το αμυντικό τρίπτυχο στην περιφέρεια (Τζέιμς-Καλάθης-Παππάς) συν τον Σίνγκλετον, ανεβάζουν πολύ το αμυντικό επίπεδο του Παναθηναϊκού που δείχνει ένα εξαιρετικό πρόσωπο σ' αυτόν τον τομέα στα τελευταία ματς. Και αν για τους άλλους το γνωρίζαμε, η εξέλιξη του Παππά αποτελεί έκπληξη. Ήταν ένα στοιχείο που δεν είχε δείξει ως τώρα, αλλά προφανώς το χρειάστηκε για να κερδίσει τη θέση του. Η εικόνα του θυμίζει τα λόγια του Ντέιβιντ Μπλατ, όταν είχε μιλήσει στο Διεθνές Σεμινάριο του ΣΕΠΚ στην Αθήνα το 2007, τότε ως προπονητής της Μπενετόν Τρεβίζο. "Σ' αυτή τη δύσκολη δουλειά ο προπονητής έχει μόνο έναν φίλο στο πλευρό του: τον πάγκο. Αν δεν μ' ακούν οι παίκτες, θα ακούσουν τον φίλο μου, τον πάγκο". Ο πάγκος, λοιπόν, μίλησε και ο Παππάς άκουσε.

Ο οίστρος του Κέισι Ρίβερς και ο ρόλος του Σίνγκλετον

Ο Ρίβερς έκανε ένα ακόμη σπουδαίο παιχνίδι κόντρα στον Ολυμπιακό. Αναφέρθηκε παραπάνω η συνεισφορά του στις διεκδικήσεις, αλλά δεν ήταν ο μόνος τρόπος που έκρινε το παιχνίδι. Το έκανε και στην επίθεση σκοράροντας 26 πόντους. Τον Ιανουάριο, στα τρία παιχνίδια κόντρα στους "ερυθρολεύκους", ο Αμερικανός σουτέρ σκοράρει ακριβώς τόσους κατά μέσο όρο! Είχε 24 στο ευρωπαϊκό ματς, 28 στο κύπελλο και 26 τη Δευτέρα.

Μάλιστα ήταν αυτός που "γύρισε" το παιχνίδι. Από το 6-15 όταν πέρασε στο παρκέ σκόραρε ή δημιούργησε τους 14 επόμενους πόντους του Παναθηναϊκού ισοφαρίζοντας σε 20-20. Σκόραρε τους 11 (τρία τρίποντα, ένα pull-up δίποντο) και "έφτιαξε" το τρίποντο που σημείωσε ο Κρις Σίνγκλετον. Και συνέχισε στο ίδιο μοτίβο πρωταγωνιστώντας ως το 26-20 υπέρ των "πρασίνων", που άλλαξε τις ισορροπίες, τουλάχιστον στον ψυχολογικό τομέα. Το ίδιο συνέβη και στο δεύτερο ημίχρονο όταν έβαλε μεγάλες προσωπικές φάσεις για να χτίσει ένα σημαντικό προβάδισμα για τη νίκη, αλλά και τη διεκδίκηση της διαφοράς, κάτι που δεν συνέβη.

Ο Ρίβερς βρίσκεται σε καταπληκτική κατάσταση. Ζεστάθηκε από τα δύο σουτ που βρήκε μετά από επιθετικό ριμπάουντ στο πρώτο δεκάλεπτο και μετά ήταν ασταμάτητος. Τόσο αυτός, όσο και ο Μάικ Τζέιμς έβαλαν δύσκολες προσωπικές φάσεις, ακόμη και απέναντι στον πιο δύσκολο αμυντικό που θα μπορούσαν να συναντήσουν, τον Κεμ Μπιρτς.

Επιθετικά θα μπορούσε να πει κάποιος ότι ο Παναθηναϊκος δεν έπιασε υψηλά στάνταρ απόδοσης. Αν εξαιρέσουμε την pop-out συνεργασία με τον Κρις Σίνγκλετον, δεν υπήρχε άλλο σταθερό σημείο αναφοράς. Ακόμη μια φορά οι "πράσινοι" πόνταραν στα σουτ μετά από σκριν μακριά από τη μπάλα (Ρίβερς, Φελντέιν), αλλά οι περισσότερες φάσεις του Αμερικανού ήταν προσωπικές, δύσκολες και μετά από ντρίμπλα.

Όσο για τον Σίνγκλετον; Αυτός αποδείχτηκε για ακόμη ένα ματς λίρα-εκατό. Έβαλε 4/4 σουτ στο τρίτο δεκάλεπτο κρατώντας την ομάδα του στο διάστημα που ο Ολυμπιακός έπαιζε πραγματικά καλά και τέλειωσε το ματς με 20 πόντους και 8/10 σουτ. Και δεν ήταν μόνο οι περιφερειακές εκτελέσεις του όταν άνοιγε μετά το σκριν, αλλά και τρεις φάσεις ένας-εναντίον-ενός όταν χρειάστηκε να βάλει τη μπάλα κάτω.

Τα προβλήματα του Ολυμπιακού

Από τη δική του μεριά ο Ολυμπιακός κρίθηκε να αντιμετωπίσει δύσκολες καταστάσεις. Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι χρειάστηκε να παίξει χωρίς τον Ματ Λοτζέσκι και τον Πάτρικ Γιανγκ, αλλά και το ότι έχασε κατά τη διάρκεια του αγώνα τον Βασίλη Σπανούλη. Η διαχείριση μιας απουσίας κατά τη διάρκεια ενός ματς είναι ακόμη δυσκολότερη και αυτό φάνηκε και στο παρκέ. Μπορεί ο Σπανούλης να είχε για παράδειγμα 0/3 σουτ στο πρώτο δεκάλεπτο και να ήταν μακριά από τον καλό του εαυτό, αλλά σ' αυτό το διάστημα είχε επικεντρωμένη την άμυνα του Παναθηναϊκού πάνω του και συνολικά ο Ολυμπιακός είχε 7 ασίστ και 1 μόλις λάθος. Τι συνέβη στη συνέχεια; Στο 2ο δεκάλεπτο οι Πειραιώτες έκαναν 6 λάθη και δεν μοίρασαν ούτε μια ασίστ.

Αλλά, δεν ήταν μόνο αυτό. Στο ίδιο διάστημα στην αρχή της δεύτερης περιόδου χρειάστηκε να πάρει ταυτόχρονα ανάσες ο Πρίντεζης και να καθίσει στον πάγκο με 3ο φάουλ ο σταθερός και καλύτερος παίκτης της ομάδας, ο Κώστας Παπανικολάου. Χωρίς τις τρεις κολώνες της η ομάδα του Γιάννη Σφαιρόπουλου έχασε το παρκέ κάτω από τα πόδια της. Σταμάτησε να είναι επιθετική (όπως ήταν ο Παπανικολάου σ΄αυτό το παιχνίδι βάζοντας την μπάλα στο παρκέ) και έχασε την επαφή με το σκορ. Κατάφερε να σταθεί ξανά στα πόδια της - ξανά όταν επέστρεψαν οι βασικοί - στο τρίτο δεκάλεπτο, με πρωταγωνιστή τον Πρίντεζη, τον Παπανικολάου και δημιουργό τον Γκριν.

Ήταν φανερό, όμως, ότι οι Πειραιώτες δεν είχαν ούτε τις δυνάμεις, ούτε το βάθος και τις λύσεις. Έχασαν το παιχνίδι της ενέργειας και στη συνέχεια και αυτό στον πίνακα του σκορ. Δεν είχαν απάντηση στο διάστημα στο οποίο ο Παναθηναϊκός αγωνιζόταν με τον Σίνγκλετον στο "5", έχοντας χάσει αρκετές μάχες (και ορισμένες καλές άμυνες) όταν έκανε αλλαγές, εξαιτίας του οίστρου του Ρίβερς και του Τζέιμς.

Σε γενικές γραμμές θα μπορούσε να πει κανείς ότι το αμυντικό παιχνίδι του Ολυμπιακού ήταν καλό, όσο του επέτρεψε δηλαδή η καλή ημέρα ορισμένων αντιπάλων. Για παράδειγμα σταμάτησε εντελώς τον Γιάννη Μπουρούση, που είχε μόλις 2 πόντους σε 20 λεπτά, παρά το γεγονός ότι πήρε φάσεις στο post. Ο Νίκολα Μιλουτίνοφ κέρδισε τις περισσότερες μάχες και έκανε εξαιρετική δουλειά, πιέζοντας την αντίπαλη άμυνα μέσω του επιθετικού ριμπάουντ. Δεν ήταν αρκετό όμως.

Πέρα από την ήττα στο πρωτάθλημα, που πλέον κάνει αγχωτική τη διαδικασία του ελληνικού πρωταθλήματος, το βασικό πρόβλημα που θα κληθούν να αντιμετωπίσουν είναι η διαχείριση των απουσιών, χάνοντας για τις επόμενες ημέρες τον Βασίλη Σπανούλη.