Olympiacos did it again. Άλλη μια ανατροπή για τους "ερυθρολεύκους" που γύρισαν μια διαφορά 7 πόντων στα τελευταία 69 δευτερόλεπτα. Έστησαν την παγίδα στην Εφές και εκείνη έπεσε μέσα. Και να που επιβεβαιώνεται ο περίφημος νόμος της Euroleague: ότι κάθε βδομάδα, επειδή ακριβώς όλα μπορούν να συμβούν, τα δεδομένα αλλάζουν. Ο Ολυμπιακός που μετά τη Βιτόρια "δεν κέρδιζε κανέναν", τώρα με δύο συνεχόμενες εκτός έδρας νίκες (και 3-0) είναι έτοιμος για φάιναλ-φορ. Φάουλ το πρώτο. Φάουλ και το δεύτερο. Το μοναδικό που μπορεί να πει κανείς με σιγουριά για τους Πειραιώτες είναι ότι κάθε βδομάδα γίνονται και καλύτεροι.

Εξάλλου φαίνεται δια γυμνού οφθαλμού ότι βρίσκονται στη διαδικασία της εσωτερικής αναζήτησης, έστω κι αν ακόμη η εξωτερική (η ενίσχυση δηλαδή) δεν έχει αποκλειστεί. Το προπονητικό τιμ ψάχνει διαρκώς τις λύσεις, ζυγίζει τα δεδομένα και δοκιμάζει. Για παράδειγμα βλέπουμε τις αλλαγές στο rotation, τον Παπαπέτρου να μονιμοποιείται στο "4" και τον Αγραβάνη να πηγαίνει πλέον στο ρόλο του 3ου σέντερ. Τώρα το αν ο Παπαπέτρου λύνει τα προβλήματα του Ολυμπιακού στο "4" (με τους Λοτζέσκι-Στρόμπερι να μοιράζονται πλέον το χρόνο στο "3") είναι μια άλλη συζήτηση, που δεν είναι της παρούσης.

Το σημαντικό είναι ότι ο Ολυμπιακός απέδρασε με τη νίκη από την Κωνσταντινούπολη. Μια νίκη απέναντι σε έναν αντίπαλο με πολύ μεγάλο μπάτζετ (έστω κι αν ως τώρα δεν... βλέπεται έχοντας 2 νίκες στα πρώτα πέντε παιχνίδια), σε ένα ματς που "στράβωσε": ο αντίπαλος ξέφυγε στο σκορ στο τέταρτο δεκάλεπτο, ενώ νωρίτερα είχε αποχωρήσει τραυματίας και ο Πάτρικ Γιανγκ . Όλα ανάποδα, δηλαδή... Οι "ερυθρόλευκοι", ωστόσο, δεν το έβαλαν κάτω. Έδειξαν αυτόν τον refuse to lose χαρακτήρα που έχει αποτυπωθεί στο DNA τους εδώ και τέσσερα χρόνια.

Αναλύοντας το παιχνίδι θα μπορούσαμε να σταθούμε σε συγκεκριμένα σημεία του παιχνιδιού:

---> Στην επικράτηση του Ολυμπιακού στο "4". Κι αυτό έχει μεγάλο ενδιαφέρον διότι η όλη φιλολογία γύρω από την ομάδα προστάζει ότι "υπάρχει πρόβλημα στη θέση του πάουερ-φόργουορντ". Και οι Πειραιώτες σ' αυτό το ματς πήραν 17 πόντους από τον Γιώργο Πρίντεζη (με το μοναδικό show που έδωσε από το low-post και μάλιστα στο δύσκολο σημείο που όλα φαινόντουσαν μαύρα για τον Ολυμπιακό) και 11 από τον Παπαπέτρου. Ο 21χρονος φόργουορντ όπως τον διαχειρίστηκε ο κόουτς Σφαιρόπουλος, φαίνεται ότι έχει γίνει το δεύτερο "4άρι". Αυτός κάλυψε το κενό του Πρίντεζη όταν αποχώρησε με φάουλ από το παιχνίδι. Και το έκανε με άψογο τρόπο. Καταρχάς τον βόλεψε ιδιαίτερα το γεγονός ότι βρήκε απέναντι τον Ντέρικ Μπράουν, ένα 4άρι που έπαιξε μόνο περιφερειακά, χωρίς να του βάλει ιδιαίτερα προβλήματα.

Και μπορεί στην ιστορία η αποκορύφωση της εμφάνισης του Παπαπέτρου να ήταν το βιρτουόζικο καλάθι που πέτυχε στο τέλος της παράτασης, ωστόσο, για μένα η σημαντική φάση είναι στο πρώτο ημίχρονο. Εκεί όπου η Εφές άλλαξε στο σκριν μεταξύ του "4" και του "2" κι εκείνος πήγε στο μις-ματς, έβαλε τον αντίπαλο στην πλάτη και με ένα δυναμικό drop-step σκόραρε από τα αριστερά με το δεξί χέρι. Σ' αυτή τη φάση έδειξε ότι "μεγάλωσε" ακόμη περισσότερο.

---> Στην εικόνα του 4ου δεκαλέπτου. Ο Ντούσαν Ίβκοβιτς είχε πάρει την απόφαση να χτυπάει σε κάθε φάση τον Βασίλη Σπανούλη στην άμυνα του, γνωρίζοντας καλά την αδυναμία του αρχηγού του Ολυμπιακού. Από εκεί δημιουργήθηκαν όλες οι φάσεις στις οποίες ο Γκρέιτζερ έβαλε την Εφές μπροστά στο σκορ με διψήφια διαφορά. Ο Ουρουγουανός σκόραρε 13 πόντους και έδωσε ένα ξεκάθαρο προβάδισμα στην ομάδα του. Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος επέλεξε να κρατήσει στον πάγκο τον Σπανούλη και να επιλέξει ένα πιο αμυντικό σχήμα με τον Χάκετ, τον Στρόμπερι και τον Λοτζέσκι στην περιφέρεια. Συνέχισε την ίδια συνταγή ακόμη και στην παράταση όταν χρειάστηκε να φρεσκάρει λίγο το σχήμα, δίνοντας χρόνο στον Γιάννη Αθηναίου που τον δικαίωσε.

Η αλλαγή έγινε στο 36' (με το σκορ στο 72-61) για να ακολουθήσει το επιμέρους 15-4, οι βάσεις του οποίου ήταν κατά κύριο λόγο αμυντικογενείς. Ο Ολυμπιακός έπαιξε πολύ καλύτερη άμυνα, με τον Χάκετ να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο. Δεν ήταν μόνο αυτά που έκανε στην επίθεση με 11 πόντους (1/3 δίποντα, 2/3 τρίποντα, 3/4 βολές) και 8 ασίστ. Ήταν αυτά που έκανε πίσω. Έβαλε πολύ καλά το κορμί και τα χέρια του και βραχυκύκλωσε τους Τούρκους.

Υπάρχει, όμως, και το αλλά... Η επιβεβαίωσε όσων γραφόντουσαν το καλοκαίρι, ότι δηλαδή ο Ντάνιελ Χάκετ δεν μπορεί να παίξει ταυτόχρονα με τον Βασίλη Σπανούλη. Το φώναζαν και τα προηγμένα στατιστικά , ότι ο Ιταλός παίζει με τη μπάλα στα χέρια και όχι στην αδύνατη πλευρά. Οπότε δεν ήταν τυχαίο ότι το καλύτερο του παιχνίδι ήρθε όταν ο αρχηγός του Ολυμπιακού καθόταν στον πάγκο.

Για το φινάλε, πάντως, έπαιξε ρόλο και το γεγονός ότι η Εφές αφενός προσαρμόστηκε με ψηλούς τους Μπράουν-Σάριτς στον Ολυμπιακό παίζοντας για μεγάλο διάστημα με το ρολόι κι αφετέρου στο γεγονός ότι είχε 1/4 βολές στα τελευταία δευτερόλεπτα της κανονικής περιόδου. Η τεράστια... ασίστ που έδωσε βέβαια η ομάδα της Κωνσταντινούπολης στον Ολυμπιακό ήταν άλλη: η επιλογή να "κολλήσει" τη μπάλα στα χέρια του Τόμας Ερτέλ, αντί του Γκρέιτζερ. Στα τελευταία λεπτά βλέπαμε το one-man-show του Γάλλου, αντί του Γκρέιτζερ που στα τελευταία 15 λεπτά είχε σκοράρει 16 πόντους.

Ακόμη μια απόδειξη ότι το μεγάλο πρόβλημα της Εφές δεν είναι άλλο από τον ίδιο τον Ερτέλ. Έναν παίκτη που έκανε καλύτερη την Λαμποράλ (όταν έφυγε) και μπέρδεψε πολύ πέρσι την ομάδα που τον πήρε. Κρατάει πολύ τη μπάλα, προτιμάει τα τρίποντα-χειρόφρενα από το να δημιουργήσει για τους συμπαίκτες του. Κι η επιλογή του Ντούσαν Ίβκοβιτς να δώσει σ' αυτόν τα κλειδιά της Εφές, αποδεικνύεται λανθασμένη.

Συμπέρασμα: Μπορεί αν είναι βιαστικό, αφού τέτοιες κρίσεις μπορούν να γίνουν με ασφάλεια μόνο στο τέλος της χρονιάς, ωστόσο, μια τέτοια νίκη μοιάζει με αυτές "που αλλάζουν" μια χρονιά. Σε ότι αφορά την κατάταξη τα πράγματα δεν αλλάζουν δραματικά, αφού η Εφές είχε χάσει ούτως ή άλλως αρκετό έδαφος (και πλέον μπλέκει σοβαρά ακόμη και για την υπόθεση πρόκρισης), ωστόσο, γεμίζει αυτοπεποίθηση τον Ολυμπιακό. Χαρίζει credit στο υπάρχον ρόστερ και ενδείξεις ότι μπορεί να γίνει ακόμη καλύτερος. Όπως γίνεται δηλαδή τις τελευταίες ημέρες.

Το πισωγύρισμα, ωστόσο, έχει να κάνει με τον τραυματισμό του Πάτρικ Γιανγκ. Κι αυτό γιατί ο Ολυμπιακός που ψάχνεται εσωτερικά, θα πρέπει να το κάνει πλέον και επίσημα στην ξένη αγορά, ψάχνοντας για σέντερ. Το μόνο θετικό; Το καλό timing λόγω των κοψιμάτων από το ΝΒΑ. Συν του ότι υπάρχει η πολυτέλεια υπομονής ως το τέλος της πρώτης φάσης για απόκτηση παίκτη από από την αγορά της Euroleague. Όπως και να 'χει όμως είναι μια αρνητική εξέλιξη, τόσο για την ομάδα, όσο και για τον ίδιο τον Γιανγκ που αποτελούσε ένα μεγάλο κεφάλαιο για τον Ολυμπιακό.