Νικώντας πας στην... Πόλη

Και να προσπαθήσει κανείς δύσκολα θα βρει κάτι πιο... κλασικό στην Euroleague από το ζευγάρι Παναθηναϊκός-Μακάμπι Τελ Αβίβ. Οι δυο τους, που πρωταγωνίστησαν σε τόσες μονομαχίες σε φάιναλ-φορ, θα έχουν τώρα την δυνατότητα να παλέψουν για το ένα από τα τέσσερα εισιτήρια που οδηγούν στην Κωνσταντινούπολη.

Κι αν μη τι άλλο το φετινό ταξίδι εκεί θα είναι ιδιαίτερα σημαντικό για τον άνθρωπο που "έχτισε" αυτόν τον Παναθηναϊκό. Αν πιστέψουμε τα προ μηνών λόγια του Ομπράντοβιτς στα αποδυτήρια (" αυτή μπορεί να είναι η τελευταία σας χρονιά στον Παναθηναϊκό, παίξτε κατά αυτόν τον τρόπο"), τότε η φετινή προημιτελική σειρά (η παρθενική μεταξύ των δύο αντιπάλων) αποκτά ιδιαίτερη σημασία. Και να μην ξεχνιόμαστε ο "μύθος" του "Ζοτς" ξεκίνησε από αυτή ακριβώς την Πόλη, 20 ολόκληρα χρόνια.

Η σημειολογία κάνει... πάρτι με κάτι τέτοια και προς το παρόν δίνει τη θέση της στο καθαρά αγωνιστικό ζήτημα. "Να τη μελετήσουμε και μετά" άλλωστε είπε από το παγωμένο Καζάν κι ο Δημήτρης Ιτούδης, που στάθηκε στην πολύ καλή αμυντική λειτουργία των "πρασίνων" απέναντι στην Ούνιξ, την ομάδα που κέρδισε τον σεβασμό όλων.

Εξάλλου "D' is the name of the game" όπως λένε και στο ΝΒΑ. Defense: ο Παναθηναϊκός που δέχτηκε 89 πόντους στο ΟΑΚΑ κράτησε τους Ρώσους στους 63. Και συγκεκριμένα στους 25 στο δεύτερο ημίχρονο, με μεγαλύτερο παράσημο τα 19 λάθη του αντιπάλου. Επιβεβαίωσε με αυτόν τον τρόπο την στατιστική πρωτιά του: στο Top-16 είναι η ομάδα που υποχρεώνει τους αντιπάλους στα περισσότερα λάθη.

Το σημείο-κλειδί ήταν η δυναμική άμυνα στον Χένρι Ντόμερκαντ, που όταν δεν βρήκε σουτ στο δεξί του χέρι είχε δυσκολίες. Πολύ περισσότερες από αυτές που δείχνουν οι 19 πόντοι. Οι "πράσινοι" χρησιμοποίησαν επιθετική τακτική στα pick-n-roll του έμπειρου Αμερικανού (έστελναν τον ψηλό να κυνηγήσει μακριά) και παράλληλα κατάφεραν να περιορίσουν τον Λιν Γκριρ (από τους 33 πόντους στην Πόλη έμεινε στους 7 με άσχημα ποσοστά). Εκμεταλλεύτηκαν την απουσία και του Λάιντεϊ και ουσιαστικά έβγαλαν... εκτός μάχης την Ούνιξ.

Παρόμοια τακτική ακολούθησε κι ο Εβγκένι Πασούτιν, στέλνοντας τους ψηλούς του να κάνουν hedge-out μακριά από το καλάθι τους. Ο Παναθηναϊκός, ωστόσο, στην αρχή κατάφερε να αντιδράσει βρίσκοντας αμαρκάριστα σουτ, ενώ στο δεύτερο ημίχρονο όταν άρχισε να "κολλάει" κατάφερε με καλή κυκλοφορία της μπάλας να εκτελέσει τόσο μέσα, όσο και έξω από τη ρακέτα. Αν, δε, ο Λόγκαν ήταν σε καλύτερη ημέρα (ο Ομπράντοβιτς φαίνεται να εμπιστεύεται το επιθετικό του ένστικτο) τα πράγματα θα είχαν τελειώσει πολύ νωρίτερα.

Η γνωστή Μακάμπι

Η "ομάδα του λαού" ετοιμάζει τις βαλίτσες της για τα προημιτελικά ως η δεύτερη του ομίλου της Μπαρτσελόνα. Τέλειωσε με ρεκόρ (3-3 ), χάνοντας δύο φορές από τους "μπλαουγράνα" και μια στο Καντού. Η αλήθεια είναι ότι στο Top-16 ήταν το αντίθετο από... εντυπωσιακή. Παραμένει, ωστόσο, μια "γεμάτη" ομάδα, που έχει επιθετικό χαρακτήρα και έφεση στο γρήγορο παιχνίδι.

Στην περιφέρεια της τον πρωταγωνιστικό ρόλο έχουν αναλάβει ο Ντέιμοντ Μάλετ κι ο Κιθ Λάνγκφορντ. Ο πρώτος είναι ένας οργανωτής που απειλεί με μακρινό σουτ κι ο δεύτερος ένας δυναμικός combo-guard που του αρέσει να "τρυπάει" την αντίπαλη άμυνα. Από πίσω έρχεται κι ο έμπειρος Θοδωρής Παπαλουκάς, που ακόμη δεν έχει βρει το ρόλο του στο rotation του Ντέιβιντ Μπλατ.

Ο Ντέιβιντ Σέιερ (πρώην παίκτης του Ντιουκ) ήρθε με περγαμηνές, αλλά ακόμη δεν έχει εγκλιματιστεί. Για να λέει, όμως, ο Μάικ Σιζέφσκι ότι "είναι ένας από τους καλύτερους παίκτες που έχω προπονήσει", τότε κάτι παραπάνω θα ξέρει. Στις άλλες θέσεις των περιφερειακών χρησιμοποιείται ο -βγαλμένος από τα γήπεδα της ΕΣΚΑ- Γκάι Πνίνι (καθόλου αθλητικός, αλλά πονηρός, σκληρός, φονικός σουτέρ και συχνά... προβοκάτορας), ο πληθωρικός πρώην παίκτης του Πανελληνίου Ντέβιν Σμιθ και το νέο πρόσωπο που ακούει στο όνομα Γιογκέβ Οχαγιόν, ο θρασύς αριστερόχειρας που έχει κερδίσει από την αρχή της χρονιάς την εμπιστοσύνη του προπονητή του.

Στο "4" παίζουν κυρίως δύο πολύ διαφορετικοί παίκτες: ο Ντέιβιντ Μπλου που θεωρεί ότι εντός της γραμμή των 6.75 υπάρχει ναρκοπέδιο και για αυτό σουτάρει μόνο τρίποντα κι ο Λιορ Ελιγιάχου ένας αυθεντικός σκόρερ, που παίζει ένας-εναντίον-ενός και μπορεί να "σκοτώσει" την αντίπαλη άμυνα με το δεξί του χέρι.

Λίγο πιο μέσα δεσπόζει ένας... δικός μας, ο Σοφοκλής Σχορτσιανίτης που συνεχίζει από πέρσι τις πολύ καλές εμφανίσεις κι ο Ρίτσαρντ Χέντριξ, ένας πιο ελαφρύς ψηλός που έκανε μια σπουδαία εμφάνιση στη Βαρκελώνη (24 πόντοι, 10 ριμπάουντ).

Με μια πρώτη ματιά η Μακάμπι είναι αποδυναμωμένη σε σχέση με την περσινή φιναλίστ της Euroleague, έχοντας χάσει δύο σημαντικούς περιφερειακούς (Τζέρεμι Πάργκο και Τσακ Έιντσον), παραμένει όμως μια ομάδα με ποιότητα, βάθος, εμπειρία και μια επιθετικότητα που μπορεί να βγάλει... νοκ-άουτ κάθε αντίπαλο σε κάθε γήπεδο.

Χωρίς αμφιβολία ο Παναθηναϊκός έχοντας εξασφαλίσει το πλεονέκτημα έδρας είναι αυτός που έχει το πάνω χέρι, αν και το μόνο σίγουρο είναι το αμερικάνικο "gentlemen, we have ourselves a play-off series", δηλαδή "κύριοι, αυτή είναι σειρά".

*Σήμερα παίζει τον δικό του τελικό ο Ολυμπιακός. Η ανάλυση του ζευγαριού εδώ.

Για σχόλια και ερωτήσεις υπάρχει το Twitter ( @stefanos_rose )