Η αμερικάνικη έκφραση (ή μήπως αγγλική) έχει και ελληνική μεταφορά: "για να φτιάξεις ομελέτα πρέπει να σπάσεις αυγά". Επιτυχία χωρίς μεγάλες νίκες δεν υφίσταται. Η μεγάλη ώρα για την Εθνική μας ομάδα είναι τώρα: το μοναδικό εμπόδιο που βρίσκεται μεταξύ του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος και της επιτυχίας είναι η Ισπανία. Που είναι εντελώς διαφορετική από την ομάδα που είχαμε συνηθίσει.

Φέτος μελετώντας με εντελώς αντικειμενική ματιά τα δεδομένα η Εθνική μας ομάδα ρίχνεται στην αρένα γνωρίζοντας ότι δεν είναι το αουτσάιντερ. Μπορεί να μην είναι το φαβορί, αλλά σίγουρα το αουτσάιντερ δεν είναι. Ποια όμως είναι η φετινή Ισπανία χωρίς τον Ναβάρο, τον Μαρκ και τον Ρούμπιο. Πως εμφανίζεται η ιβηρική ομάδα μετά την επιστροφή του Σέρτζιο Σκαριόλο; Ιδού οι απαντήσεις.

Η ομαδική εικόνα της Ισπανίας

Η "φούρια ρόχα" είναι μια ομάδα που χαρακτηρίζεται από την επίθεση της. Διαθέτει εξάλλου την καλύτερη επίθεση στο τουρνουά με 88.0 πόντους ανά παιχνίδι. Η ταυτότητα της είναι επιθετική, εν αντιθέσει με την Ελλάδα που διακρίνεται για τις αμυντικές της επιδόσεις (2η καλύτερη άμυνα στο τουρνουά με 65.7 πόντους). Παράλληλα αυτό επιβεβαιώνεται και από συγκεκριμένα ποιοτικά ομαδικά στατιστικά όπως είναι το πολύ υψηλό ποσοστό στα δίποντα (3η σε όλο το τουρνουά με 55.9%), η αποτελεσματικότητα στο περιφερειακό σουτ (38%) και ο συντελεστής ασίστ-λάθη, στον οποίο κατέχουν την πρώτη θέση.

Οι Ισπανοί μοιράζουν 21.8 ασίστ ανά παιχνίδι, κάνοντας όμως μόλις 10 λάθη. Ελάχιστα αν σκεφτούμε ότι είναι μια ομάδα που συχνά-πυκνά πατάει το γκάζι και γενικότερα βάζει έντονα στο παιχνίδι της το στοιχείο του "τζόγου" και της προσωπικής πρωτοβουλίας.

Οπότε δεν χρειάζεται να ψάξουμε μακριά για να βρούμε την στατιστική κατηγορία που έχει την πλέον βαρύνουσα σημασία. Είναι η στήλη των λαθών και των ασίστ. Η δική μας ομάδα θα προσπαθήσει να ωθήσει την Ισπανία σε λάθος και παράλληλα να της παρεμποδίσει την εύκολη δημιουργία.

Στατιστική σύγκριση

Ελλάδα	Κατηγορία	Ισπανία
77.0 (7η)	Επίθεση	88.0 (1η)
65.7 (2η)	Άμυνα	79.5 (19η)
57.6% (2η)	Δίποντα	55.9% (3η)
36% (8η)	Τρίποντα	37.8% (4η)
6.0 (18η)	Εύστοχα 3Π	8.0 (9η)
35.5 (11η)	Ριμπάουντ	36.3 (9η)
10.2 (13η)	Επιθ. Ριμπ.	9.8 (14η)
22.5 (2η)	Ασίστ	21.8 (4η)
11.5 (4η)	Λάθη	10.0 (1η)
2.8 (7η)	Κοψίματα	3.3 (4η)

Οι παίκτες που ξεχωρίζουν

Ο παίκτης γύρω από τον οποίο περιστρέφεται η εθνική Ισπανίας δεν είναι άλλον από τον Πάου Γκασόλ, που αποτελεί εξάλλου τον πρώτο σκόρερ της διοργάνωσης με 23 πόντους ανά παιχνίδι. Γενικότερα έχει μια γεμάτη στατιστική με 7.8 ριμπάουντ (1ος), με 2.2 κοψίματα (1ος) και 28 λεπτά συμμετοχής (1ος). Νομίζω ότι για την κλάση του τα λόγια περιττεύουν. Αρκεί το βίντεο από την τρομακτική εμφάνιση του απέναντι στην Πολωνία όπου είχε 30 πόντους με 6 (ρεκόρ καριέρας) τρίποντα. Εδώ τα εντός πεδιάς καλάθια που σημείωσε.

Πρόκειται για την κολώνα της "φούρια ρόχα", τον παίκτη που κάνει αν μη τι άλλο τη διαφορά σε εκτελεστικό, αλλά και δημιουργικό επίπεδο. Ας το πάρουμε, όμως, από την αρχή. Οι βασικοί δημιουργοί των Ισπανών είναι οι δύο γκαρντ της Ρεάλ, ο Σέρχιο Γιουλ με 4.7 ασίστ και ο Σέρχι Ροντρίγκεθ με 4.2 τελικές πάσες. Ο τρίτος της παρέας είναι ο Γκασόλ που έχει 3.0 τελικές πάσες.

Όπως βλέπουμε και στο παραπάνω βίντεο ο Γκασόλ αποτελεί το "Α και το Ω" της ισπανικής επίθεσης, που προσπαθεί σε κάθε κατοχή να του επιτρέψει να ακουμπήσει έστω μια φορά τη μπάλα. Αυτό γίνεται με διαφορετικούς τρόπους: με κεντρικό σκριν (στο οποίο ο Γκασόλ συχνά κάνει pop-out διαβάζοντας την άμυνα), με πλαϊνά pick-n-roll (κατά κύριο λόγο), βάζοντας τον στο low-post, είτε τοποθετώντας τον στην κορυφή της ρακέτας για να έχει την ευχέρεια να διαβάσει όλη την άμυνα και να πάρει την καλύτερη απόφαση. Δείτε το χαρακτηριστικό βίντεο με τις δημιουργίες του Γκασόλ:

Δεύτερος σκόρερ των Ισπανών είναι ο Νίκολα Μίροτιτς που έχει 13.5 πόντους ανά παιχνίδι, αλλά και 6.5 ριμπάουντ. Τα καλά σημεία του Μίροτιτς είναι όταν κινείται κοντά στο καλάθι, εκμεταλλευόμενος τις τυχόν αλλαγές της άμυνας ( συχνά οι αντίπαλοι επιλέγουν να αλλάξουν στα δικά του σκριν για να μην του επιτρέψουν να σουτάρει και εκείνος κατευθύνεται εν συνεχεία στο low-post). Ο Σέρτζιο Σκαριόλο τον χρησιμοποιεί αρκετές φορές στο ρόλο του σκρίνερ και ως "δόλωμα" όπως αναφέρθηκε στην προηγούμενη πρόταση, αλλά και για να ξεκουράσει τον Πάου Γκασόλ, που δεν είναι δυνατόν στα 36 του και με τόσο μεγάλο χρόνο συμμετοχής να ρολάρει σε κάθε φάση.

Παράλληλα ο Μίροτιτς σουτάρει αποτελεσματικά από την περιφέρεια, παίζει ένας-εναντίον-ενός σε κατάσταση απομόνωσης (με πρόσωπο ή πλάτη) και γενικότερα είναι ένας παίκτης που βρίσκει μις-ματς ανάλογα με τον αντίπαλο.

Κατά τα άλλα οι δύο Σέρχιο της Ρεάλ σηκώνουν το περιφερειακό βάρος (9.7 πόντοι ο Γιουλ και 10.0 ο Ροντρίγκεθ) και ακολουθούν σε πόντους ο Ρέγες (8.3π) και ο Ρίμπας (7.7). Κατά τα άλλα σε ρηχά νερά ο Ρούντι Φερνάντεθ που είναι εξάλλου τραυματίας στη μέση και αναμένεται να μην αγωνιστεί στον προημιτελικό.

Σε ότι αφορά το rotation ο Σέρχιο Σκαριόλο μοιράζει το χρόνο της φροντ-λάιν ανάμεσα σε τρεις παίκτες (Γκασόλ-Ρέγιες-Μίροτιτς) και βάζει σε συμπληρωματικό ρόλο και για μερικά μόνο λεπτά τον Κλαβέρ και τον Ερνανγκόμεζ. Όσο για το κενό του Ρούντι; Στο ματς με την Πολωνία το κάλυψαν από τη μια ο μπαρουτοκαπνισμένος Φερνάντο Σαν Εμετέριο και ο Κλαβέρ που μετακόμισε στο "3".

Επιθετικός προσανατολισμός

Οι Ισπανοί χρησιμοποιούν κατά κύριο λόγο συνεργασίες με πλαϊνά pick-n-roll, καθώς δεν διαθέτουν κλασσικό pick-n-roll παίκτη και δεν θέλουν να βάλουν τον Γκασόλ σε μια τέτοια διαδικασία. Οπότε τους ταιριάζει περισσότερο η συνεργασία δύο παικτών στο πλάι του γηπέδου (βολεύει περισσότερο τους παίκτες που ρολάρουν αργά), που είναι η συχνότερη κατάληξη όταν ο σέντερ των Μπουλς ακουμπάει τη μπάλα στην κορυφή.

Διαθέτουν φυσικά και plays για κεντρικές pick-n-roll συνεργασίες όπως το παρακάτω:

Κατά τα άλλα χρησιμοποιούν αρκετά συχνά low-post παιχνίδια για τους ψηλούς (Γκασολ, Ρέγες, Μίροτιτς), χωρίς αυτό να σημαίνει ότι εγκαταλείπουν το κλασσικό τους στυλ: δηλαδή την προσπάθεια να σκοράρουν στον αιφνιδιασμό. Με τον Ρούντι εκτός όμως, μένει ως μοναδική απειλή σε τέτοιες καταστάσεις ο Σέρχιο Γιουλ και ο Σέρχιο Ροντρίγκεθ που δεν είναι όμως παίκτης του ένας-ένας, αλλά προτιμά περισσότερο τις συνεργασίες με τον ψηλό.

Έντονα αμυντικά προβλήματα

Το λογικό ερώτημα για μια ομάδα είναι το πως μια άμυνα σταματάει τον Γκασόλ. Η αλήθεια είναι ότι κάτι τέτοιο δεν είναι εύκολο από τη στιγμή που ο Γκασόλ είναι αρκετά μακρύς και μπορεί να πασάρει με χαρακτηριστική άνεση από το low-post, έχοντας παράλληλα εναλλακτικά στοιχεία στο παιχνίδι του όταν κάτι δεν του πάει καλά. Δεν απειλεί δηλαδή μόνο παίζοντας με πλάτη, αλλά πηγαίνει στα επιθετικά ριμπάουντ και σουτάρει από μακριά.

Ο ευκολότερος τρόπος για να περιορίσει μια ομάδα τον Γκασόλ είναι να τον χτυπήσει στην άμυνα του. Να τον αναγκάσει δηλαδή να κουραστεί και στις δύο πλευρές του γηπέδου. Διότι μην ξεχνάμε ότι είναι ένας παίκτης 35 ετών που κουβαλάει πολύ χρόνο στην πλάτη του. Έχοντας στο μυαλό του να "κλέψει" στην άμυνα και να αποφύγει τα φάουλ που θα τον κρατήσουν στον πάγκο ο σέντερ των Μπουλς δεν "σκίζεται" στην άμυνα.

Για αυτό και ο Σέρτζιο Σκαριόλο έχει επιλέξει μια αμυντική τακτική με την οποία τον αφήνει μες στο καλάθι. Βλέπουμε δηλαδή στο παρακάτω βίντεο ότι οι Ισπανοί επιλέγουν να στείλουν τον αμυντικό του ντριμπλέρ πάνω από το σκριν (έχοντας ο ίδιος την ευθύνη του σουτ) και κρατούν τον Γκασόλ στη ρακέτα:

Γενικότερα, όμως, είναι μια ομάδα που παίζει αρκετά κλειστά. Βλέπουμε ότι σε οποιαδήποτε απειλή (είτε από 1on1, είτε από pick-n-roll) στο μυαλό των Ισπανών είναι να πατούν όλοι με το ένα πόδι στη ρακέτα. Θέλουν δηλαδή να γεμίζουν τη ρακέτα και μετά την πάσα να κάνουν close-out με τα χέρια ανάμεσα στη γραμμή πάσας για να κάνουν κλεψίματα. Η άμυνα που κλείνει και ανοίγει διαρκώς είναι το σήμα κατατεθέν τους τα τελευταία χρόνια αν και πλέον δεν έχουν τους παίκτες να την υποστηρίξουν όπως θα ήθελαν λόγω της απουσίας του Μαρκ Γκασόλ, του Ιμπάκα, αλλά και του Ρούμπιο.

Βλέπουμε, όμως, στο παρακάτω βίντεο χαρακτηριστικές φάσεις από το πόσο κλειστά επιλέγουν να αμυνθούν οι Ισπανοί, έχοντας στην άκρη του μυαλό τους πάντα το να προστατεύσουν τον Γκασόλ. Είναι μια επιλογή που τους καθιστά ευάλωτους στο άμεσο περιφερειακό, όταν αυτό υποστηρίζεται από καλές αποστάσεις.

Βάσει συνθηκών οπότε ο 35χρονος Γκασόλ είναι ένας στόχος για την Εθνική μας ομάδα. Στην ίδια κατηγορία ανήκει και ο Νίκολα Μίροτιτς, ο οποίος είναι ένας φόργουορντ αδύναμος στην προσωπική άμυνα όπως φαίνεται στο παρακάτω βίντεο. Οπότε είναι λογικό και αναμενόμενο η Ελλάδα να του επιτεθεί με τους Πρίντεζη και Αντετοκούνμπο, αλλά και να τον περιορίσει με ένα πιο physical παιχνίδι αν αγωνιστεί ο Καϊμακόγλου.

Αυτές είναι οι γενικές γραμμές που ορίζουν τη φυσιογνωμία της φετινής Ισπανίας, μιας ομάδας που δεν θυμίζει σε τίποτα τις ένδοξες ημέρες του παρελθόντος. Διαθέτουν όμως παίκτες με προσωπικότητα και εμπειρία, όπως είναι οι παίκτες της Ρεάλ και ο Γκασόλ. Ο ρυθμός, το αποτέλεσμα της μάχης του "4", οι πόντοι υπέρ και κατά του Γκασόλ, αλλά και το παιχνίδι των κατοχών (λάθη - ριμπάουντ) θα είναι σημαντικά κριτήρια για την ανάδειξη του νικητή.

Συνεχίζοντας το σχόλιο μετά τον αγώνα με τον Βέλγιο φέτος δεν λογαριάζει τις παραδόσεις. Εδώ δεν πιάνουν οι κατάρες. Πιάνουν, όμως, οι ευχές. Ισπανούς θέλαμε. Ισπανούς έχουμε. Να η ευκαιρία μας.