Ήταν μια τυπική πρεμιέρα. Αυτές που χαρακτηρίζονται από τη νευρικότητα. Και εκπλήξεις. Θέλετε παραδείγματα; Το "μπαμ" της Ολλανδίας απέναντι στη Γεωργία. Το κακό ξεκίνημα της Κροατίας. Η δύσκολη νίκη της Λιθουανίας. Το κάζο της Ιταλίας.

Η Ελλάδα κατάφερε να περάσει αναίμακτα το δικό της δύσκολο ξεκίνημα. Ένα ημίχρονο άντεξαν οι Σκαπιανοί με τα προβλήματα που έβαλαν στην άμυνα μας. Στο δεύτερο η νίκη ήρθε εύκολα και με σχετική συντήρηση δυνάμεων, το οποίο εκφράζεται από το γεγονός ότι ο Γιάννης Αντετοκούνμπο ήταν ο πρώτος σε χρόνο συμμετοχή με 27 λεπτά στο παρκέ.

Δείγμα νευρικότητας

Η εικόνα της Εθνικής στον αιφνιδιασμό είναι το τυπικό παράδειγμα για το παραπάνω. Η Ελλάδα που ξεκίνησε με 4/5 προσπάθειες στο ανοιχτό γήπεδο στο πρώτο δεκάλεπτο και 10 πόντους, δεν σταμάτησε να τρέχει στη συνέχεια, αλλά σταμάτησε να είναι το ίδιο αποτελεσματική. Στο δεύτερο δεκάλεπτο και σε θεωρητικά εύκολες φάσεις είχε 2/7 αιφνιδιασμούς, κερδίζοντας μόνο 3 πόντους. Στο τρίτο μέτρησε 0/3. Συνολικά 6/15 και 13 πόντους. Μόνο που στα τρια τελευταία δεκάλεπτα η επιμέρους απόδοση ήταν 2/10.

Εύκολες φάσεις που είτε έγιναν κακή πάσα, είτε βήματα, είτε άστοχη προσπάθεια, είτε λάθος στα χέρια του αντιπάλου. Με άλλα λόγια νευρικότητα. Ωστόσο αυτό το up-tempo παιχνίδι όχι μόνο ταιριάζει σ' αυτή την ομάδα, όχι μόνο είναι η φυσική συνέχεια του τρόπου με τον οποίο αμύνεται, αλλά ήταν και το όπλο για το συγκεκριμένο παιχνίδι.

Η τακτική του ώριμου φρούτου

Η έκφραση έχει να κάνει με την υπομονή. Και την προσπάθεια μιας ομάδας σε βάθος χρόνου, βάζοντας με τον τρόπο παιχνιδιού της σε θέση συμμάχου τους παράγοντες φθορά και κούραση. Ήταν αναμενόμενη η εικόνα των Σκοπίων στο δεύτερο ημίχρονο. Δεν ήταν λογικό μια ομάδα με περιορισμένο rotation, με λιγότερα αθλητικά προσόντα και μεγαλύτερο μέσο όρο ηλικίας.

Η Εθνική μας οπότε με την τακτική της πόνταρε σε αυτά τα στοιχεία. Και τελικά τα αξιοποίησε στο δεύτερο ημίχρονο. Για να το πετύχει φρόντισε να ανεβάσει τον ρυθμό, να παίξει σκληρά στην άμυνα, να ελέγξει τα ριμπάουντ και να περιορίσει το επιθετικό παιχνίδι του αντιπάλου της, που έγινε μετά από ένα σημείο και μετά προβλέψιμο: τρίποντο και πάλι τρίποντα. Όταν όμως εξουδετέρωσε οποιαδήποτε απειλή, θωράκισε την ρακέτα της, σταμάτησε και τα περιφερειακά σουτ.

Και παρότι ο αντίπαλος ευστόχησε σε 13 τρίποντα και είχε συνολικά 40%, δεν κατάφερε να μείνει στο ματς ως το τέλος.

Rotation και Σλούκας

Ο ομοσπονδιακός τεχνικός επέλεξε να χρησιμοποιήσει κατά κύριο λόγο εννέα παίκτες, με τους υπόλοιπους τρεις να αγωνίζονται για 5 (Περπέρογλου), 4 (Καϊμακόγλου) και 3 (Μάντζαρης) λεπτά. Χωρίς, όμως, αυτό να σημαίνει ότι δεν έπαιξαν όλοι το ρόλο τους. Οι Κουφός-Μπουρούσης που εναλλάσσονταν στο "5", σκέπασαν τα στεφάνια. Οι Καλάθης - Σπανούλης μοίρασαν -σε μια μέτρια για αυτούς μέρα- 13 ασίστ. Ο Σλούκας έκανε τη διαφορά: 9 πόντοι, 3 ασίστ (με κανένα λάθος) σε 13 λεπτά. Έπαιξε, δηλαδή, το γνώριμο του ρόλο από τον Ολυμπιακό. Ήταν ο παίκτης που άλλαξε τον ρυθμό, που πρόσφερε instant scoring και έλυσε το γόρδιο δεσμό.

Η Ελλάδα έχει μπόλικο επιθετικό ταλέντο. Κι αυτό φαίνεται από την εικόνα της, αλλά και από τους ποιοτικούς δείκτες, όπως είναι οι ασίστ (23). Χρειάζονται μόνο μερικές φάσεις για να χτίσει μια καλή διαφορά για παράδειγμα. Και μπορεί να έχει ακόμη αρκετά κενά διαστήματα, κακές επιλογές, ή και βεβιασμένα λάθη, αλλά μπορεί να πατήσει με ευκολία τον διακόπτη και να κυριαρχήσει του αντιπάλου της.