Όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα ο παράγοντας-Χ των τελικών είναι ο Παναθηναϊκός. Κι αυτό γιατί στα playoffs παρατάχθηκε ως "νέα ομάδα": με νέο προπονητή (τον Μανωλόπουλο αντί του Ιβάνοβιτς και δίπλα του τον Άρη Λυκογιάννη) και νέους παίκτες. Εκτός οι Γκιστ-Παππάς, μέσα οι Μόργκαν και Κούπερ. Ο Ολυμπιακός λίγο εώς πολύ έχει δείξει όλη τη χρονιά στο ελληνικό πρωτάθλημα και στην Euroleague τις αρετές του, τα δυνατά του σημεία, αυτά στα οποία θα στηριχθεί για να κατακτήσει το πρωτάθλημα.

Οπότε θα είχε μεγαλύτερο ενδιαφέρον να αναλύσουμε το νέο αγωνιστικό προφίλ του Παναθηναϊκού, που μοιάζει τόσο - μα τόσο- διαφορετικός σε σχέση με την ομάδα που αγωνίστηκε στο πρόσφατο ντέρμπι του ΟΑΚΑ, πριν από ένα περίπου μήνα.

Πέρα από τα νέα πρόσωπα, υπάρχει και μια νέα προπονητική φιλοσοφία. Λιγότερο μπάσκετ ενστίκτου, περισσότερο "σημάδι" στην επίθεση, ένα διαφορετικό rotation και μια σαφής διάθεση για πιο "κλειστή" άμυνα. Ένα-ένα όμως.

Rotation

Τα αγωνιστικά προβλήματα στα οποία προστέθηκε ο τραυματισμός του Μπατίστα, δημιούργησε μια νέα εικόνα σε ότι αφορά το χρόνο συμμετοχής. Αν συνυπολογίσουμε ότι στα παιχνίδια των playoffs οι "πράσινοι" έπρεπε να περάσουν από το στάδιο της προσαρμογής των δύο νέων παικτών (Κούπερ, Μόργκαν). δεν μπορεί να βγει μια ξεκάθαρη και αποκρυσταλλωμένη εικόνα για το τι θα δούμε στους τελικούς. Χωρίς τον Μπατίστα ο Σωτήρης Μανωλόπουλος έδωσε πολύ χρόνο στον Λουκά Μαυροκεφαλίδη που έπαιζε στο "5" όταν αγωνιζόταν μαζί με τον Φώτση και στο "4" αν ερχόταν από τον πάγκο ο Μόργκαν. Κατά τα άλλα έπαιζαν στο "4" και φόργουορντ όπως οι Χαραλαμπόπουλος και Γιάνκοβιτς.

Όταν επιστρέψει ο Ματίστα η λογική λέει ότι θα παίζει στο "5" μαζί με τον Μόργκαν. Ο Μαυροκεφαλίδης θα αγωνίζεται ως σέντερ σε συγκεκριμένα σημεία του αγώνα και θα μοιράζεται το χρόνο στο "4" μαζί με τον Φώτση. Όπως και να 'χει ακόμη κι αυτό το "ιδανικό" σενάριο, δεν λύνει το πρόβλημα του Παναθηναϊκού, που παρουσιάζεται με λιγοστές -και συγκεκριμένες- λύσεις μες στο καλάθι.

Στην περιφέρεια τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα. Οι Νέλσον και Κούπερ αγωνίζονται στο "1", ο Διαμαντίδης και ο Σλότερ στο "2" και ο Γιάνκοβιτς στο "3". Πίσω από τον 25χρονο γκαρντ έρχεται ο Διαμαντίδης, που συχνά αγωνίζεται ως τρίτος περιφερειακός. Εδώ θα πρέπει να τονιστεί βέβαια ότι ο Ντι Τζέι Κούπερ δεν είναι ακόμη 100% καθότι φάνηκε να μην είναι σε καλή αγωνιστική κατάσταση όταν ήρθε.

Ωστόσο αποτελεί έναν παίκτη με μεγάλη αίσθηση της πάσας , που μπορεί να φτιάξει φάσεις για τους συμπαίκτες του και να σουτάρει από μακριά.

Χαρακτηριστικές φάσεις του Κούπερ:

Επιθετική φιλοσοφία

Σε σχέση με την εποχή Ιβάνοβιτς βλέπουμε τον Παναθηναϊκό να έχει αλλάξει τρία βασικά στοιχεία: το ένα έχει να κάνει με την μεγαλύτερη επιμονή στο post-up των περιφερειακών (Νέλσον, Διαμαντίδης, Γιάνκοβιτς), το δεύτερο στο τρικ με τον Νέλσον και το τρίτο στην διαφορετική εικόνα που έχει πλέον στα pick-n-roll.

Οι "πράσινοι" προσπαθούν να διευρύνουν την γκάμα των επιθετικών τους επιλογών και πέρα από τις pick-n-roll συνεργασίες, τα παιχνίδια με screen μακριά από τη μπάλα για τον Σλότερ και συστήματα συνέχειας (με κίνηση), έχουν δείξει μεγάλη πίστη στην "πλάτη" των περιφερειακών, είτε ως επιθετικό στόχο, είτε μετά από "αλλαγή". Είτε για εκτέλεση, είτε για δημιουργία. Είναι κάτι που έκανε κατά κόρον το "τριφύλλι" επί ημερών Αργύρη Πεδουλάκη. Όχι μόνο διότι έτσι αποκτούν μια ακόμη διάσταση στο παιχνίδι τους, αλλά κι επειδή κατορθώνουν να ελέγξουν περισσότερο το ρυθμό. Και το τελευταίο έχει μεγάλη σημασία, καθώς ως αποτέλεσμα αποτελεί τη μεγαλύτερη διαφορά στην μετά -Ιβάνοβιτς εποχή. Επίσης είναι κάτι που θα δούμε αρκετά στους τελικούς απέναντι σε μια undersized περιφέρεια (Σλούκας, Μάντζαρης, Λαφαγιέτ, Σπανούλης) στο "1" και στο "2".

Χαρακτηριστικές φάσεις στο παρακάτω βίντεο

Ο νέος ρόλος του Νέλσον

Ειδικά στη σειρά με τον ΠΑΟΚ ο ΝτεΜάρκους Νέλσον έχει παρουσιαστεί μεταμορφωμένος προς το καλύτερο. Είχε 11 πόντους μέσο όρο, 5.3 ριμπάουντ και 2 ασίστ σε 20 λεπτά συμμετοχής. Με τον Μανωλόπουλο στον πάγκο ο Αμερικανός γκαρντ παίζει λιγότερα pick-n-roll και συχνά παίζει τον... άτυπο ρόλο του ψηλού. Όχι τόσο επειδή πηγαίνει στο post για να υποδεχτεί τη μπάλα με πλάτη στο καλάθι, αλλά κυρίως γιατί όταν βρίσκεται στην αδύνατη πλευρά κινείται στο low-post έχοντας συμπεριφορά παίκτη ρακέτας. Αυτό γίνεται για να "κρύψει" η ομάδα την αστάθεια του στο περιφερειακό σουτ, αλλά και να εκμεταλλευτεί την υπεροχή του σε δύναμη έναντι των υπολοίπων γκαρντ.

Είναι μια ιδέα που σύστησε στο ελληνικό μπάσκετ ο Στέργιος Κουφός όταν είχε τον Ζακ Ράιτ στο Ρέθυμνο. Είναι κάτι που χρησιμοποίησε κι ο Αργύρης Πεδουλάκης την περασμένη σεζόν ακριβώς λόγω της παρουσίας του ίδιου παίκτη στον Παναθηναϊκό αυτή τη φορά.

Κάτι αντίστοιχο δοκιμάζει πλέον και ο Σωτήρης Μανωλόπουλος, όπως θα δούμε στο παρακάτω βίντεο.

Ο ανανεωμένος Φώτσης

Μετά την αλλαγή προπονητή ο παίκτης που έχει παρουσιάσει τη μεγαλύτερη αγωνιστική αλλαγή είναι ο Αντώνης Φώτσης. Από τους 5.6 πόντους στην κανονική περίοδο, στα playoffs ο 34χρονος φόργουορντ έχει 11.8 πόντους και 7.2 ριμπάουντ, σουτάροντας με 48% στο τρίποντο. Έχει πλέον περισσότερες επαφές με τη μπάλα, έχει πιο ενεργό ρόλο στο "μπροστά" κομμάτι του γηπέδου και δείχνει να συνδυάζεται πολύ καλά τόσο με τον Μαυροκεφαλίδη, όσο και με τον Μόργκαν.

Ειδικά στη σειρά με τον "δικέφαλο του Βορρά" έκανε πολύ καλές εμφανίσεις με 11.3 πόντους και 8.3 ριμπάουντ, σημειώνοντας μάλιστα νταμπλ-νταμπλ (12 πόντοι, 11 ριμπάουντ) στο πρώτο ματς. Ο ρόλος του θα είναι καθοριστικός στην εξέλιξη της σειράς, καθώς θα είναι ο παίκτης που θα αναλάβει το μαρκάρισμα του Γιώργου Πρίντεζη, του παίκτη-βαρόμετρο του Ολυμπιακού. Η φθορά που έχει ο ίδιος (τα φάουλ δηλαδή) από αυτό το match-up κι ο χρόνος που θα μένει τελικά στο παρκέ θα αποδειχτούν κλειδιά.

Το... νέο pick-n-roll

Εκτός ο Μπατίστα, εκτός και ο Γκιστ. Ο Παναθηναϊκός στη σειρά με τον ΠΑΟΚ παρουσίασε μια διαφορετική pick-n-roll εικόνα. Με τον Μαυροκεφαλίδη και τον Μόργκαν να κάνουν τα σκριν. Ο πρώτος δίνει μια διαφορετική διάσταση στη συνεργασία, καθώς έχει τόσο την ικανότητα να εκτελέσει, όσο και την ευχέρεια να διαβάσει την άμυνα και να αποφασίσει αν θα κάνει short-roll, αν θα επιλέξει το pop-out, ή αν τελικά θα "βυθιστεί" δυναμικά στο καλάθι. Κι ο Μαυροκεφαλίδης παρουσιάστηκε "ανεβασμένος" στους ημιτελικούς με 17.3 πόντους ανά παιχνίδι, καλύπτοντας επάξια το κενό του Ουρουγουανού.

Όσο για τον Μόργκαν; Προσφέρει κάτι διαφορετικό. Δεν είναι τόσο γρήγορος στο ρολάρισμα όσο ο Γκιστ, ωστόσο, έχει ένα άλλο προσόν: κάνει πολύ καλά σκριν και επιτρέπει στους περιφερειακούς να σουτάρουν αμαρκάριστοι. Παράλληλα είναι ένας παίκτης που "κλειδώνει" μετά το pick και κερδίζει το χώρο. Δείτε χαρακτηριστικά παραδείγματα:

Αναλυτικά κι άλλες φάσεις του Μόργκαν σε άμυνα και επίθεση:

Γενικότερα η συμπεριφορά του Παναθηναϊκού στο pick-n-roll θα έχει μεγάλη σημασία στην έκβαση της σειράς, κυρίως διότι ο Ολυμπιακός προσπαθεί να θέσει τον τόνο του αγώνα με την άμυνα του. Οι "ερυθρόλευκοι "χρησιμοποιούν συχνά επιθετική αντιμετώπιση (hedge-out και παγίδα) και μένει να δούμε πως θα αντιδράσει η ομάδα του Σωτήρη Μανωλόπουλου, η οποία διαθέτει μάλιστα περιφερειακούς που έχουν τη διάθεση να πασάρουν γρήγορα τη μπάλα (Κούπερ, Νέλσον, Διαμαντίδης) αλλά και έναν ψηλό (Μαυροκεφαλίδη) που μετά από μια γρήγορη πάσα μπορεί να παίξει το ρόλο του δημιουργού.

Αμυντική φιλοσοφία

Στην άμυνα η κυριότερη διαφορά του Παναθηναϊκού είχε να κάνει με τη διάθεση να είναι οι τέσσερις παίκτες της πεντάδας κλειστά στη ρακέτα, θυμίζοντας αρκετά την εικόνα του Παναθηναϊκού της προηγούμενης διετίας. Χαρακτηριστική η εικόνα στην αντίδραση των "πρασίνων" (zone-up) όταν η μπάλα πηγαίνει στο low-post.

Κατά τα άλλα απέναντι σε pick-n-roll το "τριφύλλι" αμύνεται κατά κύριο λόγο με τον ίδιο τρόπο: hedge-out δηλαδή για να μην δίνουν το δικαίωμα στους αντίπαλους κοντούς να πηγαίνουν "κατάπανω" στους αδύναμους αμυντικούς σέντερ (Μπατίστα, Μαυροκεφαλίδη).

Συνολικά, πάντως, βλέπουμε ότι ο Παναθηναϊκός προσπαθεί ανά πάσα στιγμή να "γεμίζει" τη ρακέτα του, κάτι που θα επιχειρήσει να κάνει και απέναντι στον Βασίλη Σπανούλη, το μαρκάρισμα του οποίου θα αποτελέσει και πάλι το μεγάλο στοίχημα.