Ο επιμένων (ελλη)νικά
Ο Στέφανος Τριαντάφυλλος γράφει για τον Ολυμπιακό απέναντι στη Ζαλγκίρις που θύμισε αρκετά τον Ολυμπιακό του ξεκινήματος της σεζόν, ενώ στέκεται και στην επιλογή της "ελληνοποίησης" τη δύσκολη αυτή περίοδο για την ομάδα.
Το πρώτο από τα τέσσερα βήματα που χρειάζεται ο Ολυμπιακός έγινε. Οι "ερυθρόλευκοι" επικρατώντας της Ζαλγκίρις και σε συνδυασμό με τα υπόλοιπα αποτελέσματα παραμένουν σε τροχιά πρόκρισης. Κι όπως προκύπτει από την ως τώρα εικόνα της κατάταξης αν κάνουν το τρία στα τρία θα προκριθούν στους "8", ενδεχομένως ακόμη και ψηλότερα από την τέταρτη θέση, ανεξαρτήτως αποτελεσμάτων.
Πλέον οι Πειραιώτες μπαίνουν σε μια πολύ δύσκολη διαδικασία , καθώς από την ερχόμενη Παρασκεύη και τις 6 ημέρες που ακολουθούν θα παίξουν όλη τη χρονιά τους: Ρεάλ (εντός έδρας), Άρης (εκτός έδρας), Χίμκι (εκτός έδρας). Τρία πολύ δύσκολα παιχνίδια, στα οποία η "παραμικρή" ήττα θα στοιχίσει είτε την πρόκριση στους "8", είτε το πλεονέκτημα έδρας στο ελληνικό πρωτάθλημα.
Από εκεί και πέρα αυτό που έχει ουσία είναι ότι απέναντι στη Ζαλγίρις ο Ολυμπιακός θύμισε κατά πολύ τον καλό εαυτό του της κανονικής περιόδου. Ίσως να έπαιξε ρόλο σ' αυτό και η προσέγγιση που είχαν οι Πειραιώτες στο παιχνίδι. Κατέφυγαν στην προσφιλή τακτική τους προσπαθώντας να κερδίσουν αρχικά το παιχνίδι της ενέργειας.
Για αυτό είδαμε τον κόουτς Σφαιρόπουλο να αλλάζει διαρκώς το σχήμα της 5άδας, ανοίγοντας το rotation, προσπαθώντας να διατηρήσει υψηλό το επίπεδο ενέργειας της ομάδας. Σε ένα σημείο βέβαια χρειάστηκε να το κάνει λόγω και των φάουλ του Οθέλο Χάντερ, αλλά αυτό τον βόλεψε, διότι όπως αποδείχτηκε ο Νίκολα Μιλουτίνοφ έκανε ένα από τα καλύτερα του παιχνίδια ματσάροντας καλά με τον Ίαν Βουγιούκα.
Μια τέτοια τακτική δυσκολεύει οποιαδήποτε ομάδα να βρει ρυθμό. Ένα διαρκές "μπες-βγες" που κρατά την ενέργεια στην άμυνα, αλλά δεν επιτρέπει στους παίκτες να ξεδιπλωθούν στην επίθεση. Για αυτό και είδαμε τόσο μοιρασμένο χρόνο στο πρώτο μέρος. Το κλειστό σκορ ήταν αποτέλεσμα οπότε αυτής της επιλογής, αλλά επίσης της πίεσης που είχαν οι "ερυθρόλευκοι" για το αποτέλεσμα και της άμυνας ζώνης της Ζαλγκίρις που πάγωσε ακόμη περισσότερο τον ρυθμό.
Στο δεύτερο όμως το σχέδιο του Ολυμπιακού μπήκε σε εφαρμογή. Έχοντας κουράσει τους αντιπάλους και έχοντας τους δικού του παίκτες φρέσκους, κατάφερε να κάνει το επιμέρους 19-11 στην τρίτη περίοδο και να ξεφύγει στο σκορ, εκμεταλλευόμενος την φρεσκάδα και την ενέργεια του.
Δεν είναι τυχαίο ότι κανείς παίκτης δεν έπαιξε πάνω από 30 λεπτά. Τον περισσότερο χρόνο πήρε ο Βασίλης Σπανούλης, που ήταν μαζί με τον Γιώργο Πρίντεζη οι κορυφαίοι του Ολυμπιακού. Ο αρχηγός των "ερυθρολεύκων" μπορεί να μην σκόραρε πολύ, αλλά ήταν αρκετά δημιουργικός. Οι περισσότερες φάσεις του Ολυμπιακού ξεκίνησαν από τον ίδιο να νικάει την pick-n-roll άμυνα της Ζαλγκίρις και να δημιουργεί προϋποθέσεις είτε για τον ίδιο να φτάσει στο καλάθι, είτε για κάποιον συμπαίκτη του να σουτάρει. Ήταν μάλιστα και ο χειριστής που δημιούργησε τα περισσότερα ρήγματα και στην άμυνα ζώνης των Λιθουανών, κομμάτι του παιχνιδιού που ο Ντάνιελ Χάκετ δεν τα πήγε τόσο καλά.
Ο Ολυμπιακός πάντως φαίνεται να κάνει μια επιλογή. Η επίκληση των περισσότερων παικτών στις δηλώσεις τους στον χαρακτήρα και το μέταλλο της ομάδας , μεταφράζεται σε ένα πιο "ελληνικό" rotation. Οι γηγενείς παίκτες θα κληθούν να βγάλουν στην παρούσα φάση τα κάστανα από τη φωτιά, για αυτό και βλέπουμε στα τελευταία παιχνίδια ο Ολυμπιακός να στηρίζεται ολοένα και περισσότερο στους Σπανούλη-Μάντζαρη-Παπανικολάου-Παπαπέτρου-Πρίντεζη, ενώ στα δύο ματς έχει πάρει χρόνο και ο Δημήτρης Αγραβάνης, έστω αυτά τα 10 λεπτά.
Μην ξεχνάμε ότι ο Ολυμπιακός είναι μια από τις τέσσερις ομάδες της Ευρωλίγκας που έχουν τόσο έντονο αυτό το στοιχείο. Βασίζονται δηλαδή περισσότερο στους γηγενείς και λιγότερο στους ξένους. Οι μοναδικές ομάδες που το κάνουν αυτό στη διοργάνωση είναι η Ρεάλ Μαδρίτης, καθώς και οι Ζαλγκίρις Κάουνας-Τσεντεβίτα που είναι όμως μικρότερης δυναμικότητας.
Οπότε είναι μια φυσιολογική αντίδραση και κάτι λογικό. Αυτοί γνωρίζουν καλά τα κατατόπια, αυτοί γνωρίζουν το δρόμο.
Διαβάστε ακόμη: