Ο Κένι Γκάμπριελ, λοιπόν, είναι αυτός που θα αντικαταστήσει τον Τζέιμς Γκιστ στην front-line του Παναθηναϊκού. Αποτελεί ένα "ζεστό" όνομα που βρισκόταν εδώ και αρκετά καλοκαίρια στις λίστες των δύο ομάδων μας στην Euroleague, τόσο του Παναθηναϊκού, όσο και του Ολυμπιακού, έχοντας επί της ουσίας ανεβάσει κατακόρυφα τις μετοχές του στο μπασκετικό χρηματιστήριο μετά την εκπληκτική σεζόν που είχε κάνει με την Καρσίγιακα. Τελικά η επιστροφή του στην Ελλάδα θα γίνει κατά τη διάρκεια της σεζόν 2016-17, όταν και θα φορέσει την πράσινη φανέλα.

Πριν βγάλουμε, όμως, τα πρώτα συμπεράσματα για την συγκεκριμένη μεταγραφή θα πρέπει να δούμε το αγωνιστικό προφίλ του παίκτη. Αποφοίτησε από το Όμπερν το 2012 έχοντας 12.1 πόντους, 7.3 ριμπάουντ, 1.0 ασίστ, 1.1 κλεψίματα και 2.5 κοψίματα, σουτάροντας παράλληλα με 32% στο τρίποντο, έχοντας σε 1.3 ανά ματς. Δεν έγινε ντραφτ και η πρώτη του επαγγελματική ομάδα ήταν για 5 παιχνίδια η Μακάμπι Ασντόντ, όπου έπαιξε λίγο. Μοίρασε την πρώτη του χρονιά στο εξωτερικό παίζοντας ακόμη στην Κύπρο (ΑΕΛ) και στη Νέα Ζηλανδία.

Τη σεζόν 2013-14 αγωνίστηκε στην Ελλάδα για λογαριασμό του Ρεθύμνου. Με τους Κρητικούς έκανε ένα πολύ καλό πρωτάθλημα με 12.8 πόντους (54% στα δίποντα, 33% στα τρίποντα - 1.1 εύστοχες προσπάθειες) και 9.5 ριμπάουντ. Αναδείχτηκε μάλιστα καλύτερος ριμπάουντερ του ελληνικού πρωταθλήματος. Οι πολύ καλές εμφανίσεις του χάρισαν ένα πολύ καλύτερο συμβόλαιο στην Τουρκία και συγκεκριμένα στην Καρσίγιακα.

Έπαιξε εκεί δύο χρονιές, κατακτώντας την πρώτη το πρωτάθλημα μαζί με τους Μπόμπι Ντίξον, Ντι Τζέι Στρόμπερι, Τζον Ντίμπλερ και Τζον Παλάσιος, που αποτελούσαν τον βασικό κορμό του Οφούκ Σαρίτσα. Εκείνη τη χρονιά ο Γκάμπριελ είχε 9.9 πόντους (32% στο τρίποντο), 5.3 ριμπάουντ και 1.1 κοψίματα στο τουρκικό πρωτάθλημα και 8.7 πόντους, 5.3 ριμπάουντ (42% στο τρίποντο) και 0.8 κοψίματα στο Eurocup.

Την επόμενη συμμετείχε με την ομάδα της Σμύρνης στην Euroleague έχοντας καλύτερα ακόμη νούμερα: 9.7 πόντους (62% στα δίποντα, 32% στα τρίποντα, 4.6 ριμπάουντ και 0.7 κοψίματα) στην κορυφαία διοργάνωση και 11.8 πόντους (55% στα δίποντα, 42% στα τρίποντα) και 6.4 ριμπάουντ στην τουρκική λίγκα.

Το Βατερ-Λόκο του Γκάμπριελ

Το φετινό καλοκαίρι αποτέλεσε επιλογή του Φώτη Κατσικάρη στην Λοκομοτίβ Κουμπάν, η οποία μάλιστα - κατά την προσφιλή της συνήθεια- υπέγραψε μαζί του διετές συμβόλαιο. Η χρονιά, ωστόσο, δεν εξελίχθηκε τόσο καλά για τον ίδιο και την ομάδα. Στο Eurocup σε 5 παιχνίδια είχε 6.8 πόντους (33% στο τρίποντο) και μόλις 2.2 ριμπάουντ, παίζοντας 16 λεπτά. Αν και ξεκίνησε φορτσάτος (17 πόντοι στη Λουμπλιάνα), η απόδοση και ο χρόνος συμμετοχής του άρχισε να φθίνει σιγά-σιγά με αποτέλεσμα να μείνει άποντος στα δύο τελευταία ματς, στα οποία μάλιστα αγωνίστηκε για 8 και 14 λεπτά αντίστοιχα.

Αντίστοιχα κακή ήταν και η πορεία του στην VTB, εκεί όπου η Λόκο χρησιμοποιεί τους 6 από τους 7 ξένους (Γκάμπριελ, Τζόουνς, Βουγιούκας, Κόλινς, Ροτσέστι, Τζάνινγκ, Μπρόκχοφ) που έχει στο ρόστερ της. Έχει αγωνιστεί στα πέντε παιχνίδια έχοντας μείνει σε τρία από αυτά χωρίς πόντο. Στα άλλα δύο ήταν αρκετά καλός με 12 πόντους και 9 ριμπάουντ απέναντι στη Νίζνι και 7 πόντους και 5 ριμπάουντ κόντρα στην Ενισέι, στην ήττα που σήμανε την αρχή του τέλους για τον Φώτη Κατσικάρη. Συνολικά είχε 3.8 πόντους και 4.0 ριμπάουντ, τρανή απόδειξη της κακής του πορείας εκεί.

Το πρόβλημα, ωστόσο, ήταν μεγαλύτερο από τον Τζάνινγκ. Η Λοκομοτίβ ξεκίνησε άσχημα, έχασε εντός έδρας από την Ενισέι, γνώρισε απανωτές ήττες στο Eurocup και έδειξε ότι βρίσκεται εν μέσω αγωνιστικής τρικυμίας. Η περσινή επιτυχημένη σεζόν (συμμετοχή στο φάιναλ-φορ) είχε δημιουργήσει υψηλές προσδοκίες στην ομάδα, η οποία κλήθηκε να διαχειριστεί ακόμη την αλλαγή του προπονητικού τιμ και του μεγαλύτερου μέρους του ρόστερ. Επί της ουσίας δεν βρήκε ποτέ χημεία, κάτι που μείωσε και ατομικά την επίδοση αρκετών παικτών, κυρίως αυτών που δεν έπαιζαν με τη μπάλα στα χέρια (Τζόουνς, Γκάμπριελ, Μπρόκχοφ, Τζάνινγκ). Τα δύο βασικά αγωνιστικά προβλήματα η αμυντική αδυναμία των ψηλών και η τάση του Ροτσέστι να μονοπωλεί τη μπάλα στο μεγαλύτερο μέρος των επιθέσεων.

Ο Γκάμπριελ δεν ήταν πρόβλημα, δεν ήταν όμως και λύση. Και δεν είναι τυχαίο ότι έχασε τη θέση του στην ομάδα. Οι κακές γλώσσες αναφέρουν ότι υπήρχε εσωτερική πίεση για να αυξηθεί ο χρόνος συμμετοχής του γηγενούς Αντρέι Ζουμπκόφ, του μοναδικού Ρώσου που "επιβίωσε" στο ρόστερ μετά το καλοκαίρι. Ο Γκάμπριελ τον Νοέμβριο έπαιξε 7.5 λεπτά στην VTB κατά μέσο όρο, ενώ ο Ζουμπκόφ 34'. Το ίδιο και στην Euroleague: 11' ο Γκάμπριελ, ενώ από το τρίτο ματς και μετά ο διεθνής Ρώσος φόργουορντ έχει 26' ανά παιχνίδι.

Η διοίκηση της Λοκομοτίβ έχοντας βάλει στόχο την αγωνιστική ανάκαμψη προχώρησε σε αλλαγή προπονητή (με τον Φώτη Κατσικάρη να πληρώνει το μάρμαρο), βάζοντας παράλληλα δίπλα στο όνομα των ξένων τον όρο "υπό παραχώρηση". Αυτό φάνηκε βολικό για τον Παναθηναϊκό, καθώς ο Γκάμπριελ ήταν ο μοναδικός διαθέσιμος παίκτης για τη θέση, ο οποίος διέθετε εμπειρία από την Euroleague.

Τι μπορεί να προσφέρει ο Γκάμπριελ

Το στοιχείο που τον διακρίνει είναι η αθλητικότητα. Είναι 2.03, έχει μακριά χέρια, διαθέτει άλμα και κυρίως μπορεί να τρέξει καλά το γήπεδο. Τα πιο δυνατά του σημεία είναι το transition και το γεγονός ότι ήταν σε όλη του την καριέρα ένας πολύ καλός ριμπάουντερ.

Στην επίθεση σκοράρει κατά κύριο λόγο με σουτ (το 42% των πόντων του τη σεζόν της Euroleague προήλθε από spot-up), ενώ παράλληλα έχει σταθερά νούμερα στον αιφνιδιασμό (14% των πόντων του). Παράλληλα μπορεί να δώσει πόντους από δεύτερες ευκαιρίες (επιθετικό ριμπάουντ), αλλά δεν διαθέτει ένας-ένας παιχνίδι, ούτε με πλάτη, ούτε με πρόσωπο.

Επιθετικά η μεγάλη του διαφορά με τον Γκιστ είναι ότι δεν μπορεί να παίξει pick-n-roll με την ίδια επιτυχία. Δεν είναι "5άρι" σε καμία περίπτωση, ούτε μπορεί να λύσει - τουλάχιστον αυτό έχει δείξει ως τώρα - το κενό που έχει δημιουργηθεί στην pick-n-roll συνεργασία. Είναι ένα πρόβλημα για τον Παναθηναϊκό, διότι ούτε ο Σίνγκλετον, ούτε ο Μπουρούσης διακρίνονται ως "pick-n-cut" παίκτες.

Ο Γκάμπριελ θα δώσει αθλητικότητα, θα δώσει ταχύτητα στο ανοιχτό γήπεδο και καλύτερο σουτ σε σχέση με τον Τζέιμς Γκιστ. Με την άμυνα, όμως, τι γίνεται; Είναι ένας κακός αμυντικός, που σε καμία περίπτωση δεν διακρίνεται για την ταχύτητα που βγάζει στο παρκέ.

Με άλλα λόγια ο Παναθηναϊκός απέκτησε ένα καθαρό "4άρι", κάτι που σημαίνει ότι ο Σίνγκλετον θα μονιμοποιηθεί στο "5", παίζοντας ελάχιστο χρόνο στο "4" και αυτό όταν θα χρειαστεί να γίνει παρτενέρ του Γιάννη Μπουρούση. Ο Γκάμπριελ από την άλλη θα μοιράζεται τη θέση μαζί με τον Φώτση, αφήνοντας τον Νίκολς στο "3".

Συμπερασματικά θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο Γκάμπριελ δεν έχει καμία σχέση με τον Γκιστ, η απουσία του οποίου κυρίως στο αμυντικό κομμάτι θα συνεχίσει να λησμονείται ως το τέλος της σεζόν. Από την άλλη, όμως, θα πρέπει να λάβουμε υπόψιν ότι η αγορά τη συγκεκριμένη περίοδο είναι περιορισμένη. Οι κομμένοι του ΝΒΑ είναι μεγάλα ερωτηματικά και προσιτοί παίκτες που διαθέτουν παράλληλα εμπειρία στην Euroleague δεν υπάρχουν. Ο Παναθηναϊκός οπότε αποφάσισε ότι δεν πρέπει να περιμένει και ότι πρέπει να πάρει έναν παίκτη με συγκεκριμένα στοιχεία, έστω κι αν δεν είναι απαραίτητα το κομμάτι του παζλ που του έλειπε.

Ο κανόνας και η εξαίρεση

Εξάλλου, το τι θα βγάλει η εξίσωση της χημείας σε μια ομάδα (ειδικά μετά από μια αλλαγή στη μέση της σεζόν) παραμένει άγνωστο. Για παράδειγμα υπάρχει νωπό το παράδειγμα του Ολυμπιακού που αντικατέστησε τους Χάουαρντ-Παπαδόπουλου (επί της ουσίας) με τον Ντόρσεϊ και τον Λο με τον Λούκας και δικαιώθηκε. Οι Πειραιώτες τότε άλλαξαν εντελώς στυλ, πήραν δεύτερο αθλητικό σέντερ και έναν on-ball παίκτη, έναν αντι-Σπανούλη και κατάφεραν να μεταμορφωθούν.

Αντίθετα, βλέπουμε ότι τα τελευταία χρόνια οι διορθωτικές κινήσεις των ομάδων σπανίως αποδεικνύονται x-factor. Η λίστα αν πάρουμε ως παράδειγμα τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό είναι μακρά: Ντορόν Πέρκινς (εκτός 12άδας εντέλει), Γκιόργκι Σερμαντίνι, Τζος Πάουελ, Τζαμάριο Μουν, Σον Τζέιμς, Χακίμ Ουόρικ, Μάρκους Μπανκς, Τζέισον Καπόνο, Ζακ Ράιτ, Γκάνι Λαβάλ, Ντι Τζέι Κούπερ, Ρεϊμάρ Μόργκαν, Μαρκίς Χέινζ, Βινς Χάντερ.

Ο κανόνας είναι αυτός. Και οι εξαιρέσεις που τον επιβεβαιώνουν οι Μάρντι Κόλινς, Ραμέλ Κάρι, Έλιοτ Ουίλιαμς και οι Λο-Ντόρσεϊ παλαιότερα. Αυτό που πρέπει να λαμβάνουμε υπόψιν είναι πάντα οι περιορισμένες λύσεις της αγοράς. Αλλά και η δυσκολία του επιπέδου. Που αυξάνεται λόγω του βεβαρημένου προγράμματος που αφήνει ελάχιστο χρόνο για προπόνηση και άρα βελτίωση από αυτή τη διαδικασία. Δεν υπάρχουν πολλοί παίκτες, πόσο μάλλον διαθέσιμοι, για το επίπεδο μιας ομάδας με στόχο το φάιναλ-φορ.

Για αυτό ίσως το να ζυγίζουμε τον Γκάμπριελ με βάσει τα χαρακτηριστικά του Γκιστ (που βγάζει τον 27χρονο φόργουορντ κατώτερο των περιστάσεων) να μην είναι το απόλυτα σωστό κριτήριο της επιλογής. Ίσως θα πρέπει να τον κρίνουμε με βάση τα δυνατά σημεία που μπορεί να προσφέρει, με βάση το status του (διαθεσιμότητα, εμπειρία, ικανότητες) και εντέλει με βάση τα αποτελέσματα στο διαγώνισμα χημείας.