Ο Μπεν Ουίλσον είναι ο καλύτερος μπασκετμπολίστας που δεν μάθαμε ποτέ. Ο "Μάτζικ Τζόνσον με jump-shoot" σύμφωνα με τους ειδικούς της εποχής. Τότε, το 1984, ο κόσμος δεν είχε μάθει ότι "πρέπει να γίνει σαν τον Mike" και μεγάλωνε προσπαθώντας να "γίνει ο καλύτερος που μπορούσε". Έτσι και ο Μπεν Ουίλσον είχε στόχο να γίνει ο καλύτερος στον κόσμο. Τελικά, δεν έγινε. Δεν πρόλαβε. Φέτος συμπληρώνονται 30 χρόνια από τη δολοφονία του.

Το1984 ο ειδικός Μπομπ Γκίμπσονς είχε ανακηρύξει τον Ουίλσον ως τον καλύτερο παίκτη γυμνασίου στη χώρα, απονέμοντας για πρώτη φορά αυτόν τον τίτλο σε παίκτη που είχε γεννηθεί στο Σικάγο, την πόλη των ανέμων που έσπειρε Αϊζάια Τόμας, Ντοκ Ρίβερς, Μαρκ Αγκουάιρ και θέρισε Μορίς Τσικς, Τιμ Χάρνταγουεϊ και Τέρι Κάμινγκς. Κι όμως ο Ουίλσον γινόταν το πρώτο Νο1 από την περιοχή, τιμητική διάκριση που κέρδισαν μετά το 1984 ο Κέβιν Ντουράντ, ο Ντέρικ Ρόουζ, ο Άντονι Ντέιβις και αισίως ο καινούργιος συμπαίκτης του Γιάννη Αντετοκούνμπο, Τζαμπάρι Πάρκερ.

"Ήταν ένας συνδυασμός του Μάτζικ Τζόνσον και του Τζορτζ Γκέρβιν" ήταν η φράση που τον συνόδευε. Ο Μπεν Ουίλσον ήταν 2.05 και έπαιζε με μεγάλη χάρη στην περιφέρεια. Ο ίδιος, βέβαια, δεν ενστερνιζόταν τις παρομοιώσεις. Όταν όλος ο κόσμος του μπάσκετ επέλεγε το Νο23 του Τζόρνταν, το Νο32 του Μάτζικ ή το Νο33 του Μπερντ, εκείνος επέλεγε το Νο25 γιατί ακριβώς δεν το φορούσε κανείς. "Γιατί να ακολουθήσεις κάπιον άλλον, αν μπορείς να θέσεις μόνος σου τα στάνταρ" έλεγε.

Από την πρώτη του χρονιά στο γυμνάσιο ως την τρίτη του πήρε 15 πόντους. Από ένας καλούτσικος γκαρντ, έγινε ο περιφερειακός-φαινόμενο των 2.05 που μπορούσε να παίξει όλες τις θέσεις και απλά να κάνει τα πάντα. Που στη συγκεκριμένη περίπτωση το "τα πάντα" συνοψίζεται με την κατάκτηση του πρωταθλήματος του Ιλινόις με το άσημο γυμνάσιο του Simeon.

Όταν είχε επιλέξει το συγκεκριμένο σχολείο όλοι είχαν απορήσει. "Τι δουλειά έχει στο Simeon. Δεν θα πάει πουθενά μ' αυτό το πρόγραμμα" αναρωτιόταν ο άνθρωπος που τον ανακάλυψε, ο Πολ Ουίλκερσον, για να δώσει μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα μόνος του την απάντηση: "Στη συνέχεια κατάλαβα ότι οι μεγάλοι παίκτες τρέχουν προς τις προκλήσεις, δεν τις αποφεύγουν".

Το μυστικό του, βέβαια, δεν ήταν μόνο η ανάπτυξη του σε μεγάλη ηλικία, που του επέτρεψε να συνδυάσει ένα μεγάλο κορμί και μια εξαιρετική τεχνική κατάρτιση, όσο ο χαρακτήρας και η νοοτροπία. "Κανείς δεν δούλεψε τόσο σκληρά στο μπάσκετ όσο ο Μπεν" υπογραμμίζει ο προπονητής του, Μπομπ Χάμπρικ. "Έκανε πράγματα που κανείς δεν γνώριζε τότε. Πάντα δούλευε για να βελτιωθεί" προσθέτει ο αδερφός του Τζεφ.

Ήταν από τα παιδιά που όταν σούταραν στο καλάθι δεν έβλεπαν μόνο τη στεφάνη, αλλά κοιτούσαν ακόμη πιο μακριά και πιο ψηλά στην κορυφή. Ο Ουίλσον στην εποχή του Walkman, κοιμόταν με τα ακουστικά στα αυτιά ακούγοντας κασέτες που είχε γράψει τη δική του φωνή να λέει: " Θα γίνεις ο καλύτερος. Πρέπει να συνεχίσεις να δουλεύεις πιο σκληρά από οποιονδήποτε άλλον". Η μαρτυρία ανήκει στον συμπαίκτη του (και μετέπειτα παίκτη των Ορλάντο Μάτζικ) Νικ Άντερσον, ο οποίος κατέληξε λέγοντας; "Ο Μπεν έλεγε 'αν είναι να γίνει, τότε εξαρτάται από μένα". Ο Νικ Άντερσον ήταν ένα από τα επίσης μεγάλα ταλέντα του Σικάγο και καλός φίλος με τον Ουίλσον. Σε όλη του την καριέρα φόρεσε προς την τιμήν του το Νο25 και "δεν υπήρξε ούτε μια ημέρα που να έβαλα τη φανέλα μου και να μην τον σκέφτηκα".

Στο ίδιο μήκος κύματος και η μητέρα του που θυμάται τον διάλογο με τον Μπέντζι: "Μου έλεγε ότι θα γίνει ο καλύτερος στη χώρα. Και εγώ του έλεγα 'αγάπη μου είσαι ένα αδύνατο παιδάκι. Ξέρεις ότι δεν θα είσαι πάντα ο καλύτερος. Μπορείς να είσαι ο καλύτερος στο Ιλινόις, αλλά... Πρέπει να είσαι ρεαλιστής. Θα είναι δύσκολο αυτό που θέλεις, γιατί υπάρχουν εκεί έξω πολύ καλοί παίκτες", πριν τη διακόψει και της πει ότι "ξέρω, αλλά κανείς από αυτούς δεν θα γίνει καλύτερος από μένα".

Έτσι κάπως σκεφτόταν ο Μπεν Ουίλασον. "Ο Μάτζικ Τζόνσον, αλλά με τζαμπ-σουτ" όπως τον έλεγε ο Νικ Άντερσον. "Ο παίκτης που μπορούσε να κάνει τα πάντα" σύμφωνα με τον προπονητή του. "Ένας αληθινός ηγέτης" κατά τους συμπαίκτες του. "Ο Σκότι Πίπεν στο κορμί του Μάτζικ. Όχι ο Σκότι Πίπεν όταν ξεκίνησε στο ΝΒΑ, αλλά ο Σκότι Πίπεν όπως είναι τώρα" σύμφωνα με τον Μο Ντέιβιντ.

Η μέρα που άλλαξαν τα πάντα

Την 20η Νοεμβρίου του 1984 ο Μπεν Ουίλσον μαζί με δύο φίλες του περπατούσε δίπλα από το σχολείο του. Καθώς περνούσε έξω από ένα μίνι-μάρκετ, σκούντηξε κατά λάθος έναν από τους τρεις τύπους που καθόντουσαν στο πεζοδρόμιο. "Συγγνώμη" είπε και απομακρύνθηκε. Οι τρεις τύποι, όμως, έψαχναν για φασαρίες και τα έβαλαν μαζί του.

Αντάλλαξαν κουβέντες και ο "Μπέντζι" έκανε να φύγει. Ο 16χρονος Μπόμπι Μουρ θεώρησε αυτή τη δράση ασεβή κι έτσι έβγαλε το όπλο του και πυροβόλησε τρεις φορές προς τον ύψους 2.06 Ουίλσον. Μπαμ, μπαμ, μπαμ. Οι σφαίρες χτύπησαν την καρδιά και το συκώτι, έχασε πολύ αίμα και μετά από 17 ώρες πάνω στο κρύο χειρουργικό τραπέζι άφησε την τελευταία του πνοή.

Η μοίρα του Μπεν Ουίλσον δεν είχε τέλος διαφορετικό από αυτό που έχουν χιλιάδες άνθρωποι κάθε χρόνο. Για την ακρίβεια ήταν η 669η δολοφονία από τις 741 που έγιναν το 1984. Ένας στους πέντε Αφροαμερικανούς πεθαίνουν πριν φτάσουν τα 25, μια θλιβερή στατιστική που είχε χρησιμοποιήσει και η ΝΙΚΕ σε ένα διαφημιστικό σποτ του 1997:

"Περίπου ένας στους πέντε μαύρους άνδρες, πεθαίνουν πριν φτάσουν τα 25. Αυτός ήταν ο αριθμός του Μπέντζι. Ο Μπέντζι ήταν καλός. Ο πρώτος στην ιστορία του Σικάγο που αναδείχτηκε καλύτερος παίκτης της χώρας, ακριβώς πριν τον δολοφονήσουν. Αλλά ξέρετε τι; Ο Μπέντζι δεν έχει πεθάνει. Το πνεύμα του ζει σε κάθε τζαμπ-σουτ" αναφέρει και κλείνει: "Remember, shoot over brothers. Not at them".

Το Νο25

Το 25 ήταν το νούμερο του Μπεν Ουίλσον. Μπορεί να φαίνεται περίεργο αλλά στο νότιο Σικάγο το Νο25 είναι η πιο εμβληματική φανέλα του μπάσκετ. Ακόμη και σε σχέση με το Νο23. Αυτό πήρε ο Τζουάν Χάουαρντ όταν έπαιξε στο Μίσιγκαν. Αυτό επέλεξε και ο Ντέρικ Ρόουζ που φοίτησε στο Simeon κατακτώντας δύο πολιτειακούς τίτλους (2006, 2007). Το Νο25 είχε ράψει στα παπούτσια του ο Τζαμπάρι Πάρκερ στις ημέρες που πέρασε στο ίδιο σχολείο.

"Ο Μπέντζι σήμαινε τόσα πολλά για μας. Η ιστορία του με τρομάζει, γνωρίζοντας ότι συνέβη σε έναν σπουδαίο παίκτη. Δείχνει ότι τα πάντα μπορούν να συμβούν" αναφέρει για τον Ουίλσον ο Ντέρικ Ρόουζ.

Στην κηδεία του απέδωσαν φόρο τιμής 10.000 άτομα και ακόμη περισσότεροι έχουν ορκιστεί να μην ξεχάσουν "τον καλύτερο στη χώρα" όπως γράφει στο μνήμα. "Δεν ήταν μόνο το ταλέντο του, αλλά ακόμη ο χαρακτήρας του και ο τρόπος που πέθανε. Είναι ένας σύγχρονος Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Ένας μάρτυρας. Ένας Μάλκομ" σύμφωνα με τη γλαφυρή πένα του Σκουπ Τζάκσον. Ένας ήρωας κατά το ESPN και το "30 for 30" που παρουσίασε το 2012 στο ευρύ κοινό τον Ουίλσον, την ιστορία του "Μπέντζι". Στα 25 του θα είχε γίνει ο καλύτερος. Δεν πρόλαβε. Πρόλαβε, όμως, να γίνει θρύλος στα 17 του. Όπως έλεγε κι ο ίδιος "If it's to be, it's up to me". Έμελλε να γίνει, αν και δυστυχώς δεν έκρινε ο ίδιος τη μοίρα του.

Δείτε την ιστορία του μέσα από το ντοκιμαντέρ "30 for 30" του ESPN