Ο "κόκκινος" σύμμαχος και ο "πράσινος" νόμος

Στον στραβό γιαλό του Βοσπόρου ο Ολυμπιακός είχε έναν ανίκητο σύμμαχο, ενώ ο Παναθηναϊκός εφάρμοσε τον "άχαστο" νόμο. Ο Στέφανος Τριαντάφυλλος με τη βοήθεια του VIDEO αναλύει την άμυνα της Φενέρ, που δεν νίκησε τελικά τον Σπανούλη, το σχετικό ρεκόρ των "ερυθρολεύκων", την εξίσωση της επιτυχίας του Παναθηναϊκού και τα καλά ενός περιπάτου.

ΣΧΕΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ

ΜΠΑΣΚΕΤ

"Παρών" οι Έλληνες

17 Ιανουαρίου 2015 10:32

στην Κωνσταντινούπολη. Από όλες τις απόψεις. Λόγω της δυσκολίας με την οποία την κατέκτησε -σε ένα ματς που ουσιαστικά στράβωσε- αλλά και της σημασίας. Έχοντας κερδίσει εκτός έδρας τον βασικό μνηστήρα (αν θεωρήσουμε την ΤΣΣΚΑ το φαβορί) για τη θέση που συνοδεύεται από πλεονέκτημα έδρας, έχει αποκτήσει ένα τεράστιο αβαντάζ. Αν και θα πρέπει κάπου εδώ να θυμηθούμε και τον πρώτο κανόνα του Top-16. Τι λέει ο πρώτος κανόνας; "Ου βιαστείς να βγάλεις συμπέρασμα". Ας μην προτρέχουμε, λοιπόν, σημασία έχει ότι οι "ερυθρόλευκοι" βρίσκονται στο 3-0 έχοντας περάσει από δύο δύσκολες έδρες (Μάλαγα, Πόλη).

Στην προκειμένη περίπτωση το ματς ήταν στραβό, δεν αρμένιζε στραβά ο Ολυμπιακός στην όχθη του Βοσπόρου. Οι Πειραιώτες κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν την ξαφνικά αποχώρηση λόγω τραυματισμού δύο βασικών στελεχών, του Όλιβερ Λαφαγιέτ και του Μπρεντ Πέτγουεϊ. Δύο παικτών εν τω μεταξύ που είχαν προλάβει να αφήσουν το στίγμα τους στην αναμέτρηση. Ο Λαφαγιέτ άνοιξε την άμυνα της Φενέρ και ο Πέτγουεϊ έσφιξε την άμυνα του Ολυμπιακού, παίζοντας τον άτυπο ρόλο του... λίμπερο, εκμεταλλευόμενος το γεγονός ότι ο προσωπικός του αντίπαλος, Γιαν Βέσελι, δεν απειλούσε από την περιφέρεια.

Αν σ' αυτά υπολογίσουμε την πολύ καλή άμυνα των Τούρκων στον Σπανούλη, το πρόβλημα με φάουλ του Ντάνστον και το γεγονός ότι η Φενέρ πήρε το προβάδισμα σε ένα καθοριστικό σημείο στο τέταρτο δεκάλεπτο, τότε καταλαβαίνουμε πόσο σημαντικό ήταν αυτό το "διπλό" του Ολυμπιακού.

Ο παράγοντας Σπανούλης

Όπως ήταν αναμενόμενο ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς έχτισε την ομαδική του τακτική στον περιορισμό του Σπανούλη. Οι Τούρκοι έπαιξαν μια ιδιαίτερη άμυνα, έχοντας ως στόχο να κλείσουν τους διαδρόμους στον αρχηγό του Ολυμπιακού, γνωρίζοντας ότι αυτό που ψάχνει σε τέτοιες περιπτώσεις είναι να δημιουργήσει ρήγμα στην αντίπαλη. Ο ψηλός, λοιπόν, των Τούρκων έβγαινε δυναμικά κρατώντας τον Σπανούλη μακριά από τη μπάλα, με τον περιφερειακό να μένει πιο πίσω να κλείνει τις γραμμές πάσες, την ώρα που η υπόλοιπη ομάδα προσαρμοζόταν ώστε να μην υπάρχουν εύκολες πάσες.

Κάπως έτσι ο 33χρονος γκαρντ έμεινε μακριά από το σκοράρισμα, μέχρι δηλαδή το τελευταίο 2λεπτο, όπου πήρε δύο σημαντικές φάσεις πάνω του. Με την υποσημείωση βέβαια ότι δεν ήταν φάσεις από pick-n-roll, αλλά η πρώτη ήταν μετά από off-ball screen (τρεις βολές) και το δεύτερο μετά από πάσα του Λοτζέσκι.

Ενδεικτικό ότι ο Σπανούλης τέλειωσε το παιχνίδι χωρίς εύστοχο δίποντο (0/3), κάτι που έχει συμβεί μόλις τέσσερις φορές στη θητεία του στον Ολυμπιακό. Η τελευταία; Ο τελικός του Λονδίνου (είχε 0/3), το 4ο παιχνίδι της σειράς πλέι-οφ με την Εφές (0/3) και πάλι το 2013 και ένα εκτός έδρας παιχνίδι με τη Μπάμπεργκ τη σεζόν 2010-11. Τα δύο τελευταία τα είχε χάσει ο Ολυμπιακός, τα δύο πιο πρόσφατα όμως τα κέρδισε.

Και όλα αυτά ενώ ο Γιάννης Σφαιρόπουλος κλήθηκε να πάρει μια σημαντική απόφαση. Να πάει με πιο αμυντικό σχήμα στο φινάλε (με Σλούκα-Μάντζαρη-Λοτζέσκι έχτισε τη διαφορά στο πρώτο μέρος και ισοφάρισε ξανά στο τέταρτο δεκάλεπτο) την ώρα που η Φενέρμπαχτσε γύρισε το ματς "σημαδεύοντας" τον Σπανούλη, ή να επιστρατεύσει ξανά τον 33χρονο γκαρντ, ο οποίος πήρε την σκυτάλη από τον Γιώργο Πρίντεζη (νομίζω ότι το δικό του τρίποντο ήταν εξίσου κομβικό) πάνω του τις δύο μεγάλες φάσεις και έκρινε το αποτέλεσμα.

Ο καλύτερος σύμμαχος για εκτός έδρας

Ο Ολυμπιακός κλήθηκε να αντιμετωπίσει αρκετές δυσκολίες σ' αυτή την αναμέτρηση. Είχε, όμως, στο πλευρό του έναν σπουδαίο σύμμαχο, τον ιδανικό δηλαδή όταν μιλάμε για εκτός έδρας αναμετρήσεις. Ποιος είναι αυτός; Το τρίποντο. Οι "ερυθρόλευκοι" είχαν 57% πίσω από τη γραμμή, κάτι που σημαίνει ότι σούταραν καλύτερα από κάθε άλλη φετινή τους βραδιά στη Euroleague.

Συνολικά αυτό το 57% αποτελεί την 10η καλύτερη επίδοση στην ιστορία της ομάδας στην κορυφαία ευρωπαϊκή διοργάνωση, αλλά αν ψάξουμε καλύτερα τα παιχνίδια, θα διαπιστώσουμε ότι ήταν η 4η καλύτερη επίδοση σε εκτός έδρας αναμέτρηση.

Αντίπαλος	Σκορ	Σεζόν	Ποσοστό
Ζαλγκίρις	72-99	2005-06	63%
Ορλεάν	84-88	2009-10	62%
Τσιμπόνα	94-97	2009-10	59%
Φενέρμπαχτσε	68-74	2014-15	57%

Μόνο που θα πρέπει να συμφωνήσουμε ότι α) ο βαθμός δυσκολίας λόγω αντιπάλου ήταν πολύ μεγαλύτερος αυτή τη φορά β) ο Ολυμπιακός τις φορές που είχε υψηλότερο ποσοστό στο τρίποντο είχε και μεγαλύτερο σκορ (99, 97 και 88 πόντους), ενώ τώρα το σκορ ήταν πιο χαμηλά, το ματς πιο κλειστό και επόμενος το κάθε τρίποντο ακόμη πιο πολύτιμο.

Η άμυνα στον Γκάουντλοκ

Πριν ισοπεδωθούν όλα να αναφερθεί ότι ο Γκάουντλοκ δεν είναι κάποιος τυχαίος παίκτης. Είναι ένας πολύ καλός σκόρερ, ο 4ος καλύτερος στην κανονική περίοδο (16.9 πόντους), που έχει μεγάλη ικανότητα στο ένας-εναντίον-ενός, αλλά και στο περιφερειακό σουτ. Ο Αμερικανός κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού βρήκε το δρόμο προς το καλάθι (είχε 23 πόντους συνολικά), ωστόσο, το σημαντικό για τον Ολυμπιακό είναι ότι κατάφερε να τον σταματήσει στις τελευταίες κρίσιμες φάσεις, τη στιγμή δηλαδή που η Φενέρμπαχτσε έβαλε τη μπάλα στα χέρια σε συνθήκες -ουσιαστικά- 1on1.

Οι Πειραιώτες έκαναν πολύ καλή δουλειά απαγορεύοντας στον Γκάουντλοκ να πάει δεξιά. Η κατάληξη; Τα συνεχόμενα μαρκαρισμένα (αλλά και ένα αμαρκάριστο λόγω της πτώσης του Μάντζαρη) σουτ που κατέληξαν στο σίδερο.

Ο νόμος του πρώτου δεκαλέπτου

Σ' αυτές τις περιπτώσεις καθιερώνεται κάτι του στυλ "ο νόμος του ΟΑΚΑ". Για την ακρίβεια, όμως, μελετώντας τα παιχνίδια των "πρασίνων" θα πρέπει να καταλήξουμε στον νόμο του πρώτου δεκαλέπτου. Για ένα ακόμη παιχνίδι η ομάδα του Ντούσκο Ιβάνοβιτς μπήκε με το γκάζι πατημένο στο παρκέ, έβαλε το ένα σουτ μετά το άλλο και καθάρισε με το καλημέρα το παιχνίδι. Έτσι έγινε με τη Ζαλγκίρις , έτσι είχε συμβεί με την Φενέρμπαχτσε, το Μιλάνο και εν μέρει με τη Μπάγερν.

Απέναντι στους Λιθουανούς οι "πράσινοι" ξεκίνησαν με 24 πόντους στο δεκάλεπτο και 6/7 τρίποντα, μια απόδοση που τους έδωσε τη δυνατότητα να ξεφύγουν από την αρχή και να μην κοιτάξουν ξανά πίσω. Έτσι ο Ντούσκο Ιβάνοβιτς βρήκε την ευκαιρία να ανοίξει ακόμη περισσότερο το rotation και να μοιράσει το χρόνο συμμετοχής. Ο μόνος που δεν... γλίτωσε ήταν ο Αντώνης Φώτσης. Ο διεθνής φόργουορντ ήταν ο μοναδικός που έπαιξε πάνω από 30 λεπτά κι αυτό γιατί ο αντικαταστάτης του (Γκιστ) κάλυψε το κενό του Μαυροκεφαλίδη στο "5".

Το πιο εντυπωσιακό βέβαια είναι το γεγονός ότι οι γηπεδούχοι είχαν έξι παίκτες με διψήφιο νούμερο πόντων, επιδεικνύοντας εντυπωσιακό πλουραλισμό.

Ας δούμε, όμως, λίγο πιο αναλυτικά τον "νόμο του πρώτου δεκαλέπτου":

Αντίπαλος	Σκορ δεκαλέπτου	3Π%	Τελικό Σκορ
Τουρόφ	18-14	33%	84-77
Φενέρμπαχτσε	31-19	69%	91-73
Μιλάνο	23-13	56%	90-62
Μπάγερν	18-12	38%	87-72
Μπαρτσελόνα	10-21	29%	67-80
Μακάμπι	15-19	42%	83-76
Ζαλγκίρις	24-16	44%	77-56

Οι τρεις παράγοντες που αναγράφονται στον πίνακα συνδέονται μεταξύ τους. Κι αυτό αποδεικνύεται από τα ως τώρα αποτελέσματα. Στα τρία ματς που ο Παναθηναϊκός έχει ξεκινήσει φουριόζος και εύστοχος έχει διατηρήσει και τη φούρια του και τα υψηλά του ποσοστά. Συνέβη στο ματς με τη Φενέρμπαχτσε, συνέβη στο ματς με το Μιλάνο, συνέβη και την Παρασκευή με τη Ζαλγκίρις.

Από τη άλλη στο παιχνίδι που μπήκε νωχελικά με τη Τουρόφ δεν κατάφερε να "καθαρίσει" νωρίς το ματς. Αντίθετα στο ματς με τη Μπάγερν που είχε κατά γενική ομολογία με καλή εικόνα, είδε τη συνέχεια να είναι ανάλογη.

Οπότε δεν είναι και τυχαίο ότι στα δύο "δύσκολα" ματς που είχε στο ΟΑΚΑ δεν έκανε καλό ξεκίνημα. Με τη Μπαρτσελόνα -παιχνίδι το οποίο έχασε- βρισκόταν πίσω στο σκορ με 10-21, ενώ και απέναντι στη Μακάμπι βρέθηκε να κυνηγάει, αν και εντέλει στο συγκεκριμένο κατάφερε να κάνει την ανατροπή.