Ο Ολυμπιακός συνεχίζει χωρίς Μουν και Μπέγκιτς (αλλά με Σερμαντίνι) και ο Παναθηναϊκός που έχασε τον Κάρι, πρόσθεσε τον Ράιτ. Κι αυτά είναι τα νέα δεδομένα που προκύπτουν για τους "αιώνιους".

Μέσα σε μια βδομάδα ο Ολυμπιακός αλλάζει εκ νέου πρόσωπο. Κάνοντας αυτή τη φορά διορθωτικές κινήσεις. Ο Γκιόργκι Σερμαντίνι αντικατέστησε τον Μίρζα Μπέγκιτς και ο Τζαμάριο Μουν αποχώρησε μετά από λιγοστά παιχνίδια στο ελληνικό πρωτάθλημα και 6 λεπτά στην Euroleague.

Από την ομάδα που ξεκίνησε το πρωτάθλημα, δηλαδή, οι "ερυθρόλευκοι" έχουν αποχαιρετήσει ήδη δύο παίκτες (Λο, Μπέγκιτς), έναν που ήρθε στη μέση (Μουν) και έχουν καλωσορίσει τον Μάρντι Κόλινς, τον Βασίλη Καββαδά και εσχάτως τον Γκιόργκι Σερμαντίνι. Με τη διαφορά ότι ο τελευταίος ήταν και πέρσι στην ομάδα και γνωρίζει πρόσωπα και καταστάσεις.

Πλέον μετά τις τελευταίες ανακοινώσεις ο αριθμός των ξένων έγινε και πάλι 6 (Ντάνστον, Πέτγουεϊ, Σίμονς, Λοτζέσκι, Σερμαντίνι και Κόλινς), επιβεβαιώνοντας την επιθυμία του Γιώργου Μπαρτζώκα να μην έχει διαφορετική ομάδα για την Euroleague και διαφορετική για το ελληνικό πρωτάθλημα.

Αν κοιτάξουμε, όμως, πιο διεξοδικά τα δεδομένα:

--- Ο Κόλινς ήρθε για να παίξει το ρόλο του αντι-Λο. Ακόμη έχει μεταπτώσεις στο παιχνίδι του και έκανε άσχημες εμφανίσεις χωρίς τον Βασίλη Σπανούλη στην πεντάδα (Πόλη και Πάτρα). Ψάχνει να βρει κι αυτός το ρόλο του, αν και πολλές φορές αδικείται γιατί η δική του προσφορά στην οργάνωση του παιχνιδιού ή στην καλή κυκλοφορία της μπάλας δεν γίνεται ευκόλως αντιληπτή. Από την άλλη είναι δεδομένο ότι ο Κόλινς είναι ένας παίκτης που μπορεί να παίξει αμυντικό ρόλο, αλλά μόνο απέναντι σε συγκεκριμένους γκαρντ. Όχι τους κατεξοχήν γρήγορους (πχ ΜακΚόλουμ από το ελληνικό πρωτάθλημα ή τον ΜακΚάλεμπ από την Euroleague).

Παρόλα αυτά είναι ένας γκαρντ που δεν παίζει εις βάρος της ομάδας, προσπαθεί στην άμυνα και ψάχνει τον αμαρκάριστο συμπαίκτη. Δεν θα γίνει ποτέ του πρωταγωνιστής, αλλά υπό αυτό το πρίσμα ο Ολυμπιακός δεν έψαξε για τέτοιο στυλ παίκτη. Μοιραία το εκτελεστικό κενό που άφησε πίσω του ο Λο θα αναλάβει ο Κώστας Σλούκας, που δείχνει να ξεπερνάει την περίοδο ντεφορμαρίσματος.

--- Ο Μουν δεν έπεισε στο σύντομο διάστημα που φόρεσε τη φανέλα του Ολυμπιακού. Αν είχε κερδίσει την εμπιστοσύνη του προπονητή του θα είχε αγωνιστεί στα παιχνίδια με τον Παναθηναϊκό. Έδωσε λύσεις στο ελληνικό πρωτάθλημα σε ευκολότερα παιχνίδια, ή για παράδειγμα στην εκτός έδρας νίκη επί του ΠΑΟΚ, αλλά ήταν ξεκάθαρο ότι δεν είναι ο παίκτης που θα μπει εύκολα σε καλούπια.

Ο Αμερικανός φόργουορντ δεν "κόπηκε" επειδή ήταν κακός παίκτης. Κόπηκε γιατί θεωρήθηκε ότι δεν θα μπορέσει να παίξει καλά στο ευρωπαϊκό στυλ παιχνιδιού και πιο συγκεκριμένο στον τρόπο με τον οποίο αγωνίζεται ο Ολυμπιακός.

--- Ο Μπέγκιτς από την άλλη είναι μια τελείως διαφορετική περίπτωση. Κατά τη διάρκεια της χρονιάς βρήκε ρόλο, ειδικά όταν έμεινε εκτός ο Σίμονς, σε ένα σχήμα δηλαδή με δύο μόνο 5άρια στην 12άδα. Ο Σλοβένος έχασε το ρυθμό του μετά την τιμωρία στο παιχνίδι με τη Γαλατάσαραϊ και δεν ανέκαμψε ουσιαστικά, έχοντας μονάχα κάποιες εκλάμψεις.

Ο Σλοβένος πήρε πολλές ευκαιρίες (ξεκίνησε στη πεντάδα, είχε χρόνο συμμετοχής), αλλά δεν έδειξε ότι είναι αρκετά ανταγωνιστικός ή μαχητικός για να κερδίσει περισσότερα λεπτά ή κάτι περισσότερο από τον ρόλο του 3ου σέντερ.

Η νέα φροντ-λάιν

Για αυτό αποκτήθηκε και ο Σερμαντίνι, ένας παίκτης που βρέξει-χιονίσει, είτε παίξει 2 λεπτά, είτε 20 θα παλέψει για κάθε μπάλα, θα τρέξει, θα πηδήξει, δεν θα σκεφτεί τα φάουλ που γράφει το ταμπλό δίπλα από το νούμερο του. Ο Γεωργιανός θα κληθεί να "δέσει" την φροντ-λάιν του Ολυμπιακού, που μοιάζει να μην έχει ισορροπία. Για αυτό και φαίνεται τόσο έντονη η διαφορά όταν παίζει κι όταν δεν παίζει ο Ντάνστον. Χαρακτηριστικά σύμφωνα με το in-the-game.org ο επιθετικός δείκτης του Ολυμπιακού από 119.9 πέφτει σε 99.8, ενώ αντίθετα ο αμυντικός ανεβαίνει από 101.3 σε 105.2!

Ο Σερμαντίνι καλείται να δώσει περισσότερη ισορροπία. Θα ματσάρει καλά με τους ψηλότερους σέντερ της διοργάνωσης, θα ενισχύσει την pick-n-roll επίθεση του Ολυμπιακού με την ταχύτητα με την οποία ρολάρει στο καλάθι και θα δώσει μια ακόμη λύση μαζί με τον Σίμονς και τον Καββαδά.

Ο Ολυμπιακός ταλαιπωρήθηκε από τους τραυματισμούς και τη διατάραξη της χημείας του (με προσθήκες και απώλειες) και τώρα καλείται μπαίνοντας στο κρίσιμο κομμάτι της σεζόν να κατασταλάξει στο rotation που θα χρησιμοποιεί, το σχήμα, αλλά και τα πρόσωπα.

Ο Παναθηναϊκός του Ράιτ

Αλλαγές είχε και ο Παναθηναϊκός. Την ώρα που ο Ούκιτς είναι μια κρύο, μια ζέστη (λόγω του προβλήματος στο πέλμα) και ο Ρομέλ Κάρι θα μείνει εκτός δράσης για ένα μήνα, ο Ζακ Ράιτ καλείται να κολυμπήσει απευθείας στα βαθιά.

Όταν ο Παναθηναϊκός θα έχει και τους τέσσερις γκαρντ στη διάθεση του (ο 4ος είναι και ο... βασικότερος, ο Διαμαντίδης) θα έχει δύο ζευγάρια παικτών με συγκεκριμένους ρόλους. Θα έχει τους Ούκιτς-Ράιτ και τους Διαμαντίδη-Κάρι. Ανά δύο είναι συμπληρωματικοί. Οι πρώτοι δίνουν ενέργεια, transition, πίεση στη μπάλα και προκαλούν ρήγματα στην αντίπαλη άμυνα χάρις στην ικανότητα στο ένας-εναντίον-ενός, ενώ οι δύο τελευταίοι είναι δημιουργοί μέσω του πικ-εν-ρολ, πιο οργανωτικοί και καλύτεροι σουτέρ.

Μέχρι τότε, όμως, ο Ράιτ θα αποτελέσει αναγκαστικά σημείο αναφοράς στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού που προσπαθεί να προσαρμοστεί στα χαρακτηριστικά του νέου παίκτη, τα οποία αναφέρθηκαν εκτενώς σε προηγούμενο άρθρο .

Αυτό που είδαμε εξ αρχής (από την πρώτη του συμμετοχή στο Μιλάνο) ο Ράιτ έβγαλε ενέργεια, τέλειωσε φάσεις κοντά στο καλάθι, έτρεξε στον αιφνιδιασμό και πήδηξε στο επιθετικό ριμπάουντ. Είχε τις καλές και τις κακές του στιγμές και ο βαθμός που παίρνει -αν λάβουμε υπόψη μας ότι ήταν το πρώτο του ματς με τη νέα του ομάδα- είναι άκρως ικανοποιητικός.

Αναλυτικά:

Ο Ζακ Ράιτ έσπρωξε την ομάδα στον αιφνιδιασμό.

Ο κόουτς Πεδουλάκης έδωσε φάσεις στον Ζακ Ράιτ, με δύο συγκεκριμένους τρόπους: να παίζει Pick-n-roll (με διαφορετικό στόχο από ότι θα έπαιζε για παράδειγμα ο Διαμαντίδης) για να "τρυπήσει" με φόρα την αντίπαλη άμυνα (βλέπουμε χαρακτηριστικά τη γωνία που κάνει ο ψηλός το screen) και ο παίκτης που του κάνει screen να μένει ανοιχτά για να δημιουργήσει χώρο ή να σουτάρει.

Έπαιξε ένας-εναντίον-ενός που είναι και το δυνατό του σημείο

Ο Ράιτ σε φάσεις που δεν έχει τη μπάλα στα χέρια του, κινείται κοντά στο καλάθι. Αφενός γιατί δεν σουτάρει καλά κι αφετέρου γιατί είναι πολύ καλός στα επιθετικά ριμπάουντ και στο να τελειώνει δυναμικά φάσεις. Είναι κάτι που εφάρμοζε και ο Στέργιος Κουφός στο Ρέθυμνο.

Εν κατακλείδι αυτά είναι τα νέα δεδομένα που προκύπτουν για τους δύο "αιώνιους", που καλούνται να δώσουν αρκετούς "τελικούς" στη συνέχεια της διοργάνωσης για να εξασφαλίσουν την πρόκριση (αρχικά) και το καλύτερο δυνατό πλασάρισμα εν συνεχεία.

Για σχόλια και ερωτήσεις υπάρχει και το Twitter ( @stefanos_rose )