Δείτε αναλυτικά την κατάταξη

Ο πρώτος γύρος έχει τελειώσει με τον Παναθηναϊκό να έχει βγάλει δύσκολο πρόγραμμα και να κρατάει στα χέρια του την ευκαιρία όχι μόνο να κλειδώσει νωρίς την πρόκριση (για την οποία έχει βάλει ούτως ή άλλως τις βάσεις), αλλά και να κερδίσει και το πλεονέκτημα έδρας για τα προημιτελικά. Οι "πράσινοι" έχουν ρεκόρ 5-2 έχοντας χάσει μόνο στην Ισπανία, τα δύο πιο δύσκολα παιχνίδια δηλαδή που έχει βάσει προγράμματος.

Από εκεί και πέρα η ομάδα του Ιβάνοβιτς έχει να υποδεχτεί τη Ρεάλ και τη Μπαρτσελόνα, να παίξει στο Τελ Αβίβ και να αναμετρηθεί εκτός με τη Γαλατά, τη Ζαλγκίρις και τον Ερυθρό Αστέρα, αντίπαλοι που μπορεί να είναι αδιάφοροι ως τότε. Το παιχνίδι κλειδί είναι αυτό στο Τελ Αβίβ αφού με νίκη οι "πράσινοι" αποκτούν προβάδισμα για τη δεύτερη θέση, η οποία θα κριθεί τελικά από το αν θα μπορέσουν να υπερασπιστούν την έδρα τους. Το θετικό για τον Παναθηναϊκό είναι ότι κέρδισε μακριά από το ΟΑΚΑ (Βερολίνο) διαγράφοντας το μοναδικό ως τώρα ερωτηματικό που τον συνόδευε στη διοργάνωση.

Ο Παναθηναϊκός βελτίωσε την άμυνα του στο Top-16, ενώ σ' αυτόν τον δεύτερο γύρο θα παρουσιαστεί ενισχυμένος. Η παρουσία του Γκάνι Λαβάλ αναμένεται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Κι αυτό γιατί ο Αμερικανός βάσει χαρακτηριστικών είναι ο ιδανικός παίκτης για να καλύψει τις αδυναμίες που παρουσίασαν οι "πράσινοι" στη φάση. Πρόκειται για προβλήματα που σχετίζονται με την αθλητικότητα στην φροντ-λάιν (χαμηλές επιδόσεις σε ριμπάουντ, επιθετικά ριμπάουντ, κοψίματα και ποσοστό διπόντων αντιπάλου), για τα οποία ακριβώς αποκτήθηκε ο Λαβάλ.

Από εκεί και πέρα η Ρεάλ είναι αυτή που οδηγεί την κούρσα κερδίζοντας κατά την ταπεινή μου γνώμη τον χαρακτηρισμό του μεγάλου φαβορί για την κατάκτηση της Euroleague. Γιατί; Διότι οι Μαδριλένοι δείχνουν έτοιμοι να κατακτήσουν το πλεονέκτημα έδρας, που δίνει το πάνω χερι στα προημιτελικά, που με τη σειρά τους δίνουν ένα τεράστιο αβαντάζ, εκτός αν ξέχασε κανείς ότι το φάιναλ-φορ γίνεται στη Μαδρίτη. Το σημαντικό για τη "βασίλισσα" είναι ότι διαγράφει μια εκ διαμέτρου αντίθετη διαδρομή σε σχέση με πέρσι.

Την περασμένη σεζόν ήταν το τρένο που εκτροχιάστηκε στο τέλος. Φέτος είναι η ομάδα που προβληματίζει και η οποία τώρα βρίσκει το δρόμο της, έχοντας σφυρηλατηθεί μέσα από τα προβλήματα και τις δυσκολίες. Οι δύσκολες καταστάσεις δηλαδή και η αμφισβήτηση που ένιωσε η ομάδα στο ξεκίνημα της χρονιάς, βοηθούν στο χτίσιμο χαρακτήρα. Καμία ομάδα δεν κατακτά "εύκολα" έναν τίτλο. Πρέπει να περάσει δια πυρός και σιδήρου και να αποδείξει τον χαρακτήρα της. Η Ρεαλ αυτό το πρώτο βήμα το έχει κάνει.

Συν του ότι πείθει πλέον και αγωνιστικά. Εξάλλου μιλάμε για την ομάδα με το καλύτερο ranking στο Top-16 (107.14), η οποία μοιράζει παράλληλα και τις περισσότερες ασίστ. Μπορεί να έχει αλλάξει στυλ και ακόμη να ψάχνεται, ωστόσο, είναι δεδομένο ότι έχει γίνει πιο σκληρή μες στο καλάθι. Ο Ρέγιες είναι ο αληθινός MVP αυτής της ομάδας, παίζοντας καλύτερα από ποτέ, ενώ ο Αγιόν έχει δώσει άλλη διάσταση στο παιχνίδι της ομάδας μέσα στο καλάθι. Κάπως έτσι η Ρεάλ πάει από νίκη σε νίκη (έχει χάσει μόνο στο Τελ Αβίβ και μάλιστα με μικρή διαφορά), έχοντας ρεκόρ 6-1 και το πάνω χέρι για την κατάκτηση της πρώτης θέσης. Τα παιχνίδια που έχουν να δώσουν οι παίκτες του Πάμπλο Λάσο είναι με Ερυθρό Αστέρα, Άλμπα, Μακάμπι, Ζαλγκίρις εντός και Γαλατάσαραϊ, Παναθηναϊκό και Μπαρτσελόνα εκτός.

Η Μακάμπι από την άλλη ξεκίνησε με ήττα στο ΟΑΚΑ (με 7 πόντους), έκανε πέντε συνεχόμενες νίκες κερδίζοντας μεταξύ άλλων τη Μπαρτσελόνα και τη Ρεάλ στο Ισραήλ, για να "γκελάρει" στο τέλος του πρώτου γύρου από την Άλμπα. Τα καλά νέα για τους Ισραηλινούς είναι ότι έχουν να παίξουν με τον Παναθηναϊκός εντός έδρας. Τα κακά; Έχουν πολύ πιο δύσκολο πρόγραμμα. Για την ακρίβεια έχουν ακριβώς το αντίθετο από τους "πράσινους" (Ρεάλ, Μπάρτσα έξω), με το συν για το "τριφύλλι" ότι έχει κερδίσει τους Γερμανούς εκτός την ώρα που η ομάδα του Γκάι Γκούντες έχει χάσει μέσα.

Η "ομάδα του λαού" έχει αποδείξει ότι μπορεί να κερδίζει εκτός έδρας και γενικά είναι μια δύσκολη ομάδα, διότι διαθέτει παίκτες με ικανότητα στο ένας-ένας (Πάργκο, Ραντλ, Σμιθ, Σχορτσιανίτης, Οχαγιόν) που αλλάζουν τις καταστάσεις σε έναν αγώνα. Όσο για το μειονέκτημα της; Το γεγονός ότι στηρίζεται πολύ στον Τζέρεμι Πάργκο. Όταν ο Αμερικανός γκαρντ παίζει καλά (12 πόντοι και 6 ασίστ, 20 πόντοι και 7 ασίστ, 12 πόντοι και 8 ασίστ, 11 πόντοι και 9 ασίστ, 17 πόντοι, 3 ασίστ και νικητήριο τρίποντο) η Μακάμπι κερδίζει. Όταν παίζει άσχημα (8 πόντοι με 4/14 σουτ με τον Παναθηναϊκό και 7 πόντοι με 2/9 σουτ και μόλις 3 ασίστ με την Άλμπα) χάνει. Τόσο απλά.

Στην αντίπερα όχθη η απογοήτευση ως τώρα του ομίλου είναι η Μπαρτσελόνα. Με την υποσημείωση όμως ότι οι "μπλαουγράνα" είναι η ομάδα που μπορεί να φέρει τα πάνω-κάτω στη συνέχεια της διοργάνωσης, διότι έχει τη δυναμική και τις δυνατότητες να σπάσει έδρα και να βάλει "φωτιά" στους προημιτελικούς. Αν φυσικά ξεπεράσει τους τραυματισμούς και την κοιλιά που έχει σημειώσει στα τελευταία ματς. Η ομάδα του Τσάβι Πασκουάλ έχει ρεκόρ 4-3 έχοντας κερδίσει μόνο εντός έδρας (Παναθηναϊκό, Ερ. Αστέρα και Γαλατά), ενώ έχει τρεις ήττες μακριά από το γήπεδο της (Βερολίνο, Τελ Αβίβ και Μαδρίτη).

Οι επιδόσεις της στο Top-16 είναι πεσμένες: από τους 86 πόντους στην επίθεση στους 79.1 και από τους 73.8 πόντους στην άμυνα στους 77.4 Παράλληλα οι "μπλαουγράνα" σουτάρουν χειρότερα στο δίποντο (52% με 48%), παίρνουν τέσσερα λιγότερα ριμπάουντ ανά παιχνίδι, μοιράζουν δύο ασίστ λιγότερες και έχουν 10 μονάδες λιγότερες στο σύστημα αξιολόγησης Index. Σ' αυτή τη φάση ο Αμπρίνιες έχει παίξει 5 ματς, ο Όλεσον 2 και ο Ναβάρο 1. Παράλληλα οι επιδόσεις του Τόμας έχουν πέσει στο μισό (του έχει φάει χρόνο ο Χεζόνια) και η Μπαρτσελόνα ψάχνεται. Αν, ωστόσο, βρει τον εαυτό της στη συνέχεια (αυτόν της πρώτης φάσης τουλάχιστον) τότε είναι ικανή να εξασφαλίσει το πλεονέκτημα, ή να αποτελέσει την ομάδα που τα φαβορί θα θέλουν να αποφύγουν.

Αν τέλειωνε τώρα το Top-16 η Άλμπα θα ήταν η ομάδα που θα τερμάτιζε στην 4άδα και θα έπαιρνε το εισιτήριο. Ωστόσο, η ομάδα του Σάσα Ομπράντοβιτς είναι αυτή που έχει το πλεονέκτημα για τη συγκεκριμένη θέση και στη συνέχεια της φάσης. Όχι επειδή έχει μια νίκη παραπάνω (ρεκόρ 3-4), αλλά επειδή έχει πάρει αποτελέσματα που την κάνουν να ξεχωρίζει από τους άλλους διεκδικητές. Νίκες όπως αυτή με τη Μπαρτσελόνα, αυτή στην Κωνσταντινούπολη και αυτή στο Τελ Αβίβ δεν έχουν κάνει ούτε η Γαλατά, ούτε η Ζαλγκίρις, ούτε ο Ερυθρός Αστέρας.

Για την "αμερικανοποιημένη" Άλμπα ισχύει ότι και με τη Μακάμπι, είναι μια ομάδα απρόβλεπτη που βασίζεται στο ένας-ένας και είναι πάντα επικίνδυνοι. Για αυτό και επικρατεί το παράδοξο: οι Γερμανοί να παίζουν καλύτερα μακριά από το γήπεδο τους, παρά μέσα σ' αυτό. Το κύριο στοιχείο που χαρακτηρίζει τους Βερολινέζους είναι το γεγονός ότι όλοι οι Αμερικάνοι που παίζουν από το 1 ως το 4 είναι πολύ επιθετικοί με τη μπάλα στα χέρια, δημιουργώντας διαρκώς καταστάσεις ανισορροπίας στον αντίπαλο, έχοντας μέσα στο ίδιο παιχνίδια σημεία που είναι πολύ καλά και σημεία που είναι πολύ άσχημα.

Όσο για το πρόγραμμα των Γερμανών; Θα υποδεχτούν τη Ζαλγκίρις, τη Γαλατά, τον Ερυθρό Αστέρα και τη Μακάμπι, ενώ θα αγωνιστούν ακόμη στη Βαρκελώνη, στη Μαδρίτη και στο ΟΑΚΑ. Έχουν μεν τρία πολύ δύσκολα εκτός έδρας ματς, αλλά στο γήπεδο τους μπορούν να κάνουν τις νίκες που θα τους φέρουν στην επόμενη φάση.

Η Γαλατάσαραϊ από τη δική της μεριά είναι η άτυχη της υπόθεσης, διότι έχει χάσει ένα ματς στον πόντο (θα είχε κερδίσει αν ο Ερτσέγκ έβαζε απέναντι στην Μακάμπι μια βολή στο τέλος) και έχει κληθεί να δώσει ένα καθοριστικό παιχνίδι (Άλμπα μέσα) με δύο σοβαρές απουσίες (Αρόγιο, Αρσλάν) λόγω τροφικής δηλητηρίασης. Από εκεί και πέρα έχει προσπαθεί να καλύψει έδαφος με την εκτός έδρας νίκη στο Βειγράδι, αλλά το γεγονός ότι μετράει τέσσερις συνεχόμενες ήττες δεν τη βοηθάει στη συνέχεια.

Οι Τούρκοι έχουν κερδίσει τη Ζαλγκίρις μέσα και τον Ερυθρό Αστέρα στον πρώτο γύρο και τώρα θα παίξουν με Ζαλγκίρις (εκτός), Ρεάλ (εντός), Ερυθρό Αστέρα (εντός), Άλμπα (εκτός), Παναθηναϊκό (εντός), Μακάμπι (εκτός) και Μπαρτσελόνα (εντός). Έχουν τρία πολύ δύσκολα ματς στην έδρα τους και όπως φαίνεται θα χρειαστούν κάτι παραπάνω από το εντός έδρας αήττητο στα υπόλοιπα ματς, για να διεκδικήσουν με αξιώσεις το εισιτήριο για τους "8".

Αγωνιστικά ο Κάρτερ έχει δώσει μεγάλη ώθηση στην ομάδα με τους 9.6 πόντους, τα 4.6 ριμπάουντ και τις 2.3 ασίστ, ενώ σταθερά καλός είναι ο Πάτρικ Γιανγκ (7 πόντοι και 6 ριμπάουντ). Ο Αρσλάν παίζει περισσότερο και καλύτερα, ωστόσο το μεγάλο πρόβλημα παραμένει η απόδοση του Κάρλος Αρόγιο: ο Πορτορικάνος έχει τους μισούς πόντους σε σχέση με την πρώτη φάση (από τους 15 έπεσε στους 7.6) με χειρότερα ποσοστά (42% στο δίποντο και 25% στο τρίποντο).

Η Ζαλγκίρις δεν κατάφερε να διατηρήσει την επιτυχία που είχε στο ξεκίνημα της χρονιάς. Οι επιδόσεις της στην άμυνα έχουν πέσει, το ίδιο και η επιρροή που είχε στο παιχνίδι μέσα από τη διαδικασία της low-post επίθεσης. Οι Λιθουανοί έχουν μια από τις χειρότερες επιθέσεις (68 πόντοι) και συνολικά συνεχίζουν να ποντάρουν στον έλεγχο του ρυθμό για να μπορέσουν να είναι ανταγωνιστικοί. Έχουν κερδίσει την Άλμπα (εντός) και τον Ερυθρό Αστέρα (εκτός) και στον δεύτερο γύρο θα αντιμετωπίσουν στο γήπεδο τους την Γαλατάσαραϊ, τον Παναθηναϊκό, τη Μπαρτσελόνα και τον Ερ. Αστέρα, κάτι που σημαίνει ότι είναι στο χέρι τους μέσα από τη δύναμη της έδρας να διεκδικήσουν την πρόκριση. Έχουν με λίγα λόγια το ευκολότερο πρόγραμμα μεταξύ των διεκδικητών ίσως με εξαίρεση την Άλμπα.

Στα συν το γεγονός ότι κέρδισαν τους Γερμανούς με 13 πόντους διαφορά, κάτι που μπορεί να παίξει ρόλο σε περίπτωση ισοβαθμίας.

Τέλος ο Ερυθρός Αστέρας αποτελεί τη μεγάλη απογοήτευση του Top-16. Από τη 2η θέση στον όμιλο του Ολυμπιακού στην τελευταία του Top-16, επιβεβαιώνοντας όσους έλεγαν ότι το γκρουπ στην πρώτη φάση ήταν πολύ αδύναμο. Αυτό δεν φαίνεται μόνο από το ρεκόρ των Σέρβων, αλλά και από τις επιδόσεις του Μπόμπαν Μαριάνοβιτς που έπεσαν όταν το επίπεδο του ανταγωνισμού ανέβηκε.

Στην κανονική περίοδο ο ύψους 2.21 σέντερ που είχε εντυπωσιάσει με την απόδοση του είχε 16.8 πόντους με 65% στα δίποντα, 10.7 ριμπάουντ και 24.9 στο index σε 29 λεπτά συμμετοχής, ενώ στο Top-16 μετράει 14.3 πόντους, 8.7 ριμπάουντ και 21 στο index σε 25'. Σε πολλά ματς, δε, ο προπονητής του προτιμά να δίνει χρόνο συμμετοχής αντ' αυτού στον Ζίρμπες.

Ο Ερυθρός Αστέρας στο ξεκίνημα της σεζόν ήταν η καλύτερη αμυντική ομάδα μισού γηπέδου βάσει αριθμών. Η αποτελεσματικότητα της στην άμυνα έχει πέσει κατακόρυφα. Επιτρέπουν πολλές ασίστ, δεν ρίχνουν τα ποσοστά του αντιπάλου στο δίποντο, δεν χαλάνε τις συνεργασίες, δεν σταματούν τον αντίπαλο. Αν σ' αυτό το γεγονός συνυπολογίσουμε και την κάθετη πτώση του Μάρκους Ουίλιαμς (από τους 12.5 πόντους στους 9.3 και από το 38% στα δίποντα και 31% στα τρίποντα στο 27% και στο 26%), τότε μπορούμε να καταλάβουμε γιατί οι Σέρβοι έχουν κερδίσει μόνο ένα ματς: το εντός έδρας με την Άλμπα.

Το έργο τους σε ότι αφορά την πρόκριση είναι αρκετά δύσκολο γιατί έχουν χάσει στο γήπεδο τους τόσο από τη Γαλατά, όσο και από τη Ζαλγκίρις. Και θα χρειαστούν πέρα από μεγάλες νίκες στο γήπεδο τους (παίζουν με Μακάμπι, Μπαρτσελόνα και Παναθηναϊκό) να κάνουν και νίκες εκτός προγράμματος για να μπουν στο παιχνίδι.

Εσείς πως βλέπετε τον όμιλο του Παναθηναϊκού;