Ο πρώτος μεταγραφικός απολογισμός για Ολυμπιακό - Παναθηναϊκό

Ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός έχουν κινηθεί αρκετά δραστήρια τη φετινή μεταγραφική σεζόν. Ασυνήθιστα γρήγορα για την εποχή, κάτι που δείχνει -όσο κι αν φαίνεται περίεργο- ότι αυτό το καλοκαίρι η δουλειά τους είναι ευκολότερη.

Τουλάχιστον για τους "πράσινους" αυτό είναι προφανές. Έχοντας τη δυνατότητα να πατήσουν στον περσινό κορμό (στο μέτρο του δυνατού αφού ο Αργύρης Πεδουλάκης συνηθίζει να κάνει μαζικές αλλαγές) κατάφεραν μέσα σε λίγες ημέρες να κάνουν αποφασιστικά βήματα.

Η ανανέωση του Διαμαντίδη ήταν κάτι αναμενόμενο και λογικά θα τελειώσει χωρίς περιπέτειες τις επόμενες ώρες. Το δύσκολο κομμάτι ήταν η παραμονή του Τζέιμς Γκιστ και κυρίως του Στέφαν Λάσμε, που ανέβασε πολύ τις μετοχές του φέτος καθώς αν μη τι άλλο ήταν αυτός που έβαλε την υπογραφή του στην (αμυντική) ταυτότητα του Παναθηναϊκού.

Πλέον το Νο1 προσόν που πρέπει να έχει ένας ψηλός είναι η πικ-εν-ρολ άμυνα, για αυτό και είδαμε ότι τόσο αυτός όσο και ο Χάινς έφτασαν και ξεπέρασαν το 1 εκατομμύριο. Αντίστοιχα ο Μάρκους Σλότερ θεωρείται αμετακίνητος στη Ρεάλ (εν αντιθέσει για παράδειγμα για τον Μπέγκιτς), ενώ και η Μακάμπι φρόντισε να ανανεώσει από νωρίς το συμβόλαιο του Σον Τζέιμς.

Ο Λάσμε είναι πολύ σημαντικός παίκτης για τον Παναθηναϊκό γιατί α) αλλάζει το παιχνίδι με την ικανότητα του τόσο ψηλά, όσο και χαμηλά (στα πόδια δηλαδή) στην άμυνα και έχει τη δυνατότητα να τελειώνει φάσεις όταν παίζει μαζί με τον Διαμαντίδη στο πικ-εν-ρολ, ακόμη και στο transition.

Μαζί με τον Γκιστ συνθέτουν μια αθλητική δυάδα που μπορεί να αλλάξει στα σκριν, να αλλοιώσει σουτ, να θωρακίσει τη ρακέτα και υπερισχύσει στη μάχη των ριμπάουντ. Όλα αυτά είναι στοιχεία που αποδείχτηκαν από τη μια καθοριστική στη σειρά των τελικών και από την άλλη αποτελούν βασικά συστατικά της φιλοσοφίας του Αργύρη Πεδουλάκη.

Τι δεν έκανε ο Γκιστ; Δεν σούταρε με συνέπεια από μακριά. Για αυτό και η επόμενη κίνηση του Παναθηναϊκού ήταν απολύτως λογική: ο Αντώνης Φώτσης. Ένας stretch φόργουορντ που θα ανοίγει το γήπεδο και παράλληλα θα έχει το υπόλοιπο πακέτο: μεγάλο κορμί, έφεση στο ριμπάουντ, ταχύτητα.

Παράλληλα έμεινε και ο Κάρι που είναι ένας ποιοτικός περιφερειακός, ο οποίος έδειξε ότι διαβάζει το παιχνίδι, μπορεί να παίξει αποτελεσματικά πικ-εν-ρολ και να αποτελέσει τον αντι-Διαμαντίδη στο δημιουργικό κομμάτι, χωρίς παράλληλα να έρχεται σε "σύγκρουση" με τον αρχηγό του Παναθηναϊκό, κάτι που οφείλεται στην οικονομία που παρουσιάζει ως παίκτης: λίγες ντρίμπλες και καλές επιλογές.

Καλάθης > Ούκιτς και η τακτική του ένας για έναν

Ένας μέσα - ένας έξω μοιάζουν οι κινήσεις του Παναθηναϊκού, που έφερε τον βετεράνο Φώτση αντί του βετεράνου Τσαρτσαρή και ετοιμάζεται να αλλάξει πρόσωπα στη θέση "1" και "3", ψάχνοντας καλύτερους παίκτες από τον Ούκιτς και τον Μασιούλις. Όπως δηλαδή τον Νικ Καλάθη. Ο διεθνής γκαρντ έκανε εξαιρετική χρονιά πέρσι με την Λοκομοτίβ Κουμπάν κατακτώντας μάλιστα το Eurocup. Πρόκειται για έναν παίκτη κλάσης, έναν από τους καλύτερους Ευρωπαίους πλέι-μέικερ, παρά τη δεδομένη αστάθεια του στο περιφερειακό σουτ. Απόδειξη οι 6.6 ασίστ που μοίραζε τη φετινή χρονιά στην ευρωπαϊκή διοργάνωση.

Η σύγκριση καταλήγει συντριπτικά υπέρ του Καλάθη που α) είναι μικρότερος β) είναι Έλληνας γ) είναι καλύτερος αμυντικός στη μπάλα δ) και είναι αληθινός δημιουργός. Όσο για το σουτ; Ο ένας είχε 0.8 στα 3 σε κάθε παιχνίδι (14/51 σε 17 ματς) και ο άλλος 0.9 στα 3 σε κάθε παιχνίδι (26/85) σε 28.

Η λογική του... ένας για έναν συνεχίστηκε και με τις μεταγραφές των Παππά και Γιάνκοβιτς. Ο Παναθηναϊκός θέλοντας να ενισχύσει τον ελληνικό κορμό του (για τον οποίο ο Πεδουλάκης μιλούσε στη συνέντευξη Τύπου πριν τον τελικό) απέκτησε τους δύο καλύτερους παίκτες του ελληνικού πρωταθλήματος που δεν αγωνίζονται στους "αιωνίους", θέλοντας να αντικαταστήσει τους Ξανθόπουλο και Γιαννόπουλο. Από αυτό το ρόλο θα ξεκινήσουν οι δύο, που έχουν ξεκάθαρα το ταλέντο και τις δυνατότητες να κερδίσουν έναν ακόμη μεγαλύτερο, αν αποδείξουν ότι μπορούν να ακολουθήσουν σε αυτό που ο προπονητής τους ονομάζει "σκεπτόμενο μπάσκετ". Διότι είναι διαφορετική ιστορία να είναι τα πρώτα βιολιά σε μια ομάδα που μπορεί να στηριχτεί στη δική τους ικανότητα και διαφορετικό να αποτελέσουν "οικονομικά" γρανάζια σε μια μηχανή που έχει σχεδιαστεί διαφορετικά.

Τι μένει; Το κεφάλαιο Σχορτσιανίτης, με το τελευταίο σενάριο να θέλει τον Παναθηναϊκό να εξετάσει και τρίτη επιστροφή παίκτη του, στο πρόσωπο του Ίαν Βουγιούκα. Οι "πράσινοι" θέλουν να βαδίσουν στα σίγουρα. Κερδίζουν σε ελληνικό στοιχείο, αλλά από την άλλη χάνουν στη ζυγαριά στην κατηγορία "κίνητρο", διότι όπως και να το κάνουμε οι περισσότεροι παίκτες που αποκτήθηκαν είχαν την ευκαιρία να αποδείξουν ότι αξίζουν να βρίσκονται στο υψηλότερο επίπεδο (Λάσμε από τραυματισμό, Ούκιτς από κακή χρονιά, Μασιούλις βασικός, Μπράμος για πρώτη φορά στη διοργάνωση, ο Γκιστ δεν είχε ρόλο στη Μάλαγα κτλ).

Το 1,2, Χ του Ολυμπιακού

Αντίστοιχα γρήγορα δείχνει να θέλει να κινηθεί και ο Ολυμπιακός, που αν και μοιάζει παράδοξο είναι πιο ευέλικτος φέτος, έστω κι αν είχε τρία σημαντικά ανοιχτά μέτωπα (Χάινς, Σπανούλη, Λο). Το αποτέλεσμα ως τώρα είναι 2, Χ, 1... Η ΤΣΣΚΑ αποφάσισε να δώσει 1.2 εκ. δολάρια για 2ο ψηλό και πήρε τον Χάινς, ο Σπανούλης φέρεται να έχει πολύ μεγάλες προτάσεις στα χέρια του από Μπαρτσελόνα και ΤΣΣΚΑ (τις οποίες δύσκολα θα καταφέρει να ισοφαρίσει ο Ολυμπιακός), ενώ ο Λο οδεύει προς παραμονή.

Τεράστιες απώλειες, αλλά και σημαντική παραμονή από την άλλη. Το σίγουρο είναι ότι ο Ολυμπιακός δεν θα μπορέσει να βρει καλύτερο παίκτη από τον Χάινς στα λεφτά που έπαιρνε πέρσι ο Αμερικανός, οπότε θα χρειαστεί να πάρει από την κάβα που δημιουργήθηκε από τους Σίμονς-Πέτγουεϊ (φθηνότεροι των Σερμαντίνι-Άντιτς).

Επίσης σίγουρο είναι ότι είναι εύκολο να βρει μια καλύτερη λύση από τον Πάουελ, ενώ ήδη έχει κάνει μια αλλαγή προσώπου (εξοικονομώντας χρήματα) με την μεταγραφή του Σίμονς αντί του Σερμανίντι. Ο πρώην παίκτης της Καβάλας είναι κοινοτικός όπως και ο προκάτοχος του, είναι εξαιρετικός στο pick-n-roll (το δυνατό του στοιχείο) και πολύ καλός αθλητής. Το μόνο αρνητικό είναι ότι δεν είναι... 2.16 όπως ο Γεωργιανός.

Παρελθόν αποτέλεσε ο Άντιτς που αντικαταστάθηκε από τον επίσης φθηνότερο Μπρεντ Πέτγουεϊ. Όπως και ο Σίμονς έχει κι αυτός την ευκαιρία του να παίξει στην Ευρωλίγκα και να διακριθεί, μια παράμετρος που δεν πρέπει να υποτιμάται. Θα κάνει τον Ολυμπιακό ακόμη πιο γρήγορο και αθλητικό, θα βελτιώσει ακόμη περισσότερο το παιχνίδι των "ερυθρολεύκων" πάνω από τη στεφάνη, θα τον ενισχύσει ακόμη περισσότερο στο transition εκεί δηλαδή όπου υπάρχει ο μετρ του είδους Γιώργος Πρίντεζης (το πιο γρήγορο 4άρι στην Ευρωλίγκα όπως έλεγε στο Λονδίνο ο προπονητής του) και θα του δώσει μια επιπλέον λύση στο τρίποντο.

Ο Πέτγουεϊ δεν είναι ο κλασσικός σουτέρ, αλλά στη θητεία του στο Ρέθυμνο βελτίωσε πολύ αυτό το στοιχείο... Θέλοντας και μη αφού προπονητής του ήταν ο Στέργιος Κουφός, ο οποίος στο Διεθνές Σεμινάριο προπονητών στη Θεσσλαονίκη (2012) είχε υπογραμμίσει πως είχε επιμείνει πολύ σε αυτό. Για του λόγου το αληθές ο Πέτγουεϊ είχε 40 τρίποντα πέρσι, έναντι των 24 του Σκοπιανού που δεν ήταν καθόλου σταθερός την περσινή σεζόν πίσω από τη γραμμή.

Το μεγάλο ερωτηματικό είναι φυσικά η παραμονή ή όχι του Σπανούλη. Πρόκειται για τον κινητήριο μοχλό της ομάδας, τον MVP της Ευρωλίγκας, τον παίκτη γύρω από τον οποίο έχει στηθεί εδώ και δύο χρόνια ο Ολυμπιακός. Καλύτερα, όμως, να περιμένουμε για να δούμε τις εξελίξεις...

Από εκεί και πέρα ο Ολυμπιακός κινείται για δύο ψηλούς (αντί του Πάουελ και του Χάινς), έχοντας βάλει στο μάτι τον μετρ του low-post Λουκά Μαυροκεφαλίδη που έκανε εντυπωσιακή χρονιά τόσο στην Σπαρτάκ, όσο και στη Μπαρτσελόνα. Στα συν η επιστροφή του τραυματία Μάντζαρη και η παραμονή του Έισι Λο, που απέδειξε πως ήταν ο καταλύτης της ομάδας όλη τη σεζόν.