Ο Ολυμπιακός συνέχισε την προετοιμασία του κλείνοντας το κεφάλαιο "Τουρκία" με δύο νίκες σε τρία παιχνίδια. Οι "ερυθρόλευκοι" είχαν διαφορετικά πρόσωπα σε κάθε ένα από τα παιχνίδια που έδωσαν, ακόμη και ανάμεσα στα εκάστοτε ημίχρονα απέναντι στον κάθε αντίπαλο.

Συνολικά είχαν καλές στιγμές τόσο επιθετικά, όσο και αμυντικά, χωρίς να έχουν την απαιτούμενη διαρκεια, κάτι που ενδεχομένως να ηταν και παράλογο αυτή την εποχή. Εξάλλου οι Πειραιώτες είχαν από την αρχή στο μυαλό τους να διαχειριστούν την ιδιαιτερότητα που αφορά τον τραυματισμό των δύο σμολ-φόργουορντ, του Ιωάννη Παπαπέτρου και του Τρεμέλ Ντάρντεν. Το να τραυματίζονται δύο παίκτες στην ίδια θέση είναι τεράστιο πρόβλημα για κάθε ομάδα, ανεξαρτητως αν παίζουν στο "1", στο "3" ή στο "5".

Ο Γιώργος Μπαρτζώκας διατήρησε συνήθως σχήματα με τρία γκαρντ, ή τον Ματ Λοτζέσκι στη θέση "3". Για λίγα μόνο λεπτά έπαιξε (στο 2ο ματς) με δύο σέντερ (Ντάνστον - Χάντερ), κάτι που έχει να κάνει με τον έλεγχο των ριμπάουντ, που ειναι και το μεγάλο ερωτηματικό για τους "ερυθρόλευκους" όταν καταφεύγουν σε χαμηλά σχήματα.

Από εκεί και πέρα στο τελευταίο παιχνίδι οι Πειραιώτες έδειξαν το καλό τους αμυντικό πρόσωπο, έγιναν πιο σκληροί κάτι που ζητά ανελλιπώς ο προπονητής τους. Παράλληλα ο Έλληνας τεχνικός διαχειρίστηκε αυτά τα ματς ως καθαρά "προπονητικά δείγματα", με την έννοια του μεγάλου rotation και των διαρκώς αλλαγών. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι ο Βαγγέλης Μάντζαρης ήταν αυτός που έπαιξε περισσότερο από όλους (με μεγάλη διαφορά μάλιστα - 31 λεπτά), κυρίως για να βρει κι αυτός ρυθμό, μετά από δύο χαμηλές πτήσεις στα πρώτα δύο φιλικά στο Γκλόρια Καπ.

Το θετικό σε ότι αφορά την αναμέτρηση με τη Φενέρμπαχτσε ήταν και ο περιορισμός των λαθών (σε σχέση με το ματς με τη Μάλαγα) και η βελτίωση της αμυντικής προσπάθειας, αλλά και η επίδοση στα ριμπάουντ (14 επιθετικά), σημειο που οι Πειραιώτες δινουν μεγάλη βάση με την παρουσία των Μπράιαν Ντάνστον και Οθέλο Χάντερ.

Παράλληλα ανέκτησε την αυτοπεποίθηση του ο Μπρεντ Πέτγουεϊ, ένας παίκτης που έχει πολύ σημαντικό ρόλο στο παιχνίδι του Ολυμπιακού και πιο συγκεκριμένα στην αμυντική λειτουργία και στα ριμπάουντ. Ο Αμερικανός φόργουορντ ήρθε από τον πάγκο για να δώσει πολύτιμες λύσεις έναντι του φανερά ανέτοιμου Πρίντεζη (είχε πρόβλημα πριν το πρώτο παιχνίδι του τουρνουά), δίνοντας στην ομάδα μια ισορροπία, δεδομένης της έλλειψης μεγέθους και αθλητικών προσόντων στην περιφέρεια.

Ο Γιώργος Μπαρτζώκας, εξάλλου, όπως ισχύει και στις περιπτώσεις των Πέτγουεϊ και Μάντζαρη, προσπαθεί σε αυτά τα δύσκολα φιλικά να δώσει χρόνο συμμετοχής (και επομένως ευκαιρίες) σε όλους τους παίκτες. Μεταξύ των οποίων και οι Χριστοδούλου, Κατσίβελης, αλλά και ο Καββαδάς, που θα έχει το ρόλο του τρίτου σέντερ, πίσω από το δίδυμο Ντανστον-Χάντερ, που δείχνει να βρίσκει τη χημεία του.

Μετά το τέλος του ματς ο Γιώργος Μπαρτζώκας μίλησε για την επιμονή στα δυνατά σημεία της ομάδας. Ο Ολυμπιακός και φέτος προσπάθησε να προσθέσει ποιότητα στις θέσεις που "πονούσε" πέρσι, να αποκτήσει εμπειρία και μεγαλύτερο βάθος, χωρίς ωστόσο να αλλάξει το αγωνιστικό του στυλ. Και πάλι θα είναι μια ομάδα που θα επιμένει να σπρώχνει τη μπάλα στον αιφνιδιασμό, να εκμεταλλεύεται τον επιθετικό του ρυθμό και τις φάσεις στο transition, να έχει έναν pick-n-roll προσανατολισμό και παράλληλα να παίζει μια επιθετική άμυνα, που θα του επιτρέπει να κερδίζει τις μπάλες και τις απαιτούμενες κατοχές, ώστε να τρέξει ακόμη περισσότερο και να εκμεταλλευτεί την επιθετική του ποιότητα.

Αν μη τι άλλο αυτό που έχει χάσει από πέρσι είναι η δημιουργια στο post από το "3" (Περπέρογλου), αλλά χάρις στην παρουσία δύο καλών αμυντικών στη μπάλα (Λαφαγιέτ - Ντάρντεν) έχει κερδίσει πολλά σε αυτό το κομμάτι, που αποτελούν το Α και το Ω στην καλή αμυντική λειτουργία μιας ομάδας. Ακόμη, βέβαια, ο Ολυμπιακός δεν έχει πλησιάσει καν το επίπεδο ετοιμότητας που απαιτείται κι ενώ υπάρχει στη... γωνία το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό, στο οποίο θα κληθεί να παίξει χωρίς 3άρι.

Περισσότερα για τα νέα στοιχεία που έβαλε στο παιχνίδι του ο Ολυμπιακός (καθώς και παρουσίαση των νέων παικτών) σε επόμενο κείμενο.