Η Euroleague ανακοίνωσε τις δύο καλύτερες πεντάδες της διοργάνωσης. Με διπλή ελληνική παρουσία, έστω και στη 2η: τον Βασίλη Σπανούλη και τον Στεφάν Λάσμε. Λογικό, θα πει κανείς αφού οι επιλογές της 1ης πεντάδες προήλθαν από ομάδες που προκρίθηκαν στο final-four.

Η πρώτη πεντάδα

Ο Σέρχιο Ροντρίγκεθ είναι χωρίς αμφιβολία ο καλύτερος πλέι-μέικερ της διοργάνωσης. Έκανε μια εκπληκτική χρονιά με 13.5 πόντους, 5 ασίστ, σουτάροντας με εκπληκτικά ποσοστά. Οδήγησε τη Ρεάλ εκ του ασφαλούς όλη τη χρονιά, προερχόμενος μάλιστα από τον πάγκο. Είναι ο πρώτος παίκτης που επιλέγεται στην πρώτη 5άδα και δεν ξεκινάει βασικός, μετά τον δικό μας Θοδωρή Παπαλουκά.

Το εκπληκτικό είναι ότι όχι απλά ταίριαξε, αλλά ουσιαστικά ήταν αυτός που σφράγισε το αγωνιστικό στυλ της Ρεάλ. Χωρίς να εκβιάζει προσπάθειες και χωρίς να έχει συνεχώς τη μπάλα στα χέρια του, αποτέλεσε τον κινητήριο μοχλό του "τρένου" που ονομάζεται Ρεάλ, συνδυάζοντας μάλιστα την ουσία, με το θέαμα. Με μια λέξη: βιρτουόζος.

Επιλέχτηκε γιατί: Είπαμε. Είναι ο καλύτερος πλέι-μέικερ της διοργάνωσης.

Ο Κιθ Λάνγκφορντ είναι ο μοναδικός παίκτης της πρώτης πεντάδας που δεν θα αγωνιστεί στο φάιναλ-φορ. Θα είναι εκεί βέβαια (αφού γίνεται στο Μιλάνο), αλλά δεν θα παίξει. Ίσως να είχε ευστοχήσει σε εκείνη τη βολή στο τέλος της κανονικής περιόδου στο 1ο ματς με τη Μακάμπι, η ιστορία να ήταν διαφορετική, αλλά τι να κάνεις...

Ο αριστερόχειρας Αμερικανός έκανε εκπληκτική σεζόν, ειδικά στο Top-16. Κέρδισε το βραβείο "Alfonso Ford" έχοντας 17.7 πόντους ανά ματς.

Επιλέχτηκε γιατί: ήταν ο πρώτος σκόρερ της Euroleague.

Ρούντι Φερνάντεθ είναι ο 2ος παίκτης της Ρεάλ που επιλέχτηκε στην 5άδα. Και πολύ λογική επιλογή κατά τη γνώμη μου. Μαζί με τον Σέρχιο Ροντρίγκεθ έσυραν τον μαδριλένικο χορό, πρωταγωνιστώντας σε μια από τις πιο κυρίαρχες ομάδες που εμφανίστηκαν στο ευρωπαϊκό μπάσκετ.

Είχε 13.2 πόντους, 3.2 ασίστ και μόνιμη παρουσία στα βίντεο με τα Top-10 της σεζόν. Pick-n-roll, transition, ρήγματα στην αντίπαλη άμυνα, σουτ, κίνηση μακριά από τη μπάλα. Ο πιο ολοκληρωμένος σκόρερ χωρίς συζήτηση.

Επιλέχτηκε γιατί: είτε μας αρέσει, είτε όχι είναι ο σταρ της διοργάνωσης. Και παράλληλα ο πολυτιμότερος σύμφωνα με τον δείκτη "ranking".

Ο Σόνι Ουίμς έστω και εκτός θέσης θα έπρεπε να έχει μια θέση στην 5άδα. Φέτος έκανε την καλύτερη χρονιά, έχοντας τον "πρώτο ρόλο" στην ΤΣΣΚΑ. Ανταποκρίθηκε έχοντας 12.6 πόντους και 3.6 ασίστ (2ος στην ομάδα). Εκτός από εκτελεστής, δηλαδή, έγινε και ο δημιουργός της ομάδας του Έτορε Μεσίνα.

Παράλληλα έδειξε και στοιχεία του ηγετικού του χαρακτήρας, αναλαμβάνοντας πρωτοβουλίες στα δύσκολα. Άλλος ένας άκρως ολοκληρωμένος σκόρερ. Να σημειωθεί ότι είναι κι ο μοναδικός Αμερικανός της 5άδας.

Επιλέχτηκε γιατί: είναι από τους Αμερικανούς που βελτιώνεται συνεχώς και φέτος έδειξε ότι δεν είναι απλά ένας καλός σκόρερ.

Ο Άντε Τόμιτς εκπροσωπεί τη Μπαρτσελόνα στην πρώτη πεντάδα. Έκανε άλλη μια πολύ μεστή χρονιά με 11.8 πόντους, 6.3 ριμπάουντ και 2.2 ασίστ. Το μυστικό της επιτυχίας των "μπλαουγράνα" είχε να κάνει με τη χημεία που ανέπτυξε ο Κροάτης σέντερ με τον αναπληρωματικό του, τον Τζόι Ντόρσι.

Γενικότερα αν προσπαθεί να σκεφτεί κάποιος "ποιος είναι ο καλύτερος σέντερ στη διοργάνωση", αποκλείεται να μην σκοντάψει στο όνομα του Τόμιτς.

Επιλέχτηκε γιατί: Κανείς άλλος σέντερ δεν τη βάζει στο καλάθι όπως αυτός.

Η 2η πεντάδα

Λογική η επιλογή του Ρίκι Χίκμαν της Μακάμπι, που αποτελεί όχι μόνο παίκτη αποκάλυψη, αλλά και την απάντηση στο ερώτημα ποιος είναι ο καλύτερος Αμερικανός πλέι-μέικερ που έπαιξε φέτος. Ο περσινός MVP Βασίλης Σπανούλης ήταν επίσης από τους παίκτες-σημεία αναφοράς της σεζόν, ενώ το ίδιο ισχύει για τον μεστό Βίκτορ Κριάπα, που φέτος μονιμοποιήθηκε στο "3". Ο Ρώσος φόργουορντ ήταν και πάλι ένας από τους ακρογωνιαίους λίθους της ΤΣΣΚΑ, αποδεικνύοντας ότι ένας παίκτης για να είναι σημαντικός δεν χρειάζεται μόνο να σκοράρει (6.6 πόντοι), αλλά να προσφέρει σε όλους τους τομείς (5.2 ριμπάουντ, 4.2 ασίστ).

Στο "4" ο Νίκολα Μίροτιτς είναι μάλλον αδικημένος, καθώς θα έπρεπε να είναι στην πρώτη 5άδα μετά την εκπληκτική σεζόν που τρέχει (12.2 πόντοι, με 46% στο τρίποντο, 4.6 ριμπάουντ, 1.2 ασίστ, 1.1 κλεψίματα και 0.8 κοψίματα). Τέλος, την πεντάδα ολοκληρώνει ο σταθερός Στέφαν Λάσμε. Ο Γκαμπονέζος αν και είχε πεσμένα νούμερα σε σχέση με πέρσι, αποτέλεσε μια από τις "κολώνες" του Παναθηναϊκού και έναν από τους ψηλούς που πρόσφεραν συνέπεια τόσο μπροστά, όσο και πίσω.

Ποιοι θα μπορούσαν να μπουν...

Και τελικά δεν μπήκαν, κυρίως επειδή οι ομάδες δεν τους δεν προχώρησαν τόσο μακριά. Είναι τα περίφημα "snubs", που λένε στην Αμερική, οι παίκτες δηλαδή που... ξεχάστηκαν.

Γκαρντ

Ο Κέρτις Τζέρελς ήταν ένας από τους καλύτερους γκαρντ που είδαμε. Η δική του αγωνιστική άνοδος μετά την κανονική περίοδο (από τους 8.9 πόντους στους 12.5 πόντους και στο 48% στο τρίποντο) βοήθησε πολύ το Μιλάνο να ανεβάσει στροφές. Έπαιξε καλά στα πλέι-οφ, αν και αυτό δεν ήταν τελικά αρκετό. Πλήρωσε το γεγονός ότι η ομάδα του έμεινε εκτός φάιναλ-φορ.

Τα καλύτερα νούμερα στη θέση "1" είχε μακράν του δεύτερου ο Κάρλος Αρόγιο, ένας παίκτης που είδε μια ολόκληρη ομάδα να χτίζεται γύρω του. Ο Πορτορικάνος είχε 13.7 πόντους, 5.5 ασίστ και μόλις 1.4 λάθη, νούμερο πολύ μικρό για παίκτη που είχε τη μπάλα διαρκώς στα χέρια του. Ουσιαστικά πήρε τη Γαλατά από το χέρι και την οδήγησε στους "8" (και στο "τείχος" που ονομάζεται Μπαρτσελόνα). Είναι ο πιο άτυχος της υπόθεσης, αφού έπαθε διάστρεμμα στη Βαρκελώνη.

Μην ξεχνάμε και τον Τζάστιν Ντέντμον. Τον παίκτη που από τη στιγμή που πάτησε το πόδι του στο Κάουνας άλλαξε τη μοίρα της λιθουανικής ομάδας. Με δικούς του 26 πόντους (ατομικό ρεκόρ για την κανονική περίοδο) οδήγησε τους "πράσινους" στο διπλό επί της Μπάμπεργκ και στο Top-16. Στη 2η φάση τερμάτισε στην πρώτη θέση των σκόρερ (16.8) έχοντας ακόμη 4 ασίστ και 39% στο τρίποντο. Έκανε την καλύτερη του εμφάνιση στο τέλος, στο παιχνίδι απέναντι στη Ρεάλ τελειώνοντας το ματς με 36 πόντους και 7/11 τρίποντα.

Ναι, ταλαιπωρήθηκε από προβλήματα. Ναι, η φετινή του σεζόν ήταν η χειρότερη από άποψη στατιστικών. Ναι, η Μπαρτσελόνα ήταν η ήρεμη δύναμη της διοργάνωσης, χωρίς πολλά ξεσπάσματα. Αλλά, μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για τον Χουάν Κάρλος Ναβάρο. Ο Λα Μπόμπα ακόμη και στο ρελαντί είχε 11.3 πόντους και 3.3 ασίστ, καταλαμβάνοντας δηλαδή τη 2η θέση των σκόρερ και τη 2η των πασέρ στην ομάδα του.

Αποτέλεσε τον παίκτη αποκάλυψη και μπήκε στη λίστα των περισσότερων ευρωπαϊκών ομάδων. Ο λόγος για τον Μάλκομ Ντιλέινι τον εκρηκτικό σκόρερ της Μπάγερν με τους 13.9 πόντους και τις 4.5 ασίστ. Βρέθηκε στην πρώτη 10άδα των σκόρερ τόσο στην regular season, όσο και στο Top-16, αποτελώντας τον βασικό λόγο που οι Βαυαροί πρωταγωνίστησαν στον όμιλο και έφτασαν να διεκδικούν ως το τέλος την πρόκριση τους στους "8".

Ασφαλώς δεν θα μπορούσε να γίνει τέτοια συζήτηση χωρίς να αναφερθεί το όνομα του Δημήτρη Διαμαντίδη. Δεν ήταν μια από τις καλύτερες χρονιές του σε νούμερα (28% στο τρίποντο, 8.9 πόντοι), αλλά και πάλι τερμάτισε ως ο καλύτερος -με διαφορά- πασέρ της διοργάνωσης (6.2 ασίστ). Για ακόμη μια σεζόν ήταν ο άνθρωπος που κουβάλησε στις πλάτες του τον Παναθηναϊκού, ο οποίος να μην ξεχνάμε βρέθηκε ένα ματς μακριά από το Μιλάνο.

Ο μικρότερος της παρέας είναι ο Μπόγκνταν Μπογκντάνοβιτς, ο γεννημένος το 1992 Σέρβος "μπόμπερ", που τερμάτισε στην 1η θέση των σκόρερ στην κανονική περίοδο της Euroleague. Ολοκλήρωσε τη χρονιά με 14.8 πόντους (και 37% στο τρίποντο), αλλά ακόμη 3.7 ασίστ. Δεν κέρδισε τυχαία τον τίτλο του rising star.

Φόργουορντ

Παρουσιάστηκε αναγεννημένος τουλάχιστον στο ξεκίνημα της χρονιάς, όσο η Φενέρμπαχτσε/Ούλκερ πήγαινε από νίκη σε νίκη. Η ευρωπαϊκή σεζόν δεν τέλειωσε, ωστόσο, με τον καλύτερο τρόπο, αφού κι αυτός ήρθε σε σύγκρουση με τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Παρόλα αυτά κανείς δεν μπορείς να διαγράψει την πολύ καλή χρονιά που έκανε ο Εμίρ Πρέλζιτς, που αναδείχτηκε 3ος σκόρερ (9.1 πόντοι), 1ος πασέρ (3.9 ασίστ) και 2ος ριμπάουντερ (4.6) της τουρκικής ομάδας.

Ο Νικ Κάνερ Μέντλεϊ πρωταγωνίστησε στην πολύ καλή αντικειμενικά σεζόν της Μάλαγα, που άγγιξε για μια στιγμή την πρόκριση στο Top-16 και μάλιστα στον "καυτό" ελληνικό όμιλο. Ο αριστερόχειρας φόργουορντ (1ος σκόρερ με 12.4 πόντους (55% στα δίποντα, 38% στα τρίποντα) και 2ος ριμπαόυντερ (4.5) της Ουνικάχα ήταν ο ηγέτης των Ισπανών, με τη συνεισφορά του να επιβεβαιώνεται περισσότερο από την... κάτω βόλτα που πήραν όταν απουσίασε με τραυματισμό στο Top-16.

O Ντέρικ Μπράουν εκτός από μια μόνιμη θέση στο Top-10 με τις καλύτερες φάσεις προσέφερε και ουσία στο παιχνίδι της Λοκομοτίβ Κουμπάν, που επίσης άγγιξε την πρόκριση στους "8". Ο Αμερικανός φόργουορντ έκανε μια πολύ καλή χρονιά με 13.9 πόντους και 4.5 ριμπάουντ, κυριαρχώντας στις αναμετρήσεις του με τους άλλους πάουερ-φόργουορντ. Αν μη τι άλλο ήταν από τα σημεία αναφοράς στη συγκεκριμένη θέση σε όλη τη διάρκεια της Euroleague.

Σέντερ

Ο Σαμάρδο Σάμιουελς εντυπωσίασε στο Μιλάνο. Με τα μαλλιά του, με τις θεαματικές φάσεις που έβγαλε, αλλά και με το παιχνίδι του. Ο Τζαμαϊκανός - ανακάλυψη του Λούκα Μπάνκι - με τους 9.5 πόντους και τα 3.5 ριμπάουντ αποτέλεσε έναν από τους πιο αξιόλογους ψηλούς της διοργάνωσης.

Ο Άλεξ Τάιους πέρασε πολλά προβλήματα κατά τη διάρκεια της χρονιάς και αντιμετώπισε αρκετά προβλήματα. Στο Top-16 (8.5 πόντοι, 5.8 ριμπάουντ) άρχισε να βρίσκει τον εαυτό του, ενώ στα πλέι-οφ ήταν το χρονικό σημείο που απογειώθηκε. Στις αναμετρήσεις με το Μιλάνο είχε 13.5 πόντους (75% στο δίποντο), 5.5 ριμπάουντ και 2.0 κοψίματα, συγκεντρώνοντας τα καλύτερα νούμερα μεταξύ όλων των σέντερ της φάσης των "8".

Τέλος, ο ψηλός που θα μπορούσε να διεκδικήσει μια θέση στις καλύτερες 5άδαες είναι ο Μπράιαν Ντάνστον, ο αμυντικός της χρονιάς . Ο Αμερικανός σέντερ στη ρούκι χρονιά του έκανε πολύ μεγάλα παιχνίδια, ειδικά όσο κυλούσε η σεζόν. Είχε συνολικά 10.3 πόντους, 5.3 ριμπάουντ και 1.3 κοψίματα (1ος μπλοκέρ της Euroleague), κάνοντας αρκετούς να... ξεχάσουν τον Κάιλ Χάινς.

Εσείς τι λέτε; Ποιοι θα μπορούσαν να επιλεχτούν στις καλύτερες 5άδες;