Στο τουρνουά του Ηρακλείου άφησε τα πρώτα του δείγματα στο παρκέ ο καινούργιος Ολυμπιακός . Εν αντιθέσει με τον Παναθηναϊκό οι "ερυθρόλευκοι" ξεκινούν με εντελώς διαφορετική βάση, κουβαλώντας τον ίδιο κορμό τα τελευταία χρόνια, έχοντας παράλληλα τον ίδιο προπονητή για μια ακόμη σεζόν. Και σε ότι αφορά τα πρόσωπα, εξάλλου, υπάρχουν ελάχιστα νέα σημεία αναφοράς: ο Έρικ Γκριν και ο Κεμ Μπιρτς. Ο Πάτρικ Γιανγκ θα έμπαινε σ' αυτή την κατηγορία, καθώς επιστρέφει μετά τον τραυματισμό που του επέτρεψε να δώσει ελάχιστα παιχνίδια την περασμένη σεζόν, ωστόσο στα παιχνίδια με Ερυθρό Αστέρα και Εφές έδειξε ότι είναι ανέτοιμος.

Αξίζει, όμως, να δούμε αναλυτικά τον τρόπο που θέλει να παίξει ο Ολυμπιακός τη νέα σεζόν. Έχει μεγαλύτερη σημασία τι προσπαθούν να κάνουν στο παρκέ οι Πειραιώτες, παρά η ίδια η απόδοση τους στα φιλικά. Δεν μπορούμε να πούμε για παράδειγμα ότι "υπάρχει πρόβλημα στο αμυντικό transition", επειδή κάτι τέτοιο συνέβη με την -ούτως ή άλλως- ταχύτατη Έφες. Η προσοχή πρέπει να στραφεί στις νόρμες και στις τάσεις του νέου Ολυμπιακού.

Rotation

Τα δύο δυνατά αυτά παιχνίδια - απέναντι σε ομάδες επιπέδου Euroleague - έδωσαν τη δυνατότητα στον Γιάννη Σφαιρόπουλο να χρησιμοποιήσει διαφορετικά σχήματα. Μάλιστα απέναντι στους Τούρκους υπήρχε και η ρεαλιστική συνθήκη της προσπάθειας να γυρίσει ένα παιχνίδι, όπου χρησιμοποιήθηκαν σχήματα για ειδικές αποστολές.

Ως γενικούς κανόνες μπορούμε να θεωρήσουμε το μοίρασμα του χρόνου στο "1" μεταξύ του Βαγγέλη Μάντζαρη και του Ντάνιελ Χάκετ, θέση στην οποία χρησιμοποιήθηκε επικουρικά και ο Γιάννης Αθηναίου, ενώ παρουσιάστηκε και σχήμα με Γκριν-Σπανούλη στα γκαρντ. Στο "2" δεσπόζει ο αρχηγός του Ολυμπιακού, ενώ σ' αυτή τη θέση παίζει και ο Έρικ Γκριν. Ο Αμερικάνος έπαιξε και μαζί με τον Σπανούλη σε σχήμα με τρία γκαρντ (και με τον Μάντζαρη και με τον Αθηναίου). Στο "3" αγωνίστηκαν οι Παπανικολάου και Λοτζέσκι.

Ως νέο στοιχείο πρέπει να θεωρηθεί η "μονιμοποίηση" του Ιωάννη Παπαπέτρου στο "4". Πέρσι ο 22χρονος φόργουορντ είχε ξεκινήσει ως σμολ-φόργουορντ. Μετά τους τραυματισμούς, όμως και όταν προέκυψε πρόβλημα στη συγκεκριμένη θέση άρχισε να δίνει ανάσες στο "4". Μετά τα μισά της σεζόν, όμως, έπαιζε αποκλειστικά πίσω από τον Γιώργο Πρίντεζη, κάτι που συνέβη και τώρα. Το καινούργιο στοιχείο δεν είναι οπότε ότι θα χρησιμοποιείται ως πάουερ-φόργουορντ, αλλά ότι η χρονιά ξεκινάει με τον Παπαπέτρου να έχει μόνο αυτό το ρόλο: του back-up "4".

Στο "4" έπαιξε ακόμη ο Δημήτρης Αγραβάνης, που όπως και πέρσι πέρασε και από το "5". Ήταν μάλιστα στο παρκέ στο διάστημα που ο Ολυμπιακός "έκλεισε" τη διαφορά με την Έφες. Δείγμα ότι θα παίξει και φέτος το ρόλο του σέντερ σε γρήγορα σχήματα για ειδικές αποστολές. Ο 22χρονος διεθνής φόργουορντ έκανε πολύ καλή αμυντική δουλειά και δεν είναι τυχαίο ότι άκουσε τον προπονητή του να του αποδίδει τα εύσημα και μάλιστα δύο φορές στο ίδιο τάιμ-άουτ.

Σε ότι αφορά τη θέση του σέντερ ο Ολυμπιακός παρέταξε τέσσερα διαφορετικά πρόσωπα: τον Μιλουτίνοφ, τον Μπιρτς, τον Γιανγκ και τον Αγραβάνη. Ο Μιλουτίνοφ έδειξε να έχει πιο ενεργό ρόλο σε σχέση με την περασμένη χρονιά. Όχι μόνο επειδή ξεκίνησε βασικός με τον Ερυθρό Αστέρα (και έπαιξε αρκετό χρόνο απέναντι σε έναν βαρύ σέντερ όπως ο Κούζμιτς), αλλά επειδή αποτέλεσε σημείο αναφοράς στην επίθεση. Οι "ερυθρόλευκοι" προσπάθησαν συστηματικά να τον τροφοδοτήσουν όσο βρισκόταν στο παρκέ, ειδικά στο σημείο που είχε απέναντι του έναν soft αμυντικό, όπως είναι ο Ντέρικ Μπράουν.

Όσο για τον Γιανγκ; Ήταν φανερό ακόμη κι από τον τρόπο που έτρεχε ότι "σκέφτεται" το πόδι του. Πολλές φορές φαινόταν σαν το σέρνει, ενώ άλλες φαινόταν σαν το τρέξιμο του να μην μοιάζει με φυσική κίνηση. Είναι λογικό ένας παίκτης που προέρχεται από τέτοιο τραυματισμό να "φοβάται" το γόνατο του. Είναι περισσότερο ψυχολογικό, παρά σωματικό το πρόβλημα σε τέτοιες περιπτώσεις. Οπότε δεν μπορούμε να τον κρίνουμε. Θα χρειαστεί τουλάχιστον έναν μήνα ακόμα για να δούμε τον "κανονικό" Πάτρικ Γιανγκ.

Τα νέα πρόσωπα

Ας δούμε αναλυτικότερα όμως τον Έρικ Γκριν και τον Κεμ Μπιρτς. Ο Γκριν χρησιμοποιήθηκε τόσο στο ρόλο του αντι-Σπανούλη, όσο και σε ένα ρόλο στο πλευρό του. Από τα πρώτα του κιόλας παιχνίδια έδειξε τα στοιχεία που τον διέκριναν στην καριέρα του , όπως την ικανότητα στο σκοράρισμα. Είναι καλός σουτέρ, μπορεί να απειλήσει off the dribble και έχει ικανότητα στο ένας-εναντίον-ενός. Αυτό που Αυτό που είχε ενδιαφέρον είναι ότι ο Ολυμπιακός έτρεξε με αυτόν στο ρόλο του δημιουργού plays του Βασίλη Σπανούλη.

Παράλληλα χρησιμοποίησε ένα σύστημα ειδικά για αυτόν, το οποίο περιλαμβάνει μια διαδικασία απομόνωσης. Ο Γκριν είναι πολύ επικίνδυνος όταν ντριμπλάρει αριστερά και αυτή τη συνθήκη προσπαθεί να χρησιμοποιήσει ο Ολυμπιακός, που χρησιμοποιεί μια κατάσταση που δεν υπήρχε ως τώρα το playbook της ομάδας. Το καθαρό ένας-εναντίον-ενός γίνεται ολοένα και πιο έντονο στοιχείο του παιχνιδιού στο ευρωπαϊκό μπάσκετ, ακριβώς γιατί λόγω των mobile ψηλών οι αλλαγές έχουν "εξουδετερώσει" το pick-n-roll. Πέρσι για παράδειγμα ο Παναθηναϊκός άνοιγε το γήπεδο για τον Έλιοτ Ουίλιαμς. Η Λαμποράλ το έκανε για τον Μάικ Τζέιμς. Η ΤΣΣΚΑ προσπαθούσε με clear-out καταστάσεις να εκμεταλλευτεί το δεξί πέρασμα του Ντε Κολό. Το Μιλάνο απομόνωνε τον Τζεντίλε.

Όσο για τον Μπιρτς; Έχει μπει από νωρίς στο πετσί του ρόλου. Εξάλλου στη δική του περίπτωση ο Ολυμπιακός εμπιστεύτηκε πολύ τα χαρακτηριστικά του για να τον χρίσει αντι-Χάντερ. Ο Καναδός σέντερ, λοιπόν, στην επίθεση συνεργάστηκε με τον Σπανούλη στο pick-n-roll και κυνήγησε το επιθετικό ριμπάουντ, ενώ στην άμυνα προσπάθησε να κλείσει τρύπες και να σταματήσει τη μπάλα.

Επιθετικός προσανατολισμός

Όπως αναμενόταν ο Ολυμπιακός διατήρησε το ίδιο στυλ παιχνιδιού. Παραμένει μια ομάδα με pick-n-roll προσανατολισμό. Πως να γίνει διαφορετικά, όταν στις τάξεις της ομάδας υπάρχει ο Βασίλης Σπανούλης; Όταν ο 34χρονος γκαρντ βρίσκεται στο παρκέ οι περισσότερες επιθέσεις ξεκινούν από screen στη μπάλα, με τους σουτέρ (Παπανικολάου, Λοτζέσκι, Πρίντεζη, Μάντζαρη, Παπαπέτρου, Αθηναίου) να ανοίγουν το γήπεδο. Οι Πειραιώτες χρησιμοποιούν πολλές διαφορετικές διατάξεις και κινήσεις για να επιτρέψουν στον Σπανούλη να δημιουργήσει.

Από εκεί και πέρα έντονο στοιχείο παραμένει το post-up του Γιώργου Πρίντεζη, το οποίο μπορεί να θεωρηθεί σταθερή αξία. Αν θα πρέπει να προσθέσουμε δύο νέα στοιχεία αυτά είναι η εμπιστοσύνη στον Μιλουτίνοφ (ο Σέρβος προσπαθεί να εκμεταλλευτεί το μέγεθος του και να "κλειδώσει" στην καρδιά της ρακέτας) και οι απομονώσεις του Έρικ Γκριν, που μπορούν να θεωρηθούν σημεία αναφοράς. Εν αντιθέσει για παράδειγμα plays που χρησιμοποιήθηκαν λίγο, όπως αυτό με τον Κεμ Μπιρτς που πιάνει τη μπάλα στο low-post, για να παίξει ξανά pick-n-roll.

Αμυντική τακτική

Στο παιχνίδι με τον Ερυθρό Αστέρα ο Ολυμπιακός χρησιμοποίησε κατά κύριο λόγο στο pick-n-roll την άμυνα "δύο εναντίον δύο" (flat), την οποία χρησιμοποιούσε ελάχιστα την περασμένη σεζόν. Ως εναλλακτική (είτε ως βασική άμυνα, είτε στο τελείωμα των 24'') έκανε και αλλαγές στα on-ball screens, χρησιμοποιώντας μόνο καθ' εξαίρεση τις αγαπημένες του παγίδες στο pick-n-roll (τις οποίες ούτως ή άλλως είχε περιορίσει προς το τέλος της χρονιάς).

Στο παιχνίδι με την Εφές είδαμε κάτι διαφορετικό. Η παγίδα στο pick-n-roll χρησιμοποιήθηκε περισσότερο και λόγω χαρακτηριστικών των χειριστών (όπως ο Ερτέλ που σουτάρει πολύ καλά μετά από ντρίμπλα) και λόγω συνθηκών αγώνα. Οι Πειραιώτες βρισκόντουσαν πίσω στο σκορ και έπρεπε να αλλάξουν τον ρυθμό. Κατά τα άλλα είδαμε και πάλι το "δύο εναντίον δύο" με τον Μιλουτίνοφ στο "5", αλλά και αλλαγές όπως έγινε με τον Αγραβάνη. Το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός διαθέτει ψηλούς με γρήγορα πόδια (πλην Μιλουτίνοφ) του δίνει τη δυνατότητα να χρησιμοποιεί διαφορετικές pick-n-roll άμυνες, ανάλογα με τον αντίπαλο και την έκβαση του αγώνα.

Παράλληλα είδαμε πιεστικές άμυνες σε όλο το γήπεδο, ως προσπάθεια να ανοίξει ο ρυθμός του αγώνα.

Συμπέρασμα: ο Ολυμπιακός βαδίζει στο μονοπάτι των τελευταίων ετών. Παραμένει μια ομάδα με συγκεκριμένη επιθετική τακτική εκμετάλλευσης των δημιουργών (Σπανούλη, Πρίντεζη, Γκριν), που παράλληλα προσπαθεί να κάνει καλά τα απλά πράγματα. Ο Γκριν δίνει νέα στοιχεία στο επιθετικό παιχνίδι, ενώ ο Μπιρτς μοιάζει βγαλμένος από το ίδιο καλούπι των ψηλών που "ψωνίζει" τα τελευταία χρονιά η ομάδα του Πειραιά. Αμυντικά η ομάδα του Γιάννη Σφαιρόπουλου θα προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί την ταχύτητα των ψηλών, την συνολική σκληράδα, αλλά και το γεγονός ότι είναι μια ομάδα με ένα βαθύ ρόστερ.