Ο Αντρέα Τρινκιέρι παρουσιάστηκε στο ελληνικό κοινό το μεσημέρι της Δευτέρα , χωρίς βέβαια να αποκαλύψει πολλά από τα σχέδια του. Ουσιαστικά το πρώτο που επιβεβαίωσε ήταν το επικοινωνιακά του χάρισμα, δείχνοντας ελάχιστα από τα χαρτιά που κρατάει στα χέρια του.

Σε αγωνιστικό επίπεδο αυτά που υπογράμμισε είναι ότι η ομάδα θα είναι γύρω από τον Βασίλη Σπανούλη, όπως αναμενόταν δηλαδή. Εκεί πάει το "οι Διαμαντίδης, Ναβάρο και Σπανούλης είναι οι καλύτεροι στην Ευρώπη, έχουμε τον έναν οπότε είμαστε τυχεροί". Γιατί τον Διαμαντίδη με το εθνόσημο πρέπει να τον ξεχάσουμε, αφού το πολύ πολύ να πιουν έναν... φραπέ όπως είπε χαρακτηριστικά. Αντίθετα έμεινε ανοιχτό το ενδεχόμενο της επιστροφής του Θοδωρή Παπαλουκά.

Από εκεί και πέρα στην τελική 12άδα θα παίξει καταλυτικό ρόλο η χημεία. Δεν θα είναι δηλαδή μια... all-star ομάδα, που θα απαρτίζεται από τους δώδεκα καλύτερους ή πιο φορμαρισμένους παίκτες. Θα πρέπει να ταιριάζουν μεταξύ τους. Αυτό το είχε πει και σε παλαιότερες συνεντεύξεις του: "Υπάρχουν δύο τρόπο: να διαλέξει τους 12 καλύτερους παίκτες, το οποίο είναι ωραίο, αλλά εμπεριέχει μεγάλο ρίσκο. Η χημεία είναι το μεγάλο ερωτηματικό. Ή μπορείς να χτίσεις την καλύτερη ομάδα που μπορείς με τους διεθνείς που θα έχεις στα χέρια σου".

Αυτό είχε πει παλαιότερα και το επανέλαβε τώρα λέγοντας: "ότι ή διώχνεις του 12 χειρότερους (εντάξει, το πήγε από την ανάποδη) ή κάνεις μια ομάδα με ρολίστες". Στη λίστα θα συμπεριλαμβάνονται παίκτες όπως ο Παππάς, ο Γιάνκοβιτς, ο Κατσίβελης και ο Καββαδάς, οι καλύτεροι δηλαδή νεαροί Έλληνες. Είναι μια σαφής προσπάθεια στήριξης της χρυσής φουρνιάς των 90άρηδων. Λογικό, διότι πάντα στο μυαλό κάθε αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος πρέπει να υπάρχει το πλάνο της "επόμενης ημέρας". Μοναδική ένσταση; Μου επιτρέπετε; Ούτε ο Παππάς, ούτε ο Γιάνκοβιτς είναι ρολίστες.

Το στυλ

Τι στυλ θα έχει η Εθνική; Θα παίζει ομαδικό μπάσκετ. Σε άμυνα και επίθεση. Είναι ξεκάθαρο. Άλλωστε το βλέπει κανείς και στην Καντού. Είναι μια ομάδα που έχει παίκτες με όρεξη να πασάρουν, που είναι καλοί στο παιχνίδι του μισού γηπέδου, είχαν σαν κύριο χαρακτηριστικό το καλό διάβασμα και γενικότερα έπαιζαν με υπομονή ψάχνοντας την καλύτερη φάση στα 24 δευτερόλεπτα. "Δεν θα έχουν πρόβλημα με τη φιλοσοφία μου, γιατί διαβάζουν καλά τις καταστάσεις" είπε στην παρουσίαση της Δευτέρας και δεν έχει άδικο. Αν μη τι άλλο η ελληνική σχολή το έχει αυτό.

Το moto που λέει σε κάθε ευκαιρία ο Ιταλός προπονητής είναι το "less is more" (το απλό είναι και το καλύτερο). Το είπε πέρσι στο Διεθνές Σεμινάριο Προπονητών του ΣΕΠΚ στη Θεσσαλονίκη, το τόνισε σε παλαιότερη συνέντευξη του, το επανέλαβε και στην παρουσίαση από την ΕΟΚ. Ο Τρινκιέρι παίζει με λίγα plays, δεν "φορτώνει" τους παίκτες με πολλές πληροφορίες και θέλει να "παίζουν χωρίς να σκέφτονται".

Παράλληλα δίνει ελευθερία σε ορισμένους παίκτες, την οποία ωστόσο κερδίζουν από την άμυνα. "Πολλοί μου λένε "κόουτς άσε με να παίξω και τους απαντάω: παίξε άμυνα και θα σ' αφήσω να παίξεις στην επίθεση. Αυτή είναι η συμφωνία μας" όπως διάβασα ότι δήλωσε στο "In the Game"

Αυτά που δεν είπε...

Στην παρουσίαση, δηλαδή, γιατί τα έχει πει παλαιότερα. Γενικότερα ο Τρινκιέρι, που θαυμάζει τον Γκρεγκ Πόποβιτς και τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς, είναι υπέρ των ρόλων σε κάθε ομάδα. Για αυτό και φέρνει για παράδειγμα τους Σπερς: "έχουν τρεις μεγάλους παίκτες σε διαφορετικές θέσεις, τον Πάρκερ, τον Τζινόμπιλι και τον Ντάνκαν και πάντα παίζουν μαζί οι δύο από τους τρεις. Έχουν ρόλους και χημεία, για αυτό και παίζουν καλά ανεξάρτητα αν ο 4ος παίκτης είμαι εγώ ή εσύ". Συμπληρώνοντας από τα παραπάνω τον.... Πάρκερ τον βρήκαμε (Σπανούλης), οπότε ψάχνουμε τους άλλους δύο.

Αναζητούνται, δηλαδή, δημιουργοί. Παίκτες που να παίρνουν σωστές αποφάσεις. "Αυτή είναι η δυσκολότερη δουλειά" έχει δηλώσει στο παρελθόν. Για αυτό και εκτιμά απεριόριστα τον Διαμαντίδη για τον οποίο έχει πει ότι " Είναι ο καλύτερος παίκτης στην Ευρώπη σε ότι αφορά το πνευματικό του επίπεδο. Κάνει τα πάντα στο παρκέ και χτυπάει στα νεύρα του αντιπάλου". Τι μένει να βρούμε τον Τζινόμπιλι, έναν περιφερειακό δηλαδή που να αποφασίζει με τη μπάλα στα χέρια και έναν ψηλό που να μπορεί να κάνει το ίδιο.

Ένα μεγάλο κομμάτι που θα επηρεάσει την τελική επιλογή αφορά τα προσόντα. Η Καντού το καλοκαίρι που μας πέρασε κινήθηκε προς αυτή την κατεύθυνση: να κάνει την ομάδα του πιο αθλητική, ειδικά μες στο καλάθι. Έξω Μπαζίλε-Μαρκονάτο και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις μέσα ξένοι από την Αμερική. Το αποτέλεσμα δεν ήταν το ίδιο εντυπωσιακό, ωστόσο, ακόμη και τώρα ο ίδιος επιμένει ότι μια ομάδα πρέπει να είναι αθλητική: "γιατί έτσι μπορείς να παλέψεις όλα τα παιχνίδια". Και εξηγεί ότι "μια ομάδα όταν τρέχει και πηδάει μπορεί να είναι όλη τη σεζόν μέσα στους στόχους της και να χτυπάει όλα τα ματς", αν και γνωρίζει ότι "για να κερδίσεις στο τέλος χρειάζεται το διαβασμα. Δηλαδή ο ΜακΙντάιρ και ο ΜακΚάλεμπ θα σε φτάσουν άμεσα στο επόμενο στάδιο, αλλά για να πατήσεις την κορυφή χρειαζεσαι τον Σπανούλη, τον Διαμαντίδη ή τον Ναβάρο".

Οπότε στην τελική 12άδα να περιμένουμε απ' όλα: εμπειρία, παίκτες που διαβάζουν, καλούς αθλητές και παίκτες να παίξουν ρόλο.