Σε μια βδομάδα οι "πράσινοι" έστριψαν το νόμισμα του πρωταθλητισμού. Νίκησαν με κακή εμφάνιση την Μπαρτσελόνα και έχασαν με καλή εμφάνιση από τον Ερυθρό Αστέρα . Χωρίς αμφιβολία θα επέλεγαν το πρώτο οποιαδήποτε στιγμή. Διότι η ουσία είναι ότι ακόμη και τώρα ο Παναθηναϊκός των δύο μόλις εκτός έδρας νικών και με το δύσκολο εντός έδρας πρόγραμμα (θα υποδεχτεί Ρεάλ και ΤΣΣΚΑ), βρίσκεται σε τεντωμένο σκοινί.

Εξετάζοντας το πρόγραμμα των "πρασίνων" -μιας και μπάινουμε στην τελευταία 10άδα των παιχνιδιών- ξεχωρίζουν οι βατές επόμενες αγωνιστικές με Γαλατάσαραϊ (εκτός) και Μπάμπεργκ, Ούνιξ (εκτός), τρεις ομάδες που βρίσκονται στις έξι τελευταίες θέσεις της κατάταξης και η καθοριστική τριάδα που ακολουθεί (Νταρουσάφακα έξω, Ζαλγκίρις έξω και Ρεάλ Μαδρίτης μέσα). Η τελευταία θα είναι και η εποχή της κρίσης για την ομάδα του Τσάβι Πασκουάλ. Εκεί θα φανεί αν αυτή η ομάδα θα προκριθεί αρχικά στα προημιτελικά και κατά συνέπεια ποια θέση θα καταλάβει.

Το ντεφορμάρισμα του Καλάθη

Αν κρίναμε αυστηρά και τώρα με την τωρινή του κατάσταση ο Παναθηναϊκός χωλαίνει. Κι αυτό έχει να κάνει κατά κύριο λόγο με το γεγονός ότι χωλαίνει ο βασικός του δημιουργός, ο Νικ Καλάθης, που περνάει παρατεταμένη περίοδο ντεφορμαρίσματος. Με 1/17 τρίποντα στα τελευταία παιχνίδια, 0/6 βολές και 1 μονάδα ranking, όχι κατά μέσο όρο, αλλά συνολικά.Αλλά η ευστοχία του ίσως να μην είναι το αληθινό πρόβλημα. Αυτό που πονάει περισσότερο τον Παναθηναϊκό είναι ότι έχει χάσει τον παίκτη που θα δημιουργήσει για τους άλλους και κυρίως για τους σουτέρ. Και μέσα σε όλα είναι και ο λάθος τρόπος διαχείρισης της κατάστασης από τον ίδιο, που προσπαθεί να μπει στο ματς σουτάροντας.

Ο Καλάθης στο Βελιγράδι δεν ήταν αρνητικός επειδή έκανε air-ball βολή, ή επειδή δεν ευστόχησε στο κρίσιμο τρίποντο. Ήταν αρνητικός επειδή έκανε λάθη. Έκανε δηλαδή αυτό που δεν έπρεπε να κάνουν οι παίκτες του Παναθηναϊκού, απέναντι στην ομάδα με την πιο επιθετική άμυνα στη διοργάνωση και την πρωτιά στη λίστα των κλεψιμάτων.
Χωρίς τον Καλάθη ο Παναθηναϊκός χάνει τη δημιουργία του. Ο Τζέιμς και ο Παππάς μπορούν να δημιουργήσουν, αλλά μόνο για τον εαυτό τους. Οι υπόλοιποι περιφερειακοί δεν είναι απειλητικοί με ντρίμπλα ή pick-n-roll και μοιραία πέφτει μεγάλο βάρος στον διεθνή γκαρντ, ο οποίος - χωρίς τον Γκιστ- δεν έχει και τον pick-n-cut παίκτη να συνεργαστεί όπως θα ήθελε.

Ο δεύτερος δημιουργός του, ο Γιάννης Μπουρούσης, είναι μεν ανεβασμένος έχοντας πιο πρωταγωνιστικό ρόλο (και χρόνο) στα τελευταία παιχνίδια, αλλά και πάλι στο συγκεκριμένο παιχνίδι αντιμετώπισε πρόβλημα με φάουλ απέναντι στον Κούζμιτς. Και εντέλει δεν έπαιξε στο κρίσιμο σημείο. Εκεί που κρίθηκαν όλα. Το κομβικό σημείο του ματς ήταν στο τρίλεπτο που έμεινε "κολλημένος" στο 64-63. Από το 35' δηλαδή ως το 38'. Αν είχε σκοράρει εκεί και είχε πάρει το προβάδισμα (την ώρα που και οι Σέρβοι έχαναν την μια επίθεση, μετά την άλλη) τα πράγματα ίσως να ήταν διαφορετικά. Αλλά ο Καλάθης έχασε δύο βολές, ο Σίνγκλετον ένα τρίποντο, ο Τζέιμς ένα δίποντο και έγινε και ένα ακόμη λάθος.

Το μαρκάρισμα του Σιμόνοβιτς

Αν αυτό - το επιθετικό κομμάτι - ήταν που στοίχισε, αντίστοιχο κόστος είχε και η αμυντική καθίζυση σε ότι αφορά το μαρκάρισμα του Μάρκο Σιμόνοβιτς. Ο Σέρβος φόργουορντ, που είναι και ο πρώτος σκόρερ του Ερυθρού Αστέρα, πήρε μπροστά στο κρίσιμο σημείο. Και ενώ είχε 0/5 τρίποντα ως εκείνο το σημείο και έμοιαζε εκτός αγώνα, ξεκινησε την 4η περίοδο με ένα μακρινό τρίποντο και στη συνέχεια πρωταγωνίστησε σε τρεις συνεχόμενες φάσεις, όπου νίκησε σε μια καθαρά ένας-ένας φάση τον προσωπικό του αντίπαλο. Δύο φορές τον Γκάμπριελ και μια φορά τον Φώτση. Αποτέλεσμα; Δύο εύστοχα λέι-απ και ένα άστοχο, το οποίο όμως έφερε σε ανισορροπία την άμυνα και οδήγησε σε ένα εύκολο φόλοου.

Το κακό παιχνίδι του Καλάθη, το αμυντικό "λιώσιμο" των τελευταίων φάσεων στο "4" και τα φάουλ του Μπουρούση που βγήκε από το παιχνίδι, προσθέτοντας έξτρα βάρος στους ώμους του ανέτοιμου Σίνγκλετον ίσως ήταν οι τρεις βασικότεροι λόγοι που ο Παναθηναϊκός δεν πήρε τη νίκη. Μαζί φυσικά με τα λάθη. Οι "πράσινοι", που κάνουν τα λιγότερα στη διοργάνωση (πήγαν στη Σερβία με 10.78 ανά παιχνίδι), είχαν 4 στο ξεκίνημα του αγώνα που οδήγησε στο 16-0, 8 στο ημίχρονο και 14 συνολικά. Επέτρεψαν δηλαδή στους Σέρβους να κάνουν το παιχνίδι τους, να βγουν στον αιφνιδιασμό και επί της ουσίας με την physical άμυνα τους να αποκτήσουν το πάνω χέρι στο παιχνίδι.

Το καλύτερο παιχνίδι του Τζέιμς

Από εκεί πέρα, όμως, υπήρχαν και αρκετά πράγματα που έκανε καλά ο Παναθηναϊκός. Κυρίως χάρις στον Μάικ Τζέιμς κατάφερε να δημιουργήσει ρήγματα και να νικήσει την επιθετική άμυνα του Ράντονιτς. Οι Σέρβοι πιέζουν τόσο πολύ τη μπάλα, που αν "σπάσει" αυτή η πρώτη γραμμή άμυνας (σχηματικά) γίνονται πολύ ευάλωτοι. Έτσι έκανε ο Αμερικανός γκαρντ που δημιούργησε ρήγματα, σκόραρε και με τις δικές του πάσες ξεκινούσε πολλές φορές τις φάσεις που κατέληγαν σε αμαρκάριστο σουτ, αυτά δηλαδή που έβαλαν οι Ρίβερς και Γκάμπριελ, Ο Τζέιμς έκανε ένα από τα καλύτερα του φετινά παιχνίδια και ήταν επί της ουσίας η "ασπίδα" του Παναθηναϊκού σ' αυτή την επιθετική άμυνα των Σέρβων. Εξάλλου σε ότι αφορά την επιθετικότητα ο βραχύσωμος Αμερικανός δεν έχει ταίρι.

Ενδιαφέρον προκάλεσε και η επιλογή του Τσάβι Πασκουάλ να ενεργοποιήσει μετά από έξι ευρωπαϊκά παιχνίδια τον Βασίλη Χαραλαμπόπουλο. Ο 19χρονος φόργουορντ είχε συμπληρώσει πάνω από ένα μήνα χωρίς παιχνίδι στην Euroleague (21/12 η τελευταία του εμφάνιση) και ρίχτηκε στις "φλόγες" της πιο δύσκολης έδρας της Ευρώπης. Προφανώς αυτή η επιλογή είχε σχέση με την κάκιστη εμφάνιση του Τζεντίλε στην αναμέτρηση με τη Μπαρτσελόνα. Βέβαια, θα πρέπει να σημειωθεί ότι και ο Ιταλός έκανε ένα πολύ καλό παιχνίδι, έστω κι αν αυτό δεν φαίνεται στη στατιστική. Με το δύναμη και το μέγεθος του κέρδισε μάχες, κέρδισε διεκδικήσεις, έπαιξε ξύλο και δήλωσε "παρών" σε ένα ματς, που η ομάδα του τον χρειαζόταν.

Αλλά όπως αναφέρθηκε και προηγουμένως δεν χρειάζεται μόνο αυτό. Ο Παναθηναϊκός δεν χρειάζεται μόνο ξύλο στην άμυνα από τον Τζεντίλε, ή μόνο σουτ από τον Γκάμπριελ και μετά κακές άμυνες. Χρειάζεται περισσότερα πράγματα για να ξεφύγει από την οριακή θέση στην οποία βρίσκεται.