Η αλλαγή στην τακτική, η επιμονή στο σχέδιο, αλλά και στην... ομάδα που κερδίσει, ο περιορισμός των λαθών και τα λόγια του προπονητή που όρθωσε τείχος γύρω από τους παίκτες. Κάπως έτσι οι "πράσινοι" επέστρεψαν στην Αθήνα με το "μπρέικ" που τους φέρνει ξανά στη θέση του φαβορί για την πρόκριση στο φάιναλ-φορ της Κωνσταντινούπολης. Συμφωνείτε τώρα ότι η Μακάμπι δεν... έχει τον Παναθηναϊκό;

Διαβάστε ακόμη για τον τρόπο που πανηγύρισαν οι παίκτες του "τριφυλλιού" τη μεγάλη νίκη, αλλά και τα γούρια των Ισραηλινών .

Ιδού τα πέντε βήματα για ένα μεγάλο "διπλό":

• Τακτική... Ο Παναθηναϊκός επέμεινε σε μια άμυνα, την οποία χρησιμοποιεί κατά κόρον τα τελευταία χρόνια (ειδικά πέρσι όταν είχε τον Τέπιτς και τον Φώτση) και δικαιώθηκε. Οι "πράσινοι" άρχισαν να κάνουν αλλαγές στα πικ-εν-ρολ και το αποτέλεσμα ήταν ότι... έκοψαν ταχύτητα από τη Μακάμπι. Ειδικά στο πρώτο ημίχρονο, οι Ισραηλινοί -χωρίς καθόλου διάβασμα- κατέληξαν σε αποκλειστικά προσωπικές φάσεις. Στο δεύτερο ημίχρονο προσπάθησαν να γίνουν πιο γρήγοροι και να χτυπήσουν απ' έξω προς τα μέσα τα μις-ματς (ο κοντός δηλαδή να περάσει τον ψηλό που τον μαρκάρει), αλλά την... πάτησαν γιατί ο Λάνγκφορντ ήθελε να εκτελέσει κι όχι να δημιουργήσει.

Αυτή η άμυνα (ανάλογη με αυτή που χρησιμοποίησε κι ο Ολυμπιακός στο 3ο ματς με τη Σιένα) βραχυκύκλωσε την "ομάδα του λαού" που έφτασε να δίνει τη δεύτερη ασίστ της μετά από 33 λεπτά αγώνα, φτάνοντας συνολικά στις 5! Αυτό το νούμερο είναι αν μη τι άλλο η μεγαλύτερη επιτυχία του Παναθηναϊκού. Και για να γίνει ακόμη περισσότερο κατανοητή αυτή η "νίκη" του "τριφυλλιού" να σημειωθεί ότι η Μακάμπι είχε 16 ασίστ στο τρίτο ματς, είχε 12 στο "διπλό" στο ΟΑΚΑ και 11 στο πρώτο ματς που διασύρθηκε.

• Στοπ στον "Σόφο"... Η προσωπική μου άποψη είναι ότι ο Παναθηναϊκός βρέθηκε σε μειονεκτική θέση στο τρίτο ματς της σειράς επειδή δεν "σταμάτησε" τον Σχορτσιανίτη. Τον άφησε αρκετή ώρα στο παιχνίδι, του έδωσε χώρο δράσης και παρότι ο "Σόφο" ήταν εκτός στα τελευταία λεπτά, είχε ήδη δημιουργηθεί μια αρνητική κατάσταση. Στο 4ο ματς, ο Παναθηναϊκός τήρησε το πλάνο του (παγίδες, ξύλο από τον προσωπικό αντίπαλο και "σημάδεμα" στην επίθεση) με αποτέλεσμα η βασικότερη απειλή του "τριφυλλιού" μες στη ρακέτα έπαιξε 8 λεπτά, χρεώθηκε με 4 φάουλ και τέλειωσε το ματς με μηδέν πόντους.
• Επιμονή στο πλάνο... Ο Δημήτρης Ιτούδης ανέλυε για πολλή ώρα τον τρόπο που λειτουργεί με τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς στη Live συνέντευξη που είχαν δώσει από κοινού πριν την προημιτελική σειρά με τη Μακάμπι στο Sport24.gr. "Εμείς μπορούμε να διαφωνούμε, αλλά όταν βγούμε από το δωμάτιο και αντικρίσουμε τους παίκτες επιμένουμε 100% σε αυτό που αποφασίσαμε". Για να πείσει ο προπονητής τους παίκτες, πρέπει πρώτα να πεισθεί ο ίδιος ο ίδιος. Ή μάλλον να δείξει ότι έχει πεισθεί ο ίδιος. Με άλλα λόγια ο head-coach δεν μπορεί να έχει... αμφιβολίες.

Ο Ομπράντοβιτς κατηγορήθηκε για τον τρόπο που χρησιμοποίησε τους παίκτες του την περασμένη Τρίτη. Ότι είχε μικρό rotation, ότι άφησε για πολύ ώρα μες στο παρκέ τον Νικ Καλάθη. Μέχρι κι ότι δεν... έπαιξε ο Λόγκαν του "χρέωσαν". Ο Παναθηναϊκός έχασε, αλλά δεν άλλαξε πλάνο. Επέμεινε στο ίδιο: μικρό rotation (δευτερόλεπτα ο Μάριτς, ένα λεπτό ο Λόγκαν) κι ουσιαστική διαφορά ήταν ότι ο Σμιθ έπαιξε περισσότερο κι ο Τσαρτσαρής λιγότερο. Περισσότερο... παρκέ είδε κι ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους, που είχε ευκαιρίες στο 3ο ματς, αλλά φάνηκε να μην είναι "στο κλίμα του αγώνα".

Κοινώς: αυτούς ξέρει, αυτούς εμπιστεύεται. Διαμαντίδης, Περπέρογλου, Καλάθης, Καϊμακόγλου, Γιασικεβίτσιους, Σμιθ Μπατίστ κι οι Σάτο, Βουγιούκας να δίνουν ανάσες. Παίκτες δηλαδή που ταιριάζουν γάντι στο σχήμα με τις αλλαγές, "διαβάζουν" καλά τα μις-ματς και ξέρουν τι πρέπει να κάνουν στα δύσκολα.

• Όχι λάθη... Το αμερικάνικο ρητό λέει "I love mistakes, but I hate turnovers". Δείχνει τη βαρύτητα ενός λάθους, που αφαιρεί τη δυνατότητα στην ομάδα να διεκδικήσει τις πιθανότητες ενός σουτ, ενός επιθετικού ριμπάουντ και παράλληλα δίνει την ευκαιρία στον αντίπαλο για να σκοράρει εύκολα στον αιφνιδιασμό. Ο Παναθηναϊκός στο 4ο ματς της σειράς έκανε μόλις 9 λάθη! Τα λιγότερα στη σειρά (15, 10 και 16 αντίστοιχα στα προηγούμενα) και 3η καλύτερο νούμερο φέτος μετά το "εύκολο" παιχνίδι στο Ζάγκρεμπ (8) και την καταιγιστική εμφάνιση στο Κάουνας (μόλις 4!!).

Έτσι μπορεί να καταλάβει κάποιος πόσο "βαρύ" ήταν το 16 δίπλα στα λάθη στο πρώτο ματς του Τελ Αβίβ. Απλά να αναφερθεί σχετικά ότι ο Παναθηναϊκός μόνο μια φορά έχει κάνει περισσότερα: εντός έδρας απέναντι στην ΤΣΣΚΑ (19) σε 45 λεπτά, όμως.

• Συσπείρωση... Ο Ντέιβιντ Μπλατ θεωρείται ο μετρ των δηλώσεων, αλλά τελικά ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς ήταν αυτός που πήρε τη νίκη εκτός παρκέ από τον ομόλογο του. Επιθετικός, κοφτός και σίγουρος. Με αυτοπεποίθηση που έφτανε στα όρια της αλαζονείας και βαθιά πίστη σε ένα προπονητικό τιμ, σε ένα ρόστερ και σε μια ομάδα που το έχει ξανακάνει.

"Κάποιοι από σας ξεχνάτε ότι μιλάμε για την ομάδα που είναι Πρωταθλήτρια Ευρώπης. Δεν μιλάω για πέρσι, αλλά για πολλά χρόνια. Εγώ προστατεύω τους παίκτες μου, θα πεθάνω μαζί τους και είμαι πολύ περήφανος γιατί έχω ανθρώπους σαν κι αυτούς. Ένα παιχνίδι δεν θα αλλάξει τη γνώμη μου, ακόμη και αν δεν πάμε στο Φάιναλ Φορ. Θα συνεχίσουμε να ζούμε τη ζωή μας και θα είμαι πολύ υπερήφανος που είμαι προπονητής αυτής της ομάδας".

Σε εκείνη τη συνέντευξη Τύπου ο Ομπράντοβιτς είπε κι άλλα πολλά για αυτά που του χρεώθηκαν, όπως την τελευταία φάση. Όρθωσε τείχος μπροστά από τους παίκτες του, τους αφαίρεσαι ένα μεγάλο ποσοστό από το άγχος τους και τους θύμησε ότι πρέπει να πιστέψουν στους εαυτούς τους. Προσοχή, δε υποστηρίζω ότι η δουλειά του προπονητή είναι οι βαρύγδουπες ομιλίες στα αποδυτήρια όπως γίνεται στο "Friday's Nights Lights". Η δουλειά του είναι να προετοιμάσει τους αθλητές να παίξουν. Και την Πέμπτη, έπαιξαν απέναντι σε μια Μακάμπι που -θα επαναλάβω- δεν τους έχει.

Για σχόλια και ερωτήσεις υπάρχει το Twitter ( @stefanos_rose )