Η μοίρα τρίβει τα χέρια της. Ο Ολυμπιακός συναντά την ΤΣΣΚΑ σε έναν ακόμη ημιτελικό, για ακόμη μια φορά στο "Σινάν Ερντέμ". Ποιος θα επικρατήσει; Θα καταφέρουν οι "ερυθρόλευκοι" από την αγαπημένη τους θέση, αυτή του αουτσάιντερ, να επικρατήσουν για 4η φορά των Ρώσων σε παιχνίδι Final Four μετά τον τελικό του 2012 και τους ημιτελικούς του 2013 και του 2015; Ή μήπως θα γραφτεί η τελευταία σελίδα στο βιβλίο των Ρώσων με τίτλο "Εξιλέωση". Στο Βερολίνο κατέκτησαν το πολυπόθητο Άγιο Δισκοπότηρο, με τον τρόπο μάλιστα που ήθελαν και "έπρεπε" σύμφωνα με τον Δημήτρη Ιτούδη. Σε ένα (ακόμα) ματς που έχασαν μια μεγάλη διαφορά, με ήρωα τον μοιραίο του 2014, Βίκτορ Χριάπα. Το μόνο που μένει στην ΤΣΣΚΑ είναι να ξορκίσει τον "βρυκόλακα" που φοράει κόκκινα.

Ο ψυχολογικός παράγοντας

Σε αυτές τις περιπτώσεις οι πρωταγωνιστές αναφέρονται τόσο στα "Xs & Os", δηλαδή στο τακτικό-τεχνικό μέρος του παιχνιδιού, αλλά καταλήγουν ότι αυτό που παίζει ρόλο είναι η ψυχολογική και συναισθηματική κατάσταση της ομάδας και πιο συγκεκριμένα των παικτών. Ο Ολυμπιακός σε αυτό το κομμάτι ξεκινά με ένα προβάδισμα. Ο βασικός του κορμός (Σπανούλης, Πρίντεζης, Μάντζαρης, Παπαπανικολάου) έχει μεγάλη εμπειρία από τέτοιες διοργανώσεις και μπορεί να μεταγγίσει σε όλη την ομάδα την σωστή νοοτροπία και προσέγγιση για ένα τέτοιο παιχνίδι. Από την άλλη, βέβαια, υπάρχουν και αρκετοί πρωτάρηδες: Γκριν, Μπιρτς, Γιανγκ, Μιλουτίνοφ, Ουότερς.

Η εμπειρία σε τέτοιες διοργανώσεις παίζει σίγουρα ρόλο. Διότι πρόκειται για μια τελείως διαφορετική κατάσταση για τις ομάδες και τους αθλητές που μαθαίνουν να ζουν σε μια συγκεκριμένη ρουτίνα. Συνεντεύξεις, ανοιχτές προπονήσεις, ξενοδοχείο γεμάτο κόσμο, "μετακόμιση" σε μια άλλη πόλη, υπερ-προσοχή. Όλα αυτά βγάζουν τους παίκτες από την καθημερινότητα τους και συναρμολογούν μια διαδικασία που κάποιος πρέπει να την περάσει, για να μάθει να προσαρμόζεται. Είχε αναφερθεί πέρσι ενδελεχώς η αξία της εμπειρίας, όπως είχε πιστοποιηθεί από το γεγονός ότι τόσο η πρωτάρα Λοκομοτίβ Κουμπάν, όσο και η φρέσκια Μπασκόνια βρέθηκα να χάνουν με διψήφιες διαφορές με το καλημέρα των δύο ημιτελικών.

Σε αυτό το κομμάτι η ΤΣΣΚΑ έχει την ξεκάθαρη υπεροχή. Έχει τον ίδιο κορμό από πέρσι (συν τους Όγκαστιν-Αντόνοφ) και παίκτες που ξέρουν απ' έξω και ανακατωτά αυτή την κατάσταση. Σε ότι αφορά το "ψυχολογικό" βάρος που τόσα χρόνια τραβούσε τους Μοσχοβίτες σε under-achieving επιδόσεις στα Final Four, κόπηκε με μαχαίρι λόγω της περσινής κατάκτησης. Η "πίεση" μοιάζει με βαρίδι που κόπηκε από τη ζώνη του δύτη και κατέληξε στον βυθό. Το εύλογο ερώτημα έχει να κάνει με τις σκέψεις που δημιουργεί το ματσάρισμα με τον Ολυμπιακό, λόγω της αρνητικής παράδοσης που έχουν δημιουργήσει οι "ερυθρόλευκοι". Από τη μια η ενδόμυχη πίστη των Πειραιωτών ότι μπορούν να καταφέρουν τα πάντα ως η ομάδα που είναι "πολύ σκληρή για να χάσει" και από την άλλη η ΤΣΣΚΑ. Ίσως να παίξει τεράστιο ρόλο στην ψυχολογική προετοιμασία της ομάδας του Δημήτρη Ιτούδη και η κατάσταση του Μίλος Τεόντοσιτς. Ενδεχόμενη απουσία του Σέρβου γκαρντ, να αποσυμπιέσει ακόμη περισσότερο την ομάδα και να εξισώσει την καθιερωμένη μάχη των Final Four σχετικά με την απόδοση του τίτλο του "φαβορί".

Επομένως, που βρισκόμαστε; Στον Ολυμπιακό που ξέρει να παίζει τα χαρτιά του αουτσάιντερ καλύτερα από κάθε ομάδα, έχοντας όμως ως ερωτηματικό την απόδοση των πρωτάρηδων και στην "μπαρουτοκαπνισμένη" και πρωταθλήτρια ΤΣΣΚΑ που πλέον έχει σπάσει το δικό της ηττοπαθές απόστημα. Χμ, μοιρασμένα τα κουκιά.

Η κατάσταση του Τεόντοσιτς

Τα ενδεχόμενα είναι δύο: α) ο Σέρβος γκαρντ δεν θα παίξει και θα κάνει την ομάδα του πιο "θνητή" αγωνιστικά, αλλά ταυτόχρονα πιο σκληρή αμυντικά β) θα παίξει χωρίς να έχει κάνει προπονήσεις, τοποθετώντας στα χέρια του Δημήτρη Ιτούδη ένα νόμισμα. Μπορεί να βγει κορώνα, μπορεί να βγει και γράμματα. Εδώ η εκτεταμένη ανάλυση του τι συμβαίνει στην ΤΣΣΚΑ όταν δεν παίζει ο Τεόντοσιτς, αλλά και το τι σημαίνει για το παιχνίδι της ομάδας συνολικά.

Η στατιστική σύγκριση

Η ΤΣΣΚΑ είναι η ομάδα του στρατού, χαρακτήρας που θα έμοιαζε περισσότερο στον Ολυμπιακό, όμως. Διότι οι "ερυθρόλευκοι" είναι αυτή που διακρίνονται για την ξεκάθαρη ιεραρχία και την σκληράδα τους. Αντίθετα η λέξη που εκφράζει τους Ρώσους είναι η "ποιότητα". Αυτό το μαρτυρά και η στατιστική.

Η ομάδα του Δημήτρη Ιτούδη διακρίνεται σε όλους τους ποιοτικούς δείκτες: Έχει την καλύτερη επίθεση στη διοργάνωση τόσο στην κανονική περίοδο (86.6), όσο και στα Playoffs (90.7) και ένα από τα καλύτερα ranking: είχε 101.1 (1η) στους προημιτελικούς και 100.3 (2η) στα 30 πρώτα φετινά της ματς, πίσω μόνο από την Ρεάλ Μαδρίτης. Διακρίνεται παράλληλα στις ασίστ (20.2 - δεύτερη στην κανονική περίοδο), στα κερδισμένα φάουλ (22.4), στο ποσοστό διπόντων (δεύτερη με 55.2%) και στα τρίποντα, τόσο σε αριθμό (1η με 8.9), όσο και σε ποσοστό (1η με 40.6%).

Από την άλλη ο Ολυμπιακός διακρίνεται σε τομείς όπως τα ριμπάουντ (πρώτος συνολικά στη διοργάνωση με 37.4), στα λίγα λάθη (12.7) και στους περισσότερους αμυντικούς δείκτες:

- Δεύτερη καλύτερη άμυνα (κανονική περίοδος) με 73.6

- Πρώτη ομάδα σε λιγότερες ασίστ αντιπάλου (κανονική περίοδος) με 14.6

- Πρώτη ομάδα σε ποσοστό διπόντων αντιπάλου (κανονική περίοδος) με 46.9%

Να δούμε, όμως, τα νούμερα πιο αναλυτικά:

Κανονική περίοδος	Ολυμπιακός	ΤΣΣΚΑ
Πόντοι	77.6	87.6 (1η)
Ranking	86.5	101.1 (1η)
Κατοχές	82.9	84.7
Ριμπάουντ	37.4 (1ος)	33.3 (12η)
Ασίστ	15.2 (14ος)	20.2 (2η)
Λάθη	12.4	14.6
Φάουλ	21.4 (2ος)	22.4 (1η)
Δίποντα	20.1	21.3
Δίποντα%	51.4%	55.5% (2η)
Τρίποντα	7.8	8.9 (1η)
Τρίποντα%	33.5% (15ος)	40.6% (1η)

Να δούμε πως απέδωσαν οι δύο ομάδες και στα προημιτελικά, όπου ο Ολυμπιακός επικράτησε με 3-2 της Εφές και η ΤΣΣΚΑ προκρίθηκε δύσκολα μεν, σκουπίζοντας δε, την Μπασκόνια.

Playoffs	Ολυμπιακός	ΤΣΣΚΑ
Πόντοι	75.8	90.7 (1η)
Ranking	84.6	101.1 (1η)
Ριμπάουντ	39.4 (1ος)	31.3 (7η)
Ασίστ	15.2	18.6
Λάθη	12.7	14.5 (7η)
Φάουλ	22.0	25.3 (1η)
Δίποντα	17.2	23.0 (1η)
Δίποντα%	46.5%	55.2% (2η)
Τρίποντα	9.6 (3ος)	6.7 (7η)
Τρίποντα%	39.7%	35.7%

Οι αμυντικοί δείκτες

Κανονική περίοδος	Ολυμπιακός	ΤΣΣΚΑ
Άμυνα	73.6 (2ος)	80.2
Ranking αντιπάλου	75.0 (1ος)	83.1
Ριμπάουντ αντιπάλου	34.3	32.2 (2η)
Ασίστ αντιπάλου	14.6 (1ος)	18.5
Λάθη αντιπάλου	11.7	15.3 (2η)
Δίποντα αντιπάλου	20.3	20.1
Δίποντα% αντιπάλου	46.9% (1ος)	51.7
Τρίποντα αντιπάλου	6.7 (1ος)	8.3
Τρίποντα% αντιπάλου	35.2%	36.4%

Να δούμε και την αμυντική τους επίδοση στα Playoffs

Playoffs	Ολυμπιακός	ΤΣΣΚΑ
Άμυνα	69.8	86.7
Ranking αντιπάλου	70.6	92.7
Ριμπάουντ αντιπάλου	35.4	34.6
Ασίστ αντιπάλου	14.2	22.7
Λάθη αντιπάλου	9.8	18.7
Δίποντα αντιπάλου	21.2	19.0
Δίποντα% αντιπάλου	48.4%	53.7%
Τρίποντα αντιπάλου	5.0	11.0
Τρίποντα% αντιπάλου	25.5%	40.2%

Καταλήγουμε ότι η ΤΣΣΚΑ είναι μια ομάδα που κερδίζει χάρις στην ποιότητα της. Σκοράρει πολύ, μοιράζει πολλές ασίστ και έχει υψηλά ποσοστά. Αντίθετα ο Ολυμπιακός διακρίνεται στα ριμπάουντ και στο να "σταματήσει" τον αντίπαλο. Επιτρέπει λίγες ασίστ, δίνει λίγα σουτ, ρίχνει τα ποσοστά στα σουτ και το συνολικό ranking. Σαν να λέμε ότι οι Ρώσοι είναι οι "καλοί" και οτι ο Ολυμπιακός είναι αυτός που θέλει να γίνεται "κακός" στο παιχνίδι και να κάνει τη ζωή του αντιπάλου του δύσκολη.

Το μόνο ασυνήθιστο στατιστικό έχει να κάνει με τα λάθη αντιπάλου. Η ΤΣΣΚΑ έχει μια διαφορετική προσέγγιση και προσπαθεί συχνά να οδηγήσει το ματς στις πολλές κατοχές και στις γρήγορες αποφάσεις, κάτι που ο αντίπαλος πληρώνει πολλές φορές με λάθος.

Υπάρχει, βέβαια και ένας τομέας στον οποίο οι δύο ομάδες συγκρούονται και θα παίξει έναν τεράστιο ρόλο στην εξέλιξη του ημιτελικού. Ποιος είναι αυτός;

Ο καθοριστικός παράγοντας "τρίποντο"

Είναι γνωστό ότι το σουτ παίζει τεράστιο ρόλο στο σύγχρονο μπάσκετ. Και δεν θα μπορούσε να είναι εξέλιξη ο ημιτελικός του Final Four. Ειδικά από τη στιγμή που η μια από τις δύο ομάδες στηρίζεται πάρα πολύ σ' αυτόν τον τομέα. Η επιτυχία της ΤΣΣΚΑ βασίζεται σε πολύ μεγάλο ποσοστό στο ταλέντο των χειριστών (Τεόντοσιτς, ΝτεΚολό, Τζάκσον) , στην καλή επιθετική λειτουργία που διακρίνεται για την pick-n-roll λογική και στην παρουσία πολύ καλών σουτέρ. Οι Μοσχοβίτες ήταν η ομάδα με το καλύτερο ποσοστό στην κανονική περίοδο από το τρίποντο (40.6%) και τα περισσότερα εύστοχα σουτ ανά παιχνίδι (8.9). Και αν θέλουμε τη βοήθεια των προηγμένων στατιστικών ήταν η ομάδα με τον καλύτερο συντελεστή στα spot-up σουτ ανά κατοχή (1.108) και τον υψηλότερο συντελεστή σε συνθήκες catch-n-shoot (1.18).

Συγκεκριμένα με εξαίρεση τον Χριάπα (17% - που είναι ωστόσο πολύ καλός σουτέρ) δεν υπάρχει ούτε ένας που να σουτάρει κάτω από 36%: Αντόνοφ (57%), Βοροντσέβιτς (50.5%), Τζάκσον (46%), ΝτεΚολό (45%), Φριτζόν (39%), Τεόντοσιτς (38%), Χίγκινς (37%), Κουρμπάνοφ (37%), Κουλάγκιν (36%). Επί της ουσίας ο μοναδικός παίκτης που δεν έχει ως βασική επιλογή το σουτ είναι ο Τζάκσον, ο οποίος όμως έχει βελτιώσει πολύ τα ποσοστά του. Μην ξεχνάμε ότι είχε τιμωρήσει τον Ολυμπιακό στο ματς του ΣΕΦ, όταν οι Πειραιώτες επέλεξαν το "under" στα pick-n-roll.

Ο Ολυμπιακός από την άλλη στην κανονική περίοδο ήταν μεν η ομάδα με το δεύτερο χειρότερο ποσοστό τριών πόντων (33.5%), ήταν όμως και αυτή που δεχόταν τα λιγότερα τρίποντα (6.7). Μια πολύ ενδιαφέρουσα μονομαχία της ομάδες που ευστοχεί στα περισσότερα, με αυτή που επιτρέπει τα λιγότερα. Και το θέμα αποκτά ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον μετά την εικόνα των προημιτελικών, στους οποίους οι παίκτες του Δημήτρη Ιτούδη έχασαν την τρίποντη αίσθηση τους: από τα 8.9 εύστοχα έπεσαν στα 6.7 και από το 40.6% έπεσαν στο 35.7%.

Ναι, μεν αυτό δεν τους πλήγωσε σε ότι αφορά την επιθετική παραγωγικότητα, αλλά από την άλλη επέτρεψε στη Μπασκόνια να διεκδικήσει ως το τέλος τη νίκη και στα τρία παιχνίδια. Επομένως η τακτική που θα επιλέξει ο Ολυμπιακός για να σταματήσει το τρίποντο παιχνίδι των Ρώσων και το πόσο αποτελεσματική θα είναι αυτή, θα κρίνει πολλά για το τελικό αποτέλεσμα.

Pick-n-roll άμυνα

Και οι δύο ομάδες θεωρούνται pick-n-roll oriented. Με τη διαφορά ότι η ΤΣΣΚΑ μοιράζει το παιχνίδι σε διάφορους χειριστές (ΝτεΚολό, Τζάκσον, Χίγκινς), έστω κι αν ο Τεόντοσιτς παίρνει τις περισσότερες φάσεις, ενώ ο Ολυμπιακός επικεντρώνονται στη δημιουργία του Βασίλη Σπανούλη. Οι Ρώσοι πάντως αξίζει να σημειωθεί ότι διαθέτουν την καλύτερη επίθεση μισού γηπέδου (1.021 - ο Ολυμπιακός είναι τρίτος από το τέλος με 0.91), βγάζοντας φλόγες στο pick-n-roll: και σε παραγωγή πόντων (πρώτοι με 34.7 πόντους ανά παιχνίδι), αλλά και σε αποτελεσματικότητα (πρώτοι με 1.071 πόντους/ανά κατοχή).

Το διαφορετικό σε ότι αφορά το φετινό Final Four έχει να κάνει με το γεγονός ότι όλες οι ομάδες έχουν αναμετρηθεί κατά τη διάρκεια της κανονικής περιόδου. Οπότε έχουμε πάρει μια πρώτη γεύση από αυτά που αναμένεται να επιλέξουν στον ημιτελικό. Δύσκολα, να δούμε κάτι διαφορετικό, έστω κι αν δεν αποκλείονται οι εκπλήξεις, ειδικά από πλευράς ΤΣΣΚΑ, διότι αν μη τι άλλο οι "ερυθρόλευκοι" ποντάρουν πολύ στη συνέπεια και στη μεθοδικότητα, αποφεύγοντας το ρίσκο και τους πειραματισμούς.

Η ΤΣΣΚΑ είχε επιλέξει παράλληλο hedge-out για να σταματήσει τον Σπανούλη, δίνοντας μεγάλη προσοχή στον τρίτο αμυντικό που βρίσκεται κοντά στη μπάλα, ο οποίος συνήθως παίρνει πιο βαθιά θέση από το συνηθισμένο. Θέλοντας δηλαδή να δημιουργήσουν ένα τείχος γύρω από τον 35χρονο γκαρντ, όπως επιλέγουν να τον αντιμετωπίσουν οι περισσότερες ευρωπαϊκές ομάδες. Αντίθετα ο Ολυμπιακός προτιμά να οδηγήσει τους χειριστές στη διείσδυση έχοντας πολλά κορμιά να αλλάξει στο "5". Και οι δύο καταφεύγουν πολύ συχνά σε άμυνα με αλλαγές, για αυτό και ακολουθούν παρόμοια τρικ σε ότι αφορά τα μαρκαρίσματα.

Τι να περιμένουμε με βάσει το τελευταίο ματς στη Μόσχα

Η ΤΣΣΚΑ αναμένεται να ρίξει πάνω στον Σπανούλη τον Κουρμπάνοφ, έναν ψηλό παίκτη που μπορεί να καλύψει με τα μεγάλα του χέρια το σουτ του 35χρονου γκαρντ και παράλληλα να του κρύβει το διάδρομο προς το καλάθι. Ο Κουρμπάνοφ μπορεί να δώσει απόσταση και να μη ρισκάρει να τον περάσει ανάποδα ο αντίπαλος του. Από την άλλη είναι συνηθισμένο σε αυτή την λογική ο μεγαλόσωμος Ρώσος φόργουορντ να κάνει εύκολα αλλαγή με τον Χάινς. Μην ξεχνάμε ότι και πέρσι η ΤΣΣΚΑ είχε ξεκινήσει στον ημιτελικό με παρόμοιο τρικ την άμυνα της, βάζοντας τον Κουρμπάνοφ να μαρκάρει τον "5" και τον Χάινς να μαρκάρει "3". Ο άλλος αμυντικός που ανέλαβε το μαρκάρισμα του Σπανούλη ήταν ο Κόρεϊ Χίγκινς.

Ο Ολυμπιακός θεωρεί τον πιο επικίνδυνο παίκτη του αντιπάλου τον Τεόντοσιτς και όχι τον ΝτεΚολό. Για αυτό και ο καλύτερος αμυντικός της 5άδας αναλαμβάνει το μαρκάρισμα του, είτε αυτός είναι ο Μάντζαρης, είτε ο Κώστας Παπανικολάου. Και ο Ολυμπιακός συχνά ρίχνει το 3άρι του (Παπανικολάου) στον χειριστή, κάνοντας ότι και η ΤΣΣΚΑ με τον Κουρμπάνοφ.

Μεγάλο ενδιαφέρον έχει και ο τρόπος που οι δύο προπονητές προσπαθούν να κρύψουν τον δικό τους αμυντικό αδύναμο κρίκο. Ο Σπανούλης "βολεύεται" περισσότερο με τον Φριτζόν, ενώ ο άλλος παίκτης που αναλαμβάνει είναι ο Χίγκινς, ή ακόμη και ο ΝτεΚολό, όταν στο "1" παίζει ο Τεόντοσιτς και στο "3" ο Κουρμπάνοφ. Από την άλλη ο Τεόντοσιτς συνήθως έχει το μαρκάρισμα του Μάντζαρη, αλλά ποτέ αυτό του Σπανούλη.

Ο Ολυμπιακός αναμένεται να χρησιμοποιήσει το ψηλό του σχήμα, αυτό που άλλαξε τη μοίρα της σειράς με την Εφές και περιλαμβάνει τους Παπανικολάου και Παπαπέτρου στο "2" και στο "3". Είναι ένα σχήμα που χρησιμοποιήθηκε στο τελευταίο παιχνίδι της κανονικής περιόδου στη Μόσχα. Με αυτό ουσιαστικά δημιουργεί πρόβλημα στα μαρκαρίσματα, καθώς ο Τεόντοσιτς που δεν μπορεί να μαρκάρει τον Σπανούλη, αναγκαστικά ματσάρει με τον ψηλότερο Παπανικολάου και γίνεται ευάλωτος στο post. Παράλληλα με αυτό το σχήμα ο Ολυμπιακός έχει την πολυτέλεια να κάνει με άνεση αλλαγές στα screen, καθώς έχει το μέγεθος στην αδύνατη πλευρά για να γεμίσει τη ρακέτα και διατηρεί το πλεονέκτημα του στα ριμπάουντ.

Ο Ολυμπιακός θα προσπαθήσει να χτυπήσει στο post. Το έκανε κατά κόρον στο ματς της Μόσχας. Τόσο με τον Πρίντεζη που έχει πλεονέκτημα έναντι του πιο soft Βοροντσέβιτς, όσο και με άλλους παίκτες. Ο Μιλουτίνοφ είναι πάντα μια επιθετική λύση στο ρεπερτόριο του κόουτς Σφαιρόπουλου, ενώ υπάρχει πάντα η επιλογή του post-up από Παπαπέτρου ή Παπανικολάου, ειδικά όταν βρίσκουν απέναντι τους κοντούς περιφερειακούς. Μην ξεχνάμε ότι οι Μοσχοβίτες διαθέτουν μόνο ένα αυθεντικό και over-sized "3", τον Κουρμπάνοφ.

Η ΤΣΣΚΑ είχε προσπαθήσει να αναχαιτίσει το low-post του Πρίντεζη με παγίδα από τη δυνατή πλευρά, μια επιλογή που είχαν επιλέξει και άλλες ομάδες κόντρα στον Ολυμπιακό (Νταρουσάφακα, Μακάμπι).

Την ΤΣΣΚΑ να προσπαθεί να μπερδέψει τον αντίπαλο. Επειδή ακριβώς δεν είναι μια ομάδα που θα θυσιάσει την ποιότητα της για να χαλάσει το παιχνίδι του αντιπάλου, προσπαθεί να τον μπερδέψει. Εξ ου και τα τρικ του Δημήτρη Ιτούδη που συχνά χρησιμοποιεί άμυνες ζώνης (ειδικά μετά από βολές), ή ανακατεύει τα μαρκαρίσματα για να αναγκάσει την άλλη ομάδα να βγει από τη νόρμα της.

Τον Ολυμπιακό να δοκιμάζει pick-n-roll με τον "4". Η επιτυχία της άμυνας της ΤΣΣΚΑ οφείλεται στο γεγονός ότι προσπαθεί να στείλει στο τελευταίο χτύπημα της επίθεσης έναν από τους δύο καλούς της αμυντικούς στη μπάλα. Επιδιώκει δηλαδή η κατοχή να τελειώνει είτε πάνω στον Κουρμπάνοφ, είτε πάνω στον Χάινς. Για αυτό και ο Ολυμπιακός επιλέγει πολλές φορές τα pick-n-roll όχι με τον "5" (τον παίκτη του Χάινς δηλαδή), αλλά με τον Πρίντεζη, ακριβώς για να χτυπήσει σε άλλον παίκτη. Είδαμε, δε στο τέλος του αγώνα τον Σπανούλη να φωνάζει τον παίκτη του Τεόντοσιτς για σκριν, σε μια φάση που στην εξέλιξη της κατέληξε σε εύστοχο τρίποντο του Παπαπέτρου.

Συμπέρασμα: Αγωνιστικά η ΤΣΣΚΑ έχει τον πρώτο λόγο. Ειδικά αν καταφέρει να κάνει το παιχνίδι της, χωρίς να νιώσει την σωματική πίεση του Ολυμπιακού. Το σκληρό παιχνίδι είναι μονόδρομος για τους "ερυθρολεύκους", όπως είχε συμβεί και στον ημιτελικό του 2015 στη Μαδρίτη. Εντέλει η λογικότερη εξέλιξη του ματς είναι μια μονομαχία δύο επιθέσεων απέναντι σε switching defense, κάτι που σημαίνει ότι όλα θα κριθούν από τις επιλογές των χειριστών και τα ποσοστά στο σουτ των υποστηρικτικών παικτών. Και οι δύο ομάδες θα ξεκινήσουν με βασικό αμυντικό στόχο να σταματήσουν το pick-n-roll του αντιπάλου, σημείο που θα παίξει τεράστιο ρόλο στην εξέλιξη του ματς.