Ο Ολυμπιακός χρειαζόταν δύο παίκτες. Μπορεί να μην του έλειπαν οι συγκεκριμένοι που πήρε, αλλά θα πρέπει να περιμένουμε να μάθουμε αν τελικά το "συν δύο" είναι καλύτερο από τον... κανέναν.

Διαβάστε ακόμη τα 24 πράγματα που πρέπει να γνωρίζετε για τον Έισι Λο και τις συμβουλές του Τσος Τσίλντρες, που μίλησε αποκλειστικά στο ΝΒΑ Greece , για το πως θα μπορέσει ο άλλοτε συμπαίκτης του να κερδίσει τον Παναθηναϊκό.

Καταρχήν για να γίνει μια ανάλυση των δύο μεταγραφικών κινήσεων του Ολυμπιακού θα πρέπει να λάβει υπόψη του τις εξής παραμέτρους:

-Μετά τον τραυματισμό του Λάζαρου Παπαδόπουλου, αλλά και την ως τώρα εικόνα των "ερυθρολεύκων" υπήρχε η ανάγκη για δύο προσθήκες: ενός σέντερ κι ενός περιφερειακού.

-Η αγορά ήταν περιορισμένη, καθώς η "δεξαμενή" παικτών εν αντιθέσει με προηγούμενες φορές ήταν... ρηχή, λόγω των ομάδων που αποκλείστηκαν από το Top-16 και της καθυστερημένης έναρξης του ΝΒΑ.

Συνδέοντας αυτές τις δύο παραμέτρους και πολύ περισσότερο τις επιλογές των παικτών σε συνδυασμό με τους παίκτες που ακούστηκαν, καταλήγουμε στο ότι οι Πειραιώτες έψαξαν για προσθήκες κι όχι για κομμάτια του παζλ που τους έλειπε. Για το δεύτερο, δεν είχαν την πολυτέλεια.

Έτσι μπορεί να κρίνει κανείς -εκ πρώτης- το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός βρέθηκε κοντά στη συμφωνία με τον Ράσιτς (έναν ρολίστα που είναι καλός σουτέρ και αμυντικός παίζοντας περισσότερο στο "2", παρά στο "1"), αλλά τελικά ανακοίνωσε τον Λο (έναν πόιντ-γκαρντ, δηλαδή, χωρίς σουτ), ενώ για τη φροντ-λάιν προτίμησε μια "κόπια" του Κάιλ Χάινς, τον Τζόι Ντόρσι.

Αναλυτικά τώρα:

Ο Τζόι Ντόρσι... Σίγουρα δεν είναι ο ψηλός που του έλειπε. Είναι, όμως, ένα ακόμη κορμί και ένας παίκτης που δύσκολα θα αλλάξει τις ισορροπίες. Μόνο που το τελευταίο έχει δύο όψεις: και τη θετική και την αρνητική. Ο Αμερικανός σέντερ, που πέρασε και δεν ακούμπησε από την Κάχα Λαμποράλ (την ομάδα που αποκλείστηκε από το γκρουπ του Ολυμπιακού) δύσκολα θα κάνει τη διαφορά, μπορεί όμως να αποτελέσει μια ποιοτική ρεζέρβα.

Τα θετικά: ο απόφοιτος του Μέμφις είναι "ταύρος". Ένας ψηλός που αρέσκεται στις επαφές, κυνηγάει κάθε ριμπάουντ και προσπαθεί πολύ στην άμυνα. Είναι επίσης γρήγορος, ταιριάζοντας στο πλάνο των Πειραιωτών, που εδώ και λίγες εβδομάδες έχουν κάνει στροφή στο up-tempo παιχνίδι, θέλοντας κατά αυτόν τον τρόπο να "ρεφάρουν" την αδυναμία τους στο πέντε-εναντίον-πέντε.

Τα αρνητικά: δεν έχει επιθετικό παιχνίδι. Δεν παίζει με πλάτη στο καλάθι κι οι πόντοι που προσφέρει έρχονται συνήθως από τελειώματα (να αξιοποιήσει δηλαδή τις ασίστ των "κοντών") και επιθετικά ριμπάουντ. Είναι μόλις 2.03 κι οι "ερυθρόλευκοι" σίγουρα θα χρειαζόντουσαν ένα μεγάλο κορμί μες στο καλάθι, γιατί ένα από τα μεγάλα τους προβλήματα είναι ότι -με εξαίρεση τον Γλυνιαδάκη- δεν μπορούν να "θωρακίσουν" τη ρακέτα τους.

Συμπέρασμα: καλοί ψηλοί δεν υπάρχουν, πολύ περισσότερο αυτή την εποχή. Οπότε στον Ολυμπιακό γνώριζαν εκ των προτέρων ότι δεν θα "σωθούν" από μια τέτοια προσθήκη. Ίσως να ήθελαν κι έναν παίκτη να παίζει πίσω από τον Ανδρέα Γλυνιαδάκη, ο οποίος κέρδισε με το σπαθί του παραπανίσιο χρόνο συμμετοχής, όσο δηλαδή περιμένουν τον Λάζαρο Παπαδόπουλο να αποθεραπευτεί.

Ο Έισι Λο... είναι μια άλλη περίπτωση. Οι Πειραιώτες ήθελαν οπωσδήποτε έναν ακόμη γκαρντ. Χρειαζόντουσαν έναν ακόμη παίκτη με προσωπικότητα, που να μπορεί να δημιουργήσει φάσεις για τον ίδιο και την ομάδα. Ο Λο, θεωρητικά πάντα, μπορεί να... συγκρούεται με τον Βασίλη Σπανούλη, ωστόσο, μπορεί αν ταιριάξει να δώσει πολλές λύσεις στον Ολυμπιακό.

Τα θετικά: Ο Λο είναι μια προσωπικότητα, όπως μαρτυρά η 4ετή θητεία του στο Texas A&M, που τον έχρισε ως έναν από τους καλύτερους παίκτες των τελευταίων λεπτών στην ιστορία του κολεγιακού μπάσκετ. Ο Ράσιτς, ο οποίος μπορεί να σουτάρει μετά από σκριν, είναι κι αυτός ένας ρολίστας, όπως η πλειοψηφία του "ερυθρόλευκου" ρόστερ. Ο Λο, όμως, είναι διαφορετική περίπτωση. Μπορεί να παίξει πικ-εν-ρολ και κυρίως να δημιουργήσει ρήγματα στο αντίπαλο καλάθι, δημιουργώντας ανισορροπία στην αντίπαλη άμυνα. Έχει πολύ καλά τελειώματα με τα δύο χέρια και είναι σίγουρα "συν" το γεγονός ότι πέρασε -στην Παρτίζαν- το διάστημα προσαρμογής του στο ευρωπαϊκό μπάσκετ.

Επίσης μπορεί να παίξει καλή ατομική άμυνα και ταιριάζει επίσης στο γρήγορο παιχνίδι που θέλει να επιβάλει ο Ντούσαν Ίβκοβιτς.

Τα αρνητικά: είναι παίκτης που για να αποδώσει πρέπει να έχει τη μπάλα στα χέρια του. Ακόμη, όμως, το μπάσκετ παίζεται με μια μπάλα, οπότε η συνύπαρξη του με τον "στρατηγό" του Ολυμπιακού, τον Βασίλη Σπανούλη, αναμένεται να αποτελέσει ένα προπονητικό "στοίχημα" για το τεχνικό τιμ των Πειραιωτών. Το μεγάλο του "μείον" είναι το περιφερειακό σουτ. Το γεγονός ότι δεν μπορεί να εκτελέσει από το τρίποντο με συνέπεια, περιορίζει ακόμη περισσότερο έναν πιθανό ρόλο off-guard.

Είναι ιδιαίτερα streaky, το οποίο σημαίνει ότι με την ίδια ευκολία που "σκοτώνει" τους αντιπάλους κάνοντας εκπληκτικές εμφανίσεις, με την ίδια "σκοτώνει" την ομάδα του κάνοντας την... άνω-κάτω. Δεν είναι τυχαίο ότι συνήθως στις καλές του βραδιές συνδυάζει μεγάλη παραγωγή πόντων και ασίστ, ενώ όταν αντίθετα κάνει ένα κακό παιχνίδι έχει πολλά άστοχα σουτ και λάθη. Στον Ολυμπιακό το να είναι ένας παίκτης οικονομικός έχει μεγάλη σημασία.

Ρωτώντας την άποψη ενός Σέρβου δημοσιογράφο για τον Λο η γνώμη του ήταν ξεκάθαρη: "Είναι ένας καλός παίκτης, που είχε πρόβλημα να προσαρμοστεί στο ευρωπαϊκό παιχνίδι. Έκανε παιχνίδια που ήταν με διαφορά ο καλύτερος παίκτης της Παρτίζαν, αλλά σε άλλα δεν... βλεπόταν. Πάνω που έδειχνε να κατανοεί το ευρωπαϊκό παιχνίδι, ήρθε ο τραυματισμός του και μάλιστα πριν το κρισιμότερο παιχνίδι της σεζόν.

Τα νούμερα του, βέβαια, δείχνουν κάτι τελείως διαφορετικό. Είχα καλά στατιστικά, αλλά ο κόσμος περίμενε περισσότερο βάσει της καριέρας του. Για την ακρίβεια ήθελαν έναν πιο υπεύθυνο ρόλο στην επίθεση και καλύτερα ποσοστά στα μακρινά σουτ. Ωστόσο, είμαι σίγουρος ότι στον Ολυμπιακό θα παίξει καλύτερα από την Παρτίζαν. Κι ο λόγος είναι απλός: γιατί έχει ήδη περάσει στο στάδιο προσαρμογής".

Συμπέρασμα: ο Ντούσαν Ίβκοβιτς χρειαζόταν έναν ακόμη περιφερειακό. Ίσως να μη χρειαζόταν απόλυτα τον Έισι Λο, έναν γκαρντ που παίζει με τη μπάλα στα χέρια, αλλά το πιθανότερο είναι ο Αμερικανός γκαρντ να προσφέρει στοιχεία που έλειπαν, όπως η δημιουργία, οι συνεργασίες κι η προσωπικότητα, τα οποία από τους γκαρντ -πλην του Σπανούλη- μόνο ο Κώστας Σλούκας μπορούσε να επιδείξει. Είναι ξεκάθαρο, όμως, ότι ο Ντούσαν Ίβκοβιτς δεν τον πιστεύει, κάτι που αποδεικνύεται κι από τον ερχομό του Λο.

Όσο για τον Αμερικανό; Το μεγάλο στοίχημα είναι το "πάντρεμα" του με τον ηγέτη των "ερυθρολεύκων", εκτός αν βέβαια δεν λειτουργήσει συμπληρωματικά, αλλά ως αντικατάστατο.

ΥΓ. Λογικά θα αντικατασταθούν οι Λούκας και Χάουαρντ. Το πείραμα με τους "ρούκις" απέτυχε ( όπως αναμενόταν κι είχε αναφερθεί στη σχετική καλοκαιρινή αρθρογραφία ), αν και θα πρέπει να σημειωθεί το γεγονός ότι κι οι δύο τραυματίστηκαν κατά το κρίσιμο διάστημα της προσαρμογής τους. Ο "κοντός" πλήρωσε το γεγονός ότι κοιτούσε περισσότερο να σκοράρει, παρά να πασάρει κι ο δεύτερος την αστάθεια του στον επιθετικό τομέα και κυρίως στο μακρινό σουτ, που δεν του επέτρεψε να πάρει χρόνο στο "4".

Αναμένονται απόψεις, σύμφωνες γνώμες, διαφωνίες καθώς και ερωτήσεις τόσο στα σχόλια, όσο και στο Twitter ( @Stefanos_Rose )