To 1993 o Μπόζινταρ Μάλκοβτς άλλαξε το μπάσκετ με την αμυντική του προσέγγισε στο παιχνίδι. Το 2011 η Ελλάδα του έδωσε να πιει το δικό του... δηλητήριο.

Μετά την πρώτη φάση θα μπορούσε να πει κανείς ότι η Εθνική μας, η Σλοβενία κι η Ρωσία ήταν οι καλύτερες αμυντικές ομάδες. Πλέον δεν χωρά αμφιβολία ότι το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα είναι ατό που θα είχε το βασικό ρόλο ομιλητή στο... σεμινάριο για το πως σταματάς τον αντίπαλο.

Οι 60 πόντοι παθητικό δείχνει τη μισή αλήθεια. Η άλλη μισή είναι το 37% στα σουτ εντός πεδιάς που είχαν οι "πράσινοι", αλλά κι η εικόνα του πρώτο ημιχρόνου όπου δεν μπορούσαν να βγάλουν μισή φάση. Έχω διατυπώσει πολλές φορές την άποψη ότι το σημαντικότερο στο μπάσκετ είναι να έχεις "ταυτότητα". Να επιλέγεις κάτι, να το υποστηρίζεις και να το κάνεις κτήμα σου. Η Ελλάδα, λοιπόν, έχει την άμυνα της. Με αυτή έφερε τις επιτυχίες με τον Παναγιώτη Γιαννάκη, με αυτή συνεχίζει τώρα, όσο κι αν ήθελε ο Γιόνας Καζλάουσκας να δημιουργήσει μια "επιθετική" ομάδα. Δεν κάνουν όλα τα αυτοκίνητα για... ράλι. Κάποια είναι φορτηγά: σταθερά και σίγουρα.

Ο Νίκος Γκάλης θα έλεγε ότι αυτή είναι η μεγαλύτερη νίκη της Ελλάδας στο τουρνουά, μέχρι την επόμενη και δεν έχει πολύ άδικο, δεδομένου΄ότι χρειάζεται άλλη μια για να εξασφαλισθεί και μαθηματικά η πρόκριση. Το σημερινό, ωστόσο, ήταν ένα μεγάλο βήμα. Κυρίως προς τον στόχο που έθεσαν οι ίδιοι οι διεθνείς κι οι προπονητές πριν αναχωρήσουν για τη Λιθουανία. Ότι δηλαδή θα κάνουν τους φίλους της ομάδας περήφανους.

Όσο για τα κλειδιά της νίκης; Θέλει και ερώτημα; Το βασικό ήταν η εξαιρετική αμυντική προσπάθεια με τρίπτυχο:

• Πίεση στον Λάκοβιτς. Ο Σλοβένος γκαρντ μπορεί να ήταν πρώτος σκόρερ (14 πόντοι με 5/11 σουτ), αλλά δεν δημιουργήσε (3 ασίστ και 3 λάθη), αναγκάστηκε να κρατήσει πολύ ώρα τη μπάλα στα χέρια του και πήρε κάτω από τη βάση τόσο οργανωτικά, όσο και εκτελεστικά.

• Παγίδα στο low-post. Βαθμός: Α-Ρ-Ι-Σ-Τ-Α. Η Ελλάδα, που ακολουθεί αυτή την τακτική από την αρχή του τουρνουά, διέλυσε κάθε πλάνο του αντιπάλου για σκορ ή δημιουργία από "μέσα προς τα έξω". Πολύ καλή κάλυψη του χώρου, γρήγορες περιστροφές και αμυντικό ριμπάουντ (οι Σλοβένοι είναι η 1η στα επιθετικά ριμπάουντ και πήραν τελικά 11, κάτω από τον μέσο όρο τους), είχαν ως αποτέλεσμα η βασική επιθετική επιλογή των Σλοβένων να πάει στα σκουπίδια των αχρήστων.

• Άμυνα match-up... Ο συνδυασμός ζώνης και man-to-man ανάγκασε τους παίκτες του Μπόζινταρ Μάλκοβιτς σε άσκοπες ντρίμπλες, μηδέν δημιουργία και 20 πόντους στο πρώτο ημίχρονο. Οι μισοί μάλιστα μπήκαν από επιθετικό ριμπάουντ και... καραμπόλα. Ένα όπλο που θα δούμε ξανά.

Από την άλλη η Σλοβενία "γύρισε" το ματς στο δεύτερο ημίχρονο, όταν ο "Μπόζα" έριξε στο παρκέ τον... άσο που κρατά πάντα στο μανίκι του: την κλασσική "2-3" για την οποία μίλησε πριν το ματς ο Θανάσης Παπαχατζής , ο Έλληνας προπονητής που τον ξέρει καλύτερα από τον καθένα. Με μεγάλα κορμιά στο παρκέ και τέτοια αμυντική τακτική, οι "πράσινοι" μπήκαν ξανά στη διεκδίκηση της νίκης, μέχρι να συναντήσουν δηλαδή τον Νίκο Ζήση.

Ήταν το δεύτερο ματς που η Ελλάδα παίρνει προβάδισμα, το χάνει και στο τέλος αποδεικνύεται η πιο ψύχραιμη. Πρόκειται για ακόμη μια παρακαταθήκη για τη συνέχεια του Ευρωμπάσκετ, που προβλέπεται μεγάλη.