Ο Παναθηναϊκός συνεχίζει να ενισχύει τον ελληνικό κορμό του. Αποχαιρέτησαν τον Γιάννη Μπουρούση, ευχήθηκαν στον Αντώνη Φώτση και έβαλαν μια κόκκινη κορδέλα στον Βασίλη Χαραλαμπόπουλο και τον Λευτέρη Μποχωρίδη. Θέλοντας να καλύψουν αυτό το κενό και να γεμίσουν το ρόστερ λόγω των απαιτήσεων της νέας Euroleague, προχώρησαν στην απόκτηση του Ίαν Βουγιούκα, του Ζακ Όγκαστ , αλλά και του Θανάση Αντετοκούνμπο. Απέκτησαν δηλαδή τρεις Έλληνες που έπαιζαν σε καλά πρωταθλήματα του εξωτερικού: την VTB, την Τουρκία και την Ισπανία.

Με εξαίρεση τον Βουγιούκα που είναι πλέον στα 32 του χρόνια και έχει φορέσει και στο παρελθόν τη φανέλα του Παναθηναϊκού (έχοντας όμως περισσότερα παράσημα στο Eurocup, παρά στην Euroleague), οι άλλοι δύο είναι πρωτάρηδες από το κορυφαίο επίπεδο. Και οι δύο μοιράζονται επί της ουσίας μια χρονιά στο ευρωπαϊκό μπάσκετ, καθώς μην ξεχνάμε ότι ο Θανάσης Αντετοκούνμπο πέρασε δύο χρόνια κυνηγώντας το όνειρο του ΝΒΑ. Η ουσιαστικά διαφορά τους βέβαια έχει να κάνει με την ηλικία (ο Θανάσης είναι 25), αλλά και από τη σύντομη θητεία του στην Εθνική ομάδα. Σύντομη, διότι αγωνίστηκε για πρώτη φορά πέρσι στα πλαίσια του προλυμπιακού τουρνουά που δεν στέφτηκε με την πρόκριση στο Ρίο.

Κρίνοντας από το περσινή εμπειρία της Εθνικής και τη γεμάτη χρονιά που έκανε στην Ανδόρα μπορούμε ωστόσο να βγάλουμε συμπεράσματα για το τι μπορεί να προσφέρει στο γήπεδο και τι θα πρέπει να περιμένουν οι οπαδοί του Παναθηναϊκού:

Ένας ρολίστας γεμάτος ενέργεια

Ο Αντετοκούνμπο θα πάρει επί της ουσίας τη θέση του Βασίλη Χαραλαμπόπουλου. Θα είναι δηλαδή ένας παίκτης ανάμεσα στο "3" και στο "4", που θα μπορεί να παίξει πιστά συγκεκριμένο ρόλο. Στη θεωρία τουλάχιστον τα αγωνιστικά του χαρακτηριστικά δείχνουν ότι μπορεί να υποστηρίξει καλύτερα τον μανδύα του ρολίστα. Το μεγαλύτερο του χαρακτηριστικό είναι ότι παίζει πάντα με μεγάλη ενέργεια. Αυτό σημαίνει ότι κυνηγάει όλες τις φάσεις, πηγαίνει σαν ταύρος στα ριμπάουντ, παίζει πάντα δυνατά και προσφέρει έξτρα κατοχές στην ομάδα του.

Παρότι είναι 1.96, φαίνεται πολύ "μεγαλύτερος" στο γήπεδο. Ακριβώς γιατί μοιάζει να είναι παντού. Κι η ενέργεια είναι πολύ σημαντικό στοιχείο, κάτι που φάνηκε πολύ χαρακτηριστικά πέρσι. Ειδικά κατά τη διάρκεια της κανονικής περιόδου ο Παναθηναϊκός χρειάστηκε πολλές φορές να στραφεί εκεί, για να πάρει παιχνίδια. Ήταν πολλές φορές που τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά για τους "πράσινους" και έπρεπε να επιστρατεύσουν ένα "ηρωικό" στυλ για να φτάσουν στη νίκη. Και συνήθως το έκαναν με τον Παππά να δίνει αυτές τις λύσεις από τον πάγκο, τον Τσάβι Πασκουάλ να αφήνει το χαλινάρι του Μάικ Τζέιμς και τον Κρις Σίνγκλετον να κάνει τα δικά του στην άμυνα.

Ο Παππάς που ήταν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας τα προηγούμενα χρόνια κέρδισε πολλούς πόντους, χάρις στην ενέργεια που έβγαζε στο παρκέ. Και έγινε ξανά ο αγαπημένος παίκτης της εξέδρας. Όχι μόνο γιατί έχει την ικανότητα να βάζει ταχυδαχτυλουργικά καλάθια, αλλά κυρίως γιατί φαινόταν να μάχεται περισσότερο από κάθε άλλον συμπαίκτη του. Πλέον, ο Ισπανός τεχνικός έχει άλλο ένα τέτοιο εργαλείο στα χέρια του. Έναν παίκτη που θα αλλάζει τον ρυθμό στην άμυνα και θα βάζει τον κόσμο στην εξίσωση. Τέτοιοι παίκτες σαν τον Θανάση Αντετοκούνμπο, λόγω της μαχητικότητας τους, δεν αργούν να δεθούν με το κοινό.

Παίκτης που δίνει έξτρα κατοχές

Πέρσι τον Ιούνιο όταν έγιναν τα αποκαλυπτήριο εκείνης της Εθνικής-εξπρές που θα διεκδικούσε το εισιτήριο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες ο Θανάσης Αντετοκούνμπο είχε κερδίσει τη θέση του στην 12άδα ακριβώς για τους παραπάνω λόγους. Είναι ένας παίκτης που μπορεί να κάνει τη διαφορά στην άμυνα, χάρις στην εμμονή του να κυνηγάει κάθε μπάλα. Αυτό είναι χαρακτηριστικό του παιχνιδιού του, που βασίζεται στην δύναμη, στην έκρηξη, στο άλμα και στην ταχύτητα.

Στο πρώτο παιχνίδι κόντρα στο Ιράν ο Θανάσης Αντετοκούνμπο είχε καταφέρει να κάνει τη διαφορά, παρότι τέλειωσε το ματς με 5 πόντους και 1 ριμπάουντ. Και αυτό γιατί είχε καταφέρει να δώσει στην Εθνική μας ομάδα 10 κατοχές. Πως; Ανανεώνοντας επιθέσεις, πηγαίνοντας δυνατά στις διεκδικήσεις, κάνοντας κλεψίματα, κόβοντας σουτ, βγάζοντας τη μπάλα πάνω από τη στεφάνη, ωθώντας τον αντίπαλο σε λάθη, βάζοντας τα χέρια του στη μπάλα (deflections).

Όλα αυτά μπορεί να τα κάνει σε καθημερινή βάση, καλύπτοντας τις τακτικές του αδυναμίες, ή ακόμη και τις φάσεις που θυσιάζει λόγω υπερβάλλοντος ζήλου. Υπάρχουν για παράδειγμα φάσεις που θα σταματήσει σε close-out τον δυσκολότερο αντίπαλο και άλλες που θα επιτρέψει να τον περάσει ένας αργός παίκτης, ακριβώς γιατί πήγε πιο επιθετικά από ότι έπρεπε. Είναι πολλές φορές που "τζογάρει" στο παιχνίδι του, ποντάροντας σε ένα μοτέρ που δεν σταματά ποτέ να δουλεύει.

Πέρα από το αθλητικό πακέτο, διακατέχεται από αυτή τη δίψα για να βάλει πρώτος τα χέρια του στη μπάλα. Και υπάρχουν δύο ιστορίες που επιβεβαιώνουν ακριβώς αυτό. Η πρώτη προέρχεται από τα δικά του λεγόμενα. Σε μια από τις πολλές πρόσφατες συνεντεύξεις του περιέγραψε έναν αγώνα εφηβικού πρωταθλήματος, όταν αγωνιζόταν στον Φιλαθλητικό. Η ομάδα του Ζωγράφου κέρδιζε με πολύ μεγάλη διαφορά και ένας γονιός μετά το τέλος του ματς τον πλησίασε και του είπε κάτι σαν "θα μπορούσατε να αφήσετε τα παιδιά στο τέλος να βάλουν καλάθι" κι ενώ το παιχνίδι είχε λήξει με διαφορά που άγγιζε τους 100 πόντους. Κι εκείνος τότε είχε απαντήσει "εμένα δεν με αφήνει κανείς εκτός γηπέδου. Εδώ, δεν θα αφήσω κανέναν". Το σκληρό back-ground των παιδικών του χρόνων, αν μη τι άλλο επηρέασαν πολύ τον τρόπο που σκέφτεται, τον τρόπο που προπονείται και τον τρόπο που παίζει.

Η δεύτερη ιστορία έχει να κάνει με την τελευταία χρονιά του Γιάννη στην Ελλάδα. Τότε που οι σκάουτερ του ΝΒΑ συνέρρεαν στο κλειστό του Ζωγράφου για να παρακολουθήσουν τον μικρότερο του αδερφό να προπονείται. Ο Θανάσης ήταν αυτός που μάρκαρε τον νυν άσο των Μιλγουόκι Μπακς και όχι μόνο δεν προσπαθούσε να τον κάνει να φανεί καλύτερος, αλλά σκύλιαζε ακόμη περισσότερο. Μπουνιές, κλωτσιές, σπρωξιές, τάπες, δυνατά box-out. Ένας σκάουτερ είχε πει τότε "ότι παίζει έτσι απέναντι στον αδερφό του, σημαίνει πολλά για αυτόν τον παίκτη..."

Καλύτερος στο "4"

Κατά τη διάρκεια της περασμένης σεζόν στην Lega Edensa είχε 7.8 πόντους σε 17 λεπτά συμμετοχής, με υψηλό ποσοστό στα δίποντα (56%), αλλά πολύ χαμηλά νούμερα σε βολές (55%) και τρίποντα (24%). Αριθμοί που επιβεβαιώνουν τις κακές του επιδόσεις στο σουτ. Παράλληλα είχε 3.8 ριμπάουντ (1.1 επιθετικά), 0.8 ασίστ, 0.9 κοψίματα και 2.1 κερδισμένα φάουλ.

Ήταν φανερό, ωστόσο, ότι στην Ανδόρα έπαιζε καλύτερα ως "4", παρά ως "3". Όταν αγωνιζόταν ως σμολ-φόργουορντ οι περισσότερες ομάδες εξέθεταν την αδυναμία του στο μακρινό σουτ, καθώς στις περισσότερες φάσεις βρισκόταν στην αδύνατη πλευρά, χωρίς να έχει άλλες προσωπικές φάσεις. Αντίθετα ως "4" είχε και επίσημα ως χώρο δράσης την τελική γραμμή, ενώ παράλληλα λειτουργούσε σε ορισμένες φάσεις ως screener, ενώ παράλληλα είχε περισσότερες ευκαιρίες να χτυπάει τα αργά πόδια ενός ψηλού αντιπάλου.

Είναι ενδεικτικό ότι οι περισσότεροι πόντοι του (το 48%) προέρχονται από αιφνιδιασμούς, κοψίματα στην αδύνατη πλευρά και επιθετικά ριμπάουντ. Σουτ δηλαδή που δημιουργούν άλλοι (ασίστ), από πόντους στο transition και από διεκδικήσεις.

Ο Αντετοκούνμπο στο επιθετικό ριμπάουντ:

Ο Αντετοκούνμπο στον αιφνιδιασμό:

Το επιθετικό του παιχνίδι

Αναφέρθηκε και παραπάνω ότι πολλές φορές ότι να λειτουργεί ως μέρος του συνολικού spacing και να περιμένει να πιάσει τη μπάλα για να σουτάρει, προτιμούσε να κινείται μες στη ρακέτα. Η Ανδόρα χρησιμοποιούσε πολλές φορές τελικές διατάξεις 3-2, με τον σέντερ και τον Αντετοκούνμπο να γεμίζουν τα δύο block. Χαρακτηριστικές οι παρακάτω φάσεις:

Ακόμη και ως "3", όμως, ήταν πολλές οι φορές που προτιμούσε να τιμωρήσει τη βοήθεια του παίκτη του, κόβοντας δυνατά στο καλάθι, παρά περιμένοντας μακριά από αυτό για ένα spot-up σουτ.

Ακόμη και σε φάσεις που έπιανε τη μπάλα μακριά από το καλάθι, έδειχνε σαφή προτίμηση στο να περάσει (ειδικά στο αριστερό του χέρι) παρά να σουτάρει.

Οι παραπάνω φάσεις είναι οι πιο χαρακτηριστικές του Θανάση Αντετοκούνμπο. Είναι οι βασικοί τρόποι που σκοράρει. Από εκεί και πέρα στην Ανδόρα υπήρχαν λιγοστές φάσεις που γινόταν ο ίδιος επιθετικός στόχος. Υπήρχαν δηλαδή οι στιγμές που ο Χοάν Πενιαρόγια σημάδευε έναν βαρύ πάουερ-φόργουορντ και έδινε το πράσινο φως στον διεθνή γκαρντ να παίξει ένας-ένας. Σε αυτές τις φάσεις ο Αντετοκούνμπο προτιμούσε να περάσει από τα αριστερά, όπου νιώθει πιο δυνατό το πάτημα του.

Και πάλι ως "4" λειτουργούσε ως σκρίνερ. Φάσεις στις οποίες η ομάδα προσπαθούσε να εκμεταλλευτεί την ταχύτητα του στο roll.

Το μειονέκτημα του σουτ

Η βασική αδυναμία του Αντετοκούνμπο είναι το μακρινό σουτ. Σουτάρει λίγο (2.4) και σουτάρει αναποτελεσματικά (24%), προτιμώντας ήταν να βάζει τη μπάλα στο παρκέ για να κάνει επίθεση στο καλάθι, είτε να κινείται πιο κοντά στο καλάθι. Είναι χαρακτηριστικό ότι πέρσι είχε το 2ο χειρότερο συντελεστή (πόντοι/ανά κατοχή) σε συνθήκες catch-n-shoot (0.692) στο ισπανικό πρωτάθλημα, ανάμεσα στους παίκτες που είχαν περισσότερα από 50 σουτ (πίσω μόνο από τον Μπλάζιτς). Όπως επίσης δεν σκόραρε ούτε έναν πόντο σε 32 παιχνίδια με σουτ μετά από ντρίμπλα.

Αυτή την αδυναμία θα κληθεί να βελτιώσει παίζοντας στον Παναθηναϊκό και αυτή την αδυναμία θα κληθεί να κρύψει ο Τσάβι Πασκουάλ, που γνωρίζει πόσο σημαντικό πλέον είναι το σουτ στο σύγχρονο μπάσκετ.

Η θέση του στο ρόστερ

Αυτή τη στιγμή ο Παναθηναϊκός ψάχνει λύσεις στους φόργουορντ. Για τις δύο θέσεις υπάρχει η επικουρική λύση του Κέισι Ρίβερς που παίζει σαν τρίτος κοντός και ο Κένι Γκάμπριελ. Για να έχουμε ολοκληρωμένη εικόνα θα πρέπει να ολοκληρωθεί το σίριαλ με τον Κρις Σίνγκλετον (ως το τέλος του μήνα). Ο Τζέιμς Γκιστ έχει μονιμοποιηθεί στο "5", ενώ στο πλάνο περιλαμβάνεται και η απόκτηση ενός ακόμη Έλληνα, που πιθανόν αυτός να είναι ο Στράτος Περπέρογλου. Από πέρσι έχουν χαιρετήσει ο Ντεμέτρις Νίκολς, ο Φώτσης, ενώ και ο Χαραλαμπόπουλος θα δοθεί δανεικός.

Ο Θανάσης Αντετοκούνμπο θα έχει επομένως χώρο. Και στις δύο θέσεις, έχοντας τη δυνατότητα να υποστηρίξει το παιχνίδι της άμυνας με αλλαγές, που αποδείχτηκε κλειδί στο τέλος της χρονιάς. Και αυτό γιατί μπορεί να μαρκάρει μακριά και να γεμίσει τη ρακέτα με τα αθλητικά του προσόντα.

Μην ξεχνάμε όμως ότι είναι ένας παίκτης που έπαιζε 15 λεπτά στην περσινή Εθνική και 17 στην Ανδόρα. Που σημαίνει ότι θα ξεκινήσει από ένα βοηθητικό ρόλο (του παίκτη που θα δίνει ενέργεια στην άμυνα) και όσο προσαρμόζεται στο υψηλότερο επίπεδο και θα κρύβει την αδυναμία του στο σουτ, θα κερδίζει περισσότερο χρόνο συμμετοχής και μεγαλύτερο μερίδιο στην πίτα των ρόλων.