Αν μη τι άλλο η Ευρωλίγκα είναι μια λίγκα που σέβεται τον εαυτό της. Τι σημαίνει αυτό; Ότι προσπαθεί -τουλάχιστον- να βελτιωθεί και να γίνει καλύτερη. Απόδειξη; Η αλλαγή του συστήματος. Για αυτούς που παρακολουθούν το παιχνίδι η διαφοροποίηση του Top-16 αποτελεί μια εξαιρετική ιδέα, αν και ενδεχομένως οι ομάδες να έχουν διαφορετική άποψη.

Τι άλλαξε; Ουσιαστικά αντί για τέσσερις ομίλους των τεσσάρων, έχουμε δύο ομίλους των οκτώ. Αυτό αυτόματα σημαίνει περισσότερα (και καλύτερα) παιχνίδια. Πλέον δεν υπάρχει η "πλέμπα". Έχει αποκλειστεί από τον πρώτο γύρο (μαζί με 1-2 καλές ομάδες). Πλέον όλα τα παιχνίδια είναι ντέρμπι.

Και σε σχέση με το προηγούμενο σύστημα διεξαγωγής υπάρχουν περιθώρια να διορθώσεις τα λάθη σου. Γιατί με το προηγούμενο των έξι αγώνων, ένα κακό αποτέλεσμα σε αφήνει εκτός, ακόμη και μια ήττα απλά με μεγάλη διαφορά.

Για τους παίκτες από την άλλη η νέα κίνηση της διοργανώτριας αρχής να σημαίνει... περισσότερη δουλειά, καθώς από το πρώτο ευρωπαϊκό τζάμπολ ως τον Απρίλιο θα έχουν στη διάθεση τους μόνο ένα κενό, την εβδομάδα που "τρέχει" τώρα. Κατά τα άλλα κάθε Πέμπτη ή Παρασκευή θα έχουν ένα παιχνίδι να δώσουν. Τι σημαίνει αυτό; Ότι χρειάζονται βαθύτερο ρόστερ, αποτελεσματική μετάβαση από ματς σε ματς και υψηλό βαθμό συγκέντρωσης. Να σβήνουν τον διακόπτη και να τον ανοίγουν πάλι δύο φορές τη βδομάδα.

Και ίσως ένα ενδιαφέρον στοιχείο αφορά την παράλληλα ενασχόληση των ομάδων, τις διπλές υποχρεώσεις δηλαδή. Μέχρι στιγμής οι ομάδες που παίζουν σε ανταγωνιστικότερα πρωταθλήματα από το ελληνικό δυσκολεύονται να χωρέσουν δύο καρπούζια στην ίδια μασχάλη που λέει και το κλισέ.

Η επιβεβαίωση του κλισέ

Η Μπαρτσελόνα που έκανε θραύση στην κανονική περίοδο και είχε το καλύτερο ρεκόρ (9-1), χάνει... λάδια στην ACB έχοντας κατρακυλήσει στην 7η θέση και σε ένα ρεκόρ 7 νικών και 5 ηττών. Η Μάλαγα που αποτέλεσε μια από τις ευχάριστες εκπλήξεις της κανονικής περιόδου με τη 2η θέση στον 2ο Όμιλο (ρεκόρ 8-2), είναι αυτή τη στιγμή εκτός ισπανικών πλει-οφ (9η θέση με 6-6), ενώ στον αντίποδα η Κάχα Λαμποράλ τα πάει περίφημα στην εγχώρια διοργάνωση (2η με 9-3) πέρασε με το ζόρι στους "16".

Η μοναδική εξαίρεση (φαινομενικά όμως μόνο) είναι η Ρεάλ Μαδρίτης. Η ομάδα του Πάμπλο Λάσο είναι αήττητη στο πρωτάθλημα (12-0) και κατέκτησε την πρωτιά στον όμιλο, ωστόσο, σε καμία περίπτωση δεν έπεισε. Κέρδισε τα δύο μόνο από τα πέντε παιχνίδια που έδωσε μακριά από τη Μαδρίτη και είχε το 7ο καλύτερο ρεκόρ στην κανονική περίοδο (7-3).

Το ισπανικό πρωτάθλημα συνιστά και μια ιδιαίτερη περίπτωση καθώς είναι κοινό μυστικό ότι αποτελεί την προτεραιότητα των ομάδων. Συν του ότι ότι δεν δέχονται καμία διευκόλυνση στο πρόγραμμα τους. Στην Ελλάδα και στην Ιταλία γίνονται παιχνίδια τη Δευτέρα, στην Ισπανία όμως μπορεί η Μπαρτσελόνα να παίζει το βράδυ της Παρασκευής και να πρέπει να παίξει ξανά την Κυριακή το μεσημέρι.

Η ευκολία του πρωταθλήματος

Δεν είναι τυχαίο ότι και άλλες ομάδες, που αγωνίζονται σε ανταγωνιστικότερα πρωταθλήματα από το ελληνικό, όπως είναι η Καντού, η Σιένα, η Άλμπα και η Μπάμπεργκ αντιμετώπισαν τα δικά τους προβλήματα. Ειδικά στο διάστημα που πρωτοξεκίνησαν τα "διπλά" παιχνίδια τη βδομάδα πέρασαν μια αγωνιστική κρίση.

Αντίθετα ομάδες όπως η Μακάμπι Τελ Αβίβ και οι δύο ελληνικές σίγουρα βολεύονται με το πρόγραμμα, έχοντας την πολυτέλεια να επικεντρωθούν πλήρως στο ευρωπαϊκό τους παιχνίδι. Αυτό σημαίνει ότι έχουν τη δυνατότητα να δώσουν χρόνο ξεκούρασης στους παίκτες που κουβαλούν όλο το φορτίο κάθε Πέμπτη και Παρασκευή. Παράλληλα μπορούν χωρίς... ρίσκο να χρησιμοποιήσουν αυτά τα παιχνίδια για τους σκοπούς τους, όπως έκανε ο Ολυμπιακός θέλοντας να βοηθήσει τον Έισι Λο να βρει το ρυθμό του μετά τον τραυματισμό του στο ξεκίνημα της χρονιάς.

Και για το λόγου το αληθές αρκεί να θυμηθούμε τι συνέπειες είχε το παιχνίδι του ΟΑΚΑ για τον Ολυμπιακό. Οι "ερυθρόλευκοι" πήγαν στην Κωνσταντινούπολη με το μυαλό τους αλλού με αποτέλεσμα τη βαριά ήττα από την Εφές, ενώ αντίστοιχα έπαιξαν τρεις ημέρες μετά το "διπλό" επί του Παναθηναϊκού "άδειοι" γνωρίζοντας άλλη μια ήττα (από τη Ζαλγκίρις), αυτή τη φορά στο ΣΕΦ.

Αντίστοιχα με διαφορά μιας βδομάδας ο Παναθηναϊκός γνώρισε ένα σπάνιο 0-3 (και συνολικά ένα 1-4) χάνοντας από την Φενέρμπαχτσε/Ούλκερ, τον Ίκαρο Καλλιθέας και την Κίμκι.

Ρεκόρ... ρεκόρ για Ολυμπιακό

Δεν είναι και λίγο και σίγουρα δεν είναι τυχαίο ότι και οι δύο ελληνικές ομάδες πρωταγωνίστησαν στην πρώτη φάση φλερτάροντας με την πρώτη θέση. Παρά μια νίκη, δηλαδή και να είχαν τερματίσει στην κορυφή του γκρουπ τους, έστω κι αν στο τέλος του πρώτου γύρου είχαν ακουστεί (έστω και μακρινά) οι καμπάνες του αποκλεισμού.

Τόσο ο Ολυμπιακός, όσο και ο Παναθηναϊκός τερμάτισαν εντυπωσιακά. Οι "ερυθρόλευκοι" για παράδειγμα πέρσι είχαν ρεκόρ 6-4 (φέτος 8-2) βελτιώνοντας τις επιδόσεις τους σε επίθεση και άμυνα σε σχέση με τα αντίστοιχα περσινά νούμερα και μάλιστα στον πιο δύσκολο όμιλο της διοργάνωσης! Οι "πράσινοι" έκαναν μια μικρή... πτώση, η οποία μπορεί να θεωρηθεί μηδαμινή αν ληφθούν υπόψη οι ριζικές καλοκαιρινές αλλαγές. Πέρσι το "τριφύλλι" είχε ρεκόρ 7-3, ενώ φέτος 6-4 με φθίνοντα νούμερα στην επίθεση, αλλά καλύτερα στην άμυνα.

Για την ακρίβεια για τους Πειραιώτες ήταν η ισοφάριση της καλύτερης συγκομιδής (είχαν 8-2 το 2009-2010) και η 2η καλύτερη επίδοση στην άμυνα. Ας δούμε αναλυτικά τη σχετική σύγκριση από τη σεζόν 2008-2009 όταν θεσπίστηκε η κανονική περίοδος με τα δέκα παιχνίδια.

Χρονιά	Ρεκόρ	Επίθεση	Άμυνα
2012-13	8-2	788	737
2011-12	6-4	782	757
2010-11	7-3	805	730
2009-10	8-2	884	787
2008-09	6-4	815	748

Το αρνητικό (;) του Παναθηναϊκού

Το ερώτημα φυσικά δεν μπορεί να απαντηθεί με νούμερα, τα οποία είναι πιο στυγνά: το 6-4 του Παναθηναϊκού είναι το χειρότερο στην κανονική περίοδο των τεσσάρων ομίλων με τις έξι ομάδες, από το 2008 δηλαδή.

Οι "πράσινοι" ποτέ δεν είχαν λιγότερες από εφτά νίκες, ενώ άλλη μια φορά (2008-2009) είχαν τερματίσει στην 3η θέση. Από την άλλη είχαν τη μικρότερη επιθετική συγκομιδή και την 2η χειρότερη άμυνα. Αναλυτικά:

Χρονιά	Ρεκόρ	Επίθεση	Άμυνα
2012-13	6-4	748	722
2011-12	7-3	834	739
2010-11	7-3	802	703
2009-10	8-2	792	697
2008-09	7-3	763	707

Και τώρα η συνέχεια...

Και τώρα; Τώρα οι δύο ελληνικές ομάδες θα δώσουν άλλα 14 παιχνίδια, έχοντας ως πρώτο στόχο να τερματίσουν στην πρώτη τετράδα του νέου γκρουπ και κατά δεύτερο μες στην πρώτη δυάδα για να έχουν πλεονέκτημα έδρας για την νοκ-άουτ προημιτελική φάση.

Ο Παναθηναϊκός θα συναντήσει ξανά τη Ρεάλ Μαδρίτης, θα παίξει με την ευχάριστη έκπληξη που ακούει στο όνομα Ζαλγκίρις, την ΤΣΣΚΑ (που ακόμη ψάχνεται) και την ικανή για το καλύτερο και το χειρότερο Εφές Πίλσεν. Αυτά είναι τα φαβορί του ομίλου, μαζί με τους ίδιους τους "πράσινους". Οι δύο γερμανικές είναι περιορισμένων δυνατοτήτων (η Μπάμπεργκ προκρίθηκε άλλωστε στο Top-16 για πρώτη φορά στην ιστορία της), ενώ η Ουνικάχα Μάλαγα σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να προκαλέσει φόβο, ειδικά μακριά από το γήπεδο της.

Ο Ολυμπιακός μπορεί να μην έχει στο δικό του γκρουπ τόσο αδύναμες... αδύναμες ομάδες, αλλά από την άλλη δεν θα συναντήσει τόσους πολλούς αντιπάλους που έχουν ως αυτοσκοπό το Λονδίνο. Η Μπαρτσελόνα είναι η μια. Από εκεί και πέρα υπάρχουν οι δύο τουρκικές (η Μπεσίκτας και η απογοήτευση της πρώτης φάσης, η Φενέρμπαχτσε/Ούλκερ), η πολύ καλή Κίμκι με την "απόρθητη" έδρα, η πάντα υπολογίσιμη Μακάμπι Τελ Αβίβ και δύο ακόμη καλές ομάδες έδρας όπως είναι η Σιένα και η Κάχα Λαμποράλ. Η τελευταία είναι και η μοναδική που οι Πειραιώτες αντιμετώπισαν και στον πρώτο γύρο, κερδίζοντας μάλιστα και τις δύο φορές.

Αυτά σαν μια πρώτη εικόνα. Γιατί όλα θα κριθούν στο γήπεδο. Το ίδιο και το νέο σύστημα διεξαγωγής. Μην κοιτάτε που τα δικά μου συμπεράσματα είναι πάντα βιαστικά.