Ο πρώτος κανόνας του Top-16 είναι ότι "ποτέ δεν μιλάς για κάτι άλλο πέρα από την επόμενη αγωνιστική". Μετά τα χθεσινά αποτελέσματα ήρθε η ώρα να παραβούμε τον πρώτο κανόνα του Top-16. Τόσο για τον Ολυμπιακό, όσο και για τον Παναθηναϊκό οι ήττες από τη Φενέρμπαχτσε (περισσότερο) και την Ζαλγκίρις (λιγότερο) τους υποχρεώνουν να σημαδέψουν παιχνίδια στη συνέχεια. Και ξαφνικά η προτελευταία αγωνιστική αποκτά και για τους δύο ξεχωριστή σημασία.

Πριν αναλύσουμε, ωστόσο, το τι σημαίνουν αυτά τα δύο αποτελέσματα ας δούμε το "γιατί" και το "πως" ήρθαν.

Ο Παναθηναϊκός...

Έδειξε το εκτός έδρας πρόσωπο που μας έχει συνηθίσει , επιβεβαιώνοντας την αδυναμία του να "τελειώνει" τα παιχνίδια. Το παράδοξο είναι ότι η ομάδα του Ντούσκο Ιβάνοβιτς έχει χτυπήσει τα περισσότερα από τα ματς που έχει δώσει μακριά από το γήπεδο του (εξαίρεση αυτό στη Μαδρίτη και αυτό στην Κωνσταντινούπολη με την Εφές στην πρώτη φάση), αλλά έχει κερδίσει μόνο δύο: με την ουραγό Τουρόφ και την Άλμπα στο Βερολίνο.

Ο συγκεκριμένος Παναθηναϊκός φάνηκε να είναι αρκετά μπερδμένος σε ότι αφορά τουλάχιστον το rotation, κάτι που έχει σημειωθεί πολλές φορές ως το μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζει (ίσως και λόγω έλλειψης βάθους στο ρόστερ) ο Μαυροβούνιος τεχνικός. Είδαμε, λοιπόν, τους Γιάνκοβιτς και Παππά να έχουν τον περισσότερο χρόνο συμμετοχής από κάθε άλλο συμπαίκτη τους, τους Φώτση και Γκιστ να παίζουν λιγότερο από κάθε άλλο ματς και τον Διαμαντίδη να εξελίσσεται σε non-factor στα τελευταία λεπτά.

Το γεγονός ότι φτάνουμε στα μέσα Μαρτίου, πλησιάζοντας δηλαδή στα ματς που κρίνουν τα πάντα και ο Παναθηναϊκός δεν έχει βρει το ξεκάθαρο σχήμα που θα τελειώνει το παιχνίδι, είναι ένα πρόβλημα. Ή τέλος πάντων μια δυσκολία, που θα πρέπει να αντιμετωπίσουν οι "πράσινοι". Χωρίς ωστόσο να παραλειφθεί το γεγονός ότι οι διάφορες αλλαγές στο rotation έχουν να κάνουν και με τα προβλήματα τραυματισμών και το βαθμό ετοιμότητας συγκεκριμένων παικτών, όπως ο Τζέιμς Γκιστ και ο Αντώνης Φώτσης. Και όπως έχει επίσης επαναληφθεί αρκετές φορές ο Τζέιμς Γκιστ είναι (και) φέτος ο καταλύτης του Παναθηναϊκού, διότι δένει όλη την άμυνα και βγάζει ενέργεια.

Από την άλλη ο σταθερά καλός στα εντός έδρας παιχνίδια Έι Τζέι Σλότερ δεν έχει την ίδια αποτελεσματικότητα μακριά από το ΟΑΚΑ. Και η δική του απόδοση συχνά είναι ανάλογη με την γενικότερη εικόνα, αλλά και αγωνιστική προσέγγιση του "τριφυλλιού", που εντός των τειχών αρέσκεται σε ένα γρήγορο παιχνίδι, με σουτ στα πρώτα δευτερόλεπτα της επίθεσης, στυλ στο οποίο κυριαρχεί ο Αμερικανός.

Εκτός έδρας, όμως, κάτι τέτοιο δεν επαναλαμβάνεται και αυτό το αποδεικνύουν και οι αριθμοί. Στα τρία τελευταία εκτός έδρας παιχνίδια ο Σλότερ έχει 3.3 πόντους 4/18 σουτ, ενώ κι η συνολική στατιστική σύγκριση είναι αρνητική για τον Σλότερ μακριά από την Ελλάδα. Στο Top-16 ο γκαρντ του Παναθηναϊκού έχει 13 πόντους με 19/40 σουτ στο ΟΑΚΑ και 6 πόντους με 9/37 εκτός έδρας. Σημαντική αν μη τι άλλο μεταστροφή.

Αναλυτικά:

Αγώνας	Πόντοι	Σουτ	Χρόνος	Αποτέλεσμα
Μπάγερν	13	4/10	27	81-75
Μπαρτσελόνα	5	2/6	17	78-69
Τουρόφ	0	0/5	12	69-79
Φενέρμπαχτσε	20	6/15	36	84-62
Μιλάνο	17	6/13	33	66-64
Μπαρτσελόνα	7	2/8	25	80-76
Ρεάλ	12	3/11	31	83-65
Άλμπα	3	1/3	8	59-65
Μακάμπι	5	2/9	27	73-70
Ζαλγκίρις	2	1/6	19	76-70

Γενικότερα ο Παναθηναϊκός είναι μια ομάδα που έχει βασιστεί αρκετά στο τρίποντο, ενός στοιχείου που έχει εξελιχθεί σε καταλύτη. Κι αν θα έπρεπε να ξεχωρίσουμε κάτι από τη στατιστική εικόνα του αγώνα της Παρασκευής αυτό είναι η διαφορά στα ποσοστά των δύο ομάδων: η Ζαλγκίρις είχε 11/25 (44%), ενώ ο Παναθηναϊκός 33% (9/26). Και όταν πρόκειται για ένα τόσο κλειστό παιχνίδι, τότε καταλαβαίνει κανείς πόση σημασία έχουν αυτά τα δύο λιγότερα εύστοχα και αυτά τα δύο περισσότερα άστοχα.

Τι γίνεται τώρα;

Ο Παναθηναϊκός βρίσκεται αυτή τη στιγμή στην 4η θέση με ρεκόρ 5-5. Είναι μια νίκη μακριά από τη Μακάμπι, έχοντας ωστόσο το πάνω χέρι σε περίπτωση ισοβαθμίας και μια πάνω από τη Ζαλγκίρις (4-6) και την Άλμπα Βερολίνου. Να βάλουμε στο κόλπο και τον Ερυθρό Αστέρα; Να τον βάλουμε. Οι Σέρβοι έχουν 3 νίκες στα 10 ματς και μαθηματικά ελπίζουν ακόμη.

Οι "πράσινοι" έχουν να παίξουν με τη Ρεάλ Μαδρίτης (εντός), με την Γαλατάσαραϊ (εκτός), την Άλμπα (εντός) και τον Ερυθρό Αστέρα (εκτός), με τις πιθανότητες οι Σέρβοι να είναι αδιάφοροι την τελευταία αγωνιστική να είναι αυξημένες. Ο Παναθηναϊκός έχει εύκολο πρόγραμμα και δεν αποκλείεται να πιάσει και την 3η θέση, αν για παράδειγμα κάνει 3 νίκες και η Μακάμπι κερδίζει μόνο στο γήπεδο της (έχει να παίξει στη Μαδρίτη και στο Βερολίνο), αλλά ίσως να έχει μεγαλύτερη αξία να εξετάσουμε την εξασφάλιση της πρόκρισης.

Η Άλμπα είναι η βασική ομάδα που απειλεί το "τριφύλλι", έχοντας ωστόσο να ξεπεράσει το εμπόδιο της εντός έδρας ήττας. Με άλλα λόγια οι Βερολινέζοι θα έχουν βλέψεις για πρόκριση μόνο αν κερδίσουν στο ΟΑΚΑ. Γιατί ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι θα εκμεταλλευτούν το επίσης εύκολο πρόγραμμα τους (Γαλατά μέσα, Ερ. Αστέρας μέσα, Παναθηναϊκός έξω και Μακάμπι μέσα) ο Παναθηναϊκός με νίκες επί της διαλυμένης Γαλατάσαραϊ και απέναντι τους φτάνει τις 7 και είναι ακλόνητος.

Κάτι αντίστοιχο ενδεχομένως να συμβεί και με τον Ερυθρό Αστέρα που έχει πολύ δύσκολο πρόγραμμα: θα παίξει τώρα με τη Μπαρτσελόνα (αυτό είναι το κοιμβικό ματς για τους Σέρβους) και εν συνεχεία στο Βερολίνο και στο Κάουνας, πριν υποδεχτεί τον Παναθηναϊκό. Με άλλα λόγια μπορεί να πάει και χωρίς νίκη στη συνέχεια.

Τέλος έναντι της Ζαλγκίρις ο Παναθηναϊκός έχει ένα μεγάλο αβαντάζ αυτό της διαφοράς πόντων. Με άλλα λόγια οι Λιθουανοί θα πρέπει να βρουν στα ματς με Μακάμπι (εκτός), Μπαρτσελόνα (εντός), Ερυθρό Αστέρα (εντός) και Ρεάλ Μαδρίτης (εκτός) δύο νίκες παραπάνω από τον Παναθηναϊκό, πράγμα δύσκολο.

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ότι με νίκη απέναντι στην Άλμπα ο Παναθηναϊκός προκρίνεται.

Ο Ολυμπιακός...

Επί της ουσίας έχασε το παιχνίδι από τη Φενέρμπαχτσε γιατί δεν κατάφερε να το πάει στην "ταχύτητα", στην "σκληράδα" και στην "ενέργεια", αλλά το άφησε να κριθεί από το "μέγεθος". Εκεί, δηλαδή, που οι Τούρκοι υπερτερούν. Και έδειξαν αυτή την υπεροχή από το ξεκίνημα του αγώνα, εκμεταλλευόμενοι την διαφορά μεγέθους στις θέσεις "2", "3", "4" και "5". Για να συμβεί αυτό, βέβαια, έπαιξαν ρόλο και οι απουσίες/προβλήματα των "ερυθρολεύκων".

Με δύο γκαρντ να παίζουν με πρόβλημα (Σπανούλης/Μάντζαρης) δεν ήταν εύκολο η περιφέρεια να δώσει με την ενέργεια της τον τόνο του παιχνιδιού. Το ίδιο και στους ψηλούς, όπου έλειπε ο "καταλύτης" που ονομάζεται Μπρεντ Πέτγουεϊ, ένας παίκτης που θα κέρδιζε μάχες στη στεφάνη, θα έδινε λύσεις στις αμυντικές περιστροφές και θα έδινε αθλητική υπόσταση στη θέση "4", κάτι που δεν κατάφερε να κάνει ο ανέτοιμος Αγραβάνης για παράδειγμα.

Έτσι η Φενέρ έκανε θραύση στα ριμπάουντ (42-29), πήρε 12 επιθετικά και σημείωσε πολλούς πόντους από δεύτερες ευκαιρίες. ο Βέσελι σαν "4" έκανε σημαντική δουλειά, όπως και ο Ογκούζ Σαβάς ο -κατά τη γνώμη μου- MVP της Φενέρ. Ο έμπειρος Τούρκος σέντερ έχοντας δύο εντολές στην επίθεση αποδείχτηκε καθοριστικός. Α) έπαιξε το ρόλο του δημιουργού κάνοντας short roll απέναντι στη δυναμική pick-n-roll αντιμετώπιση του Ολυμπιακού (ρόλαρε μέχρι το φάουλ και από εκεί προσπαθούσε να βρει τον αμαρκάριστο συμπαίκτη) και Β) πήγε σε όλα τα ριμπάουντ.

Δείτε το χαρακτηριστικό βίντεο

Δεχόμενος τέτοια πίεση στα ριμπάουντ και χωρίς να έχει την απαιτούμενη φρεσκάδα στα γκαρντ ο Ολυμπιακός έμεινε με το πόδι μακριά από το γκάζι. Δεν μπορούσε να τρέξει στο ανοιχτό γήπεδο και όταν τελικά προσπάθησε να ανεβάσει τον ρυθμό μέσω επιθετικής άμυνας δεν τα κατάφερε. Το αποτέλεσμα; Να μείνει αρκετά χαμηλά για ένα εντός έδρας παιχνίδι στο σκοράρισμα.

Σαν να μην έφτανε αυτό η Φενέρ είχε σε πολύ καλή ημέρα τον Γκάουντλοκ, έβαλε συνολικά 11 τρίποντα, εκ των οποίων ορισμένα ήρθαν στο κρίσιμο τέταρτο δεκάλεπτο κόβοντας τα πόδια των γηπεδούχων. Η αρχή όμως έγινε από την άμυνα. Οι Τούρκοι εκμεταλλευόμενοι το γεγονός ότι ο Σπανούλης είχε πρόβλημα στο γόνατο και δεν ήταν το ίδιο επιθετικός όπως στα υπόλοιπα παιχνίδια, κατάφεραν να του κλείσουν τους διαδρόμους με παράλληλο hedge-out, φροντίζοντας παράλληλα να κλείσουν τις πάσες για σουτ. Ο αρχηγός του Ολυμπιακού μπορεί να έβρισκε με ευκολία τους ψηλούς που ρόλαραν στο καλάθι (10 ασίστ είχε εξάλλου), αλλά δεν μπήκαν ποτέ στο παιχνίδι οι σουτέρ, δηλαδή ο Τρεμέλ Ντάρντεν, ο Ματ Λοτζέσκι και ο Βαγγέλης Μάντζαρης που μαζί εκτέλεσαν τρία τρίποντα και δεν ευστόχησαν σε κανένα.

Τι γίνεται τώρα;

Με αυτό το αποτέλεσμα ο Ολυμπιακός έχασε την ευκαιρία να "εξασφαλίσει" το πλεονέκτημα έδρας. Τα πράγματα περιπλέκονται για τους Πειραιώτες που αφενός έχασαν τη διαφορά από τους Τούρκους και αφετέρου έχουν να παίξουν και στη Μόσχα και πλέον θεωρούνται αουτσάιντερ για την 1η και την 2η θέση. Και το χειρότερο; Θα κληθούν να παίξουν τα επόμενα καθοριστικά ματς χωρίς τον Βασίλη Σπανούλη που υπέστη υποτροπή και θα μείνει εκτός για 3 περίπου βδομάδες.

Οι "ερυθρόλευκοι" θα παίξουν στη συνέχεια με τη Λαμποράλ Κούτσα (εκτός), την Εφές (εντός), την ΤΣΣΚΑ (εκτός) και τη Νίζνι (εντός). Ματς-κλειδί επομένως είναι αυτό με την ΤΣΣΚΑ. Μέχρι τότε οι Ρώσοι θα παίξουν το δικό τους δύσκολο ματς στην Ισπανία (Μάλαγα) και στη Ρωσία (Νίζνι), χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αποκλείεται να στραβοπατήσουν. Το ευκολότερο πρόγραμμα το έχει η Φενέρμπαχτσε που θα παίξει με το Μιλάνο και τη Μάλαγα εντός, μέχρι να φτάσει στα δύο δικά της δύσκολα ματς: Λαμποράλ (εκτός) και Εφές (εντός).

Για τον Ολυμπιακό, ωστόσο, το πραγματικό ερώτημα είναι η κατάσταση του δικού του ρόστερ. Η απουσία του Βασίλη Σπανούλη είναι σημαντική, καθώς η ομάδα φέτος είχε μάθει να παίζει αποκλειστικά πάνω στον 33χρονο γκαρντ. Το μεγάλο του κενό θα κληθεί να καλύψει ο Κώστας Σλούκας που είναι ο καλύτερος pick-n-roll γκαρντ των Πειραιωτών. Μαζί με τον Λαφαγιέτ, τον Μάντζαρη αλλά και τον Λοτζέσκι που θα παίξει πλέον περισσότερο ως off-guard και λιγότερο ως ένα catch-n-shoot 3άρι, θα είναι οι παίκτες που θα δώσουν εκ των έσω λύσεις.

Η λογική πάντως λέει ότι θα δούμε και περισσότερες επιθέσεις πλέον να καταλήγουν σε συνθήκες post-up με στόχους τους Ντάρντεν και Πρίντεζη, όπως είδαμε εξάλλου στο παιχνίδι με τη Φενέρμπαχτσε, όπου ο Γιάννης Σφαιρόπουλος προσπάθησε να πάρει μπάλες από τα χέρια του Σπανούλη, για να τον ξεκουράσει λόγω της κατάστασης του.

Όλα αυτά θα έχουν μεγάλο ενδιαφέρον και θα πρέπει να περιμένουμε να τα δούμε τις επόμενες ημέρες. Ας κλείσουμε οπότε την παρένθεση και να επιστρέψουμε στον πρώτο κανόνα του Top-16.