Στην ερώτηση "πως πάει", η απάντηση είναι σαν το auto-call του διαδικτυακού πόκερ: "πως να πάει". Η κατάσταση στο ελληνικό μπάσκετ είναι χειρότερη από ποτέ κι αυτό δεν χωρά αμφιβολία.

Στην Α1 πλην του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού, οι άλλες ομάδες κάνουν στην καλύτερη μειώσεις και στη χειρότερη δεν έχουν μαντήλι να κλάψουν. Ο ΠΑΟΚ -μαγκιά του κατά τα άλλα- κατέκτησε την τρίτη θέση, με εφτά παίκτες και ξένους/κοινοτικούς μπαλαντέρ, που άλλαζαν στη μέση της χρονιάς. Το κίνημα "δεν πληρώνω" που έγινε μόδα στο... μπάσκετ εδώ και χρόνια, φέτος ήταν ο κανόνας.

Στην Α2 τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα. Οι ομάδες φέρνουν 2-3 έμπειρους και κατά τα άλλα χάλια. Η λέξη κακό είναι "χαριστική" σε ότι αφορά το επίπεδο του πρωταθλήματος. Στη Β' Εθνική τα ίδια και χειρότερα. Πάλι καλά δηλαδή που υπάρχουν και ορισμένες οργανωμένες προσπάθειες από την περιφέρεια και "φτιάχνει" λίγο το θέμα σε εθνικό επίπεδο, εκεί δηλαδή που οι αθηναϊκές ομάδες έχουν αποκτήσει το ρόλο της μειοψηφίας.

Ουσιαστικά για να δεις το... φως του τούνελ πρέπει να ψάξεις πολύ. Να φτάσεις "χαμηλά" (στη θεωρία - δεν συμφωνώ καθόλου με αυτή την άποψη) και να πας σε ένα από τα γήπεδα της Αθήνας, σε αυτά που γίνονται κυρίως Δευτέρες (Α') και Πέμπτης (Β') τα παιχνίδια της ΕΣΚΑ και της ΕΣΚΑΝΑ.

Συγκριτικά με την "πτώση" του ελληνικού μπάσκετ, η Α' κατηγορία (ΕΣΚΑ και ΕΣΚΑΝΑ)... αντιστέκεται ακόμη. Όχι μόνο από την "τρέλα" των ρομαντικών παραγόντων, ή τη στάση των παικτών που παίζουν γιατί γουστάρουν κι όχι για να "κονομήσουν", αλλά κι από τον τρόπο σκέψης των υπευθύνων.

Λύση η πρωτοβουλία

Επιτρέψτε μου να μιλήσω περισσότερο για την ΕΣΚΑ την οποία ζω από κοντά τα τελευταία 7 χρόνια, έχοντας εντυπωσιαστεί από την πρόσφατη κινητικότητα της διοργανώτριας αρχής. Ο πρόεδρος Δημήτρης Μπασούρης και το υπόλοιπο διοικητικό συμβούλιο, διατήρησαν την Ένωση σε υψηλό επίπεδο, όχι γιατί... έτυχε, αλλά γιατί προκάλεσαν τον διάλογο κι έστηψαν το κεφάλι τους να σκεφτούν πως μπορούν να "αντιδράσουν" στη συνεχόμενη ύφεση.

Η καινοτομία των πλέι-οφ, η μείωση των ομάδων, η αλλαγή των συστημάτων στα παιδικοεφηβικά πρωταθλήματα (αν και σε αυτά τα θέματα η ΕΣΚΑΝΑ διατηρεί τη θέση του πρωτοπόρου) έφεραν δραστικά αποτελέσματα.

Καταρχήν μειώθηκε η αγωνιστική διάρκεια της Α' κατηγορίας, η οποία έγινε ανταγωνιστικότερη. Εδώ οποιαδήποτε σύγκριση με τις "πάνω" κατηγορίες είναι... αστεία. Το πρωτάθλημα της Α2, στο οποίο δεν... πληρώνεται κανείς, κρατά ως τις 11 Ιουνίου! Τι να πεις κανείς...

Κατά την ταπεινή μου άποψη το εγχείρημα των πλέι-οφ ήταν άκρως πετυχημένο. Εφαρμόστηκε για πρώτη φορά φέτος στην Α' ΕΣΚΑ με εντυπωσιακά αποτελέσματα! Η λογική είναι απλή: ο πρώτος ανεβαίνει αυτόματα (Αετός) κι οι άλλες τέσσερις ομάδες (από τον 2ο ως τον 5ο) παίζουν "χιαστί" -κουβαλώντας τα αποτελέσματα- για το 2ο εισιτήριο. Φέτος το πήρε η Νίκη Αμαρουσίου, αν και το σημαντικότερο κέρδος είναι ότι όλα τα παιχνίδια έγιναν σε γεμάτες εξέδρες. Το "γεμάτες" δεν είναι τρόπος του λέγειν, αλλά η πραγματικότητα. Στο κλειστό του "Σπύρου Λούη" στο τελευταίο παιχνίδι της χρονιάς οι όρθιοι ήταν δεκάδες.

Το καλό, λοιπόν, είναι ότι όλες οι ομάδες έχουν κίνητρο ως το τέλος. Έτσι κι έγινε! Μέχρι την προτελευταία αγωνιστική όλες οι ομάδες "καιγόντουσαν" για νίκη. Για ένα καλό πλασάρισμα, για την είσοδο στα πλέι-οφ, για την παραμονή... Μεγάλο κέρδος.

Αντίθετα στην Β' κατηγορία και για παράδειγμα στον 2ο όμιλο οι τρεις πρώτοι κι οι τρεις τελευταίοι ήταν γνωστοί πριν καν το τέλος του πρώτου γύρου κι οι περισσότερες ομάδες έπαιζαν τελείως αδιάφορες, γεγονός που "αλλοιώνει" κάπως τα πράγματα και δίνει αβαντάζ στις ομάδες που έχουν ευνοϊκό πρόγραμμα.

Η ΕΣΚΑ, όμως, δεν έμεινε εκεί. Αφού αφουγγράστηκε τους προβληματισμούς των ομάδων έφερε τα πλέι-οφ και στην 2η κατηγορία, όπου μειώθηκαν η ομάδες με στόχο σιγά σιγά οι δύο όμιλοι να γίνουν ένας. Όπως θα ακολουθήσει κι η ίδια διαδικασία στην Γ' Κατηγορία (των τριών ομίλων), αφήνοντας ουσιαστικά μόνο την Δ' με πολλά γκρουπ.

Εξάλλου μην ξεχνάμε -σε ότι αφορά το αθηναϊκό μπάσκετ- ότι τώρα που η κάνουλα με τα πολλά χρήματα έκλεισε (φαίνεται από τις ομάδες των Μεσογείων που στηριζόντουσαν στον Δήμο και "κατέβαιναν" με μεγάλα μπάτζετ), οι διαφορές των ομάδων είναι μικρότερες. Κι έτσι συχνά η 5η θέση από την τελευταία της παραμονής απέχει 1 ή 2 νίκες.

Αυτό συμβαίνει, θα πει κανείς και στην Γ' Εθνική, μόνο που εκεί λόγω της επικείμενης αναδιάρθρωσης όποιος δεν πάει για άνοδο... πέφτει, με εφτά ομάδες να υποβιβάζονται βάσει προκήρυξης!

Τα βλέμματα στους μικρούς

Η ΕΣΚΑ, όπως κι η ΕΣΚΑΝΑ, ενδιαφέρονται ιδιαίτερα για την προώθηση νεαρών αθλητών, που είναι κι ένας από τους βασικούς στόχους των συγκεκριμένων πρωταθλημάτων. Στην Ένωση της Αθήνας και συγκεκριμένα στις δύο τελευταίες κατηγορίες παίζει υποχρεωτικά ένας παίκτη κάτω των 20 ετών. Στην Ένωση της Νότιας Αθήνας ο ίδιος περιορισμός ισχύει (καλώς ή κακώς - κακώς για την άποψη μου τουλάχιστον για την Α' κατηγορία) παντού και ανεξαιρέτως.

Από την άλλη η μοναδική... έμπνευση της ΕΟΚ είναι ο "φασιστικός" (όπως χαρακτηρίζεται από τους ίδιους τους παίκτες) κανονισμός του "30άρη", ο οποίος υποχρεώνει τις ομάδες από την Α2 και κάτω να προσθέτουν στο ρόστερ τους μόνο έναν παίκτη άνω των 30. Αυτό το σκεπτικό έχει οδηγήσει πολλούς παίκτες που αγαπούν το άθλημα να σταματήσουν, ή κάποιους συλλόγους να γίνονται "νεκροταφεία ελεφάντων", μιας και δεν μπορούν οι "μεγάλοι" να παίξουν αλλού.

Με πολλές καινοτομίες διεξάγονται κάθε χρόνο και τα πρωταθλήματα των "μικρών", αλλά και τουρνούα μίνι που διοργανώνονται υπό την αιγίδα των Ενώσεων, βοηθώντας στην "ωρίμανση" των νεαρών αθλητών. Τα προβλήματα, βέβαια, εδώ είναι πολλά και αφορούν κυρίως κοινωνικούς λόγους: το σχολείο, τον τρόπο ζωής, που έχουν βγάλει τα παιδιά από τα γήπεδα και τα τοποθετούν "καρφωμένα" πίσω από ένα θρανίο ή μπροστά από ένα play-station.

Ουσιαστικά αυτός ήταν κι η αφορμή για το άρθρο: η πρόσκληση της ΕΣΚΑ στις ομάδες να "κατεβάσουν" δεύτερη παιδική ή εφηβική ομάδα χωρίς το παραμικρό κόστος, ώστε να πληθύνουν οι συνοικειακές ομάδες που εξαφανίζονται σιγά-σιγά.

Όσο για τη διαιτησία; Ακόμη κι η κίνηση να πληρώνει ο γηπεδούχους τους δύο διαιτητές (αλλά και τη γραμματεία) επί τόπου, κρίνεται ως σωστή. Διότι με το παλαιό καθεστώς οι "γκρι" έπαιρναν τα χρήματα με 1-2 χρόνια καθυστέρηση και πολλοί μοιραία παρατούσαν τη σφυρίχτρα αναγκαστικά. Μπορεί αυτό να στοιχίζει παραπάνω στις ομάδες, αλλά τουλάχιστον βοηθάει τους ρέφερι, που είναι κομμάτι του παιχνιδιού.

Που καταλήγουμε; Ότι οι δύσκολοι καιροί μας χρειάζονται σκέψη και αντίδραση. Ιδέες και πρωτοβουλίες. Αν αφήσουμε τη βάρκα να πάει μόνη της, την... κάτσαμε. Είτε μιλάμε για ερασιτεχνικό/επαγγελματικό αθλητισμό, ή οτιδήποτε άλλο.

Μπορεί να η κατάσταση του ελληνικού μπάσκετ να είναι απογοητευτική, αλλά αυτό δεν ισχύει για το ίδιο το άθλημα. Σε ένα γήπεδο της γειτονιάς σας μερικοί "τρελούν" θα παίζουν ακόμη για την αγάπη προς το άθλημα, προσφέροντας συγκινήσεις και σε ορισμένες περιπτώσεις θέαμα.

Εξάλλου στα... υπόγεια είναι η θέα.